Χρόνια πολλά σε όλους τους Γιώργηδες, τις Γιωργίες! Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο! Ο άγιος Γεώργιος είναι ο άγιος της Πασχαλιάς. Ο άγιος της άνοιξης. Μυρίζει λουλούδια η γιορτή του. Μυρίζει χαρά, ελπίδα, αισιοδοξία.
Ο άγιος που τον ευλαβούνται μέχρι και οι μουσουλμάνοι και εκείνος, ο θεραπευτής ο μέγας ο αθλοφόρος, ο θαυμαστός το ανταποδίδει με χιλιάδες, άπειρα θαύματα! Πόσο μάλλον εμείς οι Ορθόδοξοι πρέπει να τιμούμε τη μνήμη του. Όχι απο υποχρέωση, αλλά από αυτή την ελπίδα της βιωμένης, της προσωπικής πίστης μας. Τρέχει ο άγιος, καλπάζει πάνω στο πανέμορφο άλογό του και χαρίζει επειρίες, θαύματα και την παρουσία του σε όσους ειλικρινά και βαθιά τον επικαλούνται.
Ελπίζω μέσα στη βδομάδα να μπορέσω να σας γράψω για ένα διπλό μεγάλο θαύμα του Αγίου Γεωργίου σε ένα φίλο μου (που έγινε το χειμώνα αυτό).
Να είστε καλά, καλοί μου φίλοι! Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά σε όσους από σας γιορτάζετε!
πνοή εξοχής.
έχω μια ανυπόστατη νύστα, φλύαρη.
άμα βάλω γυαλιά σε χρώμα scarlet,
άλικο, θα πέσω στο πηγάδι;
μπα.
το πηγάδι είναι πολύ μακριά.
εδώ μόνο μια λιμνούλα βλέπω.
μια λιμνούλα φως στο σκοτεινό δωμάτιο.
κουνάω τον κουμπαρά μου κι ακούω ένα σιωπηρό σονέτο.
σιγή.
κουνάω και το κεφάλι μου και μοιάζει ο ήχος σα χαλασμένο ρομπότ.
βίδες και παξιμάδια, αχταρμάς.
Ήθελα λίγη περισσότερη αισιοδοξία.
ένα γιούχου, Δευτέρα στον αέρα.
αλλά με κοιτούν οι παπαρούνες και κοκκινίζω.
ας μιλήσουμε γι αγάπη.
αυτή, μάλιστα, πυρώνει.
κάψα και κάματος μαζί.
με τί χαρά μιλώ για την αγάπη μου
κι όλες του κόσμου οι λέξεις φτωχές
κι εκεί στο τέρμα των λεξικών και των γραφών, πάλι εκεί,
με λάβαρο την ύπαρξή της χαράζει νέους δρόμους,
νέες λέξεις.
μα η αγάπη φτάνει;
φτάνει και περισσεύει;
δηλαδή είμαι μια ανόητη που γράφω για αγάπη ενώ ο κόσμος καίγεται;
μα, αν είχαμε μια δόση αγάπης θα ταν ο κόσμος καλύτερος.
α, τί σάχλες είναι τούτες!
ο κόσμος θέλει πόλεμο
θέλει αριβισμό
θέλει αγωνία και δράση.
και μια δόση μαγείας.
για μένα η αγάπη είναι ο κόσμος εύρυθμος.
από το κοντά σε ζουπάω, μέχρι το όπου να ναι κι εγώ μαζί σου.
βραχώδη όρη. σκιές και λάμψεις. κορυφές και βάθη. μου μιλάς ή κρατάς; κι αν κρατάς τί είν αυτό; καβάτζες ή την ανάσα σου; κι είναι η ζωή σου δική σου ή των αλλονών, των ρυθμιστών; ζωή με βηματοδότη. άγουρος Απρίλης. πήγα βόλτα μ ιστιοσανίδα στα βουνά κύματα βουνά ξασπρίζει τ άσπρο χιόνι κι η μουσική πάλλεται.
