παρένθεση πανσελήνου (Une poétique nuit de Noël au clair de lune)

λάμπει
λάμπει μες στη σιωπή
ποτίζοντας τα παραθύρια του φάρου.
σεις λέτε μακρυά, μοναχικά, απελπιστικά παπαπα.
μα σεις ξέρετε πως σαν έρχεται φουρτούνα, έρχεται ζάλη κάποιος πρέπει να είναι, απελπιστικά, εκεί
χρόνια μας πολλά, Χριστός γεννάται.

τελευταία υπάρχω για να είμαι εκεί.
εκεί που πρέπει σαν έρθει η ώρα.

η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
που λέει και το τραγούδι.

κατηφόρες κι ανηφόρες
Γολγοθάς και Ζάλογγος
και μια μεγάλη αλμυρή έρημος
τί ωραία ζωή.


μια ευχή
να περνάμε καλά
να σκεφτόμαστε πολύ
και ν αγαπιόμαστε περισσότερο
μάκια.