διανύουμε τη μακριά νύχτα της τελευταίας αποκριάς.
είμαι σε μια περίεργη διάθεση απόψε.
σ ένα εδώ σιωπηλό μοναχικό απαιτητικό.
το παρελθόν, σαν εκείνες τις πολυταξιδεμένες βαλίτσες γεμάτες αναμνηστικά αυτοκόλλητα με απεικονίσεις τόπων κοντινών και μακρινών, παροπλισμένο σε κάποιο πατάρι.
το μέλλον, ποιο μέλλον, δεν ξέρω τίποτε για το μέλλον.
αυτήν την εποχή αισθάνομαι σαν εκείνους τους κατάδικους που τους χαρίζεται η ζωή αν πέσουν απ το γκρεμό και τη βγάλουν καθαρή.
η ειρωνική όψη της μοίρας.
αλλά επειδή είμαι άνθρωπος συνεπής δε μπόρεσα ν' αντισταθώ και σήμερα το έριξα στις μουσικές.
διάλειμμα στα πάντα.
και στο τώρα και στο πριν και στο μετά.
Αν πέσεις απ’ τον γκρεμό σίγουρα θα τη βγάλεις
ΑπάντησηΔιαγραφήκαθαρή, στο υπογράφω.
Το μόνο που δεν ξέρω είναι αν θα βρεις και γεμάτο πορτοφόλι...
πόσα ξέρεις!
Διαγραφή