Δυσοίωνα συναισθήματα και σκέψεις ζοφερές με περικυκλώνουν και θέλω ν' αποδράσω. και ξαφνικά με γλυκοκοιτάει ο μπάρμαν -απίστευτο! και μου λέει τρυφερά -απίστευτο! "η κυρία Lyriel σας -ευγενέστατος! έτσι πρέπει να μιλάμε- προσφέρει ένα βραβείο Μαρτίνι."
"Καλά, του λέω ψύχραιμα, να ευχαριστήσετε την κυρία εκ μέρους μου και πάμε παρακάτω'
κρατάμε το Μαρτίνι και με την βοήθεια κάποιων άλλων υλικών φτάνουμε σε ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα! "
Μέρος 1ο. το τέλειο μαρτίνι και μια ιστορία.
Luis Bunuel, Alfred Hitchcock, Clark Gable, James Bond.
Κάθε κοσμοπολίτης που σέβεται τον εαυτό του πίνει Dry μαρτίνι με τον δικό του τρόπο
"Αποδρασειάδα" το στόρυ .
η sewsome κι εγώ βρισκόμαστε συγκρατούμενες στη φυλακή.
εκεί θα ρθει κι η Lyriel που θα έχει κάνει τατουάζ χέννας το σχέδιο απόδρασης.
επειδή περνάμε καλά και πίνουμε κοκτέιλς, ο καιρός περνάει κι η Lyriel ανησυχεί γιατί το τατουάζ αρχίζει να σβήνει.
τελικά θα δείξουμε χαρακτήρα ή θα μείνουμε εκεί;
ποιος ξέρει;
copyright της λέξης αποδρασειάδα το κριτς! sewsome I means,
μουσικό ιντερλούδιο:: Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΧΗΜΕΙΑ. ΚΙ Η ΑΓΑΠΗ... dry Martinis in love
κι εγώ, στο κάτω κρεβάτι της κουκέτας τραγουδώ. μπας και τσιμπήσει!!
τίγκα στο φτερό το βίντεο - θα ναι από το χτεσινό εορτασμό 8 Νοέμβρη. οργασμός φτερών! να τα χερουβείμ και τα Σεραφείμ με καναπεδάκια, νέκταρ κι αμβροσία! ο Μιχαήλ ντι τζέι, ο Ταξιάρχης μπάρμαν κι ο Γαβριήλ κλασικά με τα κορίτσα (άμωμος η σύλληψις μετά σου λέει)!! γιορτές και πανηγύρια υγ. το μουσικό νέκταρ γιορτάζει σήμερα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
min tis to peis -πες της το, πες της το... ο μήνας, όμως, έχει 9!! οξύμωρο;
...φως στο τούνελ. -Τούνελ; συνεχίζοντας το σκάψιμο...
Β. μικρό διάλειμμα για κατήχηση' έχουμε και ιερέα στη φυλακή!
ευλογημένες και συγχωρεμένες, στα μάτια του θεού τουλάχιστον πάλι ο νους μας στην απόδραση' με αμαξάρα όμως, ε; και Γ. οδηγός ποιος άλλος; hot stuff
MARTINI μέρος 3ο Εν όψει Σαββατοκύριακου.
κοιτάξτε πώς έχει το πράγμα:
Η Lyriel, καλό κορίτσι, πέραν του Ατλαντικού, εν ευθυμία με βράβευσε πριν από κάτι μέρες. ok.
καλό αυτό, ειδικά άμα είσαι με τη sewsome στο ίδιο κελί.
που θα πει περνάω καλά, αλλά τα κέφια είναι σαν τα σύννεφα τ ουρανού'
μια εδώ , μια εκεί.
άλλαξε λίγο η ζωή, τί λίγο, πολύ,
ήρθε με το Ζέπελιν η Lyriel, κάτσαμε καιρό πολύ κι όπως λέει κι ο ποιητής "ωραία φύσαγε ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή..." τα επακόλουθα σαφή, δεν χρειάζεται να μακρηγορούμε....
