νυστάζω
πάλι
βρε τί κακό είν τούτο!
χαζεύω την εικόνα
κατρακυλάω μαζί της.
να μη σκέφτομαι
τα ψηλά κάστρα και τις φυλακές
την ωραιοποίηση και την απαξίωση
τον Μανωλιό και τη βράκα του.
μα ο μυαλός μου δε συμμαζεύεται κι όλο φτιάχνει πυραμίδες σκέψεων.
φθινοπωράκι και ακόμη έχει λιακάδες με γκάζια.
κάθομαι στο μπαλκόνι και διαβάζω
μ αυτόν το τρόπο κατάφερα να είμαι μαυρισμένη απ τη μια μεριά και το γνωστό γάλα απ την άλλη.
γιν και γιανγκ μαζί.
απορώ από την τόση μόρφωση τί θα πάρω μαζί μου σαν αποδημήσω εις Κύριον.
μάλλον μόνο τη λιακάδα.
τώρα νύχτα, φεγγάρι ντιπ,
αν αυτού ατενίζω χρωματικές κατολισθήσεις σε κινούμενη εικόνα.
ο βόμβος του πισί.
νύστα τρομερή
λέω να κλείσω τα ματάκια μου επιτέλους.
κι αν τα καταφέρω να ξαποστάσω με λίγο ύπνο κι αύριο νωρίς εγερτήριο.
φευ!
πέφτω στο κενό και σας καληνυκτώ.
κάποτε θα μαζέψουμε τις νύστες μας και θα έχουν τόσες ζωές να διηγηθούν. καλή βδομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήναι. τρομερό! σήμερα έβλεπα ιστορίες από την Αλάσκα στον ύπνο μου. έριξαν μια γυναίκα σε μια παγωμένη λίμνη για τιμωρία. και είπαν του άντρα της. αν την βγάλεις θα τιμωρηθείς επειδή σταμάτησες την ποινή. αν πεθάνει, όμως, θα είναι δικό σου το φταίξιμο!
Διαγραφήκαλή εβδομάδα κι ας πήγε Τρίτη πια.