καιρός ήταν

 ήταν ο καιρός σε παρατατικό

είναι και τώρα ο καιρός

ασταθής

για να ναι σωστός στα πρώτα φθινοπωρινά βήματά του

ντεμί χιχί

είναι τα σύγνεφα που τα παρασέρνει ο άνεμος

είναι αυτή η μελαγχολία

ένα τι που σε συνεπαίρνει σε αποσυντονίζει και παράλληλα σε βάζει στο δρόμο το σωστό.

είναι.

σε χρόνο ενεστώτα.

έλεγα και συνταίριαζα εικόνες και ήχους και σκέψεις.

λέω και τακτοποιώ και ματα ξανα λέω εντάξει στο εδώ μ έναν ερωδιό.

ο χώρος είναι μια ματαιότητα τρισδιάστατη.

ο χρόνος, πάλι, είναι ασαφής, 

γενέθλια μέρα, ωχ ωχ ωχ.

ας είναι ούλοι  εκεί που δόθηκαν

γουόρσίπι μπι χάπι βρε.

χου γκιβς α ντεεεεμμμμ

αμπλαούμπλα

μπλα μπλα μπλα κλαψ λυγμ μπου χου χου

ώπα τη πιάσαμε τη γκόμενα

κούνια που σας κούναγε

η γκόμενα έχει γενέθλιος

χορεύει σε τάφους

και χαρίζει εικόνες.

πήρανε μια αγάπη και τη κάνανε να φυλάει ο θεός

τόσο ξέραν

τόσο μπορούσαν

πήραν μια ανθρωπιά

και την κάναν

αχ

αλλά

παραποιούμε τους εαυτούς μας και μετατρεπόμαστε σε 

σε

στο 

αυτό που λέμε αύριο

γινόμαστε ματαιότητα

αλλά εδώ είναι το ωραίο

που ή ματαιότητα αυτή

είναι το σκαλοπάτι

ένα κάτι να πιαστείς

και να προχωρήσεις.

γιορτή.

so be it!

 ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!

αυτή η πανσέληνος του χιονιού είναι αποπροσανατολιστική. έχουμε ωραίες ζέστες και τα μεσημέρια είναι για κολύμπι - αν είναι κανείς αρκετά γενναίος αλλά και όχι τόσο.

εδώ, κάτι τέτοιες νύχτες με πανσέληνο ου ου ου για να δέσει όλη η κατάσταση χρειάζεται λίγο καλό, παλιό ροκ εν ρολ. 

εδώ, άλλο εδώ αυτό, εδώ και λίγο καιρό που είμαι σε υπεροπτική θέση ως προς το χώρο καθώς πήρα των ομματιών μου και βρέθηκα λίγο πάνω απ την πόλη, μέσα σ ένα χώρο οικείο κι ανοίκειο μαζί με όλα τα μπαγκάζια μου απέξω απ ένα σπίτι και άντε πάλι να ανασυνθέσω το παζλ!

κι έτσι λοιπόν πατινάρω ανάμεσα σε εγκιβωτισμένα πράματα, πράματα δικά μου κι άλλα πολλά ξένα αλλά όχι και τόσο... έχω ένα ξέμπαρκο κρεβάτι σ ένα σαλόνι κι ένα κουζινοκαθιστικό κάπως ανεκτά. ωραία.

και πολύ ωραία θέα

αυτό, το παντού μπλε βαθύ κι η πόλη λευκή και χρυσή κι η θάλασσα νωχελική, ρεμβική, ανεξιχνίαστη.

τώρα είμαι σ αυτόν τον καθμερνό χώρο που είναι πέρα απ τη θέα, φτιάνει ένα μικρό ζεστό κλειστό κόσμο σα μαγκάλι

μάλλον σιγά σιγά εγκλιματίζομαι.

πρώτη φορά σκέφτομαι τα καρναβάλια με τόσο κέφι. 

βλέπω το φεγγάρι

αναπολώντας το φεγγάρι

ισορροπία σε ηλεκτρικές χορδές και ξύλινες μπαγκέτες

γύρισε ο κόσμος ανάποδα

ω! ένα φεγγάρι!!!

μπον νουί και αβροί ασπασμοί κοινώς μάάάάκια!!!