προοίμιο.

Ο Μάρτης κατέφτασε με τα μάτια υγρά, βροχερός.
Σκόρπισε στάλες παντού κι υποσχέσεις επερχόμενης άνοιξης.
Νανούρισμα, υπνάκι, κι εκεί μέσα άλαφιασμα, ξύπνημα.
Όνειρα που πέφτουν στο κενό με βλέμμα ξαφνιασμένο.
Μάτια ανοιχτά μετά, ακινησία,
το ρολόι στο κομοδίνο θρυψαλίζει τα δευτερόλεπτα.


Αργότερα λίγο, ακόμη νύχτα. Η βροχή έφυγε κι αυτή μ' ένα άδειο ταξί.
Μετά πέρασε το απορριματοφόρο μα η μέρα δε φάνηκε ακόμη.
Ήχοι της πόλης στο απόβροχο.
Μια παράξενη γεύση στο στόμα, λίγη δίψα, οι γάτες χαρχαλεύουν κάτι στην κουζίνα.


Μια μικρή ξωτική σκέψη ξεπροβάλλει, φτερουγίζει, διώχνει τις σκιές.
Ϋπνος ξανά. Πράσινα φανάρια παντού. Κι ενώ εγώ ριβάρω με σβησμένα φώτα σε υγρούς αυτοκινητόδρομους,
η μέρα καταφτάνει.

Καλημέρα.
Καλό μας Μάρτη.

φωτό από εδώ