Saturn's Day

σκέψεις
φύγαν απ το νου μου μέσα από υδρορροές
κροταλίζοντας
με πονούν τα γόνατα
έχω κι ένα σβερκόπιασμα
απ την εποχή του λεωφορείου ο πόθος
σε μια μακρουλή κουζίνα
στυλοβατικές υπερωρίες αδιέξοδων σχέσεων
και τώρα
με τις κλειδώσεις ξεκλείδωτες
αβημάτιστα προχωρούν τα δευτερόλεπτα στα στενοσόκακα
τέλη Νοέμβρη
και στις τσέπες, ακόμη ζεστά,
βότσαλα καλοκαιριού.
χλωρά ξύλα στο τζάκι
ξερά φασόλια στο τσουκάλι
κανέλα και τσάι
κι εξωτικά πουλιά στην Αλάσκα
στη Σιβηρία κρίνα.
η σιωπή δένει σαν τον πάγο στις λίμνες
που μας ενώνει απροσδόκητα
το εσύ διαθλάται από σταλαγμίτες κι αστράφτει
ένα άλογο βογκά κι υποφέρει.
ένα πουλί τρεμουλιάζει και κρύβεται στη φωλιά της αλεπούς.
στο στόμα του λύκου.
μοιάζει η πραγματικότητα ξεχασμένη βαλίντζα σ αλλαγή τραίνου
στο στόμα μου μαστίχα και τριαντάφυλλο
πολύ γλυκό
λαίλαπα
κι όμως η πραότητα είναι έξω απ τα σύνορά μου.


το χαρτί που μουτζουρώνω με αδέξια χέρια
που καπνίζω τσιγάρα πολέμου
π ανασαίνω συριστικά
που μεταλαβαίνω τον κόσμο σαν μια ήπια κουταλιά
σιρόπι
φαρμάκι
γιατρικό.
ένα σκαθάρι περπατά στο στρογγυλό τραπέζι
πού πήγαν οι γάτες;
σήμερις δεν έχω τόπο να γείρω
μ έκλεψαν το στρωσίδι μου
κι η γης μ εκδικιέται
με τσιμπάει, με γραντζουνάει, με σουβλίζει.
έγινε ο κόσμος αιχμηρός, τραχύς..
απλώνω τα πόδια μου στην καρέκλα απέναντι
την καρέκλα του κανενός.
αν μετρούσα τις τρίχες της κεφαλής μου
θα περνούσε η νύχτα;
η ζωή μου περπατά σ ένα κινούμενο μοιρογνωμόνιο
το ήμισυ του αέναου.
τελευταία παίζει το μάτι μου
σα να μου λεέι
είμ εδώ
εσύ πού είσαι;
κάπου
μ ένα εισιτήριο παλιό στο χέρι
δίχως κύκλους μήτε ημικύκλια.
ευθείες διαδρομές
διαρροές.
Μόνη η γη γυρίζει.