Τώρα είναι η NamNaria εδώ, μα δεν μπόρεσα να της εκμαιεύσω τί στην ευχή έκανε και μας ήρθε..
ξανά στο δια ταύτα: η κυρία διευθύντρια έβγαλε ανακοίνωση: γυμναστική στο προαύλιο και μετά πάτε βιβλιοθήκη μπας και γίνετε άνθρωποι!
ο δικηγόρος ήρθε, μας καθησύχασε και πήγε, αμέσως μετά, ταξίδι στην Κούβα.
ο ιερέας μας έδωσε από ένα συγχωροχάρτι και πήγε για να ανανεώσει την πίστη του στο πλησιέστερο σκυλάδικο των χαμένων ψυχών -λες και δεν του φτάναμε εμείς!
η οδηγάρα μας, φουλάρισε τ αμάξι και περιμένει πανέτοιμη στη γωνία..
και μέσα σ αυτό το γενικό μπάχαλο η sewsome υπομειδιώσα και κάνοντας την ανήξερη, τσουπ! πετάει ένα βραβείο Martini στο μπλογκ της, αρχαία ιστορία δηλαδή, από την εποχή που η Lyriel έκανε τζόκινγκ στα δάση της Φιλαδέλφειας. Κι εκεί, ρίχνει το γάντι με τον εξής τρόπο: "Λοιπόν, σύμφωνα με τους κανόνες (που τους φτιάχνω όπως θέλω εγώ), οι πέντε πρώτοι που θα περάσουν από δω να πετάξουν τη μαλακία τους, να παραλάβουν το βραβειάκι τους!"
και ήμουν το νούμερο τρία!!
αλλά έπρεπε να κρατηθώ!
να μην ενδώσω!
σχόλιο, καθόλου, να μη βάλω!
αλλά, άνθρωπος είμαι, αδύναμος!
κι έπεσα στην παγίδα....
- ε, κυρά μου, της λέω. αυτά ήταν τα τσάκα τσούκα στο πληκτρολόγιο χτες; που σε ρώτησα τί γράφεις και είπες "απαντήσεις εις θαυμαστάς"; αχ! έχω ράμματα για τη γούνα σου! θα πάω στο Θηρίο, ξέρεις, εκείνη τη νταρντάνα που κάνει τα μαθήματα κοπτικής ραπτικής να σε πάρει μια βδομάδα στο γκρουπ. Εκδίκηση!!! να σε δω με το μασουράκι στο τρύπωμα να τρυπάς το δακτυλάκι και να παιδεύεσαι...
μετά μου πέρασε κι είπα να στανιάρω. πήγα στα μαγειρεία να πω τον πόνο μου στη σεφ κι έστειλα μνμ στο Τζώρτζη "απόδραση για σήμερα δεν! σε λίγο θα ρθει το αμάξι απ το φούρνο. Πήδα μέσα, πάρε το λαπ τοπ κι έλα, βαρέθηκα ν ακούω την playlist της sewsome κι ας την άλλαξε!"
και περιμένω απάντηση.... Ο Γιώργης -καλά, πάντα του αλλάζω όνομα! απάντησε! -Φυσικά και θα έρθω να σας κάνω παρέα. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ!!!
Martini part 4 ή στα απλά Ελληνικά, κι άλλο βραβείο .
Υπάρχουν της ζωής οι βασιλιάδες. Οι άγιοι κι οι αμαρτωλοί, αθώοι και μη.
Πένητες, επαίτες, απαιτητικοί.
Οι προσκυνητές, οι περιπατητές. Οι περιπετειώδεις κι οι ανιαροί. Οι εξερευνούντες κι οι στατικοί. Οι εμπαθείς κι οι απαξιωτικοί. Οι εν κόσμω τρελοί, οι αβάσταχτα λογικοί. Οι πολυσχιδείς κι οι μονοκόμματοι.
