τα μέσα έξω.

Αχνοχάνονται οι μέρες. Μέσα στο γαϊτανάκι της ρουτίνας, της ρουτινιάρικης φωνής μου, της ρουτινιάρικης φωνής σου, του παροξυσμικού λυγμού που στην πυρά του γεννιέται ένα γέλιο ή μια θλίψη, ό,τι.
Βουτάν τα πόδια τους σε σιωπηλά νερά, στ' απόβροχα του μεσημεριού κι ο αέρας παγωμένος. Δεν επιτρέπει στις σκέψεις να κάνουν διαδρομές. Μα αυτές, ανυπάκουες, ανεβαίνουν στις σκεπές και αφήνονται στο καταχείμωνο.
Ξαστεριά μέσα στη νύχτα. Άφησα τις μπυτζάμες μου και τις παντόφλες μου στο κατώφλι και μπήκα με τα ρούχα στο σπίτι. Ανάποδα πράματα. Το μέσα, το έξω. Παραξένιες. Να μακιγιάρεσαι  για το απογευματινό τσάι και να ξεβάφεσαι για να βγεις στην αγορά, στα μπαράκια, στο έξω. Ανησυχίες.
Αλλά η ζωή στο τεφτέρι της ξέρει. Ξέρει αυτή. Και σαλιώνει το μολύβι, γράφει, υπογραμμίζει, διαγράφει,  παρεμβάλει στο προσχέδιο με λεξούλες και μικρά σημάδια. Τί χάρτης! Θαύμα σωστό.
Κι ο θησαυρός;
Είναι της πρότασης το ρήμα
του κορμιού η καρδιά
τ' άυλου η ψυχή
το επίτευγμα
το επιστέγασμα
η διαπίστωση
η επιβεβαίωση
η άρνηση
το γιατί;
Μα γιατί να είναι κάτι;
Έλα μου ντε!
Θρύψαλα ανασυντάσσονται
σσσσσσσσ....
Σ' ένα σιντριβάνι
ραντεβού με την ιστορία
διασταύρωση
χρώματα συντονίζονται με άλλα
παράγουν αποχρώσεις
Πήραμε τον υπόγειο και πήγαμε μέσα στην κοιλιά του Τηρίου.
Κάτω απ' τη γη σαφώς.
Τα χέρια σου τρέμουν απ' το κρύο καθώς η φλόγα τρεμοπάιζει τ' αναπτήρα.
Ανάβεις, μ' ανάβεις.
Τσιγάρο, ώρα για τσιγάρο.
Εδώ είναι υποτυπωδώς ζεστά, κάπως ζεστά.
Άμα βγούμε έξω στο αγιάζι, θα 'ναι διαφορετικά.
Συντρέχουσας και μιας άσβεστης δίψας για αλμύρα
πάμε στην παραλία.
Κοφτερό φεγγάρι.
Κοιμισμένο κύμα.
Αγκομαχάει η νύχτα
πυκνή υγρασία
δάκρια στα τζάμια.
Κι εμείς με σχεδία το κρεβάτι,
πάμε στον επόμενο σταθμό.

Χριστούγεννα στην πόλη

γιούχου
αμόρες
και αμόρες
και αμορταλιτά
τουζούρ!
αγκάπενια μου αγκάπη σε χαϊδεύω!
χου χου
χουχούλιασμα
και μελομακάρονα
δίπλες
καταΐφια
μπακλαβάδες
και τα λοιπά...
Σ αγαπώ
εδώ και παντού!
ω λαλά!
τζα
Χριστούγεννα στο κατώφλι
και ζεστό ρούμι
μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ!!!
love to love u bab.

χειμερινό ηλιοστάσιο

σ αυτή τη μεγάλη μεγάλη νύχτα θα φτιάξω ένα αστέρι μόνο. 

θα κάνω μια τρυπίτσα με καρφίτσα ψηλά στον ουρανό κι αυτό θα είναι όλο.

σαν θα κάνει το γύρο της γης κι αύριο πάλι το ξαναδώ, 

α! ,θα πω, νάτο τ' αστέρι μου. το πιο όμορφο στον κόσμο!!

