Χαιρετισμός

Νύχτα Απρίλη, νέα σελήνη, ωραία νύχτα για εραστές και κλέφτες. Καλή αρχή, καληνύχτα σας.

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

νυχτομουρμουρίσματα.

με τρώνε τα φρύδια μου. ξέρετε ότι αν σας τρώνε τα φρύδια σας είναι σημάδι επικείμενης ευτυχίας;
και, καλά τα πάω με τα κέφια μου, δε λέω' έχουν όλα τ απαραίτητα μποφώρ ωστε να μη λιμνάζω αλλά να ταξιδεύω με τα μελτεμάκια, μα ιδού το θέμα:
ενώ αυτά θαλασσοταξιδέυουν με όρτσα τα πανια, ο άλλος μου,  ύπουλος πολύ εαυτός, ετοιμάζει σακ βουαγιάζ για κείνα τα βουνά, που επίσης αναφέρονται στις γενέθλιες ευχές, να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά, και αμίλητος κουνάει το χέρι κι αποχαιρετά.
βέβαια εγώ προτίθεμαι να τον ακολουθήσω σ' αυτό το δύσβατο μονοπάτι κι όχι να με παρασύρουν τα επιπόλαια κέφια μου. θα μου κάνει, σκέφτομαι, καλό λίγος βουνίσιος αέρας. άλλη μοναξιά αυτή, περίπλοκη, θα γλίτώσω και το λιοπύρι και θα οριοθετήσω το απέραντο στο βραδινό ουρανό.
κούνια που με κούναγε. ανυποψίαστη εντελώς με βλέπω στο χείλος μιας χαράδρας να κοιτώ με μάτια πλανεμένα το χάος. και σ εκείνης της ιλιγγιώδους φωνής την προσταγή που επαναλαμβάνει υπόκωφα "πέσε, πέσε" αιχμαλωτισμένη, ένα ανυπεράσπιστο θύμα
τώρα θα κάνουμε διάλειμμα για να διευκρινιστεί ο όρος ανυποψίαστο θύμα ή να το παρακάμψουμε; χεμφ.
πάντως τα βουνά κι οι χαράδρες τους ασφαλώς δεν εφευρέθηκαν για να τεστάρει κανείς το αν υπάρχει θεός ή ου. γιατί μετά μπορεί κάτι μέσα μας να ραγίσει ανεπνόρθωτα και καλύτερα να μη το ρισκάρουμε.
- εμένα, λοιπόν, το ανυποψίαστο θύμα μου φέρνει ένα κάτι στο στυλ "εκεί που χάζευα την ωραία θέα, ένιωσα ένα σπρωξιματάκι..." -
αυτά όλα είναι σκέψεις της νύχτας, υπεκφυγές ως προς την επερχόμενη μέρα, που ναι Σαββάτο αλλά αυτό δεν αποκλείει το γεγονός πως μπορεί να είναι μια χαρά φορτωμένο σα γαιδούρι στην ανηφόρα ντάλα μεσημέρι. -πούντες οι ευγενείς φαντασιώσεις με τις δροσιές των βουνών; αμάν! καλντρίμια και ζέστη βαρβάτη οραματίζομαι.
κι ενώ τα μάτια κλείνουν, αυτές, οι προδιαγεγραμμένες υποχρεώσεις κι ένα σωρό άλλα, ξεσκαρταρίσματα της μέρας, τί έγινε, πού έγινε, πώς έγινε, τί μέλλει γενέσθαι, πού πάμε και πού πάω, ακούν καλά τα μάτα μου βλέπουν καλά τ αυτιά μου ή κάνουνε πουλάκια, να, τέτοια ζητήματα πεζά, τα ξανανοίγουν στο πι και φι και μετά μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου αλλά την ξαγρύπνια τι την έβαλες στο πακέτο δυνατοτήτων; ή είναι μπόνους για τις ανήσυχες καρδιές; πάρε και μια αϋπνία να μη λες ό,τι δεν έζησες τη ζωή στο έπακρο. αμ, να τη ζήσουμε τη ρημάδα τη ζωή στο έπακρο αλλά πώς;
εν τω μέσω λογιστικών σημειώσων, που δεν αφορούν πάντα αριθμούς και έσοδα έξοδα οικονομικά αλλά και άλλου είδους συλλογισμούς, όλων των ειδών;
έτσι λοιπόν και όχι χωρίς φρόνηση, ο ύπουλος μεν, υποθέτω εφυής δε εαυτός μου, αποφάσισε ερήμην μου να πάρει τα βουνά. οξύμωρο τελείως. καθώς με τα κέφια μπορεί να συνυπάρχουμε εν διαστάσει, με τον εαυτό μας δυσκολότερα, όχι ότι είναι κι ανέφικτο, γίνεται, υπάρχει ελπίς, δύσκολο.
τώρα, αν είναι κανείς εκτός εαυτού, κι αυτό δεν πάει με κανένα τρόπο να πει εν εξάλλω, χι χι με την έννοια που του δίνουμε εν πάσει περιπτώσει, αυτό στην προκείμενη περίπτωση ίσως να προκύψει και σωτήριο. για τους άλλους δεν ξέρω.
εκτός απ' τα φρύδια μου με τρώει κι η αριστερή μου παλάμη, άλλο σημείο αλάνθαστο χρηματικής εισροής σύντομα.
εδώ γελάμε.
κι έτσι γελαστά πάμε στο βραβείο από το μπλογκ Σκόρπιες Σκέψεις.που δίνεται με την προϋπόθεση να γράψω,
7 πράγματα για τον εαυτό μου.

