τα μέσα έξω.

Αχνοχάνονται οι μέρες. Μέσα στο γαϊτανάκι της ρουτίνας, της ρουτινιάρικης φωνής μου, της ρουτινιάρικης φωνής σου, του παροξυσμικού λυγμού που στην πυρά του γεννιέται ένα γέλιο ή μια θλίψη, ό,τι.
Βουτάν τα πόδια τους σε σιωπηλά νερά, στ' απόβροχα του μεσημεριού κι ο αέρας παγωμένος. Δεν επιτρέπει στις σκέψεις να κάνουν διαδρομές. Μα αυτές, ανυπάκουες, ανεβαίνουν στις σκεπές και αφήνονται στο καταχείμωνο.
Ξαστεριά μέσα στη νύχτα. Άφησα τις μπυτζάμες μου και τις παντόφλες μου στο κατώφλι και μπήκα με τα ρούχα στο σπίτι. Ανάποδα πράματα. Το μέσα, το έξω. Παραξένιες. Να μακιγιάρεσαι  για το απογευματινό τσάι και να ξεβάφεσαι για να βγεις στην αγορά, στα μπαράκια, στο έξω. Ανησυχίες.
Αλλά η ζωή στο τεφτέρι της ξέρει. Ξέρει αυτή. Και σαλιώνει το μολύβι, γράφει, υπογραμμίζει, διαγράφει,  παρεμβάλει στο προσχέδιο με λεξούλες και μικρά σημάδια. Τί χάρτης! Θαύμα σωστό.
Κι ο θησαυρός;
Είναι της πρότασης το ρήμα
του κορμιού η καρδιά
τ' άυλου η ψυχή
το επίτευγμα
το επιστέγασμα
η διαπίστωση
η επιβεβαίωση
η άρνηση
το γιατί;
Μα γιατί να είναι κάτι;
Έλα μου ντε!
Θρύψαλα ανασυντάσσονται
σσσσσσσσ....
Σ' ένα σιντριβάνι
ραντεβού με την ιστορία
διασταύρωση
χρώματα συντονίζονται με άλλα
παράγουν αποχρώσεις
Πήραμε τον υπόγειο και πήγαμε μέσα στην κοιλιά του Τηρίου.
Κάτω απ' τη γη σαφώς.
Τα χέρια σου τρέμουν απ' το κρύο καθώς η φλόγα τρεμοπάιζει τ' αναπτήρα.
Ανάβεις, μ' ανάβεις.
Τσιγάρο, ώρα για τσιγάρο.
Εδώ είναι υποτυπωδώς ζεστά, κάπως ζεστά.
Άμα βγούμε έξω στο αγιάζι, θα 'ναι διαφορετικά.
Συντρέχουσας και μιας άσβεστης δίψας για αλμύρα
πάμε στην παραλία.
Κοφτερό φεγγάρι.
Κοιμισμένο κύμα.
Αγκομαχάει η νύχτα
πυκνή υγρασία
δάκρια στα τζάμια.
Κι εμείς με σχεδία το κρεβάτι,
πάμε στον επόμενο σταθμό.

Χριστούγεννα στην πόλη

γιούχου
αμόρες
και αμόρες
και αμορταλιτά
τουζούρ!
αγκάπενια μου αγκάπη σε χαϊδεύω!
χου χου
χουχούλιασμα
και μελομακάρονα
δίπλες
καταΐφια
μπακλαβάδες
και τα λοιπά...
Σ αγαπώ
εδώ και παντού!
ω λαλά!
τζα
Χριστούγεννα στο κατώφλι
και ζεστό ρούμι
μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ!!!
love to love u bab.

χειμερινό ηλιοστάσιο

σ αυτή τη μεγάλη μεγάλη νύχτα θα φτιάξω ένα αστέρι μόνο. 

θα κάνω μια τρυπίτσα με καρφίτσα ψηλά στον ουρανό κι αυτό θα είναι όλο.

σαν θα κάνει το γύρο της γης κι αύριο πάλι το ξαναδώ, 

α! ,θα πω, νάτο τ' αστέρι μου. το πιο όμορφο στον κόσμο!!

