μπουκίτσες

 πάμε για 9 στα 9.

 9 Σεπτέμβρη. ω χοχο. καλά, μιλάμε για τρελές πλάκες που μας κάνει ο εαυτός μας ώρες ώρες και πάντα σε ανύποπτο χρόνο. μια τέτοια συνέβη και σ εμένα τώρα. καλά να πάθω να είμαι τόσο εμπαθής. μετά αρχίζουν οι παρεξηγήσεις και αρχίζει και το γέλιο. ευτράπελο στο ευτράπελο πρέπει ν αρχίσω να το σκέφτομαι σοβαρά πού θα πάει η δουλειά.

περνάω καλά τις τελευταίες μέρες. έκοψα, έραψα, θύμωσα, συγχώρεσα, έκανα τις ακανακατάταξεις μου, απολογισμό μπα, πήρα κάποιες αποφάσεις, εν - τάξει. 

είναι και το βάθος του χρόνου. εμ θα χει κι απ αυτό. δε τη γλιτώνεις. 

είναι και το βάθος της σκέψης. χαίρε βάθος αμέτρητο. 

είναι. 

γέμισε το κεφάλι μου "αύριο", αυτά τα "αύριο" που χάνονται στο ποτέ. αυτά, που λέγονται για να δώσουν μια υπόσχεση, να κρατήσουν μια σπίθα ζωντανή, έτσι τελικά, μόνο για την αίσθηση. μόνο για τη δυνατότητα. αυτό το "αύριο" τροχοπέδη. το δικό σου "αύριο". 

δεν είμαι άνθρωπος του "αύριο". φταίει λες η πολλή γιόγκα; είμαι του εδώ και τώρα.κι ό,τι ήθελε προκύψει. αλλά όσο ζει ο άνθρωπος μαθαίνει. μαθαίνει και παθαίνει ασταμάτητα.

κι ενώ έγινα ένα στάσιμο κύμα σε μαθητεία υπομονής εσύ ξαναέμαθες να ονειρεύεσαι. 

α, λες, ονειρεύομαι!

εύγε.

όπου να ναι θα ναι ώρα να την κάνω, να πάω ένα νυχτερινό περίπατο και θα επανέλθω. 

επανήλθα. ωραία η βόλτα. έρημοι δρόμοι με κηλίδες χρυσές, τα πορτοκαλιά φώτα. 

άμα ξαπλώνεις και σκέφτεσαι κι ο ουρανός ανοίγει, ποιος λόγος ανησυχίας; κανείς.

άμα βιώνεις το απίστευτο, ποιος λόγος να αμφιταλαντεύεσαι; κανείς.

άμα ζυγιάζεις παράταιρα πράματα και βγαίνει ισορροπία, τι καλά.

άμα ενώ σιωπάς, κάποιος σ απαντάει, ε τότε ναι. ναι. ναι.

νεφελώδης η ζωή μου τον τελευταίο καιρό. λίγη ξαστεριά δε βλάπτει. οψόμεθα. 

πολλές αγάπες και φιλιά, ματς μουτς.