As good as dead

βαρέθηκα να πεθαίνουν οι φίλοι μου. βαρέθηκα να λιγοστεύω.

πρώιμο καλοκαιράκι στο μικρό θεατράκι πλάι στη θάλασσα και γίνονταν συναυλία με νεοφώτιστα γκρουπάκια. "Αφρόψαρα" ονομαζόταν το μίνι φεστιβάλ. και μέσα στα πολλά Αφρόψαρα να σου κι ένας νεαρούλης να τραγουδά με συνεσταλμένη φωνή Wild thing, you make my heart sing.

νεαρούλης με κακές συνήθειες, πάντα καβάλα στο ποδήλατο κι εμείς με τα πόδια, αμάν ιππότη μου!

οι συναντήσεις μας σπάνιες. κάτι σαν την έκλειψη. έπρεπε να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του για να βρεθούμε. τον ενοχλούσε που του μιλούσα με τα μάτια. τον κοιτούσα και μου έλεγε "Σταμάτα πια να μιλάς!"

και μετά; μετά ήρθε το καφέ Σαντάν. ζωντανή μουσική και τα ρέστα και καθόμαστε σ ένα τραπεζάκι παρέα μεγάλη. λέμε και κάνουμε όλων των ειδών τα χαζά. κι εκεί, ανάμεσα βλακείας και ξεπιάσματος, εκεί, ξάφνου όλα άλλαξαν κι έγιναν ατμός. ατμός ατμένιος, έγινα σύννεφο, έγινα ένας γαλαξίας, ένα νεφέλωμα, έγινα η ουσία, ο χυμός ενός δέντρου που ήσουν εσύ Άρη. γιατί ήσουν το δέντρο μου. σ έλεγα χαριτολογώντας Sunny αλλά ήσουν εσύ κι εγώ ένα δέντρο. και τώρα, αναρωτιέμαι πώς δικαιούμαι να ζω.

θα μου πει κανείς, αφού ποτέ δε ζήσατε μαζί.
ναι, αλλά το μαγικό είναι ο εαυτός του και χωρίς το μαγικό δεν υπάρχει ζωή και τελεία και παύλα και αυτά.
κι ερχόμουν κοντά σου που μ άρεζε ν αναβλύζω αυτήν την αγαπένια αγάπη.
μα τίποτα δε συναινούσε να κάνουμε παρέα.
γαμημένη μοίρα.

και βρεθήκαμε αφού χαθήκαμε και σου έκανα ένα ιδιοτελές δώρο, γιατί το να σου προσφέρω κάτι ήταν για να πάρω κι εγώ.
και ήσουν πάλι ήρεμος και ήπιος σα βούδας και γλυκός σα μελωμένο φρούτο.
και πάλι μείναμε να κοιταζόμαστε στις αντικρινές πολυθρόνες και μου λες θα φύγω.
κι έφυγε και χάθηκες και πέρασαν χρόνια πολλά ώσπου σε βρήκα δάσκαλο στο ιεκ.
τι κάνω εγώ εδώ, μου λες, άλλη είναι η δουλειά μου.
και σε κοιτούσα και σκεφτόμουν να. περάσανε τα χρόνια και πάει η μαγεία. έτσι είναι αυτά τα πράματα. και μετά, μιλώντας και συζητώντας, άρχισε πάλι η γνωστή ομιχλώδης ζάλη και από μακριά -έτσι μου φάνηκε- άκουσα τη φωνή ενός συμμαθητή να λέει "κοίτα την αυτή. τι της συμβαίνει;" και ήρθε κοντά μου και μου λέει "τί έχεις; μοιάζεις σα να είσαι μέσα σ ένα σύννεφο".
και τότε κατάλαβα πως μερικά πράματα δεν αλλάζουν ποτέ κι απλώς τα αφήνουμε σε κάποιες γωνιές αφώτιστες και δεν περνάμε ποτέ πια από δίπλα τους μην τα ταράξουμε και μην ταραχτούμε.
την τελευταία φορά που βρεθήκαμε είχε πάει στην Αυστραλία αλλά γύρισε απογοητευμένος καθώς δε βρήκε δουλειά.

Αιφνίδιος θάνατος 39χρονου Βολιώτη από παθολογικά αίτια

14 Σεπτεμβρίου 2015, 09:15

Ξαφνικά και πρόωρα κόπηκε το νήμα της ζωής για 39χρονο Βολιώτη. Ο άτυχος νέος βρέθηκε από οικείους του νεκρός στο σπίτι του.

Πρόκειται για τον Αριστοτέλη Τηλιόπουλο, η είδηση του ξαφνικού θανάτου του οποίου βύθισε στο πένθος την οικογένεια και τους φίλους του.

Από την αστυνομία η εγκληματική ενέργεια αποκλείστηκε, ενώ ο θάνατός του αποδόθηκε σε παθολογικά αίτια.

Η κηδεία του άτυχου 39χρονου θα γίνει σήμερα, στις 5 μ.μ. από τον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης Βόλου. 

εκείνον τον καιρό, έγραφα, έλεγα θα γίνω λογοτέχνιδα, έγραφα λοιπόν ωραίες βαρύγδουπες αράδες. και ανάμεσα, τον καιρό που κάναμε παρέα, έγραψα κι ένα δυο πράγματα που έβγαιναν από μέσα μου, από την ανάγκη να εκτονώσω αυτό το συναίσθημα. 

δεν ήταν έρωτας. ίσως δεν ήταν κι αγάπη.

ήταν κάτι σαν την ίδια την ουσία της ζωής.

αλλά εγώ είμαι και παράξενο πλάσμα τα βλέπω όλα κάπως, όπως τέλος πάντων τα βλέπω.

βρήκε ένα απ τα γραμμένα η αδελφή μου. και μου λέει. "Αυτό το παίρνω, κι όταν πεθάνεις, θα το βάλω μαζί σου στον τάφο> αυτό πρέπει να το πάρεις μαζί σου. γιατί σαν αυτό δεν υπάρχει άλλο" 

αναρωτιέμαι. σαν πέθανες στεναχωρήθηκες που δεν ανταλλάξαμε ούτε μια αγκαλιά σ αυτή τη μάταιη ζωή που έτυχε να συναντηθούν οι δρόμοι μας;

φαντάζομαι, όμως, πως τώρα πια δεν έχει σημασία.

τώρα πια μπορείς πάλι να γίνεις ό,τι θέλεις, κι αν μια μέρα σου κάνει κέφι να γίνει αεράκι πέρνα από δίπλα μου και θα σου δώσω ένα γλυκό φιλί.