μπου χου χου, μπου χα χα

ξέχασα τις ψιλές και τις δασείες, τις περιζπωμένες
ρες οξείες
ρες πούμπλικα
άμα ο άνθρωπας πάει να βρει ταίρι και πλαγιάζει μόνος
τί λυπη!
άμα αρέρμονος, ατέρμονος τυρβάζει
και κοιμάται με παρέα
τι παράδοξο!
αυτή η μέρα πήγε άπατη' μπήκε σαν μάθημα ταγκό
πρωινές ζάλες κι άλλες
ανάσες.
μα...
οι νύχτες καλά καραδοκούν και παίρνουν τη ρεβάνς.
ο χώρος κι ο χρόνος είναι μια ιδεοληψία.
αψού - γείτσες!
πώς εγώ είμαι εδώ αφού είμαι κει;
ακί που πα να πει στα ισπανιόλ εδώ.
εκφορές λόγου. εκτροπές.
παρεκτροπές, παραφορές.
παράφορα φρρρρρρρ.
ταγκό στο μπλάβισμα του πάθους.
όπου όλα γίνονται ένα.
μωβ.
μυθικό.
μαθηματικής ακρίβειας.
δεν παίζουμε.
τσίκου τσίκα τζα!
 στο ρυθμό. τώρα.
τώρα θα γράψω για μια αγάπη.
πέθανα προχτές αλλά δεν το αντελήφθην ανελήφθην εις ουρανούς'
υψόμετρο μέγα και χαμηλό βαρομετρικό.. .
μια η βαρύτης της βροχής, μια η άνωθεν κουστωδία άμωμος η σύλληψις
τσάκωσέ το.
με τρώνε τα ποιήματα., με ζουλάνε.
κι ο χρόνος καλειδοσκοπικός. αλλάζει διαστάσεις διαρκώς.
γιατί μου μαθες ν αγαπώ τη ζωή.
Γιατί μου μαθες ν αγαπώ τη ζωή;
Γιατί με νούθεψες τη συγχώρεση;
Γυμνό το μέλλον.
αγγελόπιασμα
αγροί και φύση' φύσει εντρυφόντες τα παράλογα.
αλόρα.
άμα έχω δύο μανδύες θα σε δώκω τον ένα.
αλλά αυτό. μέχρις εκεί.
άμα πάμε στο παραπέρα θα πρέπει πρώτα να κλάψεις.
Γίνονται οι πλατείες αρμοί ενός συστήματος που δε μας ρώτησε.
Και τώρα, μετά από βροχές σε ουράνια τόξα νυχτερινά
παίζουμε  με τις μπυτζάμες και τραγουδάμε.
και χορεύουμε τάνγκο σ όποιο στενό δρομάκι έχει αυτή η ανύπαρξία.
αν ύπαρ ξία.
κι είσαι τόσο κοντά μου και σ' αγαπώ τόσο. Περίπλοκο.
Κάποες φορές θυμώνω που σ αγάπησα.
μ αναβοσβήνουν τα λαμπάκια στο δέντρο και μου θυμίζουν πως
"κι άλλο" και "δώσε" και "πάρε" και "φεύγα"  κι "έλα" κι "α πα πα".
κι ο χωροχρόνος πάλι χάνει το παιχνίδι.
κι είμαι αλλού. κι είσαι εκεί.
εδώ τελείως.
και μου λες.
και με κοιτάς.
και σου λέω.
η ζωή είναι μια φυλακή.
κι η αγάπη το ίδιο.
δεν παίζεται αυτό.
ά
λα
άπαιχτο.
και φεύγω.
σα θα ματαγυρίσω το φως σου θα με συνεπάρει πάλι;
παραμύθια.
Χαλιμά και  απερίφραστες αγγελικές προσμίξεις
βαρέθηκα.
Κι όμως όλο βολοδέρνω εδώ ακί εδώ.
Στα σκαλοπάτια σου.
Έρμαιο σαν το τελευταίο ξερό φύλλο του χειμώνα.
κι εσύ,
πάλι με χαϊδεύεις. πάλι μ' αγαπάς.
πάλι με πεθαίνεις.
κι εσύ,
πάλι πεθαίνεις για μένα.
Για πόσο;
Πόσες ψυχές μετράς;
νιάου
κι άλλη μια.
Σ αγαπώ
κι ας ντρέπομαι να στο πω.
Μμμμμ.
Ζωή εδώ, μιαν άλλη φορά, τώρα.

βραδινές εκπλήξεις

ύποπτα νιαουρητά ετάραξαν τη σιωπή μου.
ύποπτα κι άγνωστα συνάμα.
εδώ στις σοφίτες με επίσης ύποπτο ροκ εν ρολ κι άλλα τεχνάσματα βινυλίου, καρώ κουβέρτα, μαλλιαρές παντούφλες και ριγέ μπυτζάμες  μέσα σε πλήθος βιβλίων και άλλων χαρτικών, όλα απαραίτητα, τίποτα δεν πετιέται, να το πάλι το νιαούρισμα νιαρ νιαρ συνοδευμένο και μ' ένα γρατσούνισμα στο τζάμι.
κοιτάω τη sewsome εξεταστικά. μα κείνη φουρφουρίζει ή γουργουρίζει κάτι τέτοιο τέλος πάντων -φταίει  το ημίφως ή το πληκτρολόγιο; - τέτοιου ύφους. χαλαρά.
πάω να βάλω στο πιατάκι λίγο γάλα για το οικιακό φίδι και λίγο τυρί για τον ποντικό.
νίαου! νιάου! νιαούουου!!
απελπισία.
ακούω φωνές.
το ημερολόγιο λέει 13 αλλά δεν διάβασα τη συνταγή μαγειρικής ούτε τη χτεσινή.
το ρολόι λέει πάντα έξι παρά τέταρτο. όλες τις ώρες της ημέρας' έχει άποψη και θέση βλέπετε.
ο άη - γιώργης πήγε στον κήπο. έναν κήπο με τραντάφυλλα. μας ήρθε ζάλη απ' τ' άρωμα.
νιάου. νιαού.
αν αφήσω το φεγγίτη ανοιχτό θα 'μαστε αύριο σαν πολύπαθες κορασίδες ταλαιπωρημένες από αισθηματικά βιβλία σε κάποιον απομονωμένο πύργο στην Κορνουάλη. θα ρουφάμε τη μύτη μας και θα έχουμε ένα ρίγος. ρίγος ακατανόμαστο μα ιάσιμο ίσως. ίσως.
σιωπή και πάλι.
μέσα στη σιωπή κάνω ιερογλυφικά σχεδιάκια στο χαρτί. που μελλοντικά θα μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες αν κάποιος μπει στον κόπο μετά θάνατον να ψάξει στο μπαούλο μου. ευελπιστώ.
κάνω και σκέψεις. τί ειν η ζωή; πού πάμε; πάμε ή ερχόμαστε;
κάνω και μια έτσι την κουρτίνα και ρίχνω μια ματιά έξω να βεβαιωθώ ότι είμαι όπως πάντα στην ίδια μεριά του κόσμου. καλός είναι ένας έλεγχος πότε πότε! μια σκιά ξεγλιστράει και φρστ φεύγει.
νιάου!
από άλλη μεριά τώρα.
( όταν συλλαμβάνεις τον εαυτό σου μ' αναρωτιέται αν υπάρχουν ιπτάμενες γάτες αυτό είναι καλό ή κακό;)
αυτή η μεριά αν δεν μ΄απατά η ακοή μου είναι προς την πλευρά της κουζίνας.
τεμπελιά.
-Sewsome, λέω γλυκά γλυκά. Έχουμε κλείσει το παράθυρο της κουζίνας;
-Εγώ, μου λέει, πήγα στο μάρκετ σήμερα. Φτάνει!
Λόγω του αγιωργίτικου και της επακόλουθης εαρινής κοπώσεως δεν το κουνάω κι εγώ ρούπι.
κι ότι θέλει ας κατεβάσει.
νίαου νιάου νιαούουουου!
αυτό, πάλι, ακούγεται έντονα. εντονότατα. λες κι είναι μες στο σπίτι.
θα είναι ο αέρας σκέφτομαι. αλλά δε φυσάει.
σπάσιμο πιάτου.
σπάσιμο πιάτου;
λέω να κάνω κάτι δραστήριο. να μπω στο ίντερνετ και να ρωτήσω όποιον ξέρει να μου απαντήσει τί ακριβώς κάνουμε όταν ένα πιάτο πέφτει και σπάει απολύτως από μόνο του στην κουζίνα -υποθέτω.
αλλά άμα είναι να σηκωθώ για να πάω στον υπολογιστή κάνω ένα βήμα παραπάνω και πάω και μέχρι την κουζίνα. όπερ και εγένετο.
Φρίκη! Πανικκός! Πανκοκός! Πανκικός! Πανικός!!! σε τσάκωσα άτιμη λέξη όχι που θα μου ξέφευγες...
-Sewsome χρυσή μου πάει το μπρι! Πάει το αγαπημένο μας τυράκι! -το λιμόζ δεν πιάνεται, είναι άνευ αξίας.
-Στα 'πα, ακούγεται μια φωνή απ' το βάθος. τον κακομαθαίνεις τον πόντικα.
άλλη αγωνία. κι αν το μπρι ήταν το ορ ντ' εβρ κι ο ποντικούλης μας το κυρίως πιάτο;
άδειο από τυράκι το μπωλάκι. αυτό τώρα είναι καλό ή κακό;
αυτή τη συγκεκριμένη χωρορονική στιγμή έχω την εντύπωση πως δύο μάτια κίτρινα με κοιτάζουν με άπληστη ικανοποίηση. προσοχή στο χωρο - ρον - νικη στιγμή. δώστε προσοχή και βάση.
ράκος σωστό παίρνω το ρακί απ' το ψυγείο να πατάξω τα φαρμάκια.
ιδέα!
βάζω και λίγο στο κουπάκι.
όσο να πεις κύμινο νάτος ο πόντικας!
ανακούφιση.
όλα μέλι γάλα το λοιπόν.
σηκώνομαι και πάω πάλι στο γνωστό μέρος. κάνω μια τούμπα το δίσκο στο πικάπ, τσιμπάω ένα βιβλιαράκι να το ματαδιαβάσω...
νιαρ!!
τί να δουν τα μάτια μου!
ένας μαύρος γάτος στρογγυλοκαθισμένος να ρον -ναι- ρονίζει στην αγκαλιά της sewsome.
-τί είναι αυτό; ψελλίζω.
-α, δεν ξέρω.από κάπου θα 'ρθε. δεν είναι γλυκούλης;
σιωπή κι άλλη σιωπή.
και χουχουρητά.
-θα πάρεις αυτό το θορυβώδες πλάσμα και στο κρεβάτι σου; ρωτάω.
-α βέβαια! θα νιώθει ανασφάλεια το καημενούλι...
Βράδυ Τρίτης και 13.
Κι ένας Θεός ξέρει τί μας ξημερώνει...
λογικά Τετάρτη και 14. αλλά μη το δένετε και κόμπο...

