ώρες ώρες

...ώρες ώρες, διαβάζοντας ένα βιβλίο, είναι σαν να κάνω μια γνωριμία μ' ένα άγνωστο πρόσωπο σ' ένα σταθμό. Πιάνουμε την κουβέντα. Αναλόγως, η συνάντησή μας κρατά λίγο ή πολύ. Αναλόγως, έχουμε πολύ ή και καθόλου  διάθεση.
Κι όμως, σ΄όλη τη διάρκεια της συνεύρεσής μας, της εξομολόγησής μας, όσο χρόνο κι αν έχουμε για να τα πούμε ή να σκεφτούμε, πάντα καραδοκεί η ώρα του αποχωρισμού.
Καμιά φορά αφήνω ένα βιβλίο μισοτελειωμένο. Μόνο και μόνο για να μην φύγει. Ακυρώνω το εισιτήριο της περιέργειας για ν' ακυρώσει και το δικό του.
Και κάποιες, πολύ σπάνιες, φορές, αφήνω τα μπαγκάζια μου, ξεχνάω τη διαδρομή που είχα κατά νου ν' ακολουθήσω και συνεχίζω μαζί του. Μετά το κλείσιμο της τελευταίας του σελίδας. Κι η ζωή αλλάζει. Κι η ζωή γίνεται περιπέτεια. Ταξιδεύοντας σ' ανεξερεύνητους δρόμους του πιο παράξενου μαζί...

Travelin' light, is the only way to fly
Travelin' light, just you and I
One-way ticket to ecstasy
Way on down, follow me
Travelin' light, we can go beyond
Travelin' light, we can catch the wind
Travelin' light, let your mind pretend
We can go to paradise
Maybe once, maybe twice
Travelin' light, is the only way to fly