Οι ζηλωτές του κάματου κι άλλοι της ευκολίας. Υπάρχουν της ζωής οι αναρριχητές κι άλλοι των ελευθέρων πτώσεων μαχητές. Οι έχοντες, οι κατέχοντες και της απώλειας οι λάτρεις.
Υπάρχουν της ζωής οι φυγάδες. Σκιώδεις. Φωτεινοί.
Σε άλλους τόπους, σε άλλους γαλαξίες, μέσω της εξωστρέφειας ή της ενδοσκόπησης, καθένας με τον τρόπο του. Αποδράσεις. Αποικίες μακρινές, γωνιές ζεστές.
Φυγές, δίοδοι ευθείς ή στριφογυριστοί' φουρκέτες και γκάζια και φρένα να στριγκλίζουν, ρόδες να καπνίζουν, μουσική στο τέρμα. Πνεύμα να εξακοντίζεται σε έναστρους ωκεανούς, χορεύοντας με την αντιβαρύτητα. Εναγκαλισμοί εν αδαμιαία περιβολή.
Φυγές σιωπής, μελωδικές πνοές, εισπνοή, εκπνοή, ο κόσμος όλος.
Κάτι.
Κάτι πια, με ή δίχως σαματά να χαλαρώνει τα λουριά... Και ορίστε, λοιπόν, η Lyriel προτείνει:
"Παίδες, ετοιμάζομαι να αγοράσω τη φυλακή και να την κάνω ένα τεράστιο σπα ! Χαμάμ, σοκολατοθεραπεία, κλαμπ, μπαρ, αποτρίχωση, φύκια, και τα μυαλά στα κάγκελα ! Σ'αυτή την περίπτωση θα έρθουν να εκγατασταθούν και οι απόξω, όλοι οι καλοί χωράμε!! ΟΙ κακοί είναι στη φυλακή άλλωστε ;)"
Να κάνουμε τη φυλακή spa.
και απαντώ:
"Ναι ναι!
από το χιπισμό στη μπίζνα και ξανά στο χιπισμό!" σα να το βλέπω!!
Μήπως, όμως, είναι παγίδα; Μήπως, ιδεολογικώς και μόνο, το spa μας αναγάγει σε μια άλλη της ομορφιάς σκλαβιά; -τυχαίος συνειρμός που σαφώς δεν ευσταθεί, όχι τουλάχιστον στο δικό μας μαγαζί όπου η προσωπικότητα του κάθε ατόμου λαμβάνεται σοβαρότατα !! υπ όψιν και επιλέγεται η ανάλογη κούρα.
Αλλά, εκθρονίζεται η Δάφνη απ την διευθυντική καρέκλα; Οι εκλογές έλαβαν χώρα σύμφωνα με το πρότυπο της εδώ πατρίδος, με την συνέλευση των ιδιοκτητών του μπλογκ, δηλαδή εμού. Σας φαίνεται αντιδημοκρατικό; αλλάξτε χώρα! και η απόφασις αμετάκλητος' η Lyriel θα προαχθεί από τέως εγκέφαλος της απόδρασης και νυν απλή κρατούμενη με σβησμένο τατουάζ, λόγω των κοινωνικών της ικανοτήτων της γοητείας της και του δημιουργικού της πνεύματος, σε executiv manager του spa της φυλακής. Μιας φυλακής, όμως, πολύ alternative ασφαλώς! Μα πού βρίσκεται αυτό ο ιδανικός χώρος απόδρασης;
Αράχωβα, Cancun Mexico, Yellowstone, Βλυχάδα στη Σαντορίνη, Παταγονία, στον πλανήτη του Χάους, τον πύργο του οτε στη θεσ/νικη, The Blue Lagoon - Iceland, Schilthorn Switzerland, Βουδαπέστη, Ιθάκη, Θερμοπύλες, Ικαρία, Κάρπαθο, Λα Μπομπονέρα Χαριλάου ή και κάπου αλλού, περιμένουμε κάποιες απαντήσεις και η κλήρωση θα διεξαχθεί δια χειρός βιβλιοθηκαρίου
...ένα, δύο, τρία, πάμε!
