Χαιρετισμός

Νύχτα Απρίλη, νέα σελήνη, ωραία νύχτα για εραστές και κλέφτες. Καλή αρχή, καληνύχτα σας.

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

από τον αφρό των ημερών, στον πάτο του βαρελιού.

έβλεπα χτες μια τηλεοπτική σειρά στην οποία ένας καθρέφτης γινόταν πόρτα και από εκεί πράγματα έκαναν την εμφάνισή τους , την είσοδό τους και προκαλούσαν, τι προκαλούσαν;
αυτά που προκαλούν τέτοιου είδους πράγματα που είναι μαντρωμένα πίσω από καθρέφτες που παρεμπιπτόντως είναι και πόρτες ή παράθυρα ή όπως αλλιώς θα λέγαμε τις συνδέσεις μεταξύ χώρων,

έλα τώρα, μου λέει ο αυτός μου, πάλι στους χώρους και χωρίς πυξίδα σε βλέπω. τι τρέχει;

τίποτε δεν τρέχει όλα είναι στατικά και ήσυχα, σαν ένα ταμπλώ βιβάν.
σαν μια ζωγραφιά αφελής.

είναι σαν την Κυριακή.

οι Κυριακές κι η ζωή μου.

ουφ.

λοιπόν, το λοιπόν, έτσι κι εδώ.
πέρα από τον αφρό των ημερών, το συσσωρευμένο φρρρτ της σκέψης που ξεχειλίζει, μακριά, πιο μακριά από ένα απατηλό καθρέφτη, που δεν είναι ακριβώς καθρέφτης αλλά μια αμφίδρομη ροή επικοινωνίας, φτάνουμε στις όχθες του εγώ με ερωτηματικό.
του εσύ με εισαγωγικά ή αποσιωπητικά
του εμείς και ο καθρέφτης θαμπώνει
του αυτοί και ραγίζει το γυαλί.

μικρές και μεγάλες κοινωνίες
εφ ενός ζυγού κι όλοι να πιούμε απ το ίδιο ποτήρι
να πάρουμε αντίδωρο
να γυρίσουμε μετά στη ζωούλα μας
-υπάρχει εδώ στη λέξη ζωούλα αγάπη ή μομφή;
ο καθείς εφ ων ετάχθη-

πάω να δω μα δε βλέπω.
πέρασε η ώρα;
ν ανάψω το φως;
να φορέσω τα γυαλιά μου;
δε βλέπω.

αφήνω το χρόνο να κυλήσει έτσι όπως ξέρει
τυφλός κι αυτός
κλείνω τα μάτια.

ένα παιδί παίζει με τον πηλό και φτιάχνει χωμάτινους, χειμωνιάτικους ήλιους.
τους βάζει στον Κυριακάτικο φούρνο
τους φουρνίζει.
φτιάχνει έπειτα χωμάτινα, χειμωνιάτικα αστέρια.
τα βγάζει φρεσκοφουρνισμένα και ζεστά ζεστά, τα χρωματίζει.

φτιάξε μου του λέω ένα ζευγάρι μάτια
να κοιτώ καλύτερα.

γελά.

δε χρειάζεσαι άλλα μάτια, μ απαντά.
χρειάζεσαι ένα κοινωνικό συνβόλαιο.

με ν; ρωτώ.

με ν!

με πονάει το κορμί μου σήμερα.
λέω παραπονεμένα.

δε χόρεψες αρκετά και δε γέλασες καθόλου
με μαλώνει.

είναι που απόμεινα να κοιτάζω αυτόν τον καθρέφτη που δεν είναι καθρέφτης γιατί κάτι λάθος κατάλαβα και τώρα μπερδεύτηκα ακόμη πιο πολύ.

μη στεναχωριέσαι.
άκου μουσική.
μουσική μουσική μουσική.

κι αυτά που σιωπηλά είναι θα μιλήσουν
κι αυτά που είναι αφανή θα φανερωθούν.

Κυριακή στο λιόγερμα....

4 σχόλια:

  1. το λάτρεψα!
    οι εικόνες και οι αισθήσεις που μου έδωσες με πήραν και με σήκωσαν, μπλουζόνι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πως το κάνεις;!
    Χάρισμα, έχεις χάρισμα.
    Υπέροχο!

    Καλό σου βράδυ γλυκιά μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και τώρα φεύγει...
    κι εδώ φυσάει δυνατά...

    Καλή εβδομάδα blues μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα φανερωθούν Μπλουζ μου,
    βγαίνει ο ήλιος τώρα :)
    Μη μου στεναχωριέσαι, έλα να πιούμε
    ένα τσάι όταν ξυπνήσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή