Χριστούγεννα

αυτές οι λιακάδες χτες και προχτές

με κάναν να κλείνω τα μάτια

μόνο και μόνο για να αιχμαλωτίσω την πρωινή θάλασσα που 'ταν λάδι

και να ρουφήξω μ όλες τις άλλες αισθήσεις τη ζεστασιά αυτού του 

καλοκαιριού στο καταχείμωνο. 

τελικά αυτά τα Χριστούγεννα δεν κατάφερα να κάνω όλα αυτά που ήθελα

ούτε μπόρεσα να είμαι εκεί που προγραμμάτιζα -χωρίς τον ξενοδόχο

αλλά είμαι εδώ, ακούγοντας μουσικές διάφορες

κάσμος και φωνές

και σας στέλνω τις ευχές μου

να περνάτε καλά

να σκέφτεστε πολύ

να κάνετε πράματα

και τις αργίες ό,τι τραβά η ψυχούλα σας.

ματς μουτς

ωχωχ

για νέες αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα, σε Βόλο, Λάρισα και Αλεξανδρούπολη;;;;


μια φορά κι έναν καιρό που ήμουν παιδούλα και είχα πάει μουσικοπαιδαγωγική εκδρομή στη Γερμανία , θυμάμαι πήγαμε σε μια μικρή πόλη όπου υπήρχε Αμερικάνικη βάση. 
Χαριτωμένοι νέοι αμερικάνοι κάθονταν στα καφέ της μικρής πόλης, και οι παιδικές χαρές ήταν γεμάτες σύριγγες με τις οποίες παίζαν τα παιδάκια. Όσο για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, χμ, λυκόφως.
τυχαίο; δε νομίζω.

αλλά ήμουν και παιδίσκη, τι να ξέρω τότε; μόνο ό,τι έβλεπα κι ότι αισθανόμουν.

χοχοχο

γιορτή και γενέθλια σήμερα. ουφφφφφφφφφ. 

ας ελπίσουμε όλα να είναι αλπά ήρεμα έτσι γι άλλαγη. φιλιά.

sweet home

Κυριακή 19 Αυγούστου,  παγκόσμια ημέρα φάρων.

τα όνειρα δε σταματούν ποτέ

κι ας είναι η πραγματικότητα ό,τι θέλει να ναι ή ότι μας επιβάλλεται.

κι απ τις απέραντες θάλασσες

στις σαβάνες\καθώς , μη ξεχνιόμαστε, είναι η τιμητική των ελεφάντων αυτό το μήνα.

που βέβαια κάποιο απ αυτούς 

όπως και κάποιοι από εμάς "διασκεδάζουν" παίζοντας χοντρό παιχνίδι

και κάποιοι άλλοι απλά υπάρχουν

καλά κρατούν κι οι ζέστες

λέω να πάρω τα βουνά

ίσως επειδή τα άστρα εκεί είναι πιο κοντά

να ναι και τα όνειρα πιο εφικτά.

το παράδοξο

διαγώνια απ το ωδείο - ξέρετε εγώ η χμ πιανίστρια κατοικοεδρεύω στο "ωδείο" όνομα και πράμα παρ όλα τα εισαγωγικά και στο λίβινγκ ρουμ έχω 2 πιάνα με ουρά και χώρο μηδέν ούτε να στρίψεις αλλά αυτά είναι απλή πλεονεξία και να μην κολλάμε εκεί - υπάρχει ένα φαρμακείο του οποίου η ιδιοκτήτρια μητέρα 3 παιδιών - και μαθητών του ωδείου βεβαίως βεβαίως - και νεότατη δυστυχώς απεβίωσε χτες και μου ήρθε ένας ταμπλάς και μια ψιλοσυμφόρηση γι αυτό το εξαποδώ ζώδιο του καλοκαιριού που περπατάει σα σουρωμένο και χτυπάει αδιακρίτως τους πάντες.
άναψα που λέτε ένα μικρό ρεσώ για το κατευόδιο της ψυχής. αυτά χτες το βράδυ. σήμερα το πρωί είχα την εντύπωση πως αυτά τα ετοιματζίδικα πράματα κρατούν λίγο αλλά ω του παραδόξου το μεσημεράκι έκανε - λέμε τώρα - ένα κάτι σαν αχ - δεν έκανε απλά παρατήρησα μια σπίθα και συνειδητοποίησα πως έκαιγε ακόμη κι έκαιγε με μια σταθερή φλόγα μέχρι τ απόγεμα. θάμα κι αυτό. αχ ψυχές περιπλανώμενες. καλό παράδεισο. η ζωή τόσο μικρή και τ άχρονο αιώνιο.