1. ο εαυτός μου είναι συμπαθητικός τύπος, αγαπά τους ανθρώπους και τα ζώα.
2 όχι, όμως, τα μικρόβια.
3 ονειρεύεται διάφορα και πολλά και σπάνια απογοητεύεται.
4 δεν θεωρεί την πονηριά εξυπνάδα, πράγμα που μου κάνει τη ζωή δύσκολη.
5 εν γένει έχει κατανόηση κι αυτό μου κάνει τη ζωή ακόμη δυσκολότερη.
6 είναι επιρρεπής στον ασκητισμό και γι αυτό του κάνω εντατικά μαθήματα κραιπάλης.
7  θα μπορούσε να τη βγάζει άυπνος για εικοσιτετράωρα αλλά γι αυτό του το κουσούρι δόξα τω θεώ ανακαλύφθηκε το Havana Club.

το βραβείο αυτό, "πες 7 πράγματα για τον εαυτό σου" θα το δώσω με τη σειρά μου σ' όποιον το θέλει. ανοιχτοχέρα, ναι;

Τί άλλα; καλό ΣΚ!
ενδώστε σε κάτι περιπετειώδες αλλά με ελεγχόμενο βαθμό επικινδυνότητας -λέμε τώρα...
φιλιά.

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

ανακατεύοντας χρώματα.