Ω!!! "Η κλήρωση τελέστηκε- πω,πω, γέμισε ο τόπος χαρτάκια - και η Σαντορίνη ήταν η τυχερή με τα ηφαιστειογενή πετρώματα!" Η βιβλιοθηκάριος μίλησε! και τα πράγμα διαμορφώνεται ως εξής.
Spa στη Βλυχάδα -επιλογή της Lyriel! και με ονοματεπώνυμο. Spa-lo.
Νονά η sewsome.
Φουαγιέ με τα γνωστά ψαράκια
Τάκης, Μάκης, Σούλα, Δημοσθένης, Αντιγόνη, Κατερίνα, Ορλάντο και Κλεοπάτρα.
Σπα ρτακο και Σπα ρτιάτισσα, νέους θαλερούς σαν τα κρύα τα νερά, να σας υποδέχονται.
Και ευνούχο που να γνωρίζει τα πάντα, μα να ξέρει να τα κρατάει για τον εαυτό του...
τα σπα το spa!
"..πάνω στα βράχια με θέα απέραντη θάλασσα. και να έχουμε όλα τα λουλούδια, τα φρούτα και τα λαχανικά του κόσμου μπροστά στα πόδια μας. Και κάτω στη μαρίνα θα έχουμε ένα μεγάλο ιστιοφόρο που θα κινείται με τη φαντασία μας {θυμάσαι στην ιστορία δίχως τέλος?} για να κάνουμε και κανένα ταξιδάκι σε διπλανά νησιά το καλοκαίρι :)" διά χειρός Lyriel.
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ!
Μικρός κατάλογος για τους άμεσα ενδιαφερόμενους:
sewsome: χρωματοθεραπεία, τζακούζι NamNaria: σοκολατοθεραπεία, αλειμμένη με νουτέλα Christina βιβλιοθηκάριος: μπάνιο σε γάλα γαϊδούρας christina μικράκι: υδροθεραπεία με απεριτίφ και παλιό ροκ Nassis page: σολάριουμ Αθηνά: μασάζ με νταβρατισμένο Αιθίοπα George S: τάι τσι Ασκαρδαμυκτί: χαμάμ με το ανάλογο χαρέμι, αυλητρίδες ημίγυμνες και τέτοια θεάρεστα ΠαρΕρμητικά: διαστημικό pilates Δάφνη: γιόγκα Ηλίας: gladiator training -έξτρα πακέτο. ka-pa: βελονισμός για ιδεολόγους kantharos: σιάτσου με απαγγελία ποιημάτων του 18ου αιώνα Eva Z: ολιστικό μασάζ the thieving magpie: αρωματοθεραπεία και μουσική 70's Dark13Sun: βάρη και διαλογισμός Μικροβιοφοβική κατσαρίδα: ρεφλεξολογία' foot massage με γάντια Μαζί...KaPa: λεμφικό μασάζ με μουσική lounge Basilis: Reiki
για σένα Lyriel κι εμένα, έχει ο θεός!
νεροτσουλήθρα για όλους!!!
θαλπωρή με μουσική...
...και μετά τη νύχτα, ξημερώνει. Ένα πρωινό στο σπα, ή γιατί αγαπώ τη sewsome. που είπε:
- Aύριο ανοίγω νωρίς το σπα και ετοιμάζω καφετιέρες και τσάγια και πρωινά με βουτύρατα(!) και εκείνες τις κρέμες με τις σαντιγές που φτιάχνει η Lyriel να φάμε να σκάσουμε (μέσα στους ατμούς δε θα μας βλέπουν καλά, οπότε...)
Δηλαδή κάτι αυτού του στυλ....