άσπρη γάτα μαύρη γάτα
βρε τί τραβάμε κι εμείς τ΄αδέσποτα.
στην υγειά σας!
στην υγειά του  George s , Τραγουδάμε κι Αγαπάμε Τώρα και για Πάντα.

ΕΝΑ ΜΑΚΡΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΠΟΥ ΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ

εκπυρσοκροτούν οι σκέψεις.
πάνε σε ολισθαίνοντα μονοπατάκια
παίζουν τρίλιζες
ζαλιστικά μαμπο τζάμπο
περιθωριακό είδος
που ξεφυσάει σα φάλαινα
στο "πόσο θα ήθελα να ήσουν εδώ"
αυγινός χειμώνας
παραλλάσεται και τα μεσημέρια μοιάζει άλλος
άλλος;
ποιος άλλος;
το άλλο μου εγώ;
το άλλο μου εδώ και τώρα;
ποιο;
ο χειμώνας ακόμη δεν τρίζει τα δόντια του
μας αγαπάει τάχα.
μας δίνει και καταλαβαίνουμε
καλύτερα
οι παγετώνες ασάλευτοι
αδιασπαστη μοναξιά και ροδαλά σύννεφα στο ηλιόγερμα
γερμάς και γεύση
και ζουμί
και άρωμα
και χάσιμο
21 μαύρο
ή κόκκινο;
εξουσία
υπο έλεγχο.
το φεγγάρι, πάλι, απαστράπτον διεκδικεί
τα πάντα
και χαρίζει ό,τι μπορεί κανείς ν απολάβει
προσετερισμοί ετεροκλήτων συνειρμών
παρεκκλίνουσες πορείες
μια δυο τρεις μέρες και μετά σου γίνεται ανάγκη.
μ΄ έχεις δει να 'χω πολλές ανάγκες στη ζωή μου;
μελαγχολία.
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
σωστό ή λάθος
αδιάφορο
ποιο είναι το σωστό;
αρκεί να ξέρεις τί να κοιτάς.
κατά πού να πας
ξενύχτια, πολλά ξενύχτια
άξονες και συμμετρίες
καλειδοσκοπικές γωνίες
ιριδισμοί
στο Λίβανο πουλάνε λάδι
μαγικό
μα τ' αστέρια
εργατοώρες κούρασης και μόχθου δίχως αντίκρυσμα
με μόνο κέρδος μια στις τόσες, μια φεγγαροανάπαψη
σαν αυτή
φεγγάρι λαμπρό
στρωσίδι ουράνιο
και σιωπή.
στραβωμένες σκιές
με ωραία φανταστικά τέλεια ετερόκλητα αποτελέσματα.
λειάνσεις;
εκρήξεις;
αυτό
που η ψυχή ορίζει.
Μέρες και νύχτες στο Αζερμπαϊτζάν.
Νοερές απολήξεις φωνηέντων
διαχείρηση φωνής:
ααααααα!!
το 'χασα.
χαμένο κι ας πάει στα πέρα αμπέλια

μουσική μόνο.