ίσως θα έπρεπε να ερωτευτώ.
να μπαλώσω αυτό το αβυσσαλέο κενό, να το θάψω κάτω από καλοκαιρινά φορέματα και κοχύλια. να σβήσω το χτυποκάρδι, να σωπάσει, να σταματήσει να με ρωτάει "μα γιατί;", να σταματήσει να υποθέτει και να ταράζεται, να σταματήσει έστω και μια στιγμή αυτόν του το ρωμαντικό περίπατο, αυτόν τον καλπασμό σε ξένα χωράφια, με ξένους ήλιους, με παράταιρες φωνές αμετάφραστων τραγουδιών.
ίσως θα 'πρεπε να ερωτευτώ.
να παραχώσω εκείνο τ' άχρηστο κλειδί που δεν ήταν του Σολ, ούτε του Φα, ούτε καν του Ντο. εκείνο το κλειδί που ήταν παράθυρο. σε μια αμμουδιά;
στις αμμουδιές πεθαίνουμε ικανοποιημένοι' ξέρεις, σ' εσέ που σου μιλώ,τώρα, εκείνη τη συγκεκριμένη αμμουδιά των φεγγαριών. κει που η πρασινάδα λιγωμένη παραδίνεται στην αλμύρα. το' χες στο νου σου χτες, είπες, και ξαγρύπνησες. μάλλον ήσουν στο πλησιέστερο μπαράκι. γιατί γίναμε καθωσπρέπει, έγινες καθωσπρέπει και οι αμμουδιές είναι στοιχείο της σύμβασής σου, της καλοκαιρινής κοινωνικής σύμβασής σου.
συμβάσεις του θανατά.
παράθυρο σε μια αμμουδιά ήταν το κλειδί, κι ας ήταν η θάλασσα πολύ μακριά.
αυτή δεν είναι η λειτουργία των παράθυρων άλλωστε;
κοιμάμαι βαρειά και ξυπνάω τρομαγμένη.
ίσως θα 'πρεπε να ερωτευτώ.
και φταίει κι αυτό, το καλοκαίρι, που βασανιστικό παίζει με την αισθαντικότητά μου, παίζει με τη σκέψη μου, παίζει με την πίκρα μου.
κι αυτό το καλοκαίρι.
μην είν' τα καλοκαίρια θάνατοι μικροί;
διαδικασίες φθοράς κάτω απ τον αστραφτερό ήλιο,
κι εμείς σα χρώματα σε καμβά, αφημένα, ξεθωριάζουμε και με μια μπόρα όλα χάνονται κι ας κρατάει τόσο λίγο...
ίσως να φταίει μόνο η χημεία. ίσως κι η αλχημεία.
η χημεία των αρωμάτων, σ' ένα κόσμο που ξεθυμαίνει. 
πήγαμε να μάθουμε τον κόσμο σ' ένα ευρύχωρο δωμάτιο, με κλειστές κουρτίνες κι ανοιχτά παράθυρα. πήγαμε να κάνουμε, χμμμ, αστρονομία εκεί. τέσσερις τοίχοι, πάτωμα, ταβάνι, παράθυρο ένα, κουρτίνες ριγωτές απ το φως του δρόμου. σεντόνι ξέστρωτο.
ακεφιές.
βαρέθηκα τις ξεστομισμένες λέξεις.
αυτές, που άτεχνα ροκάνισαν το μικρό μας χάρτινο πύργο.
βαρέθηκα να εξηγώ στον εαυτό μου' ίσως θα έπρεπε να ερωτευτώ και να μην εξηγώ τίποτα πια σε κανένα.
βαρέθηκα τον χρόνο που περνάει, έτσι, ανώφελα.
ο χρόνος πρέπει να είναι εδώ.
ίσως θα έπρεπε να ερωτευτώ.
κι η καρδιά μου πήγε πάσο, κι η ζωή η ίδια.
η ζωή,.
μιλάς για τη ζωή μου μα δεν τη ζεις.
κι αυτή,  σε high definition, διαπεραστική.
ηλεκτροσόκ και πατιρντί.
τί καλά που θα 'ταν να  'μασταν στο συντριβάνι της εκκλησίας, να τσαλαβουτάμε τα χέρια μας προσπαθώντας να πιάσουμε χρυσόψαρα...
να μοιραζόμαστε σοκολάτες υγείας και φτηνό ρούμι.
να μη μας φτάνουν τα τσιγάρα και να κάνουμε απατεωνιές στη μοιρασιά.
να περνάμε το καλοκαίρι μες στη δροσιά του αρχαίου πια κλιματιστικού, κληρονομιά από την εποχή που είχαμε άλλα ονόματα.
ίσως πρέπει ν' αλλάξω τ' όνομά μου, πάλι.
να ερωτευτώ.
τις ζεστές νύχτες στο μπαλκόνι, λίγο κρασί, ένα βιβλίο.
γιατί των αναθεματισμένων των βιβλίων η μιλιά έχει της δικής σου φωνής τη χροιά;
ζέστη και σήψη.
ξενητεμός.
παραπέρα απ' το μικρό εγώ μου, τί;
ίσως θα έπρεπε να ερωτευτώ, ναι.
ίσως πια, θα έπρεπε να ξε-ερωτευτώ.
ωχ.
για δυνατούς λύτες.


μια μουσική επιλογή από την playlist του George

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

ονειρικό

το είχα δει και το είχα αγαπήσει εδώ και καιρό.
χάρηκα πάρα πολύ που το βρήκα στο μπλογκ Λακωνία
και το αναρτώ να το απολαύσετε.
Καλό Σαββατοκύριακο.

κάντε κι ένα κλικ να το δείτε σε πλήρη οθόνη!!

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Τραλαλά! Ήρθε ο θέρος!! -κι επίσημα!

και πέρσι, και φέτος και για όσο!!!
μες στου κήτους την κοιλιά
πλέουμ' αγκαλιά
λα λι λά..
(να πάρει δεν έχει νότες το πληκτρολόγιο!!)
ΝΟΤΕΣ λοιπόν.
μπορείτε να τις φανταστείτε να πετούν γύρω γύρω'
έχω κι έφεση στις καρδούλες
τ' αστεράκια
γκαπ ωχ!
λουλουζάκια
κι άλλα σαχλά,
ζυννεφάκια και λοιπά
και φυσικά ΝΟΤΕΣ !!
ΦΤΑΝΕΙ!!!
HELLO EVERYBODY!

πέρασε ένας χρόνος κι ακόμη δεν έβγαλα άκρη με τις νότες.
θα κρύβονται, φαίνεται, καλά. αχ!

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

πραγματικότης α΄ -τονούμενον.

π, όπως πατάτα.
πιπιλάω και πιλατεύω το πι, το 16ο
προτού του πάρω την περούκα
(και το κεφάλι παρέα).