...κι εγώ βάζω ξύλα στο τζάκι. τα καλά κόποις κτώνται. Η Lyriel κοιμάται μετά τις ευχαριστίες, η NamNaria κι ο Georges S είναι κάπου αλλά πού; η βιβλιοθηκάριος ξέρω αλλά δε σας λέω, η διευθύντρια κάπου σε σημεία στίξης μεσοπέλαγα, ο γυμναστής εξασκείται στο ευρωπαϊκό taekwondo, ο δικηγόρος κλασικά στο σολάριουμ με τη νέα του playlist κι ένα τζιν τόνικ, o ιερέας κάνει πνευματιστικά κονέ με τον Δυσσέα Ανδρούτσο τον ίδιο και άλλους ήρωες της εθνικής παλιγγενεσίας, η σεφ μέσα σε νέφη και πρωινά με ομελέτα για τους Αγγλόφιλους, ο κατσαριδάκος χαμογελά, η ka-pa με τη Sylvia Plath αγκαζέ στην εξοχή, η ΠαρΕρμητικά σε λευκές αυταπάτες τρέχοντας με ταχύτητα, η thieving magpie στο ραδιόφωνο, η c μικράκι ετοιμάζεται για τον απολογισμό της χρονιάς κι η ζωή συνεχίζει...
Η Lyriel κοιμάται μεν επαγρυπνεί δε και προτείνει:
Σήμερα ημέρα Παρασκευή, να μαζευτούμε να βάλουμε μερικά χριστουγεννιάτικα στολίδια στο Σπαλό
όσοι πιστοί προσέλθετε! στείλτε στολίδια στο moskobizelo@gmail.com
να γιορτάσουμε μαζί!!
έξι Δεκεμβρίου, του άη Νικόλα. στολίζουμε το spa και μπαίνουμε σιγά σιγά στο πνεύμα!
από χειμώνα, άνοιξη πια.
αυτό, το πέμπτο μέρος της αποδρασειάδας υπάρχει γιατί δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε. ακούστε και θα με θυμηθείτε.
Τώρα, όποιος βρει ποιο είναι το τραγούδι, και ποια το τραγουδάει, θα κερδίσει την αμέριστη εκτίμηση του spa. - αχ όλα πρέπει να τα κάνω εγώ!! τί να πω!! πάμε: - "A Night like This" is the second single by Dutch jazz singer Caro Emerald from her debut album Deleted Scenes from the Cutting Room Floor. It was released on 11 December 2009, after it was first presented in a Martini commercial in the Netherlands on 16 October.
From where you are,
you see the smoke start to arise,
where they play cards.
And you walk over, softly moving passed the guards.
The stakes are getting higher.
You can feel it in your heart.
He calls you bluff.
He is the ace you never thought he played that much.
And now it’s more than all this cards you want to touch.
You never know if winning this could really be enough.
Take a look, beyond the moon you see the stars.
And when you look around, you know the room by heart.
I have never dreamed it.
Have you ever dreamed a night like this?
I cannot believe it.
I may never see a night like this.
When everything you think is incomplete.
Starts happening when you are cheek to cheek.
Could you ever dream it?
I have never dreamed, dreamed a night like this.
How many times,
have I been waiting by the door to hear these chimes?
To hear that some one de bon air has just a arrived.
And opened up to see my world before my eyes.
That silhouette creates an image on the night I can’t forget.
It has the scent of something special, I can’t rest.
If I resist temptation, oh I know for sure that I will lose the bet.
I walk away and suddenly it seems I’m not alone.
In front of me he stands –Â I stop, before he goes.
I have never dreamed it...
Aπό εκεί που είσαι
βλέπεις τον καπνό που αρχίζει να ανεβαίνει
απ' το τραπέζι που παίζονται χαρτιά
Και περπατάς, κινείσαι αργά περνώντας τους φρουρούς
Τα στοιχήματα αρχίζουν να ανεβαίνουν
Μπορείς να το νιώσεις στην καρδιά σου
Μπλοφάρει
Είναι ο άσσος που δεν πολυσκέφτηκες ποτέ να παίξεις
Μα τώρα είναι από όλα τα χαρτιά αυτό που περισσότερο που θες ν αποκτήσεις.
