αχ
αχ βαχ
αχ αχ
ήρθε και ο Γάλλος και μας πήρε τα ασημένια κουταλάκια.
μείναν οι φωτογραφίες δίχως κορνίζα.
τέτοια θεάρεστα.
μα ποιανού θεού;
θεός εδώ, θεός εκεί, που ν ο θεός;
ρουβίκωνας εδώ, ρουβίκωνας εκεί
μα ποιος μιλεί;
το συνηθέστερο στα δύσκολα είναι η φυγή.
όχι από την Αίγυπτο.
από την πραγματικότητα.
από τα δύσκολα.
είναι γλυκειά η παγίδα της φυγής.
είναι μια - τάχα- λύση.
και πώς να κουμαντάρουμε τους φυγάδες αφού κι εμείς φυγάδες είμαστε;
αλλά τελικά όμοιος ομοίω αεί δεν πελάζει.
είναι στο ποιοτικό η ειδοποιός διαφορά.
καθώς αυτοί στο προφανές αντιδρούν
μεις, όμως, ξέρουμε ωραιότατα να εθελοτυφλούμε.
ας είναι. τώρα στα δικά μου.
με παρέσυρε το ρέμα της φαντασίας κι έχτισα ένα μικρό φάρο κάπου μακριά.
γύρω, ολόγυρα θάλασσα.
μικρό πετρόχτιστο σπιτάκι, μινιατούρα.
ένας καναπές - κρεβάτι, μια μπερζέρα, βιβλιοθήκη, ράδιο, γραφείο, ένα παλιό χαλί με τριαντάφυλλα, μια σόμπα που να εκτελεί και χρέη κουζίνας, ένα παλιό ψυγείο.
εκεί είναι η φυγή μου.
αυτού, στο φαντασιακό σπιτάκι.
σαν ξαπλώνω, κλείνω τα μάτια και διακτινίζομαι.
ακούω με το νου μου τη θάλασσα να σπα στα βράχια
να μου λέει το δικό μας ιδιαίτερο νανούρισμα.
και σιγά σιγά αποκτώ την αίσθηση του χώρου, τις μυρωδιές και τους ήχους.
τις σιωπές του.
κι έτσι αποκοιμιέμαι.
σαν ξυπνώ, πολλές φορές νομίζω θα σηκωθώ και θα είμαι αλήθεια εκεί.
ωραία ξυπνήματα τα θεωρώ αυτά.
επειδή έχω λίγο χρόνο.
και κάποιες φορές, πάλι, μες στη μέρα, μπορεί μια μελωδία από το ράδιο - καθότι λάτρης των ερτζιανών- να με πάει άξαφνα στο φάρο μου.
ή κάτι άλλο. μια γουλιά αβίαστη καφέ.
σαν τρέχω στους δρόμους, λέω, μάζεψε ζωή και κοσμοσυρροή τέτοια δε θα χει στο φάρο.
λέω με το νου μου, θα πρέπει να έχω κάποιες προμήθειες παραπάνω.
κι αν τύχει κάτι και βρεθώ με μουσαφίρηδες ναυαγούς;
πολύ προβληματίζομαι.
και κάνω λίστες των απαραιτήτων που πρέπει να έχω.
ένας χαμός.
τί εύκολα που είναι όλα στον πολιτισμό!
μα δεν πτοούμαι.
μ αρέσουν τόσο οι φάροι που ήμουν αποφασισμένη να καταταγώ στο ναυτικό -χιχι-
ακόμη ένα όνειρο.
μια δική μου φυγή.
αν και στην πραγματικότητα θα ήθελα καθένας από εμάς που έχει συναίσθηση και τσαγανό να πάρει μια κόλλα Α4 και να γράψει ή να τυπώσει " Δεν συμμετέχω σε ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα από τις 6 Ιούλη 2015 και μετά αλλά μπορώ και θα αντιδράσω" και να το κολλήσει κάπου έξω. εγώ θα το κάνω. θα ήταν ωραία να γεμίσει ο τόπος από τέοιες δηλώσεις. ειδικά πλάι στα ενοικιάζεται των κλειστών μαγαζιών ή όπου θεωρεί κανείς καλύτερο να είναι.
για τους φάρους, πάλι, αν ξέρετε κάτι ενημερώστε με. είμαι έτοιμη ψυχή τε και σώμα να πάω!
ναι ναι.
- ο φάρος δεν είναι από Ελλάδα. έχει, όμως τόσο χαριτωμένα σκαλάκια....