α. πολλά ποτήρια στο περβάζι.
β. πολυπράγμων πραματευτής, παλιάνθρωπος περιοπής, σε πορεία πρόσω με παλιοκάραβο πλήρες πληρώματος, παραδέρνει από πλώρη σε πρύμνη κι από πρύμνη σε πλώρη ενώ περιπλανιέται από πόλο σε πόλο, με πλοηγό πυξίδα περιδινίζουσα.
γ. πού πας; πέρα ως πέρα πέλαγος.
δ. πεζούλια και πελούζες, στα παρτέρια παιώνιες πράες. πανύψηλα πεύκα. πύργοι, πολυέλαιοι, παρκέ, πυργοδέσποινες πριγκίπισσες με πέπλα και πόρπες με πέτρες πολύτιμες, πυργοδεσπότες πρίγκιπες περήφανοι με πανοπλίες, το πάλαι ποτέ....
ε. παύσεις πενταγράμμου.
στ. παραμυθάς πλανόδιος. πουκάμισα και πανταλόνια πέντε και παράταιρα. παπούτσια πολυκαιρισμένα, πορτοφόλι πτωχό από παράδες, μα ο πλούτος πνευματικός -κι η αλεπού ενίοτε, αχ ο δαίμων!  

χωρίς καθόλου αστείο αισθάνομαι πανευτυχής.
κάθομαι και βράζω στο ζουμί μου
με το ρολόι να χαλάει τον τόπο
και το ψυγείο να κάνει σεκόντο βουίζοντας 
ώριμα βερύκοκα και πράσινο τσάι με ρόδι και βύσσινο.
είμαι αυτές τις μέρες σε μια τέλεια αταραξία.
5.55
όπου να ναι ξημερώνει.

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

με περικυκλώνεις ή πολιορκείς με;


πυραμίδες πεσόντων πειραγμάτων, πάμε.
πιπεράτα, πεπερασμένα, αξεπέραστα, πρώιμα, πανδαισιακά, πανομοιότυπα, παρασόλια στις παραλίες, παρά πέντε, πενιές, πεινάω και πονάω, πονήματα πειστικών παραγόντων, πα πα πα.
 πρέπει το πρέπον,
παφλασμοί
πα πα το παπί,
πάγαινα πάγαινα περίπατο στο περίφτερο,
πήγα και στον προμαχώνα και πήρα μια περιουσία σε πεντάλεπτα, ποσώς με προβλημάτισε.
πειρατικό παπόρι πλέει.
πυθμένας
α-πύθμενος ο πόθος.
ο πένθος.
ποθώ πενθώ
ποθείς πενθείς
ποθεί πενθεί
ποθούμε, παρεκτρεπόμαστε.
πράξις εκ του πράττω.
περίτρανος και πράος ο πιπεράτος πάστωρ.
πράγει και περιοδεύει στας παροικίας παραλιακών παραγκών.
παρευθύς.
παροξύτονα προοδευτικά προϊόντα.
πάτερ, ω πάτερ,
πηγάδια πεπρωμένων.
πλανάσαι πλάνην πλέρια.
πειστικό;
ποντιστικό.
πομάδες, πράσινες περικοκλάδες, πον πον και παρφέμ.
πες το!
το πλήρωμα του παρόντος,
εν παροξυσμώ
παραζάλη
πυρετό
παγετό
τίς πταίει;
πατατάκια πάπρικας.
πιτσουνάκια.
πέπερ σως.
sos.
πλάνη, πλανήτης, πλανεύω, πλύστρες στο πλανητάριο,
πασπατέματα.
αγιαχού!!!
πέθανα
πόθησα και πέθανα
ποκούμπι
που του πρέπει ένα α
α-ποκούμπι
κουμπί ρουμπί.
πάλι, πάντα, πελώρια, πανδαισία!
πρόβλημα;
πάμε παραλία!
πα πε πι πο πω πω πω πω.
πολύ προβληματίστηκα.
πάει πια.
πεπερασμένο.
πυρ, πυρωμένα πράσα.

πάντως, μην τα παρατάτε.
ποτέ.
προδιαγραφές πυρασφάλειας.
πάντα!
παλαβιάρικα περιθώρια περιπάθειας.


πεπρωμένο το παγανιστικό.
ελεύθεροι πολιορκημένοι μέρος α.
ίσως και ω - μέγα.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

α μπεμπα μπλομ, του κίθε μπλομ...


