εκατό διά δύο.

ξημερώνει Δευτέρα. 
αν οι τοίχοι γίνουν εξοχή, το ταβάνι ουρανός και το πάτωμα αμμουδιά έχει καλώς. αλλιώς καλή κι η μαρμάγκα. μελέτη, προσευχή και περίπατος στο πλησιέστερο παρκάκι. 
εκεί, το μικρό θεατράκι, απεριποίητο, με τρία κυπαρίσσια, φυσικό ντεκόρ. αποτσίγαρα, πεταμένα περιτυλίγματα παγωτών και σπασμένα μπουκάλια μπύρας. το ηλιοβασίλεμα δίνει μιαν αίγλη, καθώς πέφτει σ αυτήν την ουσιαστικά ανύπαρκτη σκηνή και τη λούζει με τις πορτοκαλί ακτίνες του. 
πηγαίνω αυτές τις μέρες, εκεί. είναι στο πλάι του πάρκου των μεγάλων δέντρων. ξεχασμένο, ό,τι πρέπει για άραγμα. αν μπορούσα, θα έβαζα ένα μικρό τραπέζι και λίγες καρέκλες. να δω πώς διαχειρίζονται οι άνθρωποι που περνούν βιαστικά τη δυνατότητα να ξαποστάσουν.
να κάνω ένα μικρό θεατρικό. έτσι, φυσικά, να πάμε μια παρέα κι αντί να καθόμαστε στις κερκίδες να πάμε και ν' αυτοσχεδιάσουμε κάτι,  ό,τι μας έρθει. 
σήμερα ο φεγγάρης βασιλιάς πανσέληνος. κάπου είχα έν' αραντεβού μα δεν πήγα. 
σε χρυσούς κύκλους, φεγγαρίσια αλώνια.  δεν πήγα.
έμεινα πάλι εδώ να τρώγομαι με τις ανησυχίες μου και να πνίγω τη θλίψη μου σε μια έξτρα παχυντική σαλτσίτσα για τηγανητές φτερούγες κοτόπουλου που την τραγανάδα τους την εξισορροπεί μια γενναία γουλιά παγωμένης μπύρας. εδώ, να κοιτάω το κατακίτρινο του καθιστικού -αυτό κι αν ήταν έμπνευση! και ν' αναρωτιέμαι πότε θ' αξιωθώ να τ' αλλάξω.
μεταξύ μας, ενδόμυχα πιστεύω ακράδαντα στα θαύματα. μάλλον φταίει η ανατολίτισσα γιαγιά μου. ή το πολύ τσίλι που έχει μαζευτεί στον οργανισμό μου -από τότε που το ανακάλυψα σ' ένα πακετάκι στο σούπερ μάρκετ κι υποσχόταν ότι αυτό και μόνο αυτό κάνει κάθε Μεξικάνα  ευτυχισμένη. 
πιστεύω στη φλόγα που μπορεί να μας έρθει κατακούτελα και να μας αλλάξει τη ζωή. σα μια παντοφλιά ανανεωτική.

τσαφ, να παίρνει φωτιά το μαλλί.

Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 

είναι πολύ σχετική η απόδοση της αγάπης.

η προσαρμογή της έννοιάς της αναλόγως πώς μας βολεύει.

η μετάφραση της ύπαρξής της.

η επικύρωση της πραγματικότητάς της

ο φόβος της αλήθειας της.

δεδομένα απαιτητά, ληφθέντα, προσφερόμενα, κατακτημένα, παραδομένα.

ω συναισθήματα.

πως την ψυχή αρμέγετε,

το γλυκό, λευκό της γάλα ποθείτε.

γαλαξίες ανατέλλουν και δύουν.

είναι που γίναμε δυνάστες της ζωής μας μέσα απ' την ανόητη απαιτητότα της δήθεν ανεξαρτησίας μας.

είναι ο εαυτός μας που μας καταδυναστεύει κι η αγάπη, τίποτα δεν έχει να κάνει.

Ανεξάρτητη μεμονωμένη πάει όπου η ρότα της προστάζει και θα προβάλλει κάποια στιγμή, ίσως σήμερα, ίσως σ' ένα κάποτε άγνωστο να μας θυμίσει πως είναι εδώ.

ξεκίνησα με τα ντουβάρια να γίνονται εξοχή.

αν ο υπολογιστής γινόταν ένα αληθινό πρόσωπο θα έμενα ή θα έφευγα με κάποιο πρόσχημα;

με βρίσκω ημιτελή και καλά κάνω. έχω κι άλλα καρβέλια να καταναλώσω.

κι αν είναι κριθαρένια παξιμάδια, πάλι δε χαλιέμαι.

εύχομαι κι ελπίζω να έχετε μια καλή

χι χι

διεπαφή

με το άγιο πνεύμα.

από μένα, μόνο ένα

αν είστε κοντά σε θάλασσα

βαπτιστείτε

κι αν όχι

βρείτε ένα τρόπο

ο καθένας το δικό του

ν ανακαλύψετε ακόμη μια ανεξερεύνητη γωνιά του είναι σας.

ω ναι, απαρέμφατο του ειμί, ω ναι.

πάω να καταστρέψω το εναπολείπον -αυτή τη λέξη δεν την αναγνωρίζει η ορθογραφία

ή εγώ κάνω λάθος ή αυτή- πνεύμα μου με μια λάγκερ.

φιλάκια αγάπες.

ωπ νάτην η αυγάπη

έρχεται φωτεινή

αμ τα βλέπετε

σας τα λεγα.

το μπιεντό και α λοιπόν.

θυμικό εν εξάρσει,
φωτιές παντού.

μουτθ!