σεξ και βρούβες

Κι ενώ ο κόσμος καίγεται ή χάνεται ή κάνει ό,τι κάνει ο κόσμος στις μέρες μας, ιδού και κάποιοι ευτυχείς, ερωτύλοι θα μου πει κάποιος αλλά ποιος ακούει πια;

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως και ατέλειωτων λογαριασμών -ουπς! λάθος λέξη, ατέλειωτων συλλογισμών βρήκα τη μοιραία του μπακλαβά γωνία, εκεί που η ζωή είναι γλυκιά, κοινή συναινέση πάντα. Γιατί τί τις θέλουμε τις πολυτέλειες και τα λούσα; Πάμε για βρούβες! Δεν είναι της εποχής; Υπομονή. Όταν μια φωνούλα μας έλεγε διάφορα και πολλά γιατί δεν παίρναμε ένα αγροτεμάχιο στην Καλαβρία να μην ξεχάσουν κι οι εκεί βασανισμένοι τη γλώσσα; Πολύ καλά, τώρα καλύβη στο μαγευτικό Ουζμπεκιστάν. Την αγάπη μας και μία καλύβη. Φως, νερό, τηλέφωνο ούτε κατά φαντασία! Ύπαγε οπίσω μου σατανά!! Αλλά επειδή έχουμε κι ένα δέσιμο αίματος με το υγρό στοιχείο, καλό είναι και το Αζερμπαϊτζάν που κέρδισε και στην Eurovision φέτος, αλλά και το Ιράν, πως πως! Η αλεπού εκατό χρονών και τ' αλεπόπουλο εκατόν δέκα! Εκ της Περσίας έρχομαι ή πάω, αναλόγως..

Σε άλλη περίπτωση υπάρχει ο φόβος να συμπεριληφθούμε στη λέσχη των αγνοημένων. Ποιος φόβος δηλαδή που τ' όνομά μας φιγουράρει σ' αυτά τα ξεχασμένα κατάστιχα....

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΙ.

Όχι δεν το έχω το θέμα παιδιόθεν, αργότερα μου ήρθε τ' αστροπελέκι. Εκεί που καθόμουν στη στάση του λωτού, κεράκια στο δάπεδο, συγκεντρωθείτε στη φλόγα, κλείστε τα ματάκια, μαύρο σκοτάδι είπατε; Μαύρο σαν καλιακούδα; Αβέβαιο το μέλλον' ας ακούσουμε λίγη μουσική από το Θιβέτ. Θιβέτ, άλλη καλή χώρα κι αυτή! Με τα πόδια απ΄τη Σιβηρία μια ταινία δρόμος, πολύ περπάτημα βεβαίως αλλά κι εμείς στο περπάτημα είμαστε τζιμάνια, η πορεία, της πορείας και, για να στάξω και μια πρέζα φαρμάκι, σε λίγο η πορεία του παρία. 

Είπαμε να μην ξεχνιόμαστε κι η δική μου ουρά μέσα. Πάνε οι ρόδινες παρειές! τώρα θα γίνουμε ασκητές, θ' αγιάσουμε, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι! Πάει η Ντον Περινιόν κι ο Ντον Τζιοβάννι - αν και κάτι πήρε τ' αυτί μου για εισιτήρια με έκπτωση στη Λυρική Σκηνή, σπεύσατε! Τώρα Δον Κορλεόνε και  «I'm going to make him an offer he can't refuse». Ποιος θα κάνει τί και σε ποιον; Η συνέχεια στην οθόνη. 

Κι έτσι, μ' αυτά και με τ' άλλα, το πήρα πια απόφαση να αφοσιωθώ εις την διονυσιακήν λατρεία, πάει και τελείωσε. Και σαν ένας άλλος Λι Τάι Πο να πάω να πιάσω το φεγγάρι και να πέσω στο ποτάμι να πνιχτώ. Όμως κι ο Διόνυσος μου κάνει νερά, μια έτσι, μια αλλιώς, μήπως φταίει και το στραβό μου το κεφάλι που δε λέει να βάλει μυαλό, δεν ξέρω, και κάθομαι με το ταγκράμ νυχτιάτικα και παιδεύομαι και δε λειτουργεί κι ο εξωτερικός σκληρός κι είμαι στη μούγκα, να ανθρώπινες τραγωδίες, να! Λέω επίσης επειδή είναι η εποχή τους και το "πόσ' απίδια βάνει ο σάκος" μπορούμε ίσως να το υποθέσουμε, αλλά στο θηλυκό του, το φρούτο αυτό κάπου την έχει την ουρά, λέω ν' αφήσω τους διονυσιασμούς. Να σοβαρευτώ λιγάκι. Μόνο σεξ και βρούβες από δω και στο εξής. Τραλαλά και βρέχει εδώ με το τουλούμι!

Να μην ακούω λέξεις όπως "κακοτεχνίες" και "μπάζει το ταβάνι". Ποτέ. Ορίστε χάλια, έχουμε γίνει όλοι γκρινιαρόγατοι νιαρ νιουρ συνεχώς, όλο και κάτι μας φταίει!! Φθινόπωρο είναι άμα δε ρίξει κι ένα νερό πότε θα το ρίξει; 

Πώς το λέει κι ο λαός; Ποιος είναι αυτός; Από την κακιά μητριά και πέρα οι καθρέφτες έχουν παροπλιστεί, θεωρούνται επικίνδυνοι; -αυτή η κακιά μητριά κάτι μου φερε, ένα φλας, μιαν εικόνα, αλλά τώρα έσβησε και πάει... "ο βρεμμένος τη βροχή δε τη φοβάται;"

Μήπως, όμως, να κοιταχτούμε λιγάκι μεταξύ μας, έτσι για να επιβεβαιώσουμε την παρουσία μας και να σταματήσουμε να αγνοούμε κι εμείς, ο ένας τον άλλο;

Τώρα θα μεταβώ εις ονειρότοπον. Να κοιμηθώ ένα δίωρο και να ξυπνήσω πάλι. Πού να πάω στο μαλακό ή στο σκληρό ντιβάνι; Αμφότερα με κοιτάνε με ύφος παραπονεμένο. Δεν τα καταδέχομαι τις νύχτες από τον καιρό του Αλή Μπαμπά. 

μουσική από blog .
εικόνα

καλημέρα.

"είμαστε αγνοημένοι", φράση του George White