άντε να πάμε για μπάνια πια!!!!!
πήξαμε στην περισυλλογή
άσε την εξωσκόπηση.
αχχχχχχ
όνειρα παρατεταμένης άνοιας....
να βάζεις αντηλιακό, μαγιουδάκι, σαγιονάρες, καπέλο και να την πέφτεις στη σαλονάρα 2x2.
2x2 Το σαλόνάκί.με τόνους τρεις. παζάρια θα κάνουμε;
όπως έλεγε κι η συγκάτοικος, η γαλλίς, παντζάρια θα κάνουμε;
και φαντασιώσεις 4x4.
βρυχηθμοί με μυρωδιά πετρελαίου στις αμμουδιές.
τί να πω η ανικανοποίητη γυνή;
φτου και τα φυλάω.
ακούω βήχουν στον ακάλυπτο.
τον ακατάληπτο.
υπό την σκέπη του ευκαλύπτου.
σκαιώδη, ω, μονοπάτια και παντασφάλιστα παραθύρια και μέσα ορυμαγδός.
ένα γιατρό γρήγορα, στα σβέλτα, να μου συνταγογραφήσει, να μου χαρτογραφήσει το καλοκαίρι ετούτο.
και ω της φαντασίας, εξουσίας, της εξίσωσης και της απαξίωσης μέγα το κοινό και μείζον το κακό, μέγιστο δε το καλό εν δυνάμει, αλλά η σαρξ αδύναμος.
βιώνω μια πεμπτουσία βλακείας και σπάω και ποτηράκια, αμέ!
αλλά τα μπάνια. άπαιχτα.
βουρ στο γρασάρισμα κι αντηλιακό και σαβουάρ φέρ, και φέρε κι έναν φραπέ κι έναν αμανέ κι ένα τιραμισού να πάει με το κοντοσούβλι.
τα έχω ολίγον παίξει;;;;;;
μπας και τα χουμε ολίγον παιγμένα όλοι;;;;
ηλίου φαεινότερο, χα χα χα!!!!

ντεν πταίει εγεί. πταίει το κακό το ντρινκκκκκκ
απτό πταίει για όουλάαααα.

κι εμένα η γιάγια μ
 μ' έλεγε 
να προσέχεις τί εύχεσαι....
αλλά πού μυαλό.
το μυαλό το δκό μ
στες Ανδαλουσίες....
χωρίς κομφορμιστές αντικομφορμιστές αγγέλους επικείμενου χάους.
αυτοί ας πάνε στον κουρνιαχτό τους.
Άντες και Λουθίες
ου μπλέξεις.

ξηγημένα πράματα.
μου δαγκώνεις τον ώμο
και σου λέω όμως.
μ άλλα λόγια...
έλα τώρα,το περιπαθές θες
να προσδιορίσουμε;;;;
σήμερις ήθελα να έρθει ένας καλός άνθρωπος άνθρωπας
να μ εστρανγκαλίσει
να μη μιλώ
να σιωπώ
κι έχει πολλά η ζήση
πεφτάστερα καλοκαιριανά
αχ πήραν τα μάτια μου φωτιά
και ποιος θα να την εσβήσει...

ciao amore
 vita pulchra est.
μπλιμ μπλομ


ο ασβός που τόσον αγαπάς....

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

ό,τι βρέξει ας κατεβάσει


Παρασκευή
κι ένα δύσκολο  Σαββατοκύριακο στο κατόπι.
Μα η μπάλα, μα οι εκλογές, και τα δικά μας που δεν λείπουν ποτές,
φουρτούνες πολλές.
Α! φτάνει πια.
Καλομελέτα κι έρχεται, είναι μια ρήση κι αυτή.
απολαύστε το βιντεάκι.
από μένα πολλά φιλιά.

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

παράξενη διάθεση.


πεθύμησα να μελαγχολήσω.
πεθύμησα την αβεβαιότητα ενός βροχερού απογεύματος.
βαρέθηκα την ένταση, την ανασφάλεια, την απογοήτευση.
την αίσθηση πως όλα είναι κοντά αλλά για ένα παράλογο λόγο άπιαστα.
ναι, πεθύμησα λίγη καλή θλίψη.
σα νοσταλγία ενός αξεδιάλυτου ονείρου που δεν έχεις ακόμη ονειρευτεί.
σαν την ανάμνηση των κεντημένων λουλουδιών σε παιδικό μαξιλάρι.
σαν ένα ταξίδι μικρής διάρκειας με το αστικό λεωφορείο και τις κόκκινες στέγες σε μια ξεχασμένη γειτονιά της πόλης που τα σπίτια είναι ακόμη χαμηλά κι ουρανός μοιάζει τόσο κοντά.
πεθύμησα να ξεχάσω ν' αναπνέω για λίγο.
κάποτε μου άρεζε τόσο.
κρατούσα την ανάσα μου για πολύ ώρα, απλά επειδή μπορούσα να το κάνω.
καταφτάνει άλλη μια εβδομάδα.
απαιτητική. προκλητική. για να με ξεβολέψει. να μου κάνει τη ζωή δύσκολη. ωχ. πεθύμησα μες στου δωμάτιου την άπνοια ν ακούω την καρδιά σου, μικρό μου ρολογάκι που ξέμεινες από μπαταρία. και χάθηκε ο χρόνος κι αύριο θα τρέχω πάλι.
Ένα πνεύμα αχνό η σκέψη μου και σας καληνυχτίζει.
Και σε λίγο, με το καλό θα σας καλημερίσει.
Καλή βδομαδούλα να έχουμε και καλό κουράγιο σ' όσους το χρειάζονται.

