σιωπηλά

μικρά, χλωμά φαντάσματα περιφρουρούν τις νύχτες μας.
κι εμείς, εκεί, στο γλυκόπιοτο υπνάκι.
ονειροπαρμένα ποτάμια κυλάν κάτω απ το μαξιλάρια μας.
άπνοιες μελιστάλαχτων ονείρων ποτισμένα.
θύελλες θυμωμένων θραυσμάτων πραγματικότητας παρεισφύουν.
σε μικρές, περίτεχνες, ισορροπίες αναλαμπών, θορύβων
σε βρίσκω
και στέκεις μ' ένα αινιγματικό χαμόγελο
κι ένα χάδι με κερνάς σαν από πλάι σου περνώ.
αχ ειν' η ζωή γαλάζια ή οι πρίγκιπες;
χρρρρρ....

εικόνες παρελαύνουν, η μια μετά τη άλλη σε μια διαδοχή φωτεινή, η νύχτα δεν περιμένει, ορμά στην αγκαλιά της νέας μέρας, καλημέρα Κυριακή!