μπου χου χου, μπου χα χα

ξέχασα τις ψιλές και τις δασείες, τις περιζπωμένες
ρες οξείες
ρες πούμπλικα
άμα ο άνθρωπας πάει να βρει ταίρι και πλαγιάζει μόνος
τί λυπη!
άμα αρέρμονος, ατέρμονος τυρβάζει
και κοιμάται με παρέα
τι παράδοξο!
αυτή η μέρα πήγε άπατη' μπήκε σαν μάθημα ταγκό
πρωινές ζάλες κι άλλες
ανάσες.
μα...
οι νύχτες καλά καραδοκούν και παίρνουν τη ρεβάνς.
ο χώρος κι ο χρόνος είναι μια ιδεοληψία.
αψού - γείτσες!
πώς εγώ είμαι εδώ αφού είμαι κει;
ακί που πα να πει στα ισπανιόλ εδώ.
εκφορές λόγου. εκτροπές.
παρεκτροπές, παραφορές.
παράφορα φρρρρρρρ.
ταγκό στο μπλάβισμα του πάθους.
όπου όλα γίνονται ένα.
μωβ.
μυθικό.
μαθηματικής ακρίβειας.
δεν παίζουμε.
τσίκου τσίκα τζα!
 στο ρυθμό. τώρα.
τώρα θα γράψω για μια αγάπη.
πέθανα προχτές αλλά δεν το αντελήφθην ανελήφθην εις ουρανούς'
υψόμετρο μέγα και χαμηλό βαρομετρικό.. .
μια η βαρύτης της βροχής, μια η άνωθεν κουστωδία άμωμος η σύλληψις
τσάκωσέ το.
με τρώνε τα ποιήματα., με ζουλάνε.
κι ο χρόνος καλειδοσκοπικός. αλλάζει διαστάσεις διαρκώς.
γιατί μου μαθες ν αγαπώ τη ζωή.
Γιατί μου μαθες ν αγαπώ τη ζωή;
Γιατί με νούθεψες τη συγχώρεση;
Γυμνό το μέλλον.
αγγελόπιασμα
αγροί και φύση' φύσει εντρυφόντες τα παράλογα.
αλόρα.
άμα έχω δύο μανδύες θα σε δώκω τον ένα.
αλλά αυτό. μέχρις εκεί.
άμα πάμε στο παραπέρα θα πρέπει πρώτα να κλάψεις.
Γίνονται οι πλατείες αρμοί ενός συστήματος που δε μας ρώτησε.
Και τώρα, μετά από βροχές σε ουράνια τόξα νυχτερινά
παίζουμε  με τις μπυτζάμες και τραγουδάμε.
και χορεύουμε τάνγκο σ όποιο στενό δρομάκι έχει αυτή η ανύπαρξία.
αν ύπαρ ξία.
κι είσαι τόσο κοντά μου και σ' αγαπώ τόσο. Περίπλοκο.
Κάποες φορές θυμώνω που σ αγάπησα.
μ αναβοσβήνουν τα λαμπάκια στο δέντρο και μου θυμίζουν πως
"κι άλλο" και "δώσε" και "πάρε" και "φεύγα"  κι "έλα" κι "α πα πα".
κι ο χωροχρόνος πάλι χάνει το παιχνίδι.
κι είμαι αλλού. κι είσαι εκεί.
εδώ τελείως.
και μου λες.
και με κοιτάς.
και σου λέω.
η ζωή είναι μια φυλακή.
κι η αγάπη το ίδιο.
δεν παίζεται αυτό.
ά
λα
άπαιχτο.
και φεύγω.
σα θα ματαγυρίσω το φως σου θα με συνεπάρει πάλι;
παραμύθια.
Χαλιμά και  απερίφραστες αγγελικές προσμίξεις
βαρέθηκα.
Κι όμως όλο βολοδέρνω εδώ ακί εδώ.
Στα σκαλοπάτια σου.
Έρμαιο σαν το τελευταίο ξερό φύλλο του χειμώνα.
κι εσύ,
πάλι με χαϊδεύεις. πάλι μ' αγαπάς.
πάλι με πεθαίνεις.
κι εσύ,
πάλι πεθαίνεις για μένα.
Για πόσο;
Πόσες ψυχές μετράς;
νιάου
κι άλλη μια.
Σ αγαπώ
κι ας ντρέπομαι να στο πω.
Μμμμμ.
Ζωή εδώ, μιαν άλλη φορά, τώρα.