Κι ας μην ξέρεις αν το να το κερδίσεις θα ήταν αρκετό
Κοίτα, πάνω από το φεγγάρι βλέπεις τα άστρα
Κι όταν ξανακοιτάς τριγύρω , ξέρεις το δωμάτιο απέξω
Δεν το είχα ποτέ ονειρευτεί
Άραγε συ είχες ποτέ ονειρευτεί μια νύχτα σαν κι αυτή;
Δεν το πιστεύω
Ότι θα μπορούσα να μην ζήσω ποτέ μια νύχτα σαν κι αυτή
Όταν νομίζεις ότι όλα είναι ημιτελή
Αρχίζει να συμβαίνει όταν είσαι μάγουλο με μάγουλο
Θα μπορούσες έστω να το ονειρευτείς;
Δεν είχα ονειρευτεί ποτέ μια νύχτα σαν κι αυτή
Πόσες φορές περίμενα πίσω από την πόρτα
να ακούσω αυτούς τους χτύπους;
Για να ακούσω πως κάποιος με όμορφη αύρα έχει μόλις φτάσει
Και να ανοίξω για να δω
τον κόσμο μου μπροστά στα μάτια μου
Αυτή η σιλουέτα δημιουργεί μια εικόνα
μέσα στη νύχτα που δεν μπορώ να ξεχάσω
Έχει το άρωμα του κάτι διαφορετικού
Δεν μπορώ να ηρεμήσω
αν αντισταθώ στον πειρασμό
Ξέρω σίγουρα ότι θα χάσω το στοίχημα
Φέυγω μακριά και ξαφνικά καταλαβαίνω
ότι δεν είμαι μόνη
στέκεται μπροστά μου
σταματώ πριν φύγει
Δεν το είχα ποτέ ονειρευτεί ...
και να μην ξεχάσω
θα το λέμε σαράντα μέρες -μέχρις εμπεδώσεως. φιλιά!
Παρασκευή βράδυ. Συνεσταλμένες τάσεις φυγής ακροβατούν σε διεσταλμένες κόρες άυπνες στην κοιλιά του κήτους. Η ζωή απέραντη.
ωχ ένα κουνούπι!
θα μαρτυρήσω.
αν και τα κουνούπια είναι αργοκίνητα και με λίγη τύχη θα ξεφορτωθώ την απειλή εντός ολίγου.
είναι τόσο ήσυχα εδώ που έχω την εντύπωση πως είμαι καταμεσής σ' ένα λιβάδι στον Άρη. ή σ' ένα βαρκάκι στην Κασπία θάλασσα
Μπορεί ν' ακούγεται μοναχικό αλλά σας βεβαιώνω δεν είναι. Είναι σε άλλη διάσταση. Τα παράλληλα σύμπαντα που λέγαμε. Γοργοτάξιδες νύξεις κατανύξεων και πάλι στην πεζή πραγματικότητα. Αυτή, πάλι, η πεζή πραγματικότητα έχει χέρια μ' ακροδάκτυλα κοκκινισμένα απ' την βαφή των αυγών, μέρα που είναι, κι απορίες του τύπου τί μπαχαρικά βάζουμε στα μύδια σαγανάκι' λαμπάδα για το βαφτιστήρι ή σκέτο χαρτζηλίκι; γιατί μου τηλεφωνούν τέτοιες άγιες μέρες κάτι περίεργοι τύποι να μου θυμίσουν αυτά που δεν μπορώ να ξεχάσω; μήπως θα ήταν καλύτερη ιδέα ν' αλλάξω όνομα, χώρα, πλανήτη; ν' αλλαξοπιστήσω μήπως; έτσι κι αλλιώς ο θεός είναι μια πολύ ιδιαίτερη σχέση που έχει ο καθένας εδραιωμένη μέσα του παιδιόθεν, αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι είμαι λάτρης της Ορθοδοξίας επειδή έχω