Σκιάθος

γεια και χαρά. εδώ η πρώτη ανάρτηση για το 2020.

η ζωή είναι ωραία.

βρέθηκα σ ένα νησί και παραμένω ακόμη εδώ

όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό.

κι ενώ ο Γενάρης μας έχει περιποιηθεί καταλλήλως και με κρύα

και μ απ όλα

και μοιάζει ατέλειωτος παρ όλο που είμαστε πια στην ουρά

κυκλοφορώ ακόμη με τα καλοκαιρινά 

μπρρρρρ

μα τι έγινε; 

ήταν η θάλασσα στο χρώμα του νεφρίτη, τα βράχια σα βουβοί πέτρινοι δράκοι ξαπλωτοί στη σμαραγδένια θάλασσα, η ακύμαντη γαλήνη κι η σιωπή που χαρωπά τη διασχίζουν τα σπουργίτια κι οι γλάροι, ήταν ένα φάντασμα που μ αγάπησε κι ένα μη φάντασμα που με βασάνισε, ήταν η κατάλληλη ώρα για να πω μια στάση εδώ. Μια στάση εδώ. 

μικρά σπίτια, κολλητά το να στ άλλο, με σοκάκια και καλντρήμια, κάποια με κλειστές αυλές, αυτές τις παραδεισένιες κλειστές αγκαλιές με λεμονιές και ροδιές και κληματαριές, και απ τη βράση του καλοκαιριού περπατώντας στο χινόπωρο ο κόσμος λιγοστεύει μέχρι που το χειμώνα το σούρουπο περπατάς εσύ και μερικές γάτες. α οι γάτες. καλοθρεμμένες, στειρωμένες και φιλικές, αραχτές παντού. 

μ αρέσει εδώ. είμαι εγώ κι εαυτός μου.καλή παρέα για να μπαλώσεις παλιά δίχτυα και να κάνεις όνειρα για νέα ταξίδια. κι ανάμεσα στα σχέδια του μέλλοντας μικρά κενά για ν αναλογιστώ αν θα θελα και με τι κόστος να ζήσω ένα όνειρο στο κύμα. γρήγορα το προσπερνάω, αυτά τα μικρά κενά είναι παραπλανητικά, μικρά φαίνονται΄υπάρχει, όμως, η πιθανότης να είναι αβυσσαλέα μικρά κενά.

ο έρωτας ήρθε με μια παραισθησιακή μορφή, έδρασε ακαριαία, τα έκανε όλα σμπαράλια κι έφυγε με ρεαλιστική σκληρότητα. Η πραγματικότης είναι φίνα και κομψή αλλά τα νυχάκια της θερίζουν τις ονειροπόλες καρωτίδες. Δεν πλάνταξα. Μαθημένα γαρ τα βουνά απ τα χιόνια.

Αίσθηση και παραίσθηση, ήλιοι ανατέλλουν και δύουν, φεγγάρια αυξομειώνονται, όλα πασπαλισμένα με μια δόση αλμύρας. 

Απ το παράθυρό μου που είναι βορινό βλέπω μόνο σύννεφα, όταν υπάρχουν. Και τις ώρες της νύχτας, τώρα πια δεν ακούγεται απέξω ούτε τσικ κι η μουσική αλλάζει διάσταση γίνεται μαγικότερη κι η σκέψη τρέχει παίζοντας παιχνίδια με το χρόνο, την αλήθεια, το φθαρτό και το αέναο.

Καθότι μοναχή κέρδισα της βασιλόπιτας το φλουρί. Καλό ή κακό θα δείξει.

Υπομονή, 

και, μη ξεχνιόμαστε φιλιά πολλά φιλιά κι αγκαλιές. μυρωμένες και θαλασσινές.