ο κόσμος ανάποδα.

και, ω ναι, μια νέα εβδομάδα αρχίζει. Λιακάδες ή βροχές; τέλος Μαΐου κι αρχή Ιουνίου. Φορτωμένου κι αυτού μ' ελπίδες και σκοτούρες περισσές. Θ' αλλάξει κάτι στη ζωή μου, στη ζωή μας; Ή θα μείνουμε σταθερά εμείς εδώ κι ανάμεσα σ' εμάς και στην καλοκαιρία μια συννεφιά;  Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πολύ αλλά εκφράζομαι πολύ οικονομικά. Είναι η εποχή του "φύλαγε τα ρούχα σου". Είναι κι η καθημερινότητα που χει για χέρια μικρές μασέλες πιράνχας, κοφτερά δόντια στις απολήξεις των δακτύλων. Κι ο ταχυδρόμος που μου φέρνει συχωροχάρτια επισφαλούς αποτελεσματικότητας. Πολλές οι αμαρτίες γαρ. Από κείνες που γίνονται ασυναίσθητα κι ενσυναίσθητα. Οι μεν από άγνοια ή μωρία, οι δε από πολλά κι ανομολόγητα πάθη και τάσεις. Τάσεις υψηλές ικανές να φωταγωγήσουν μια χρονική περίοδο μ' εκτυφλωτικό, απατηλό φως. Τώρα, μόνο λογαριασμοί, σπαρματσέτο και μούγγα. Βουβαμάρα και διακανονισμοί χρεών. Ελάτε τώρα, σ' εμάς που κάνουμε τα καλά τα παζάρια και δε θα το μετανιώσετε' φυλλάδια σωρό φράζουν την πόρτα μου. Θα μπορούσα να κάνω με τούτα καραβάκια. Θα χα φτιάξει στ' αλήθεια ένα μεγάλο στόλο. Που μπορεί να βουλιάξει μια χαρά, να πάνε τα φαρμάκια κάτω.  Βέβαια, κρυφά κρυφά καλού - κακού θα χω φυλαγμένη μια γωνίτσα χαρτί να κάνω μια βαρκούλα, αχρείαστη να ναι, κάπου στο πορτοφόλι μου. Και τί θα χει κει; το τηλέφωνό σου; Ίσως. Ίσως μόνο ένα λογότυπο από κάτι που δε θέλω πια να έχω καμία σχέση μαζί του. Μπρρρ τί άβολη βαρκούλα θα 'φτιαχνε κάτι τέτοιο! Καλύτερα να κρατήσω ένα ψηφοδέλτιο. Αυτό που ξέχασαν να γράψουν πάνω του κάτι. Φαίνεται πολύ ανοιχτό σε πιθανότητες. Και στην τελική, μπορεί να είναι κι απείρως χρηστικό. Άμα με το καλό πάτε να ψηφίσετε, ας ξυπνήσει μέσα σας το πνεύμα οικονομίας. Σκαλίστε την κούτα που βρίσκεται στο παραβάν και μάστε τ' άδεια χαρτάκια. Αν δεν βρείτε κανένα, δεν πειράζει. Πιθανότατα ν' αποφάσισε το πανελλήνιο να εκφραστεί ειλικρινώς επιτέλους. Μπορεί, πάλι, να έχει γίνει μόδα το πνεύμα οικονομίας, που από οικολογικής πλευράς δεν ξέρω τί παίζει αλλά, όπως λέει κι ο λαός, εμείς βρε!, αλάνθαστος όπως πάντα, μάζευε κι ας είναι ρώγες.
Τελικά η ζωή ανάποδα είναι καλή. Είναι ό,τι πρέπει. Να σκέφτεσαι και να λες.
Έτσι;
Όχι, αλλιώς.
Είμαι χάλια;
Όχι, είμαι καλά.
Να πάρω ένα χαρτί να ράψω προτεραιότητες, υποχρεώσεις, επιθυμίες, απολογισμό;
Πα πα πα. Καλύτερα να κάνω καραβάκια. Από κείνα που ναι μεν βουλιάζουν αλλά το σύντομο ταξίδι τους είναι ένα μεγαλούργημα.
χι χι.
Ένα χωράφι σύννεφα στα πόδια μου κι όλο περπατάω. Πράσινα λιβάδια - ουρανοί και βρέχει τα τελευταία ανοιξιάτικα ανθοπέταλα. Ήλιοι χαμηλά κι αμμουδιές ψηλά. Το φεγγαράκι σκάλωσε στον ποδόγυρό μου, λάμπουν τα πασούμια μου, με κάνει να χορεύω. Καλός είναι κι ο Ζάλογγος, αχ πάω κατά διαβόλου. Σαν βρεθώ στην Παράδεισο, θα βρέξω λίγο τα ποδαράκια μου ν' αρμυριστώ κι ακόμη μια φορά μια γουλιά κρασί θα πιω, στην υγειά μου, στην υγειά σας, στην καλή καρδιά σας πριν, το ξυπνητήρι με φέρει ξανά τούμπα στη γη. Σ' αυτήν τη γλυκειά τουλούμπα, γλυκειά μα με μια δόση μικρή δηλητηρίου για να μην ξεχνιόμαστε πια εντελώς και να "ψηνόμαστε" επαρκώς.
Α! καλημέρα!