Φτερά Της Νύχτας μια ανάρτηση από το blog URBAN ASPIRINES

Φτερά της Νύχτας στο σκοτάδι απλωμένα

στιγμές απόλαυσης στου πόθου τη σιγή

με μέλι λόγια ειπωμένα , ξεχασμένα

εκεί που σμίγει ένα δάκρυ με φιλί .

Χωρίς εικόνες σε συρτάρια ξεχασμένες

χωρίς το κόκκινο που γνέφει μιά πληγή

εκεί που σμίγουν τα Θεριά με τους αιώνες

ζητώντας πάντα στωϊκά απαλλαγή .

Ακούμε βήματα που οι πόθοι μας ζητάνε

κάνουμε χάρη στο μυαλό μας να τα ζει

βγαίνουμε , μπαίνουμε παντού ... Μα το ξεχνάμε

Φτερά της Νύχτας κουρνιάζουν την Ανατολή 

Χάδια απλωμένα μεσ' το δίχτυ μιάς γαλήνης

στα αστροφώτιστα ρυάκια του ουρανού

μεσ΄ το χλωμό Ολύμπιο νέκταρ της Σελήνης

πέρα πιό πέρα κι απ' την έννοια του Τρανού .

Τα φτερά της Νύχτας κουρνιάζουν την Ανατολή .

Artwork by : Mora - Garcia
Τα σχέδια δημοσιεύτηκαν στο κόμικ άλπουμ ( Τόμο - 2 τεύχη )
Επόμενη Μέρα . 1985 - 1986

Για την Κέλλυ μου .
 από URBAN ASPIRINES

Δευτέρα και πάλι!

ΚΑΛΗ  ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ok alright.

Saturn's Day

σκέψεις
φύγαν απ το νου μου μέσα από υδρορροές
κροταλίζοντας
με πονούν τα γόνατα
έχω κι ένα σβερκόπιασμα
απ την εποχή του λεωφορείου ο πόθος
σε μια μακρουλή κουζίνα
στυλοβατικές υπερωρίες αδιέξοδων σχέσεων
και τώρα
με τις κλειδώσεις ξεκλείδωτες
αβημάτιστα προχωρούν τα δευτερόλεπτα στα στενοσόκακα
τέλη Νοέμβρη
και στις τσέπες, ακόμη ζεστά,
βότσαλα καλοκαιριού.
χλωρά ξύλα στο τζάκι
ξερά φασόλια στο τσουκάλι
κανέλα και τσάι
κι εξωτικά πουλιά στην Αλάσκα
στη Σιβηρία κρίνα.
η σιωπή δένει σαν τον πάγο στις λίμνες
που μας ενώνει απροσδόκητα
το εσύ διαθλάται από σταλαγμίτες κι αστράφτει
ένα άλογο βογκά κι υποφέρει.
ένα πουλί τρεμουλιάζει και κρύβεται στη φωλιά της αλεπούς.
στο στόμα του λύκου.
μοιάζει η πραγματικότητα ξεχασμένη βαλίντζα σ αλλαγή τραίνου
στο στόμα μου μαστίχα και τριαντάφυλλο
πολύ γλυκό
λαίλαπα
κι όμως η πραότητα είναι έξω απ τα σύνορά μου.


το χαρτί που μουτζουρώνω με αδέξια χέρια
που καπνίζω τσιγάρα πολέμου
π ανασαίνω συριστικά
που μεταλαβαίνω τον κόσμο σαν μια ήπια κουταλιά
σιρόπι
φαρμάκι
γιατρικό.
ένα σκαθάρι περπατά στο στρογγυλό τραπέζι
πού πήγαν οι γάτες;
σήμερις δεν έχω τόπο να γείρω
μ έκλεψαν το στρωσίδι μου
κι η γης μ εκδικιέται
με τσιμπάει, με γραντζουνάει, με σουβλίζει.
έγινε ο κόσμος αιχμηρός, τραχύς..
απλώνω τα πόδια μου στην καρέκλα απέναντι
την καρέκλα του κανενός.
αν μετρούσα τις τρίχες της κεφαλής μου
θα περνούσε η νύχτα;
η ζωή μου περπατά σ ένα κινούμενο μοιρογνωμόνιο
το ήμισυ του αέναου.
τελευταία παίζει το μάτι μου
σα να μου λεέι
είμ εδώ
εσύ πού είσαι;
κάπου
μ ένα εισιτήριο παλιό στο χέρι
δίχως κύκλους μήτε ημικύκλια.
ευθείες διαδρομές
διαρροές.
Μόνη η γη γυρίζει.

Καντισόν, κεφάλαιο δέκατο όγδοο.

ΒΑΦΤΙΣΙΑ

Ο Πέτρος κι η Καμίλλη θα βάφτιζαν ένα κοριτσάκι, που η μητέρα του ήταν η παραμάνα της Καμίλλης. Η Καμίλλη ήθελε να δώσουν τ' όνομά της στη βαφτισιμιά. 
-Καθόλου, έλεγε ο Πέτρος, εφόσον είμαι κι εγώ νονός, έχω το δικαίωμα να της δώσω το όνομά μου. Γι αυτό, να τη βαφτίσουμε Πετρούλα. 
-Άκου... Πετρούλα! Τί αστείο όνομα! Καθόλου δε θέλω να τη βαφτίσω Πετρούλα. Θα την ονομάσουμε Καμίλλη. Είμαι νονά και δικαιούμα να της δώσω το όνομά μου. 
-Όχι! Ο νονός έχει περισσότερα δικαιώματα και θα το βαφτίσουμε Πετρούλα! 
-Αν το βαφτίσουμε Πετρούλα, τότε δεν μπαίνω εγώ νονά. 
-Κι αν το βαφτίσουμε Καμίλλη, δε θα μπω εγώ νονός. 
-Ε! Λοιπόν! Κάνε ό,τι θέλεις. Θα γυρέψω από το μπαμπά μου να πάρει εκείνος τη θέση μου.
-Κι εγώ, δεσποινίς, θα γυρέψω από τη μαμά σου να γίνει εκείνη η νονά αντί  εσένα.
- Πρώτα απ' όλα, είμαι βέβαιη πως η θεία δε θα το δεχτεί αυτό το όνομα. Άκου... Πετρούλα! Τί τρομερό, αποκρουστικό και γελοίο όνομα. 
-Κι εγώ είμαι βέβαιος, πως ο θείος δε θα θελήσει να τη βαφτίσουμε Καμίλλη. Τί  απαίσιο και ηλίθιο όνομα!
-Τότε, πώς δέχτηκε ο μπαμπάς μου να με βγάλουνε εμένα Καμίλλη; Για τρέχα πέστου πως είναι απαίσιο και ηλίθιο το όνομά μου! Πήγαινε, εξυπνάκια μου, και θα δεις πώς θα σου φερθεί.
-Πες ό,τι θέλεις στο κάτω - κάτω! Εγώ σου λέω πως δεν δέχομαι να μπω νονός μαζί σου για να βαφτίσουμε την Καμίλλη.
-Μπαμπά, είπε, λιγάκι πονηρά και λιγάκι έξυπνα, η Καμίλλη, τρέχοντας πιο κει και βρίσκοντας τον πατέρα της,θα 'θελες να μπεις νονός μαζί μου για να βαφτίσουμε τη μικρή Καμίλλη;

