νύχτα Πάσχα

αναπολώ το μέλλον, ένα μέλλον ενορχηστρωμένο από τη δική μου φαντασία, βολικό.

το μέλλον, βέβαια, ερχόμενο θα μου αποδείξει ότι μπορώ να αναπολώ ό,τι θέλω αλλά υπάρχουν παράγοντες απροσδόκητοι που αναιρούν τα πάντα και τα πιο καλοσχεδιασμένα πλάνα που, τάχα, δε μπάζουν από πουθενά.

να πω την αλήθεια μου, ποτέ δεν κατάφερα να κάνω ένα πλάνο που να μη μπάζει από πουθενά.

κι όχι επειδή δεν είχα τη γνώση και τη μαεστρία αλλά επειδή ως άνθρωπος έχω πάρα πολύ - ή πάρα πολύ λίγη;- εμπιστοσύνη στον συνάνθρωπο.

έτσι, καταλήγω να αναπολώ το μέλλον που θα ερχόταν αλλά ποτέ δεν έφτασε.

ονειρεμένες ουτοπίες!

είναι η νύχτα τη; Ανάστασης απόψε.

είναι ωραία, γλυκειά, ανοιξιάτική, είμαστε υπό περιορισμό κι όμως βγήκαμε από τις εξώπορτές μας ή στα παράθυρά μας και με το κωδικό μήνυμα Χριστός Ανέστη επικοινωνήσαμε, δώσαμε το παρόν, ναι, δεν είμαστε ολομόναχοι σ ένα πλανήτη που περιστρέφεται και ταξιδεύει σε ένα αχανές σύμπαν και ναι, αφήνουμε την ενθουσιώδη φωνή του παπά με το Χριστός Ανέστη να μας παρασύρει σε μιαν άγρια χαρά, την άγρια χαρά που καταλαμβάνει την ψυχή η αίσθηση της υπεροχής απέναντι σε κάτι ανυπέρβλητο. Και γινόμαστε για λίγο Δαυίδ και ο Γολιάθ κείτεται άψυχος και το αίμα μας βράζει κι καρδιά φτερουγίζει και η αλληλεγγύη σπάει όλα τα φράγματα και έχουμε όνομα και δεν έχουμε όνομα γιατί τι σημασία έχει, σημασία έχει αυτό, το πάταξον. το απεταξάμην.

ωραία και μεγαλόπνοα συναισθήματα εν τω μέσω της ανοίξεως 

η δε άνοιξις, γλαφυρή.

γλυκόπιοτη, κορίτσι με σύννεφα στην κεφαλή, αγόρι άγουρο.

αυτά περί της ανοίξεως όπου όλα, τα πάντα έχουν ένα ανατρεπτικό άρωμα, ολίγον εξωτικό, αρκούντως μυστηριώδες και πολλά μα πολλά υποσχόμενο.

η αληθινή ζωή είναι άλλου παπά ευαγγέλιο χτυπάει τα; κουδούνια, χτυπάει τα τηλέφωνα, στέλνει φαξ και αφήνει μηνύματα, στέλνει υποσχετικές και χρεωστικά και μας χαρίζει ένα παπούτσι για κάθε δύο πόδια.

αλλά ποιος νοιάζεται. 

τώρα, πηγαίνοντας στο μικρό και εύχαρες εγώ μου, θα κάνω τις ευχές και τις κατάρες μου - χαχα- για τα μένα και για τα σας που σας αγαπώ περίσσια και το ξεύρετε δε είναι μυστικό δα, η φιλάνθρωπος ψυχή μου είναι οικεία και στις πέτρες ακόμη χου χου.

Αναστάσιμες ευχές το λοιπόν και μην ξεχνιόμαστε. πρέπει και μπορούμε ν αντέξουμε και τα θαύματα σε τούτη τη ζωή. και να τ απολαμβάνουμε γουλιά γουλιά.

Ανάσταση και γιλντιρίμ και βροχή μετά.

αγάπες ες αύριον.

φιλιά.