άλλο σχέδιο, ίδιο υλικό

το χω ξαναπεί.

όταν το πρωτόειδα είπα

απαπα! κινδυνεύει  το παιδί στη χάρτινη βαρκούλα.

πόσο προφητικό, όμως!

και τώρα έγινε η Ελλάς χαρταετός

άγεται και φέρεται με τους  " ανέμους "

πολύ   πολύ ευάλωτη σε   φωτιά νερό και τα λοιπά.

όνειρα   γλυκά.

pax romana

εδώ Πομπηία.

ποντικοπαγίδα.

δεν έχω καθόλου μυαλό σήμερα.

ποτάμια άταχτα κυλάνε πίσω απ τα στεγνά μου μάτια.

από καρό αναρωτιέμαι 

για το φόρο αίματος

τι αμαρτίες πληρώνουμε πια.

και μετά το

μαζί τα φάγαμε

τώρα μας φταίει η άναρχη δόμηση που έγινε το μακελειό.

μας πετάνε το μπαλάκι κι εντάξει.

και πέρα απ τις πλερέζες 

μηδέν εις το  πηλίκον.

μεγάλο το κρίμα.

εδώ, σ αυτόν τον τόπο φαίνεται πως, οι άρχοντες -χα!

έχουν την ευκαιρία ν αγιάσουν, .

κι όμως κάθε φορά τραβάνε περήφανα στην κόλαση και καίνε πάντα,

τα πάντα στο διάβα τους.

ωιμέ.

morning glory

και ξανά προς τη δόξα τραβώ.
καλημέρες
μετά από ένα ξενύχτι άνευ λόγου κι αιτείας και όχι δε φταίει η ζέστη μα η ξεροκεφαλιά
εδώ πάλι στο γνωστό αδιέξοδο γύρω απ την ουρά.

τελεύει κι ο Ιούλης κι ακόμη ν αλμυριστώ. α πα ρά δε κτο.

πάντως για να καταθέσω κι ένα άλλο απαράδεκτο, ομολογώ πως πήγα σε συλλαλητήριο για τη Μακεδονία και κανείς δε μου είπε για το Ρώσσο που μοιράζει ρούβλια να πάω κι εγώ να πάω τα μισθά μου που είμαι τόσο φιλόπατρις. αίσχος.

τι άλλα; μετά το άθενς πράιντ φαίνεται πως ήταν μια στιγμή, έγινε μόνιμη κατάσταση και δεν βγαίνει άκρια απ όπου και να το δεις το θέμα. τέτοιο επίπεδο ωωωω. αλλά μάλλον η εποχή το καλεί. να μαστε στον ίσαλο και να ρίχνουμε πλακέ πετρούλες στη θάλασσα. - και να ρθουν οι ευρωπαίοι έοι έοι τουρίστες να μας την πουν τι πετάτε ρε χαραμοφάηδες τις πέτρες μααας;;;; ωχ.

Δεν ξεχνώ τη βόρεια Ήπειρα. -είναι η αϋπνία ομιλούσα.
αν είχα καταναλώσει τσίπουρα κρασιά και άλλα θεια οινοπνευματώδη θα είχα σαφώς άλλου είδους σκέψεις.

μιας και μιλάμε για άλλου είδους σκέψεις αυτοί οι ασπρουλιάρηδες οι Σουηδοί καίνε σκουπίδια και παράγουν με ασφαλή τρόπο ενέργεια αλλά εμείς είμεθα Έλληνες και κάτι τέτοια δε τα τρώμε και δίνουμε χαρ τζηλίκι στις διμοιρίες των ματ να φρουρούν τα χυτά και μας παίρνουν και τις γαλάζιες σημαίες γιατί τι να τις κάνουμε , ούτε να τις χέσωμεν. ανωτέρου. τελείως.