"έξοδος κινδύνου" ανάρτηση από το blog distance

Δεν ξέρω αν υπάρχουν έξοδοι κινδύνου ή αν πιστεύω σε αυτές. Δεν ξέρω πως μπορούν να σε προστατεύσουν. Γιατί υπάρχουν στιγμές που έρχονται κομμάτια από το παρελθόν σου, ακριβώς μπροστά σου, κι είναι πολύ αργά να ψάχνεις τρόπους διαφυγής. Και τότε ανοίγεις ένα μεγάλο κουτί και ρίχνεις μέσα οτιδήποτε περνάει από το μυαλό σου. Και περνάει οτιδήποτε σχετίζεται με το παρελθόν που θέλεις να ξεχάσεις. Ή προσποιείσαι πως θέλεις να ξεχάσεις. Κι ύστερα το δένεις με μια χαρτοταινία και το παραμερίζεις σε μια άκρη. 
Ποτέ όμως καμία χαρτοταινία δεν είναι τόσο γερή. 
[Τριακοστό όγδοο δείγμα απόστασης: Πως ορίζει ο καθένας την δική του έξοδο κινδύνου; Κι αν όντως καταφέρεις κάποια στιγμή να την βρεις, και να περάσεις στην άλλη άκρη για να νοιώσεις ανακούφιση, ποιος σου εγγυάται οτι εκεί δεν θα βρεις κάτι άλλο, που θα σε κάνει να ψάχνεις για μια καινούργια έξοδο κινδύνου;]

distance

καλημέρα!!

χρησιμοποίησα τη φωτογραφία αυτή στην ανάρτησή μου με τίτλο απόδραση - έξοδο. τη βρήκα τυχαία στο νέτι και μ' άρεσε. Όχι μόνο η φωτογραφία, η ανάρτηση ολόκληρη. .Et voilà!

οίνος ευφραίνει

Κάθε τρίτη Πέμπτη του Νοέμβρη, κάτι μεθυστικό συμβαίνει.

Τί;  το λέει το σλόγκαν!

Beaujolais nouveau est arrivé!

 Ένα κάλεσμα για οινοποσία με τις απαραίτητες γευσούλες απ' το μενού του σεφ...

Παραδοσιακά λοιπόν και χτες βράδυ....

σήμερα, όμως, Παρασκευή πια!
Καλημέρα!!

σύγχυσις;

κι όμως.

Παιδιά

αχ αυτά της Ελλάδος παιδιά

πήρανε το βάρος της εκάστοτε ιστορίας.

Λένε για την γενιά του Πολυτεχνείου πολλά.

Τώρα, όμως, άλλα παιδιά με τις νεανικές τους καρδιές, περπατάνε την Ελλάδα

άραγε μέσα από την αλλοτρίωση και το ζεμανφουτισμό, 

τί θα κάνουν αυτά, τα σημερινά παιδιά; 

τα μεγάλα πνεύματα...

τί καθόμαστε μπρε;
να διακτινιστούμε!
κουκουτσάκια στο υπερδιάστημα.
σπορά αστεριών.
σε γαλαξιακά στενά, καφέ, τσαγιερίες, κρεπερί και κρασοπουλιά.
κραιπαλίτσες.
εξώκοσμα τετ α τετ
συγκρουσιακά τετ α κέ.
διαστρικά μπλακ τζακ
κι η sewsome καουμπόισσα, κρόσια παντού.
στο γιλέκο, στο καπέλο, στο παντελόνι,στη μπότα
και ζεστά εξάσφαιρα.
όσο για μένα, μια σκούπα μου φτάνει.

πίσω απ την πόρτα, να διώχνει τις ανάλγητες σκέψεις, να σαρώνει τα χαρτάκια' εισητήρια κινηματογράφου, μισογραμμμένα πεζά και λέξεις μαχαιροβγάλτισσες. Λογαριασμούς, υπολογισμούς, ώπα, το καράβι κουνάει! θαλασσοταραχή και τρικυμία!! 
έξω απ' το σπίτι, χαμηλές πτήσεις.

άντε, θα τον περάσουμε το σκόπελο!
να πάμε στις παραλίες πέραν της Αφροδίτης και του δαιμόνιου Τειρεσία.  Σε μια dub ατμόσφαιρα και baby you can leave your hat on. Να πάμε στην Ταρσό μ' ένα πυρσό. Σήμερα από διάθεση άλλα ντ' άλλων! Μα ο βλάχος εκατό χρονών και το βλαχάκι εκατόν έντεκα! Ξέρει το πιδί!
Γεννιέται ο άνθρωπος, δε γίνεται.
Αχ, σωματικά πάθη, ψυχικά βάθη κι αμαρτίες...
Πάμε σ' άλλες παραλίες!
μουσικές.

guilty as charged.

 και τα μυαλά στα κάγκελα!

