υποπτεύομαι πως ο Ωγκύστ μας τελειώνει -και μετά;;;;

διάθεση τσιριμπόμ.
που πάει να πει παλιό καλό ποπ;

-αυτά τα παλιά, καλά, είναι σαν τους πεθαμένους. όλοι εντελει είναι καλοί άμα τη θανή' τους δίδεται αμνηστία εκ των ζώντων -εντάξει υπάρχουν και μερικές φωτεινές εξαιρέσεις αλλά τώρα μλάμε περί του κανόνος.

τούτο το καλοκαίρι έχω μπλέξει τα μπούτια μου ανάμεσα στο τίποτα και το απολύτως ντιπ -είναι αυτό που το βάζουμε σε μπωλάκια με έντονες γευσούλες, είναι; ή κάτι άλλο πιο μηδενιστικό που δεν γαργαλάει μα καθόλου τον ουρανίσκο;

το προβληματικό στην υπόθεση είναι το εξής.
σε ξεβράζει η ζωή εις νήσον ερημική
και λες
αν μη τί άλλο θα βρω το χαμένο μου ego
αλλά ως εκ θαύματος βλέπεις -ναι, στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό σημείο- κι άλλους ναυαγούς πολλούς κι εκεί έρχεται κι αρχίζει ο σαματάς.
το μπάχαλο κι η κουστωδία.
όλο αυτό το alter ego.

διότι καλό να λέμε "είμαστε πολλοί και χώρια"
άμα συσπειρωθούμε να δεις τι γιένεται.

το μάλε βράσε.
ζάχαρες παντού.
μαλλί της γριάς θα γίνουμε, το βλέπω, έρχεται.

κοιτάχτε κοράσια και παίδες
κυρίες και κύριοι.
η ζωή είναι ζόρικη
κι οι τσέπες τρύπιες
κάντε καντάδες κι αφεθείτε στην πρόσκαιρη τρέλλα της κάθε μέρας
αλλιώς δε βγαίνει!

μερικοί διερωτάσθε πώς κι έγινα αθυρόστομος
δεν απαντώ
δε χρειάζεται
οικονομία λόγου
και περίσσια σκέψης.

είναι το παραλήρημα του αποφυλακισμένου.
κάποτε αγάπαγα κι εγώ σαν σκλί
και μετά
από πολλά ω
αυτά της μαντάμ μπατερφλάι που ξεψυχάει
μιας άλλης Κάρμεν
εκεί
κι επειδή η ζωή κύκλους κάνει βρέθηκα πάλι στο Α!

αυγή
σύννεφα που πάνε στον ουρανό
κουράγιο
κι έρχεται βροχή...

βροχή, καταιγισμός των πάντων, μη είσθε απλοί παρατηρητές
αυτό δεν σας κάνει αυτεξούσιους
δεν σας δίνει χάρη καμιά,
καθόλου  αριστοκρατικό πια.
σας το λέει μια παθούσα από ένα ερημονήσι

είναι κι άλλοι σαν κι εμάς.

ωιμέ ή ωσαννά;
διαλέχτε!