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

κλειστές κουρτίνες, ανοιχτά παράθυρα.


άντε, ποιος τη χάρη μας. πέρασε η Αφροδίτη μπρος απ'τον ήλιο. βιβλικές καταστροφές έπονται; εντάξει, μην πανικοβαλλόμαστε, έχουμε να ζήσουμε τα ωραία και τα καλά που έχουν αρχίσει ήδη, εκεί θα κολλήσουμε;
ακούω ακατασχέτως μπλουζιές -είναι να μη σου βγει τ'όνομα. με τη ρετσινιά και τα χούγια έπονται -ακλουθάνε.
αλλά, καθώς είμαστε πια στην εποχή "τα παράθυρα ανοιχτά", είναι καλό ζουρζουβέλιασμα ν'ακούει κανείς μουσικές ξεχασμένων δεκαετιών -κι όχι απαραίτητα.
άι άι άι
είμαι μια μαυρούλα στις φυτείες τσιμεντένιων διαμερισμάτων, το 2012.
πως λέμε, η μαύρ', η καψερή, έτσι.
έχω την εντύπωση -α χά! μια εντύπωση μόνο- πως καταπιέζομαι με το χρόνο. με τη σχέση μου με το χρόνο και τα γεγονότα.
Μα περκέ;
έχει κάτι καταπιεστικό αυτή η εποχή.
όχι το καλοκαίρι βρε.
γενικότερα.
μικρές συνομοταξίες δικτατοριών που αλωνίζουν και τυραννάνε τους πάντες
και τους εαυτούς τους ακόμη.
μα περκέ;
μα η ύβρις -όπως πολύ καλά γνωρίζετε- τιμωρείται.
ε, και;
εκεί στο λεκέ του ε, και, έχω μια αβγ -κι έπονται 21 ακόμη ενστάσεις.
χα χα. έχει πλάκα να ενίσταται κανείς μόνος. ολωσδιόλου αστείο.
αλλά δεν είμαι και τόσο μοναχούλι.
έχω κι εσάς
που σας αγαπώ κρυφά.
κι εγένετο φως.
χιχι
που είστε σαν τα ποτηράκια που βάζουμε στην πλατούλα άμα κρυολογήσουμε
για τα οποία οι διδάκτορες της ιατρικής διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους -και τα πτυχία τους,
και λένε πως αυτά είναι τσαρλατανισμοί και χρήση θεραπευτική καμία δεν έχουν.
καλοί μαθητές.
τί να περιμένει κανείς από δαύτους.
ποτηράκια που κάνουν πλοφ κι αφήνουν μωβ σημαδάκια.
μπρρρρρ.
εγώ που σας τα λέω αυτά είμαι κάτω από την επήρεια του φιδακίου
αντικουνουπικό
έτσι παν αυτά
ζαλίζομαι και χάνω την αίσθηση των τσιμπημάτων.
τα κουνούπια δε χολοσκάνε διόλου.
κάνουν το νυχτερινό περίπατό τους και με τα χάραμα μαζεύονται στις κουνουποφωλίτσες τους.
τώρα μου κάνει τερτίπια το νέτι.
δε μου χαλάει τη διάθεση, όμως.
έχω βιβλία μπόλικα, πιανάκι κι άγραφτα χαρτιά.
και τίποτ απ αυτά δε θέλει ρεύμα να δουλέψει ή καλή σύνδεση.
λειτουργούν μια χαρά μόνα τους.
έχω και μερικές στάμπες - γραμματόσημα κοινώς -
να στείλω ανόητες σκέψεις
σ αυτούς που καταναλώνουν φαιά ουσία να τις αποκρυπτογραφήσουν.
σιγά μη με πτοήσει η τεχνολογία.
εδώ αυτοκρατορίες χάθηκαν
πολιτισμοί ολόκληροι
σιγά τ αυγά.
βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι.
το δις εξαμαρτείν
το τρις να δεις.
αλί και τρισαλί.
με τρώει -όχι του κουνουπιού το τσίμπημα
έπαθα αναισθησία, τα παμε.
με τρώει αυτή η προδιαγραφή μιζέριας και κακομοιριάς.
πού να βρούμε πλανήτες να κάνουμε αποικίες, να σωθούμε.
μήπως, όμως, έχουμε και μέσα μας ανεξερεύνητες πολιτείες,
ατλαντίδες;
ελ ντοράντοζ;;;;
κι αν είμαστε κομμάτια ενός παζλ;
που πρέπει να βρούμε τη φόρμα να ενωθούμε;
να βρούμε αυτό.
το αυτό, αυτούνο που ψάχνουμε.
power to the people.




