ΕΚΡΗΚΤΙΚΕΣ ΥΛΕΣ

τις εκρηκτικές ύλες ,στη διάχυτη απάθεια, στη συναισθηματική ακαμψία και στα τείχη που όρθωσε η απωθημένη επιθυμία, τοποθετεί ο George White.

Ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι μια ύπνωση. Γοητεύομαι από μια εικόνα. Συγκλονίζομαι, ανατρέπομαι, παγιδεύομαι, ακινητοποιούμαι με τη μύτη κολλημένη στην εικόνα.

Περιμένω ένα τηλεφώνημα' και αυτή η αναμονή με αγχώνει περισσότερο απ' ό,τι συνήθως. Προσπαθώ να κάνω κάτι και δεν τα καταφέρνω. Πηγαινοέρχομαι μέσα στο δωμάτιό μου. Όλα τα αντικείμενα που η οικειότητά τους συνήθως με καθησυχάζει, οι γκρίζες στέγες, οι θόρυβοι της πόλης, τα πάντα, μου φαίνονται αδρανή, μακρινά, αποσβολωμένα  Σαν ένα έρημο αστέρι. Σα μια φύση που ο άνθρωπος δεν την κατοίκησε ποτέ.

Δούλος είναι αυτός που 'χει κομμένη γλώσσα και δεν μπορεί να μιλά παρά μόνο με νεύματα, εκφράσεις, μορφασμούς. Αυτός που δε λέει “σ' αγαπώ”, που μέσα από τα χείλη του το “σ' αγαπώ” δεν θέλει να περάσει, είναι καταδικασμένος να εκπέμπει αβέβαια, αμφίβολα σημεία του έρωτα. Χειρονομίες, βλέμματα, αναστεναγμοί, υπαινιγμοί, ελλειπτικά σχήματα.

Ο ερωτευμένος εκπλήσσεται ακατάπαυστα. Ίσως να γνωρίζει τη βλακεία του αλλά δεν τη λογοκρίνει. Ή ακόμα, η βλακεία του λειτουργεί σα μια διαστροφή. Είναι βλακώδες, λέει , κι όμως αληθινό.

Το δάκτυλό του, από απροσεξία, αγγίζει το δάκτυλό της. Τα πόδια τους κάτω από το τραπέζι συναντιούνται. Αυτός, θα μπορούσε ν' αδιαφορήσει για το νόημα αυτών των συμπτώσεων, θα μπορούσε μα συγκεντρωθεί σωματικά σε αυτές τις ισχνές ζώνες επαφής χωρίς να νοιάζεται για την αντίδραση, Αλλά δεν είναι διεστραμμένος  Είναι ερωτευμένος. Πλάθει νόημα. Παντού και πάντα. Απ' το τίποτα. Και το νόημα, ακριβώς, του φέρνει ρίγος. Κάθε επαφή θέτει για τον ερωτευμένο το αίτημα της ανταπόκρισης.

Το αντικείμενο του πόθου μου προσπαθεί να με φέρει σε αντίφαση με τον εαυτό μου. Ή, ακόμα, εναλλάσσει ξελογιαστικές πράξεις με αποστερητικές κινήσεις. Αυτός είναι ο κανόνας σε μια ερωτική σχέση. Από την οικεία συνένοχη τρυφερότητα στην ψυχρότητα, τη σιωπή, την απουσία.

Κάθε έρωτας βιώνεται σαν μοναδικός και ο ερωτευμένος αποκρούει την ιδέα να τον επαναλάβει κάπου αλλού, αργότερα. Παρ 'όλα αυτά, μερικές φορές, συλλαμβάνει μέσα του ένα είδος διάχυσης του ερωτικού πόθου. Καταλαβαίνει τότε πως είναι προορισμένος να πλανιέται από έρωτα σε έρωτα ώσπου να πεθάνει.

Ας πούμε πως έκλαψα για κάτι που ο άλλος ούτε καν το αντιλήφθηκε. Και πως, για να μη φανεί πως έκλαψα, φόρεσα μαύρα γυαλιά σκεπάζοντας έτσι τα θολά μου μάτια. Ο σκοπός της χειρονομίας αυτής είναι υπολογισμένος. Θέλω να διαφυλάξω την αξιοπρέπεια και συγχρόνως να προκαλέσω την τρυφερή ερώτηση: “ Μα τι έχεις;” Θέλω να είμαι αξιολύπητος και ταυτόχρονα αξιοθαύμαστος. Παιδί και συνάμα ενήλικος. Ενεργώντας έτσι το παίζω, το διακινδυνεύω' γιατί, είναι πιθανόν, ο άλλος να μην απορήσει καθόλου γι αυτά τα ασυνήθιστα γυαλιά και να μη διακρίνει κανένα σημείο στο γεγονός ότι τα φορώ.

Άγγιξε τα χείλη της και βουβά χάθηκε στην κόρη των ματιών της. Ρούφηξε μεγάλες ποσότητες αέρα και βυθίστηκε στον ωκεανό που πάντα αναζητούσε.

Μετά που ΄φυγες, περίμενα να ξεδιαλύνω λεπτομέρειες. Κάτι για τις χαρακιές στα έπιπλα και κάτι για το προφίλ στο πρόσωπό σου. Όμως άφησες μια σκιά ανεξήγητη, όπως κι όταν ήρθες. Μήπως και δεν ήρθες ποτέ;

Ο έρωτας έχει την ίδια καταληκτικότητα με τα παγκοσμίως πετυχημένα προϊόντα ευρείας αποδοχής και κατανάλωσης.

Βία κι έρωτας.

Έρωτας και πολιτισμός.

Έρωτας και θάνατος.

Έρωτας κι επανάσταση.

Ταιριάζει μ' όλα.

Είναι δυνατότητα όλων, απευθύνεται σε όλους.

Είναι παράθυρο στο μέλλον, είναι η παρουσία του μέλλοντος στο παρόν.

Ευχές για σας και τη νύχτα.

υγ. ο George  White είναι υπαρκτό πρόσωπο που  μου κάνει την τιμή να μοιράζεται τις σκέψεις του στο μπλογκ μου.