25η Μαρτίου

Μέρος Α΄

Μέρος Β΄

VI

- «Κρυφή χαρά ΄στραψε σ΄ έσέ· κάτι καλο ΄χει ο νους σου·
πές, να το ξεμυστηρευτείς θες τ’ άδελφοποιτού σου;».

-«Ψυχή μεγάλη και γλυκειά, μετά χαράς σ’ το λέω:
Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ’ όνομά τους μνέω.

Εφοβήθηκα κάποτε μη δειλιάσουν και τες επαρατήρησα αδιάκοπα.

Απόψε, ενώ είχαν τα παράθυρα ανοιχτά για τη δροσιά, μία απ’ αυτές, η νεώτερη, επήγε να τα κλείσει, αλλά μία άλλη τής ειπε: "Όχι, παιδί μου· άφησε νά ΄μπει η μυρωδιά απο τα φαγητά· είναι χρεία να συνηθίσουμε".
Κι έτσι λέγοντας εματάνοιξε το παράθυρο, και η πολλή μυρωδιά των αρωμάτων εχυνότουν μέσα κι εγιόμισε το δωμάτιο.

Και η πρώτη είπε: "Και το αεράκι μας πολεμάει".
Μία άλλη έστεκε σιμά εις το ετοιμοθάνατο παιδί της.
Και άλλη είπε χαμογελώντας, να διηγηθεί καθεμία τ' ονειρό της.

Και μία είπε: "Μου εφαινότουν ότι όλοι εμείς, άντρες και γυναίκες, παιδιά και γέροι, ήμαστε ποτάμια, ποιά μικρά, ποιά μεγάλα, κι ετρέχαμε ανάμεσα εις τόπους φωτεινούς, εις τόπους σκοτεινούς, σε λαγκάδια, σε γκρεμούς, απάνου κάτου, κι έπειτα εφθάναμε μαζί στη θάλασσα με πολλή ορμή".

Και μία δεύτερη είπε:


Εγώ 'δα δάφνες. - Κι εγώ φως ..............................

- Κι εγώ σ’ φωτιά μιαν όμορφη π’ αστράφταν τα μαλλιά της.

Και αφού όλες εδιηγήθηκαν τα ονείρατά τους, εκείνη πού ΄χε το παιδί ετοιμοθάνατο είπε: "Ιδές, και εις τα ονείρατα ομογνωμούμε, καθώς εις τή θέληση και εις όλα τ' άλλα έργα". Και όλες οι άλλες εσυμφώνησαν κι ετριγυρίσαν με αγάπη το παιδί της πού 'χε ξεψυχήσει.

Ιδού, αυτές οι γυναίκες φέρνονται θαυμαστά· αυτές είναι μεγαλόψυχες, καί λένε ότι μαθαίνουν από μας· δε δειλιάζουν, μολονότι τους επάρθηκε η ελπίδα που είχαν να γεννήσουν τέκνα για τη δόξα και για την ευτυχία. Εμείς λοιπόν μπορούμε να μάθουμε απ' αυτές και να τες λατρεύουμε έως την ύστερη ώρα.
Πες μου και συ τώρα γιατί εχθές, ύστερ' από το συμβούλιο, ενώ εστεκόμαστε σιωπηλοί, απομακρύνθηκες ταραγμένος;».

από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Δ.Σολωμός.

Μέρος Γ΄

με χιούμορ, από την ΕΤ -η ΕΤ είναι μια εκ των τριών Αρσακειάδων' οι άλλες δύο είναι η αφεντιά μου και η Mme Legrand.

Πασάς; "Μας βλέπει μήπως κανείς;"

Δήμιος : "Πω πω ένα μπαρμπούνι"

Κοπέλλα : "Έχω ένα πονοκέφαλο μ' όλες αυτές τις ιστορίες..."

Κυρά Φροσύνη : "Ω θεέ μου! Τί πλήξις!"