γκάζια, τελώνια, μπαμπούλες. στη ντουλάπα, κάτω απ' το κρεβάτι, στις σκιές των σκιών των ίσκιων, τζίνια και μαγισσούλες και στο λάλημα του πετεινού, γη! μ' ένα ανεπαίσθητο άρωμα....

και κουλουράκια μούστου.
ο νόστος μιας χαμένης νύχτας.
καλημέρα κόσμε!
εσύ στο χώμα κι εγώ στη φυλακή με μια αδελφή ψυχή.
επειδή τα φιλάκια είναι απαράδεχτα ευχάριστα, 
καραμέλες ραντεβού λοιπόν.
μμμμ!!!
αν ειν κακό!
Καλημέρα αγάπη, καλημέρα' είν η ζωή μια θάλασσα πέρα ως πέρα.
λαλαρί λαλαρό, βάρκα γιαλό...
και προσοχή' η σημερινή μέρα πιθανολογείται να είναι αναπάντεχα καταπληκτική!
Χαγκαρ ο αφαίσιος κι η συμμορία των απλύτων Βίκινγκ.
φιλιά παντού!!!
άμα δεν το λεγα θα σκαγα!
φιλιά, σαν ερωτευμένες στάλες tnt!  C ₆ H ₂ (NO ₂) ₃ CH ₃  in love!!!
χα!
μπονζούρ και πάλι, μπονζούρ.

να πέσει φωτιά να με κάψει.

what if
u turn to erl gray?

το 'πα πάλι
χο χο χου χι
ξέρεις από τσάι;
τσάι, φιλοσοφία σ' ένα φλυτζάνι.
φλυτζάνι
αγάπες
τραπεζαρίες
μαζώξεις
ευμάρεια.
επίπεδα'
άνω, 
κάτω.
άνω - κάτω.
όταν η προσμονή γονατίζει
ποιος της παίρνει το κεφάλι;
τρόπαιο;
η αγάπη είναι μια πηγή
αναβλύζει όπου της καπνίσει.
δε ρωτά.
η μοιραιότης, πάλι,
φτιατσιδωμένη.
γυναίκα σ ένα κόσμο αντρίκιο
που δεν την σώνει άλλη ευκαιρία
παρά μόνο αν το εμπορευμα είναι σάρκα.
δυστυχία.
άμα άλλαζα τον κόσμο,
θα πήγαινα στις πηγές
σε μια έξοδο με κριάρια σφαγμένα
κι όχι προβατίνες.
αλλά κι εγώ μανάρι.
κακομαθημένο.
θέλω τα σέα μου και τα μέα μου.
και τους αγαπητικούς.
ψάρια στα δίχτια.
και μια όπερα το μήνα.
εκεί που πεθαίνουν απ αγάπη.
ανασταίνονται, ξεμακιγιάρονται
και πάνε σε γκαλά.
ύβρις.
αλλά,
αλλού το θεικό κάλεσμα.
η πνοή.
τα φυλοκάρδια.
το σούρσιμο τ αέρα στο χορτάρι.
πόσο θες για να πεθάνεις;
πεθάινεις;
βαστάς;
αγκομαχάς;
στον κάματο της μέρας, παραμιλάς;
άμα σε γδάρω και πάρω το πετσί σου
το κορμί σου θα φωνάζει κι άλλο;
άμα πάρω το κρέας σου,
ο σκελετός σου θα χορεύει;
άμα πάρω τα κόκαλά σου και τα θρυμματίσω η ψυχή σου θ' αναβλύζει;
άμα πάρω την ψυχή σου,
μπόλι
βόλι
θα μπορέσεις, επιτέλους, να με σκοτώσεις;
νύχτες.
μυστηριακές.
νύχτες Νοέμβρη.
ξερά ξύλα στο τζάκι.
ω!
αποστάγματα σοφίας κι αλκοόλης.
πάνω χέρι
κάτω χέρι
τίνος είναι πιο ψηλά;
ζε μαν φου και πάνω τούρλα.
στον απάνω μαχαλά.
υψίπεδα.
πρόσκαιρα ψηλά βουνά.
σε μια γη,
έναν επίγειο διάδρομο προσγείωσης'
απ' τ απέθαντό στο μορτάλε
salto mortale.
όταν η επιτήδευση 
πάει χέρι χέρι μ ένα γέλιο
ανατέλλοντα ήλιου ή επικείμενης εκλειψης.
Ξέρεις πώς είναι όταν η φύση σιωπά
και βράζει ταυτόχρονα;
πάει σε τροχιά αμετάβλητη.
επήγαινα σε μια γειτονιά
που δε μου δωσε ποτέ χέρι να σηκωθώ
μα η λάσπη είναι καλό
καμουφλάζ
πήγα στη σιωπή.
πιάνα και σαξόφωνα, παράφωνα.
γωνίες που το φως κάνει ιριδισμούς
για έμπειρα μάτια.
απόπνοια του χτες.
νοσταλγία;
είναι γλυκό αυτό;
γλυκόπικρο της θύμησης τραγούδι.
άμα πάω στον παράδεισο, κι ο παράδεισος είν εδώ,
εδώ, σ αυτή τη γη που την πατουμε.
και σε βρω.
και χίλιοι γαλαξίες πάλι αναψουν τα φωτορρυθμικά τους
και παίξουμε, σαν παιδια, σε μια θάλσσα άγνοιας.
στο άμα, πρέπει να ταιριάξει ένα τότε,
τότε όλες οι γιορτές του κόσμου θα ναι χαρτοπόλεμος.
κι εγώ θα μαι ανίδεη
κι εσύ αθώος.
αν, αλλιώς.
γω, πολύξερη
κι εσύ ταλαιπωρημένος από τρικυμίες.
στον ισιλογισμό, τ αποτέλεσμα ίδιο.
αγάπη.
δεν ζήσαμε τόσα;
τα ονειρεύτηκα;
ήταν μια παρωδία ζωής;
ένα μιούζικαλ;
μια φάρσα;
αστείο,
στέκομαι απέναντί σου
κι ο κόσμος γίνεται αχνός.
κι οιωνοί, μου τρυπάν τη ψυχή.
φύγε.
μπα
βρήκα τη λέξη
που ήθελα ν αποφύγω.
γεια.
έχε γεια.
σκοτώνουμε το αντίο'και φτιάχνουμε ένα, αλλου είδους καλοσώρισμα.
όραμα πέρα απ το όραμα
κάθε μέρα.
βγάζεις τα παπλώματα και τ' αερίζεις.
και μέσα σ' ένα γκρίζο κόσμο
μπορώ να σ' αγαπώ ακόμη.
επειδή κι εσύ έχεις τόσο μπελά
τόσο χαβά.
Πήγαμε στου χάρου το πηγάδι
και μας έδωσε χαρτί.
παράταση και πέναλτυ.
δώρο 'η δολιοφθορά;
χα
ακόμη η βασίλισσα σεργιανά
στου σκακιού τα τετράφωνα.
εδώ το αίσθημα εκλογικεύεται
κι όλα γίνονται συμμετρία.
με κατατρεχεις,
είσαι στα όνειρά μου
πυρκαγιά.
στην καθημερινή μου τουαλέττα
αντανάκλαση.
είσαι το λάθος
αγκάθι.
πόνος.
ξαστεριά.
πάθος.
και, σε λανθάνουσα κατάσταση,
λανθάνουσα ζωή, ζω
μέχρι να σε ξαναδώ...

