σιγή ιχθύος

το τέλμα, το τέρμα και η Άρτεμις.
Αυτή! σε λιβάδια με χορτάρι παχύ και φεγγάρι βαρύ, πάτημα ελαφρύ.
τόξο εύστοχο και θήραμα όλο το εναπομείναν θέρος.
του οποίου οι μέρες μετριούνται ανάποδα.
πάμε πάλι στο μηδέν.
πάμε και στο μείον οτιδήποτε.

τι καλό καλοκαίρι.
έφερε τη γνώση και τη συμμόρφωση.
έφερε την επανάσταση σε μορφή γρανίτας
ένα ίδιο πράμα με την εκδίκηση
κρύο, μπούζι.

έφερε και τη ματαιότητά του.
το αυτάρεσκό του.
την παγίδα του.

καλοκαιράκι που βαστάς στη μασχάλη το καρπούζι
στο ζωνάρι το μαχαίρι
στις τσέπες βότσαλα, άμμο από σπασμένες κλεψύδρες κι αστερίες.
καλοκαιράκι με μισοφέγγαρα στις κόγχες των ματιών
και μια πανσέληνο καρδιά
αργολικνίζεσαι σ απαστράπτοντα νερά
και μας κοιμίζεις
μας νανουρίζεις
μας τελματώνεις
με τα καλοκαιρινά σου τα φιλιά
μας πεθαίνεις.

μας ανασταίνεις
με μια χαρά παραληρηματική
τις αποπνικτικές βραδιές σου
που τα λόγια περιττεύουν
τα κορμιά ιδρώνουν
κι οι ανάσες γίνονται θυμός, ήττα και νίκη.

πόση ζωή έχει η ζωή;
η ζωή έχει ζωές πολλές.
χίλιες μυστικές κλειδαριές
κι απόρθητα μικρά - μεγάλα κάστρα
ζωγραφιές στις νευρώσεις των πράσινων φύλλων
κι απόηχους από ξεχασμένα όνειρα αγουροξυπνημένους στα θαλάμια των κοχυλιών.
έχει τα βήματα σου
τα δάκρυά σου
και μια συγνώμη.

η ζωή δεν έχει pourquoi la guerre.
πάει μαχόμενη και δεν αντιστέκεται σε κανένα "θέλω" της.

αν πρέπει να πεθάνω για να μπορέσω να πετάξω
επειδή δεν μπόρεσα να με καθυποτάξω
ας είναι.

ίσως άσχετο
αλλά εντάξει.
μ'  αρέσει.


μ΄αρέέέέέ

και δεν ντινάι

ούτε έβερ ούτε τουντάι
του ντάι σε λέω πιθαίνουουου!!

ντινάι-δηνάρια
δάκρυα
στο πουγκί της ψυχής

φλούτος είναι η αγάπη
εστέ σπάταλοι
 -τούτο το χρήμα είναι σαν το ψάρι' αν δε φαγωθεί φρέσκο θα μυρίσει!

και που' σαι;

σουσ!

αποσιωπητικά..

ποιητικά, ναι

και σιωπηλά..