Δήμιος β΄: "Μα τί σας συμβαίνει;"

εν ολίγοις

και σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ

ΚΑΙ ΚΑΛΉ ΚΥΡΙΑΚΗ

σταθερά προς τα πίσω ο χρόνος

άντε και θα φτάσουμε στο ΄21!!

και ο Πάνας χαίρεται

Άνοιξη στην εκκίνηση.
ΜΠΑΜ επισήμως.
Βουρ στα λουλουδένια αλώνια, πάάάμε!
Λουλουδένια αλώνια και τσιμέντο, κορναρίσματα, ιαχές και συριγμοί, φώτα στα φανάρια, στους δρόμους, στις βιτρίνες, στα παραθύρια, στις πλατείες, φώτα μέσα, φώτα έξω, φώτα, φώτα παντού.
περπατάς στους δρόμους και βρέχει λουλούδια.
λουλουδοπέταλα κύματα.
να απαλύνουν αυτήν την ομορφιά της πόλης που σκοτώνει και το ματωμένο της στιλέτο τακούνι είναι μπηγμένο στην καρδιά σου.
που σου λέει 'ψόφα!' αλλά σε παρασέρνουν τα αναθεμαρισμένα λουλουδοπέταλα κι η ψυχή σου δε λέει να βγει και μένεις και κοιτάς και να συλλογιέσαι ποιος να το ξέρει, ποιος να το ξέρει....

τι γίνεται στον κόσμο μας αυτές τις μέρες;
ακούω και μου ρθε εκείνη η φράση "όλες οι γυναίκες είναι ίδιες στο σκοτάδι"
-άι, θα με κάνουν οι απανταχού φεμινίστριες με τα κρεμμυδάκια, ωχ ωχ.
αλλά το πάω αλλού και δεν κυριολεκτώ.
το πάω στο ότι αν υπάρχει ανάγκη, δε βαριέσαι, όλες οι γυναίκες ίδιες είναι στο σκοτάδι.
θα σε νυχιάσουν, θα σε ξεσκίσουν ό,τι όνομα και να έχουν.
μα Ευρώπη, μα Ρωσία, μα ό,τι να 'ναι.....

μουσική απόλαυση έτσι για να βγει η ψυχή -το χούι όμως, ποτέ ποτέ ποτέ!!!

ολέ.

γεια, καλημέρα, την έκανα με μια σειρήνα πυροσβεστικής

πάω στο Σάββατο, στο χάραμα, 

ζωή γλυκειάααααααα

γεια.

φτάνοντας

πάμε στη βρύση και νερό δεν πίνουμε.\μάλλον από βίτσιο πάμε κι όχι από δίψα.
άμα διψάσουμε να δούμε πού θα βρούμε πηγή.
κάποιος γρατσουνάει το σκοτεινό παράθυρο της ασχετίλας μας.
\για να μπει μια αναλαμπή φωτός.
θα το δούμε ή θα το προσπεράσουμε;
θα πάρουμε επιτέλους χαμπάρι τι μας ποτίζει και τι μας ταΐζει το σήμερα, αυτό το σήμερα που το προσπερνάμε και δεν νοιώθουμε ντιπ;
είμαστε, ναι, ταγμένοι, αλλά πού;

έχω μεγάλες ανησυχίες και μεγαλύτερες αγωνίες\και δε μοιάζω ούτε θέλω να μοιάσω μα καθόλου με κείνους του καταστροφολάγνους που ηδονίζονται να προφητεύουν καταστροφές και αναμπουμπούλες. ούτε μ εκείνους τους άλλους που περιμένουν εκ Θεού - ο Θεός παιντιά είναι για άλλη δουλειά, όχι για να σώσει τους πισινούς μας από την χαζομάρα του καθησιού.

κάποιοι προχωράνε και κανένα δε ρωτάνε.
κάποιοι χαράζουν πορείες μες στην έρημο.
κι όταν βρίσκουν νερό, πίνουν.
καλού - κακού.

