ένα χρόνο μετά.

η πρώτη ανάρτηση

Για το καλοκαίρι που... πού θα πάει; θα ρθει... 

  πέρασε λοιπόν ένας χρόνος από το βράδυ, ξημερώματα κοντά, που με το φίλο μου το Νάση, έκανα την πρώτη ανάρτηση και το φεγγάρι ήταν μιας μέρας αλλά τώρα, φέτος, βαδίζει προς την πανσέληνο χαρωπό κι ανοιξιάτικο.

πολλά και διάφορα έλαβαν χώρα αυτή τη χρονιά.

ξάφνου, εκεί που ήμουν μες στα δικά μου τα γνωστά και τετριμμένα βρέθηκα σε μια καινούρια γειτονιά. με τις ευχάριστες εκπλήξεις της, με του καλούς και ιδιόρρυθμους γειτόνους, με χαρές κι απογοητεύσεις, με απ' όλα.

αλλά, όπως και να έχει, πρέπει καλά να ξέρετε πως είστε όλοι τ' αστέρια μου. φωτεινά, πραγματικά, αναντικατάστατα.

  μουσική, μια έκφραση αντιποίησης αρχής

κι ένα Σασυφή παλιό και καλό, να το γιορτάσουμε!

 νυχτερινή ρέμβη. καλλίγραμμες, μακρυμαλλούσες, ροδομάγουλες  μούσες πλέκουν μ' ωδές ένα μουσικό διάλογο, πυροδοτώντας μια ρωγμή στο σκοτεινό αδιέξοδο απ όπου ξεχύνεται τρυφηλό αστείρευτο φως. Ο Σασυφής, πετούμενη πνοή σ άφτιαχτα αετώματα σκαρφαλωμένος κατεργάζεται το μάρμαρο μ ένα κοφτερό καλέμι κι απεικονίζει διαισθητικά της μουσικής το γάργαρο κύλισμα που τ αυτιά του γεμίζει, αυτά τα γοητευτικά τσακίσματα των γυναικείων φωνών που σ ένα αγκάλιασμα ενώνονται κι η ψυχή εκτινάζεται στο διακαές του διηνεκούς. Πρωτόπλαστες μορφές από νοητική ηφαιστειακή ένταση ξεπροβάλλουν. Ένα αγόρι με χιτώνα κοντό,  ένα δίχτυ στο να χέρι και την λόγχη του στο άλλο, σημαδεύει τον ήλιο στο νοτιά,  απ την  ανατολή έρχονται δελφίνια, ένα κορίτσι κρατά απ το χέρι ένα άλογο και πάει δυτικά με κοράλλια στα μαλλιά και πτυχωτό φόρεμα, πόδια γυμνά. και στο βοριά μια συντροφιά, φερμένη απ τη θύμηση κι απ το μέλλον, σε μια χορτάρινη θολούρα χορεύει εξυμνώντας τη γλυκειά της ζωής ματαιότητα. ο Σασυφής βγαίνει απ την ονειρική σκοτοδίνη του. π' εξουσιάστρια σκληρή, σουλατσάρει σαν μπορεί ανεξέλεγκτη στο χρόνο του, στις νύχτες του. Και φεύγοντας  τ αφήνει ένα μπωλάκι ρύζι να μη ξεχάσει, ένα ματσάκι ρίγανη βουνίσια κι ένα κόμπο στο λαιμό. 

Ανοίγει τα μάτια ο Σασυφής, εξ απ το παράθυρο κοιτά. -που ν το φεγγάρι; .. α αυτό βρίσκεται σε μια κακοφωτισμένη είσοδο πολυκατοικίας στις γειτονιές της σιωπής. καλεί το ασανσέρ. πάει να πάρει εισιτήριο κατά Ατλαντικό μεριά. σε λίγο, στα μεσοβδόμαδα θα χει πετάξει πια, θα χει χαθεί. διαιωνίζοντας τους κύκλους και τα ταξίδια του. θα πάει να πρωταγωνιστήσει σε κάποια ερωτική οπερέτα σ άλλες πατρίδες μακρινές. - γεια σου φεγγάρι... 

φρεσκοπλυμένος και φρεσκοξυρισμένος λίγη ώρα μετά δε σκέφτεται τίποτ απ αυτά. Μοσχομυρίζει ο καφές, κουλουράκια μούστου κι ένα ζουμερό πορτοκάλι κάνουν αστεία με τη γεύση και την απόλαψη. καλημέρα.