Νυχτέρι
στης αβύσσου
το χωράφι
Ένας μαύρος άγγελος
με σκοτεινό σώμα
και αθόρυβες φτερούγες
στην άπνοια
χαρίζει φιλιά μάταια.
Ο χρόνος γλιστράει
εξατμίζεται.
Ένα βιβλίο που τα γράμματά του
έγιναν καρβουνόσκονη
και φύσηξε ο άνεμος
και σκόρπισαν.
Λευκές σελίδες.
Μα.
Τί κι αν οι λέξεις τρέχουν;
Η καρδιά ξέρει.
Δεν σχολιάζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι για να μαθεις να μην κλείνεις τα σχολια.
για τα σχόλια σκέφτομαι να κάνω μια ανάρτηση.
Διαγραφήώρες ώρες με μπερδεύουν αν και, μη γελιόμαστε, πάντα μου αρέσουν.
καλό βραδάκι Velvet!
...ο χρόνος γλιστράει...
ΑπάντησηΔιαγραφή...η καρδιά ξέρει...
Η καρδιά πάντα ξέρει κι ας τρέχουν οι λέξεις...
Πολλά φιλάκια:)
μουτς μουτς!
Διαγραφήφυσάει εδώ του σκοτωμού...
Μαζί σου,μπλουζού! η καρδιά ήξερε,ξέρει και θα ξερει εις τους αιώνας αμήν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή--Σαλιάγκι
ΥΓ. φιλιά σου έδωσα για το αντάμωμα???