δεν είναι μπλουζ;
ε, και;
καλά τα λέει κι ο μακαρίτης.
μην ψήνεστε,
μην σας τρώει, μέρα τη μέρα, το κάτι καινούριο, το κάτι φρέσκο.
η ζωή είναι παραπολύ και στο χτες.
μην αγχώνεστε.
να είστε παρόντες, παρούσες πάντα σ αυτό που σας εξιτάρει, όποιου αιώνα και να ναι.
πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!
άσχετο και καληνύχτα
ή
μάλλον καλημέρα.
εδώ το τρις γατείν...χα χα! 
νιαρρρρρ.
χρου χρου.

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

εκατό διά δύο.

ξημερώνει Δευτέρα. 
αν οι τοίχοι γίνουν εξοχή, το ταβάνι ουρανός και το πάτωμα αμμουδιά έχει καλώς. αλλιώς καλή κι η μαρμάγκα. μελέτη, προσευχή και περίπατος στο πλησιέστερο παρκάκι. 
εκεί, το μικρό θεατράκι, απεριποίητο, με τρία κυπαρίσσια, φυσικό ντεκόρ. αποτσίγαρα, πεταμένα περιτυλίγματα παγωτών και σπασμένα μπουκάλια μπύρας. το ηλιοβασίλεμα δίνει μιαν αίγλη, καθώς πέφτει σ αυτήν την ουσιαστικά ανύπαρκτη σκηνή και τη λούζει με τις πορτοκαλί ακτίνες του. 
πηγαίνω αυτές τις μέρες, εκεί. είναι στο πλάι του πάρκου των μεγάλων δέντρων. ξεχασμένο, ό,τι πρέπει για άραγμα. αν μπορούσα, θα έβαζα ένα μικρό τραπέζι και λίγες καρέκλες. να δω πώς διαχειρίζονται οι άνθρωποι που περνούν βιαστικά τη δυνατότητα να ξαποστάσουν.
να κάνω ένα μικρό θεατρικό. έτσι, φυσικά, να πάμε μια παρέα κι αντί να καθόμαστε στις κερκίδες να πάμε και ν' αυτοσχεδιάσουμε κάτι,  ό,τι μας έρθει. 
σήμερα ο φεγγάρης βασιλιάς πανσέληνος. κάπου είχα έν' αραντεβού μα δεν πήγα. 
σε χρυσούς κύκλους, φεγγαρίσια αλώνια.  δεν πήγα.
έμεινα πάλι εδώ να τρώγομαι με τις ανησυχίες μου και να πνίγω τη θλίψη μου σε μια έξτρα παχυντική σαλτσίτσα για τηγανητές φτερούγες κοτόπουλου που την τραγανάδα τους την εξισορροπεί μια γενναία γουλιά παγωμένης μπύρας. εδώ, να κοιτάω το κατακίτρινο του καθιστικού -αυτό κι αν ήταν έμπνευση! και ν' αναρωτιέμαι πότε θ' αξιωθώ να τ' αλλάξω.
μεταξύ μας, ενδόμυχα πιστεύω ακράδαντα στα θαύματα. μάλλον φταίει η ανατολίτισσα γιαγιά μου. ή το πολύ τσίλι που έχει μαζευτεί στον οργανισμό μου -από τότε που το ανακάλυψα σ' ένα πακετάκι στο σούπερ μάρκετ κι υποσχόταν ότι αυτό και μόνο αυτό κάνει κάθε Μεξικάνα  ευτυχισμένη. 
πιστεύω στη φλόγα που μπορεί να μας έρθει κατακούτελα και να μας αλλάξει τη ζωή. σα μια παντοφλιά ανανεωτική.
τσαφ, να παίρνει φωτιά το μαλλί.



Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 

είναι πολύ σχετική η απόδοση της αγάπης.
η προσαρμογή της έννοιάς της αναλόγως πώς μας βολεύει.
η μετάφραση της ύπαρξής της.
η επικύρωση της πραγματικότητάς της
ο φόβος της αλήθειας της.

δεδομένα απαιτητά, ληφθέντα, προσφερόμενα, κατακτημένα, παραδομένα.
ω συναισθήματα.
πως την ψυχή αρμέγετε,
το γλυκό, λευκό της γάλα ποθείτε.
γαλαξίες ανατέλλουν και δύουν.

είναι που γίναμε δυνάστες της ζωής μας μέσα απ' την ανόητη απαιτητότα της δήθεν ανεξαρτησίας μας.
είναι ο εαυτός μας που μας καταδυναστεύει κι η αγάπη, τίποτα δεν έχει να κάνει.
Ανεξάρτητη μεμονωμένη πάει όπου η ρότα της προστάζει και θα προβάλλει κάποια στιγμή, ίσως σήμερα, ίσως σ' ένα κάποτε άγνωστο να μας θυμίσει πως είναι εδώ.