κι εμείς πρωτοστατούντες Βολιώτες καίμε με περηφάνια εθνική - εδώ πάει αλλού είναι φασιστοειδής - σκουπίδια στο τσιμεντάδικο για να πεθάνουμε όλοι ευτυχείς. αχ γιατρέ μου επιτέλους έχω καρκίνο κι εγώ; ω τι εμπειρία ζωής και τέτοια και πολύ τσαντιζόμαστε που η επιτροπή έλεγχου λέει ότι είναι οι ρύποι στα επιτρεπτά όρια γιατί αυτά είναι φτιαγμένα τ αποτελέσματα και μας αποκαρδιώνουν.

να μην ξεχάσω να πω πως αν μάθετε να υπάρχει θεσούλα στους Οθωνούς και σε φάρο ακόμη καλύτερα σπεύστε να με ενημερώσετε που ξέρετε έχω ένα καημό κι ένα θέμα με το θέμα. να πάω να ξεκουμπιστώ να μη σας ζαλίζω. διότι θα πάω, ναι,  πετώντας σαν πουλί με τα βιβλία μου και λάμπα θυέλλης και να πάει στα κομμάτια η κενωνία.
αλλά εμβόλιο για την ιλαρά δεν κάνω.
κακομαθημένο μέχρι το μεδούλι.

αγάπες πολλές και φιλιά ολούθε. ματς μουτς.

ΥΓ ο γκουτ ο μπιτρού αρχαίος ροκάς ευαγγελιζόταν ένα κόσμο που να τραγουδάει το τραγούδι της χαράς και κοινωνίες ανοιχτές - όχι αγορές - κοινωνίες με μια άλλη αίσθηση του ωραίου και του αγνού. οποία ματαιότης. καημένε μπαμπά. αχ.

άλλο πράμα το βιβλίο,το θέατρο, η ταινία κι άλλο η πραγματικότης;

ο νοών νοείτω

η  απορία είναι εμείς με ποιο Ντόριαν συναγελαζόμαστε.

χμου.

et impera - α σα παραπέρα!-

διαίρει και βασίλευε

γεια!

σας ομιλεί  περιπλανώμενον πνεύμα 

λοιπόν αυτό το λατινικό , μεταφρασμένο στα ελληνικά μου κόλλησε για πολλούς λόγους που αν το σκεφτείτε θα βρείτε κι εσείς μερικούς ακόμη.

σκέφτομαι τη γοητεία της αποπλάνησης. αχ μάγεψέ με κι εγώ τι!

σκέφτομαι το ναρκωτικό της φιλαυτίας και το απύθμενο πηγάδι - η καταβόθρα που λέει κι ένας φίλος - στο οποίο πέφτουμε ναρκωμένοι και χανόμαστε σε γαλαξίες μοναχικούς. ( βλέπε μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι άλλα τέτοια θεάρεστα )

σκέφτομαι πως στην αρχή των μνημονίων αυταπατώμην και θεωρούσα πως η ανάγκη θα μας φέρει πιο κοντά και περάσαν χρόνοι οκτώ και οι άνθρωποι χωρίζουν. Χωρίζουν ' μετανάστευση,  διαζύγια, επαγγελματικές διαφορές, μαύρη απελπισία κι απομόνωση, βόλεμα κι απομόνωση. σκέφτομαι κι αναλογίζομαι το μέγεθος της κοινωνικής αλλοίωσης που έφερε εκείνη η μικρή σε χρόνο παραισθησιογόνα οικονομική ευωχία, το μέγεθος της πλάνης, και πλάνη στην πλάνη, ποιος σμίλεψε την ύβρη και ποιος τη νέμεση νέμεται, αχ.

και πόσος χρόνος ακόμη πρέπει να περάσει να φορμαριστεί πάλι το εγώ μας, να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον, να κοιταχτούμε, να μιλήσουμε, ν αναθαρρήσουμε, να τολμήσουμε το σάλτο μορτάλε καθώς είπε η σοφή κεφάλα μου - η και κάποιος άλλος που δε μου ρχεται χωρίς θάνατο δεν έρχεται ζωή.