κι αν;

κι αν δεν ήταν χειμώνας;

κι αν τα ξύλα αντί για το τζάκι καίγαν σε μια παραλία;

κι αν ήμασταν μαζί; όλοι μαζί τρελή παρέα;

τότε, το όνειρο θα ήταν εδώ κι η πραγματικότητα

βρεμένη καμπαρντίνα στο μπαούλο, στο πατάρι

δεν αλλάζω το ρολόι, ούτε ακόμη, ούτε ποτέ'

εφτά μέρες κι άλλες εφτά

εφτά βδομάδες, εφτακόσιες εβδομήντα εφτά βδομάδες

σ' ένα πλανήτη που 'χει Ιούνη όλο το χρόνο

Μάη τις Παρασκευές

Αύγουστο τις Κυριακές

και τις Δευτέρες γλυκό Σεπτέμβρη. 

Honky Ponky

11.11.'11

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑ!

μα τί έχει η μέρα σήμερα;

αν το καλοσκεφτούμε η 11.11.1111 είχε περισότερα 1!

ωχού!

κι έξω βρέχει....

ας κάνουμε, σήμερα, μια αταξία λοιπόν!

φιλιά, μην κάθεστε καθόλου φρόνιμα πια!!

εικόνα  μουσική

ολόγιομο

μετά το μεσημεράκι που με τη λιακάδα του βάλθηκε να διώξει όποια έννοια

ήρθε και τ' απογευματάκι

πρελούδιο πανσελήνου

ένα μικρό κομμάτι από την ανάρτηση της "the thieving magpie"

Ένα περίεργο μέρος.

  Ο Ξερόλας ζούσε σ' ένα μέρος που δεν είναι και πολύ εύκολο να το περιγράψει κανείς, γιατί, εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένα  συνονθύλευμα παράξενων αντικειμένων, ένα μουσείο εξωφρενικοτήτων, ένα νεκροταφείο παρωχημένων μηχανών, η πιο χαοτική βιβλιοθήκη του κόσμου ή το εργαστήρι κάποιου σοφού επινοητή απροσδιόριστων ευρεσιτεχνιών. 
 Όμως, δεν ήταν τίποτα απ' όλ' αυτά, ή μάλλον, ήταν κάτι περισσότερο απ' όλα αυτά.
 Το μέρος λεγόταν "Το Παζάρι του Λιμανιού", κι ο ιδιοκτήτης του, ο Χάρρυ, ήταν ένας γεροθαλασσόλυκος που, ταξιδεύοντας πενήντα χρόνια στις επτά θάλασσες, αφοσιώθηκε στη συλλογή κάθε είδους αντικειμένων απ' τα εκατοντάδες λιμάνια που επισκεπτόταν.΄
 Οταν γέρασε, ο Χαρρυ  αποφάσισε ν' αλλάξει τη ζωή του θαλασσινού με αυτήν του ναυτικού της στεριάς, κι άνοιξε ένα μαγαζί με όλα τ' αντικείμενα που είχε συλλέξει. Νοίκιασε ένα τριώροφο στο δρόμο του λιμανιού, κι επειδή ο χώρος δεν του έφτανε για να στεγάσει την παράξενη συλλογή του, νοίκιασε και το διπλανό κτήριο, ένα διώροφο, αλλά και πάλι είχε πρόβλημα. Τελικά, αφού νοίκιασε κι ένα τρίτο κτήριο, κατέληξε ότι είχε πια τον αναγκαίο χώρο για να διατάξει τα συλλέκτικά του αντικείμενα - βέβαια, σύμφωνα με την εντελώς ιδιότυπη αίσθησή του περί τάξης.
 Στα τρία σπίτια που συνδεόταν με διαδρόμους και στενές σκάλες, θα πρέπει να υπήρχαν γύρω στο ένα εκατομμύριο αντικείμενα, απ' τα οποία αξίζει να ξεχωρίσουμε:
 Επτά χιλιάδες διακόσια καπέλα με ελαστικά γείσα, για να μη τα παίρνει ο αέρας.
 Εκατόν εξήντα τιμόνια από καράβια που, απ' το γυρίζουν όλον τον κόσμο, μπέρδεψαν την πλώρη με την πρύμνη του.
 Διακόσια σαράντα πέντε καραβοφάναρα από πλεούμενα που αψήφισαν τις πιο πυκνές ομίχλες.
 Δώδεκα πομπούς ασυρμάτου, στραπατσαρισμένους απ' τα χέρια εξοργισμένων καπετάνιων.
 Διακόσιες πενήντα έξι πυξίδες που δεν έχασαν ποτέ τον μπούσουλα.
 'Εξι ξύλινους ελέφαντες σε φυσικό μέγεθος.
 Δύο στρουθοκαμήλους, βαλσαμωμένες την ώρα που αγναντεύουν την έρημο.
 Μια βαλσαμωμένη πολική αρκούδα, που είχε στην κοιλιά της το - επίσης βαλσαμωμένο - δεξί χέρι ενός Νορβηγού εξερευνητή.
 Επτακόσιους ανεμιστήρες που τα πτερύγιά τους δημιουργούσαν τις δροσερές αύρες των δειλινών στους τροπικούς.
 Χίλιες διακόσιες αιώρες από γιούτα, η κάθε μια εφοδιασμένη μ' ένα πιστοποιητικό που εγγυόταν τα καλύτερα όνειρα.
 Χίλιες τριακόσιες μαριονέττες της Σουμάτρας που είχαν ερμηνεύσει αποκλειστικά ιστορίες αγάπης.
 Εκατόν είκοσι τρεις προβολείς διαφανειών, καθένας με το "καρουσέλ" του, που έδειχναν τοπία στα οποία μπορεί ο καθένας να ζήσει ευτυχισμένος για πάντα. 
 Πενήντα τέσσερις χιλιάδες μυθιστορήματα σε σαράντα επτά γλώσσες.
 Δύο αντίγραφα του Πύργου του Άιφελ - το πρώτο, φτιαγμένο με μισό εκατομμύριο βελόνες ραψίματος' το δεύτερο, με τριακόσιες χιλιάδες οδοντογλυφίδες.
 Τρία κανόνια εγγλέζικων πειρατικών. 
 Δεκαεπτά άγκυρες που βρέθηκαν στο βυθό της Βόρειας Θάλασσας.
 Δύο χιλιάδες πίνακες με ηλιοβασιλέματα.
 Δεκαεφτά γραφομηχανές, που κάποτε άνηκαν σε σπουδαίους συγγραφείς.
 Εκατόν είκοσι οχτώ φανελένιες σκελέες, για άντρες ύψους πάνω από δύο μέτρα.
 Επτά φράκα για νάνους.
 Πεντακόσιες ΄πίπες από αφρό της θάλασσας.
 Έναν αστρολάβο, προσηλωμένο επίμονα στο σταυρό του Νότου.
 Επτά γιγαντιαία κοχύλια που, όταν τα έβαζες στο αυτί σου, άκουγες αχούς από μυθικά ναυάγια.
 Δώδεκα χιλιόμετρα κόκκινο μετάξι.
 Δύο μπουκαπόρτες υποβρυχίων.
 Και πολλά άλλα, που θα μας έπαιρνε πολύ να τ' απαριθμήσουμε.
 Ο Χάρρυ είχε δύο μασκότ : ένα χιμπαντζή, ονόματι Ματίας, που ασκούσε χρέη ταμία και υπεύθυνου ασφαλείας, έπαιζε ντάμα με τον Χάρρυ ( άθλια, ασφαλώς), έπινε μπύρα και προσπαθούσε πάντα να κλέψει στα ρέστα' η άλλη μασκότ ήταν ο Ξερόλας, ένας γάτος γκρίζος, μικροκαμωμένος και ξερακιανός, που αφιέρωνε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο να διαβάζει τα χιλιάδες βιβλία που υπήρχαν εκεί μέσα.