την αμυδρή βεβαιότητα πως είναι η μοναδική θρησκεία που δε ζορίζει κανένα. Τώρα κάποιοι λένε για την Ελλάδα πως είναι θεοκρατικό κράτος -κρατικό κράτος και τέτοια ομόριζα κι ομόηχα. Μα ποιανού θεού; Αυτού που πραγματικά -ωπ, νάτην πάλι η σκλερή πραγματικότης- είπε "απελθέτω" , που είπε "ου γαρ οίδασι" που επίσης, πραγματικά, δεν είναι το όλον αλλά το εν τρίτο του τρισυπόστατου, ή κάποιου άλλου;
Πραγματικά συμπάσχω κάθε χρόνο τέτοια μέρα. αλλά επειδή είμαι κι άνθρωπος, σάρκα δηλαδή πέρα απ' το πνεύμα και την ψυχή -άλλη τρομερή τριάδα! - αναρωτιέμαι και πάλι, όλο και πιο πολύ, de plus en plus, πού βαδίζουμε και τί σηματοδότες δρομολογούν την πορεία μας. τη δική μας πορεία την οδεύουσα μια μέρα μετά κόπων και βασάνων στο δικό μας θνητό θάνατο του οποίου δεν μπορούμε να τη σκαπουλάρουμε σαν άλλοι Λάζαροι -θα πει κάποιος "και ποιος τον ρώτησε το Λάζαρο;" πιθανότατα κανείς καθώς δεν ήταν σε θέση ν' απαντήσει.
Μεις όμως που είμαστε σε θέση ν' απαντήσουμε, εμείς οι νοήμονες των οποίων ο ψυχισμός με το λογικό πάνε χέρι χέρι αλλά σ αυτό το χέρι η μοίρα το φερε να οπλιστεί με πιστόλι σε μια ρουλέτα ρώσικη δώρο των νιπτόντων τας χείρας τους, εμείς λοιπόν μπορούμε να βγούμε απ' τη μακαριότητα της θλίψης και της κινδυνολογίας και να δράσουμε σαν κανονικοί νοήμονες άνθρωποι; κι όταν η κλωστή της ζωής μας πια κοπεί να μπορούμε, ελεύθεροι απ' το σαρκίο αφ' υψηλού πια να τηράμε έναν κόσμο καλύτερο;
Χτυπά η πόρτα μας. ανεπιθύμητοι μουσαφίρηδες έρχονται. Δισήμαντο το χτυπά. Μπας και χτυπά εν είδη ξυπνητηριού; Μα πώς στο καλό, κάθομαι και συλλογιέμαι, κατορθώσαμε μες απ' την αθωότητά μας να εκμαυλιστούμε τόσο; ανμπιλίβιμπολ! να μια λέξη που είναι κάπως κατανοητή.
Θρηνώ και οδύρομαι όταν εννοήσω τον θάνατο. Μα για ποιον θάνατο μιλάμε; των οικονομικών εισροών μας; και στρουθοκαμηλίζουμε για όλους τους άλλους θανάτους που συσσωρεύονται γύρω μας;
Αλλά έτσι είναι ο άνθρωπος. Μικρός -και μέγας εν δυνάμει αλλά κι αυτό χωράει πολλή σκέψη και δεν είναι της παρούσης, θα το αφήσουμε για την δευτέρα παρουσία μπας και είναι ελαφρυντικό, αυτό το εν δυνάμει και μετά συμπληρώστε το κενό-. Έτσι και δεν αλλάζει το πετσί του. Επιρρεπής. Και κει που πάει να μπει στον ίσιο δρόμο, με την πρώτη ευκαιρία του δίνει και καταλαβαίνει.
