4

Αυτάρεσκα μου γελάει ο νέος χρόνος κι αόμη δεν άρχισε και μου την έφερε. μα το φλουρί που δεν βρήκα, αυτό μάλλον για καλό ήταν, μα κάτι χιονοπτώσεις που αποσυντόνισαν τα πάντα και βρεθήκαμε όλοι ξέμπαρκοι κι απομακρισμένοι ο ένας από τον άλλο, έτσι ήρθε η νέα χρονιά σε μια τέλεια αποδιοργάνωση. Φτου.

Ωπ ωπ ωπ. Χρειάζεται επειγόντως διάλειμμα. Στοπ μόσιον. Η κίνηση, βέβαια, παραμένει αδιάλειπτη από το ταβάνι που στάζει καθώς η ταράτσα πότισε και τασ γνωστά, τα γνωστά. Έτσι, κινέζικα βασανιστήρια, στάλες σε λεκανίτσες για να μη ξεχνιέμαι πως ζω σ ένα υπέροχο σπίτι, μονοκατοικία στο κέντρο αλλά τα έχει τα χρονάκια τπυ και σε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις του φαίνεται, χμ.

Την κοπάνησα λοιπόν μ ελεφρά πηδηματάκια και βρίσκομαι σ ένα αλλού, ένα αλλού με ζέστη και χωρίς ενοχλητικούς θορύβους να αποσπούν την προσοχή μου αλλά, ξεύρετε η ματαιότης! Ω ματαιότης!   

Είναι ποτέ ευχαριστημένος η άνθρωπος; Θηρίο. Στα καλάθια δε χωρεί κλπ κλπ
Έτσι κι εγώ. Και τώρα, που ακόμη ο νέος χρόνος είναι άγραφο χαρτί και πάλι με βρίσκω μπροστά σε κενά - μάλλον θα πρέπει να τα προσπεράσω περπατώντας προσεκτικά σαν την μικρή κόρη του φίλου μου του Νάση καθότι τα παιδία ξέρουν καλύτερα από εμάς που ξεχνάμε σιγά συγά και σταδιακά τα πάντα ούτως ώστε έλευθεροι πια να πάμε με το καλό το μεγάλο το ταξίδι.

Τι να σας πω, τι να μολογήσω! Μαντάρα πάλι έγιναν όλα και πάει η εύρυθμη λειτουργία του σύμπαντος, του προσωπικού μου σύμπαντος. Αχ λέω, αχ, πότε θ ασχολούμαι με το ζάχαρο και τηνουρία να μου φύγουν τα σεκλέτια! χοχοχοχο που λέει κι άη βασίλης. έφυγε αυτός. μου έφερε μια μικρή ατζέντα ροζ και καλή παρέα και κρασί και τζακ και Τζακ και εδέσματα -μια ωδή στο μπαχαρικό, χειμώνας γαρ,

Φέτος έλεγε να την περάσω μόνη την πρωτοχρονιά. Να πάρω μια μικρή παστούλα μον μπλαν και να βάλω μέσα ένα φλουρί κι όταν αλλάζει ο χρόνος να τη φάω και ω της εκπλήξεως να αναφωνήσω Μα τί είναι τούτο;;;; Θάμα;;;;\χαχαχα

Αλλά καλύτερα με παρέα. 

Πάω γύρω γύρω σαν τον σκύλο με την ουρά του και δε λέω πάλι τίποτε, ναι .... αλλά, ναι... αλλά, ναι.. αλλά. Αλλά τι να γίνει και ποιο το όφελος; Υπάρχει Θεός στη ΓΗ;

Es amor.

Μάάάάλιστα.

Το γνωστό χόμπυ. Κι εκεί που κερδίζεις την παρτίδα να το φύλο το χάλια και μένεις ρέστος και ταπί με πολλά αισθήματα ματαιότητας. Αλλά -πόσα αλλά θα γράψω;- όποιος χάνει στα χαρτιά... τα γνωστά. Όποιος χάνει στα χαρτιά, μάλιστα και πάλι.

Το πιο άσχημο είναι πως μετά από καραβοτσακίσματα, μεγαλώνοντας, το μόνο που εμπεδώνεις είναι ότι τελικά επιβιώνεις, ή απλά ζεις, ίσως δεν είναι το ίδιο αλλά είναι αυτό το απέραντο λευκό που δεν έχει τέλος κι εκεί αρχίζει και πάλι και δεν τελειώνει ποτέ η σιωπή.

Σιωπή.

Σε έναν ανάποδο κόσμο θα ήταν καλοκαίρι κι οι γάτες θηριώδεις και η ευωχία κι η νωχέλεια θα ήταν μακάριες στην καρδιά μου. Αλλά ποιος λέει πως κι εγώ παρόλα τα στραβά δε ζω σ ένα κόσμο ανάποδο;

- η μουσική είναι ένας μέρος του κειμένου. πολύ με πληγώνει που το γιουτιουμπ έχει για κάποιους δικούς του λόγους κατεβάσει ένα σωρό από τις μουσικές που έχω αναρτήσει. χάνεται έτσι το κάτι τι του συνόλου. έστω. μουσική τώρα.