βραδινές εκπλήξεις

ύποπτα νιαουρητά ετάραξαν τη σιωπή μου.
ύποπτα κι άγνωστα συνάμα.
εδώ στις σοφίτες με επίσης ύποπτο ροκ εν ρολ κι άλλα τεχνάσματα βινυλίου, καρώ κουβέρτα, μαλλιαρές παντούφλες και ριγέ μπυτζάμες  μέσα σε πλήθος βιβλίων και άλλων χαρτικών, όλα απαραίτητα, τίποτα δεν πετιέται, να το πάλι το νιαούρισμα νιαρ νιαρ συνοδευμένο και μ' ένα γρατσούνισμα στο τζάμι.
κοιτάω τη sewsome εξεταστικά. μα κείνη φουρφουρίζει ή γουργουρίζει κάτι τέτοιο τέλος πάντων -φταίει  το ημίφως ή το πληκτρολόγιο; - τέτοιου ύφους. χαλαρά.
πάω να βάλω στο πιατάκι λίγο γάλα για το οικιακό φίδι και λίγο τυρί για τον ποντικό.
νίαου! νιάου! νιαούουου!!
απελπισία.
ακούω φωνές.
το ημερολόγιο λέει 13 αλλά δεν διάβασα τη συνταγή μαγειρικής ούτε τη χτεσινή.
το ρολόι λέει πάντα έξι παρά τέταρτο. όλες τις ώρες της ημέρας' έχει άποψη και θέση βλέπετε.
ο άη - γιώργης πήγε στον κήπο. έναν κήπο με τραντάφυλλα. μας ήρθε ζάλη απ' τ' άρωμα.
νιάου. νιαού.
αν αφήσω το φεγγίτη ανοιχτό θα 'μαστε αύριο σαν πολύπαθες κορασίδες ταλαιπωρημένες από αισθηματικά βιβλία σε κάποιον απομονωμένο πύργο στην Κορνουάλη. θα ρουφάμε τη μύτη μας και θα έχουμε ένα ρίγος. ρίγος ακατανόμαστο μα ιάσιμο ίσως. ίσως.
σιωπή και πάλι.
μέσα στη σιωπή κάνω ιερογλυφικά σχεδιάκια στο χαρτί. που μελλοντικά θα μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες αν κάποιος μπει στον κόπο μετά θάνατον να ψάξει στο μπαούλο μου. ευελπιστώ.
κάνω και σκέψεις. τί ειν η ζωή; πού πάμε; πάμε ή ερχόμαστε;
κάνω και μια έτσι την κουρτίνα και ρίχνω μια ματιά έξω να βεβαιωθώ ότι είμαι όπως πάντα στην ίδια μεριά του κόσμου. καλός είναι ένας έλεγχος πότε πότε! μια σκιά ξεγλιστράει και φρστ φεύγει.
νιάου!
από άλλη μεριά τώρα.
( όταν συλλαμβάνεις τον εαυτό σου μ' αναρωτιέται αν υπάρχουν ιπτάμενες γάτες αυτό είναι καλό ή κακό;)
αυτή η μεριά αν δεν μ΄απατά η ακοή μου είναι προς την πλευρά της κουζίνας.
τεμπελιά.
-Sewsome, λέω γλυκά γλυκά. Έχουμε κλείσει το παράθυρο της κουζίνας;
-Εγώ, μου λέει, πήγα στο μάρκετ σήμερα. Φτάνει!
Λόγω του αγιωργίτικου και της επακόλουθης εαρινής κοπώσεως δεν το κουνάω κι εγώ ρούπι.
κι ότι θέλει ας κατεβάσει.
νίαου νιάου νιαούουουου!
αυτό, πάλι, ακούγεται έντονα. εντονότατα. λες κι είναι μες στο σπίτι.
θα είναι ο αέρας σκέφτομαι. αλλά δε φυσάει.
σπάσιμο πιάτου.
σπάσιμο πιάτου;
λέω να κάνω κάτι δραστήριο. να μπω στο ίντερνετ και να ρωτήσω όποιον ξέρει να μου απαντήσει τί ακριβώς κάνουμε όταν ένα πιάτο πέφτει και σπάει απολύτως από μόνο του στην κουζίνα -υποθέτω.
αλλά άμα είναι να σηκωθώ για να πάω στον υπολογιστή κάνω ένα βήμα παραπάνω και πάω και μέχρι την κουζίνα. όπερ και εγένετο.
Φρίκη! Πανικκός! Πανκοκός! Πανκικός! Πανικός!!! σε τσάκωσα άτιμη λέξη όχι που θα μου ξέφευγες...
-Sewsome χρυσή μου πάει το μπρι! Πάει το αγαπημένο μας τυράκι! -το λιμόζ δεν πιάνεται, είναι άνευ αξίας.
-Στα 'πα, ακούγεται μια φωνή απ' το βάθος. τον κακομαθαίνεις τον πόντικα.
άλλη αγωνία. κι αν το μπρι ήταν το ορ ντ' εβρ κι ο ποντικούλης μας το κυρίως πιάτο;
άδειο από τυράκι το μπωλάκι. αυτό τώρα είναι καλό ή κακό;
αυτή τη συγκεκριμένη χωρορονική στιγμή έχω την εντύπωση πως δύο μάτια κίτρινα με κοιτάζουν με άπληστη ικανοποίηση. προσοχή στο χωρο - ρον - νικη στιγμή. δώστε προσοχή και βάση.
ράκος σωστό παίρνω το ρακί απ' το ψυγείο να πατάξω τα φαρμάκια.
ιδέα!
βάζω και λίγο στο κουπάκι.
όσο να πεις κύμινο νάτος ο πόντικας!
ανακούφιση.
όλα μέλι γάλα το λοιπόν.
σηκώνομαι και πάω πάλι στο γνωστό μέρος. κάνω μια τούμπα το δίσκο στο πικάπ, τσιμπάω ένα βιβλιαράκι να το ματαδιαβάσω...
νιαρ!!
τί να δουν τα μάτια μου!
ένας μαύρος γάτος στρογγυλοκαθισμένος να ρον -ναι- ρονίζει στην αγκαλιά της sewsome.
-τί είναι αυτό; ψελλίζω.
-α, δεν ξέρω.από κάπου θα 'ρθε. δεν είναι γλυκούλης;
σιωπή κι άλλη σιωπή.
και χουχουρητά.
-θα πάρεις αυτό το θορυβώδες πλάσμα και στο κρεβάτι σου; ρωτάω.
-α βέβαια! θα νιώθει ανασφάλεια το καημενούλι...
Βράδυ Τρίτης και 13.
Κι ένας Θεός ξέρει τί μας ξημερώνει...
λογικά Τετάρτη και 14. αλλά μη το δένετε και κόμπο...

