δεισιδαιμονίες.

Νοέμβρης, Νοέμβρης, Νοέμβρης.
Σαν τις στάλες της βροχής.
Χίλιοι Νοέμβρηδες πέφτουν πάνω στο κεφάλι μας και μας ποτίζουν Νοεμβριάτικη διάθεση.
Νοέμβρης υγρός θαμπός μα και διάφανος.
Εναλλάξ.
Στριφογυρνάει σαν τον κολασμένο στον προθάλαμο του χειμώνα και μια λέει να φύγει κατά το καλοκαίρι  με τις ενίοτε παράταιρες ζέστες του, μια αδημονεί να βάλει το χοντρό παλτό του και να σεργιανίσει με την ησυχία του στην πόλη το βράδυ.
Νοέμβρης γλυκός και φρέσκο κρασί.
Στο φαγί μπαχάρι.
Αργά, επιπόλαιες εξορμήσεις με άρωμα Κούβας.
Καπνός και οινόπνευμα.


Πέρασε από Τρίτη και 13.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα.Ακόμη, όμως, δεν είναι αργά να συμφιλιωθούμε με τους φόβους μας και να τους δώσουμε μια ζεστή γωνίτσα ν απαγκιάσουν. Κι άμα ζεσταθούν και ξεθαρρέψουν ίσως και να μας μάθουν κάτι. Ίσως βέβαια και τίποτε. Ίσως να μη μας δώσουν τίποτε άλλο παρά την παρουσία τους, που ιδωμένη από άλλη οπτική μπορεί να γίνει συντροφιά από τώρα και μέχρι όσο...

ψι ψι ψι μαύρο γατί...