sweet home

Κυριακή 19 Αυγούστου,  παγκόσμια ημέρα φάρων.

τα όνειρα δε σταματούν ποτέ

κι ας είναι η πραγματικότητα ό,τι θέλει να ναι ή ότι μας επιβάλλεται.

κι απ τις απέραντες θάλασσες

στις σαβάνες\καθώς , μη ξεχνιόμαστε, είναι η τιμητική των ελεφάντων αυτό το μήνα.

που βέβαια κάποιο απ αυτούς 

όπως και κάποιοι από εμάς "διασκεδάζουν" παίζοντας χοντρό παιχνίδι

και κάποιοι άλλοι απλά υπάρχουν

καλά κρατούν κι οι ζέστες

λέω να πάρω τα βουνά

ίσως επειδή τα άστρα εκεί είναι πιο κοντά

να ναι και τα όνειρα πιο εφικτά.

το παράδοξο

διαγώνια απ το ωδείο - ξέρετε εγώ η χμ πιανίστρια κατοικοεδρεύω στο "ωδείο" όνομα και πράμα παρ όλα τα εισαγωγικά και στο λίβινγκ ρουμ έχω 2 πιάνα με ουρά και χώρο μηδέν ούτε να στρίψεις αλλά αυτά είναι απλή πλεονεξία και να μην κολλάμε εκεί - υπάρχει ένα φαρμακείο του οποίου η ιδιοκτήτρια μητέρα 3 παιδιών - και μαθητών του ωδείου βεβαίως βεβαίως - και νεότατη δυστυχώς απεβίωσε χτες και μου ήρθε ένας ταμπλάς και μια ψιλοσυμφόρηση γι αυτό το εξαποδώ ζώδιο του καλοκαιριού που περπατάει σα σουρωμένο και χτυπάει αδιακρίτως τους πάντες.
άναψα που λέτε ένα μικρό ρεσώ για το κατευόδιο της ψυχής. αυτά χτες το βράδυ. σήμερα το πρωί είχα την εντύπωση πως αυτά τα ετοιματζίδικα πράματα κρατούν λίγο αλλά ω του παραδόξου το μεσημεράκι έκανε - λέμε τώρα - ένα κάτι σαν αχ - δεν έκανε απλά παρατήρησα μια σπίθα και συνειδητοποίησα πως έκαιγε ακόμη κι έκαιγε με μια σταθερή φλόγα μέχρι τ απόγεμα. θάμα κι αυτό. αχ ψυχές περιπλανώμενες. καλό παράδεισο. η ζωή τόσο μικρή και τ άχρονο αιώνιο.