 εικόνα

παγιδευμένοι στο άπειρο

χίλιοι ήλιοι ανατέλλουν' γίνεται στα σύμπαντα γιορτή.

Παρασκευή.

η σκέψη τρέχει, διασχίζει θάλασσες, λιβάδια από φως.

η ανάσα, γαλήνια. 

στην καρδιά ρυθμός.

Μια καλημέρα, πάλι.

η εικόνα, ανακαλύπτοντας τη ζωγραφική μέσα από το blog του George S

καπνισμένες κάννες.

η γάτα παίζει με το κουβάρι.
στο τζάκι όμως είναι ένα ξύλο που δε λέει να καεί.
δεν πα να βάζω τσάκνα, φρύγανα, πελεκούδια,
μόλις η φωτιά τους σβήσει, πάλι αυτό, παντελώς αδιάφορο, παραμένει άφλογο.
αναθεματισμένο ξύλο!
κι άλλα τσάκνα και "σοκολατάκια" ποτισμένα σε κάτι τις εύφλεκτο. τζάμπα κόπος.
το ξύλο το χαβά του, δεν μπαίνει στο νόημα, δεν καίγεται.
κι όχι' δεν είναι φρέσκο. παλιό είναι και ξερό.
μα ξεροκέφαλο.
όλα δίπλα του παρανάλωμα, θυσία, μα αυτό τίποτε.
βράχος. θπούκυ πράματα σας λέω!

αγόρασα μέλι να κάνω πανσέτες με θυμάρι και μέλι -προφανές! και το ριξα στη μελοφαγία. τσάι με μέλι, φέτες με βούτυρο και μέλι, μηλαράκι κομμένο και μέλι, μέλι και καρύδια κι άντε να κουλαντρίσεις τις ορμές!!

ορμές τρομερές που κάνουν μπαμ μπαμ! 

Is it ever gonna be enough?

προσπάθεια στην προσπάθεια, κατάφερα να κάψω σχεδόν όλο το απόθεμα από τα προσανάμματα που είχα μαζέψει τόσο καιρό. και το ξύλο, στου κουφού την πόρτα. πήρα κι ένα άλλο, χα χα, να του κάνει παρέα μπας και του έρθει ο ζήλος. πως, αμέ!! 

κατά τις πέντε το πρωί πήρε να καίει. για να δούμε πόσο θα κρατήσει ο ενθουσιασμός!!

Côte d'Azur για πάντα!!!

και παρ όλο που φαίνεται ότι τελικά θα ζεσταθεί το κοκαλάκι μου, ακόμη αναρωτιέμαι...

ένας πολύ ταλαιπωρημένος άνθρωπος.


tip για τσάι πολύ πρώτο!
βάζουμε από βραδύς ένα ξύλο κανέλας στο νερό να βγάλει τ απωθημένα του.
το πρωί, ζεσταίνουμε το νεράκι και φτιάχνουμε μ' αυτό τσάάάι!!
και μέλι.


μελένιες καλημέρες 
μη σκάτε
εδώ θα τα δούμε ΟΛΑ!!


εικόνα εικόνα