ξεκίνησα με τα ντουβάρια να γίνονται εξοχή.
αν ο υπολογιστής γινόταν ένα αληθινό πρόσωπο θα έμενα ή θα έφευγα με κάποιο πρόσχημα;
με βρίσκω ημιτελή και καλά κάνω. έχω κι άλλα καρβέλια να καταναλώσω.
κι αν είναι κριθαρένια παξιμάδια, πάλι δε χαλιέμαι.

εύχομαι κι ελπίζω να έχετε μια καλή
χι χι
διεπαφή
με το άγιο πνεύμα.
από μένα, μόνο ένα
αν είστε κοντά σε θάλασσα
βαπτιστείτε
κι αν όχι
βρείτε ένα τρόπο
ο καθένας το δικό του
ν ανακαλύψετε ακόμη μια ανεξερεύνητη γωνιά του είναι σας.
ω ναι, απαρέμφατο του ειμί, ω ναι.

πάω να καταστρέψω το εναπολείπον -αυτή τη λέξη δεν την αναγνωρίζει η ορθογραφία
ή εγώ κάνω λάθος ή αυτή- πνεύμα μου με μια λάγκερ.
φιλάκια αγάπες.
ωπ νάτην η αυγάπη
έρχεται φωτεινή
αμ τα βλέπετε
σας τα λεγα.
το μπιεντό και α λοιπόν.
θυμικό εν εξάρσει,
φωτιές παντού.

μουτθ!



Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

Θα έλεγα I'm perfectly fine, doing nothing at all.
Έτσι, για να καλωσορίσω τον Ιούνη.
Το "απολύτως τίποτα" είναι ένα χαριτολόγημα για τις μαύρες σκέψεις που -χμ - αναγκαστικά έχω. Γιατί, ποιος Ιούνης των ευτυχισμένων νυφών, νυμφών σε παραδείσιες λίμνες και ρυάκια. Μπα. Κασμάς σ' ένα κοσμικό τουρλουμπούκι η κατάσταση. Κέφι έχω μόνο για να σέρνομαι απ' τον καναπέ στη μπερζέρα κι από κει στο κρεβάτι και να μετράω τα μετρημένα μου βήματα στον έξω κόσμο με προσήλωση φιλάργυρου.
Υποτονική η διάθεση, λοιπόν, και συναισθήματα επί ξύλου κρεμάμενα, εν μέσω δύο ληστών. Που, αν θυμάμαι καλά, στη συγκεκριμένη υπόθεση έπεται συνέχεια, όχι, δεν τη σκαπουλάρεις με μια σταυρωσούλα μόνο. Θ' αναστηθείς και θα σε μοιρολογάμε τον αιώνα τον άπαντα. Τώρα αυτό είναι μια καλή προοπτική για ένα φέρελπες άτομο, δεν ξέρω.
Παρόλα αυτά, όμως, και σε πείσμα της πεισματικής απαισιοδοξίας μου, μια φλούδα φεγγάρι με εικόνα σύννεφου, ένα σύγνεφο ανάμεσα στα σύγνεφα, του νου, κει, την ώρα που μαζεύονται με διάθεση καταιγίδας, ένα σύγνεφο που καθρεφτίστηκε στην ψυχή μου και μου γέλασε και έμεινε στο στερέωμα ακόμη κι όταν ένας άνεμος έδιωξε τ' άλλα, μου έφερε μιαν ανείπωτη ευεξία και μιαν ευχαρίστηση μακάρια, μιαν ευλογία. Το φύλαξα κι αυτό το φεγγάρι, ένα λουλούδι στις σελίδες ενός βιβλίου.
Αχ, αυτά μας κάνει η ζωή και πετάει ένα καλό ανάμεσα στα κακά, και τη λέμε γλυκειά.
και κάνουμε τις πάπιες για τα "ρούφα τράβα πάτα τόνε" του άμοιρου του Έλληνα -άσε πια την Ελληνίδα- και των λοιπών παρευρισκομένων στο πάρτυ.
Και λέμε να, σε λίγες νύχτες φούλι μούνι, και φούλι ανθισμένο να σκορπάει ευωδιές.

Αχ! γώ δε θέλω καπετάνιο, δεν τον εθέλω, πίνει.
Όχι, δεν πίνει;
Α! Δεν τον εθέλω αφού δεν πίνει.

νάζια και παιχνιδίσματα
ανάμεσα τυρού κι αχλαδίου,
Σκύλλας και Χάρυβδης.
α πα πα.
Καλό μήνα!