νάτος ο Αυγουστής και πάλι
ήρθε κι ο Σωτήρης κι έφυγε
και σωθήκαμε
τι άλλα;
τώρα τελευταία σκέφτομαι πολύ μωβ λιβάδια
μωβ ουρανούς
όχι έξαλλα πράματα\
απλά και απαλά στο χρώμα της ξασπρισμένης λεβάντας
η θάλασσα
είναι μέσα μου και
ταυτόχρονα\πολύ μακρυά μου.
ο ήλιος είναι πάνω μου
και κάτω μου
καίει τις πατούσες μου όταν περπατώ στη βεράντα
ελλείψει τεντών.
οι γάτες
πωπω
πολλές και μαύρες
α παι τη τι κές
φασαριόζες
καταστροφές μες στην απόλυτη ησυχία.
η άλλη ησυχία
μακροημερεύει
και
καταστρώνει βιβλίο παράλληλων συμπάντων.
ένα κεφάλαιο λέει
το σύμπαν όπου η ύπαρξή μου είναι το παιδί που δε γεννήθηκε.
χα.
για ένα παράξενο λόγο, μέσα από τεθλασμένες γωνίες,
μου λείπετε.
δε μου λείπετε, είστε εκεί
ο καθείς εφ ω ετάχθη
άστρα σ ένα χάρτη φτιαγμένο ολίγον κατά φαντασία.
οι ελέφαντες έχουν συνέπεια. είναι εδώ τον Αύγουστο.
δεν παραθερίζουν.
εδώ, στον τροπικό της πανσελήνου
με φερετζέ απόψε.
το κουτί ανοίγει
ανάσα,
το κουτί κλείνει κι όλα γίνονται\απαλό μωβ.
αέναο.
σσσσ....