άσπρη γάτα μαύρη γάτα
βρε τί τραβάμε κι εμείς τ΄αδέσποτα.
στην υγειά σας!
στην υγειά του  George s , Τραγουδάμε κι Αγαπάμε Τώρα και για Πάντα.

ΕΝΑ ΜΑΚΡΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΠΟΥ ΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ

εκπυρσοκροτούν οι σκέψεις.
πάνε σε ολισθαίνοντα μονοπατάκια
παίζουν τρίλιζες
ζαλιστικά μαμπο τζάμπο
περιθωριακό είδος
που ξεφυσάει σα φάλαινα
στο "πόσο θα ήθελα να ήσουν εδώ"
αυγινός χειμώνας
παραλλάσεται και τα μεσημέρια μοιάζει άλλος
άλλος;
ποιος άλλος;
το άλλο μου εγώ;
το άλλο μου εδώ και τώρα;
ποιο;
ο χειμώνας ακόμη δεν τρίζει τα δόντια του
μας αγαπάει τάχα.
μας δίνει και καταλαβαίνουμε
καλύτερα
οι παγετώνες ασάλευτοι
αδιασπαστη μοναξιά και ροδαλά σύννεφα στο ηλιόγερμα
γερμάς και γεύση
και ζουμί
και άρωμα
και χάσιμο
21 μαύρο
ή κόκκινο;
εξουσία
υπο έλεγχο.
το φεγγάρι, πάλι, απαστράπτον διεκδικεί
τα πάντα
και χαρίζει ό,τι μπορεί κανείς ν απολάβει
προσετερισμοί ετεροκλήτων συνειρμών
παρεκκλίνουσες πορείες
μια δυο τρεις μέρες και μετά σου γίνεται ανάγκη.
μ΄ έχεις δει να 'χω πολλές ανάγκες στη ζωή μου;
μελαγχολία.
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
σωστό ή λάθος
αδιάφορο
ποιο είναι το σωστό;
αρκεί να ξέρεις τί να κοιτάς.
κατά πού να πας
ξενύχτια, πολλά ξενύχτια
άξονες και συμμετρίες
καλειδοσκοπικές γωνίες
ιριδισμοί
στο Λίβανο πουλάνε λάδι
μαγικό
μα τ' αστέρια
εργατοώρες κούρασης και μόχθου δίχως αντίκρυσμα
με μόνο κέρδος μια στις τόσες, μια φεγγαροανάπαψη
σαν αυτή
φεγγάρι λαμπρό
στρωσίδι ουράνιο
και σιωπή.
στραβωμένες σκιές
με ωραία φανταστικά τέλεια ετερόκλητα αποτελέσματα.
λειάνσεις;
εκρήξεις;
αυτό
που η ψυχή ορίζει.
Μέρες και νύχτες στο Αζερμπαϊτζάν.
Νοερές απολήξεις φωνηέντων
διαχείρηση φωνής:
ααααααα!!
το 'χασα.
χαμένο κι ας πάει στα πέρα αμπέλια

μουσική μόνο.