πάμε με κέφι. ν αναθεωρήσουμε λίγο τη στάση μας.

Ni le bien qu'on m'a fait,

ni le mal;

tout ça m'est bien egal!

ça commence avec toi! 

αποκρεύοντας

παράλληλες ευθείες.
παράλληλες εκρήξεις.
παράλληλοι κόσμοι.

περιπλανιέμαι στις γειτονιές παράλληλων σκέψεων.\
το ένα πόδι εδώ και το άλλο στην κούλουρη.\
όλα μου φαίνονται στενά, στεγνά, στενάχωρα.\
οι μάσκες, οι μπογιές, οι φορεσιές, τα στολίδια, τα πυροτεχνήματα, οι παράτες, οι πιερότοι, οι βρυκόλακες, οι μαρκησίες, οι καουμπόηδες κι οι ινδιάνοι.\\

περνά ο καιρός. μέρα με τη μέρα γίνόμαστε μουτσούνες.
τέτοιες που όταν τις κοιτούν τα παιδιά γελούν.\ο καθένας κι η γραφικότητά του.

δε βαριέσαι...
-έτσι είπαν κι οι Γάλλοι κάποτε και μετά έγινε ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος.


ας αφήσουμε τα πάντα σήμερα, τι κι αν έξω βρέχει;
ας τ αφήσουμε και ας παρασυρθούμε.\
με ό,τι μας δίνει ένα κάτι έξαλλο\ένα κάτι που η δυναμική του να μας συνεπαίρνει.\ βαρέθηκα το ρασιοναλισμό.
βουρ στον πατσά!!!!!

πάμε σε παραλίες

εκεί που η γη τελειώνει

πάμε με μια ανάσα

σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν

φυγή 24ψρη.

ciao.

purple is my favorite color

Γυναίκα, της ψυχής μου ξένη

λέει ο ποιητής.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!

mystery, wisdom and magic

Purple: Purples are highly individual, fastidious, witty and sensitive, with a strong desire to be unique and different. Temperamental, expansive and artistic, a Purple person may become aloof and sarcastic when misunderstood. If you chose Purple, you tend to be unconventional, tolerant and dignified, likely to achieve positions of authority.

αχ

Πολυαγαπημένε μου.

Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι έξυπνο' σκέψου κάτι έξυπνο λέω στον εαυτό μου, αλλά αυτός αδρανεί, ονειροβατεί και κοντοστέκεται στις μικρές  στιγμές, τις μικρές αναπνοές, μικρές συνωμοσίες και παιχνιδίσματα. Κι αφήνεται στην αγκαλιά της αναπόλησης, σ' αυτό το γλυκό - μεθυστικό απροσδιόριστο ταξίδι που ενώνει τα κομμάτια του παζλ και μας φέρνει πάλι κοντά, μονοιασμένους να σμίγουμε με γέλιο, ένταση, πάθος.

Εσύ κι εγώ έχουμε ένα μυστικό που κανείς δεν ξέρει.
Εσύ έχεις εμένα κι εγώ εσένα.
Σα μεταλαβιά, σαν ένα γλυκό φως. Που καταλύει τα δεσμά και μας αφήνει ελεύθερους να ενωνόμαστε και να χωρίζουμε χωρίς όμως πια να είμαστε μόνοι.

Το γεγονός πως είμαστε ηδονιστές και ηδονοθήρες αντί να μας εξαθλιώνει κι εκμηδενίζει θα μπορούσε να είναι μια καλή βάση για να απολαμβάνουμε τη ζωή μ' όλα τα κουσούρια της κι όλα τα κουσούρια μας.

Δε θέλω τίποτα. Θα ήθελα μόνο τη μύτη μου ανέμελα αφεμένη στη ζάλη που μου χαρίζει το άρωμά σου, στη ζάλη που μου χαρίζεις σαν είσαι έξαλλος, στη ζάλη που φωνάζει, εκρήγνυται και γίνεται ζωή.

αχ.