σκέφτομαι πως στο τούνελ όταν όλες οι δικαιολογίες τελειώσουν και τότε αντιλαμβάνεσαι κι εσύ - κι εγώ σαναλέμε- πως δε φταίει το κακό το ριζικό, δε φταίει το κρασί, άνθρωποι δικοί μας φταίνε κι αυτό είναι χειρότερος λιμός, χειρότερος εχθρός, είναι μαχαιριά, είναι ξανά μανά αρχαία ιστορία κι ο Θουκυδίδης κλαίει κάπου μακρυά σ έναν άλλο γαλαξία.

αλλά εκεί, αγγελική φωνή, ήπια και τρεμάμενη, γλυκειά , προφέρει τη λέξη ομοψυχία και τα μάγια λύνει κι αφήστε με να κλάψω κι εγώ με τη σειρά μου.

που ποτέ δε βλέπουμε το προφανές. 

αχ αυτή τη γη εμείς οι ανιδιοτελείς αχ ας την αγαπούμε ανιδιοτελώς κι ας είμαστε εμείς, ο καθένας ο δυνατός κρίκος. και επί το λατινικότερον dum spiro spero

καληνύχτες

επιφοίτηση

διά του αγίου πνεύματος;
διά της πανσελήνου;
και μέρα και νύχτα, υπέροχα.
ξενοιασιά κι άγιος ο θεός.
για σήμερα ας βάλουμε κάποια προβλήματα μέσα στο χαλί με λεβάντες
αποθήκευση
και πάμε χίπικα προς το καλοκαίρι.

ο Ρουβίκωνας ΔΕΝ είμαι εγώ.
εγώ ξέρω να θυμώνω καλύτερα
κι εξυπνότερα.
( κι όχι με ανόητη βία).

πάω για φεγγαροθεραπεία.

τσάο.

πετάγματα

αλόχα!

άρχισαν τα σαρακοστιανά

μπήκαμε στην καραντίνα

σαράντα το να

σαράντα και τ άλλο

και σαράντα και τα κύματα

να φύγει το μαράζι.

στέκομαι ανίσχυρο πιόνι

σε μια σκακιέρα

που η στρατηγική της με ξεπερνά

σε πονηριά.

το μόνο που σκέφτομαι είναι πως

αν συνεχίζω να προχωρώ

ίσως να φτάσω σ εκείνο το γκρεμνό

που θα με κάνει βασίλισσα ή και τρελλό

ή  ένα πύργο μοναχό

κάτι

ν αλλάξει αυτού του μάταιου παιχνιδιού τη ρότα.

λαβ γιου κάργα

και λαγάνα.

ελιές και ταραμάς προσφάι

χαλβάς και τσίπουρο.

μικρές ευτυχίες.

πήρα και μύδια πρωινά

νύχτες με φεγγάρι ένα τσόφλι

τα μέθυσα τ άχνισα και φχαριστήθηκα..

ας μείνουμε στον τεταρταίο κι ας καίγεται η σάρκα μας

αρκεί να δροσιέται η ψυχή.

οσονούπω αυγή.

νηστεία και σιωπή. 

μετά το κατώφλι της Πρωτοχρονιάς

ποτέ δεν είναι αργά να πούμε καλή χρονιά

8.1.18

 στο κουτί του ζαχαροπλαστείου 4 τροφαντά κομμάτια βασιλόπιτας που την "σφάξαμε" χτες, παραδοσιακά στη γιορτή μου, περιμένουν να καταναλωθούν με τον πρωινό καφέ ή τσάι

αλλά το κουκί - φλουρί - πέταξε και σ άλλο σπίτι βρίσκεται πια.

κάτα τα άλλα λέω φέτος ή ν αλλάξω ρότα κι όπου με βγάλει

ή να ξαναπάω στην Τουρκία

να μετράω γάτες στην Πόλη

και να λιώνω παπούτσια.

δεν ξέρω ακόμη

θα δείξει!

φιλούπμες!!!