μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

Θα έλεγα I'm perfectly fine, doing nothing at all.
Έτσι, για να καλωσορίσω τον Ιούνη.
Το "απολύτως τίποτα" είναι ένα χαριτολόγημα για τις μαύρες σκέψεις που -χμ - αναγκαστικά έχω. Γιατί, ποιος Ιούνης των ευτυχισμένων νυφών, νυμφών σε παραδείσιες λίμνες και ρυάκια. Μπα. Κασμάς σ' ένα κοσμικό τουρλουμπούκι η κατάσταση. Κέφι έχω μόνο για να σέρνομαι απ' τον καναπέ στη μπερζέρα κι από κει στο κρεβάτι και να μετράω τα μετρημένα μου βήματα στον έξω κόσμο με προσήλωση φιλάργυρου.
Υποτονική η διάθεση, λοιπόν, και συναισθήματα επί ξύλου κρεμάμενα, εν μέσω δύο ληστών. Που, αν θυμάμαι καλά, στη συγκεκριμένη υπόθεση έπεται συνέχεια, όχι, δεν τη σκαπουλάρεις με μια σταυρωσούλα μόνο. Θ' αναστηθείς και θα σε μοιρολογάμε τον αιώνα τον άπαντα. Τώρα αυτό είναι μια καλή προοπτική για ένα φέρελπες άτομο, δεν ξέρω.
Παρόλα αυτά, όμως, και σε πείσμα της πεισματικής απαισιοδοξίας μου, μια φλούδα φεγγάρι με εικόνα σύννεφου, ένα σύγνεφο ανάμεσα στα σύγνεφα, του νου, κει, την ώρα που μαζεύονται με διάθεση καταιγίδας, ένα σύγνεφο που καθρεφτίστηκε στην ψυχή μου και μου γέλασε και έμεινε στο στερέωμα ακόμη κι όταν ένας άνεμος έδιωξε τ' άλλα, μου έφερε μιαν ανείπωτη ευεξία και μιαν ευχαρίστηση μακάρια, μιαν ευλογία. Το φύλαξα κι αυτό το φεγγάρι, ένα λουλούδι στις σελίδες ενός βιβλίου.
Αχ, αυτά μας κάνει η ζωή και πετάει ένα καλό ανάμεσα στα κακά, και τη λέμε γλυκειά.
και κάνουμε τις πάπιες για τα "ρούφα τράβα πάτα τόνε" του άμοιρου του Έλληνα -άσε πια την Ελληνίδα- και των λοιπών παρευρισκομένων στο πάρτυ.
Και λέμε να, σε λίγες νύχτες φούλι μούνι, και φούλι ανθισμένο να σκορπάει ευωδιές.

Αχ! γώ δε θέλω καπετάνιο, δεν τον εθέλω, πίνει.
Όχι, δεν πίνει;
Α! Δεν τον εθέλω αφού δεν πίνει.

νάζια και παιχνιδίσματα
ανάμεσα τυρού κι αχλαδίου,
Σκύλλας και Χάρυβδης.
α πα πα.
Καλό μήνα!

μουσική