Summertime Blues

Η ιστιοπλοία είναι επίσης κάτι θέλει και γνώση και πρακτική εξάσκηση - αν και, ως παιδί, δεν είχα την ίδια γνώμη. Τότε νόμιζα ότι το σώμα προσαρμοζόταν φυσικά σ' αυτή, όπως σε άλλα αθλήματα. Ήξερα άλλο ένα αγόρι που συμμεριζόταν την άποψή μου κι έτσι, μια μέρα που φυσούσε, σκεφτήκαμε να δοκιμάσουμε το σπορ. Είχαμε κατέβει στο Γιάρμουθ και αποφασίσαμε να ανεβούμε τον Γέαρ με πανί. Νοικιάσαμε μια βάρκα με πανί από τη μάντρα δίπλα στη γέφυρα και ξεκινήσαμε.

"Έχει αρκετό καιρό" μας είπε ο άνθρωπος την ώρα που ξεκινούσαμε. "Καλύτερα να πάρετε μια μούδα και να ορτσάρετε μόλις βγείτε από τον κάβο".

Είπαμε ότι θα το σημειώναμε και τον αφήσαμε μ' ένα χαρούμενο "Καλήμέρα", ενώ από μέσα μας αναρωτιόμασταν πώς ορτσάρει κανείς και από πού παίρνει μια μούδα, και έτσι και την πάρει τί ακριβώς την κάνει.

Τραβήξαμε κουπί μέχρι που δεν φαινόμασταν πια από την πόλη και μετά, με μια μεγάλη, υδάτινη έκταση μπροστά μας και τον άνεμο να την διασχίζει εγκαρσίως με ταχύτητα αληθινής θύελλας, αισθανθήκαμε ότι είοχε έρθει η ώρα να ξεκινήσουμε το εγχείρημα.

Ο Έκρτωρ-αυτό νομίζω ότι ήταν το όνομά του- συνέχισε να τραβάει κουπί, ενώ εγώ ξετύλιγα το πανί,. Έμιαζε μπερδεμένη δουλειά, αλλά τελικά την ολοκλήρωσα και μετά ανέκυψε το ερώτημα, ποια ήταν η πάνω άκρη;

Ακολουθώντας το ένστικτό μας, αποφασίσαμε, φυσικά, ότι η κάτω άκρη ήταν η πάνω και στρωθήκαμε στη δουλειά για να στερεώσουμε το πανί ανάποδα. Αλλά πέρασε πολλή ώρα πριν καταφέρουμε να το σηώσουμε, είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση. Η εντύπωση που αποκόμισε το πανί θα πρέπει να ήταν ότι παίζαμε υτην κηδεία, όπου εγώ έκανα το πτώμα κι εκείνο το σάβανο.

Όταν ανακάλυψε ότι δεν ήταν αυτό που είχα υπόψη μου, με χτύπησε στο κεφάλι με τη ματσα και αρνήθηκε να κάνει το παραμικρό.

"Βρέξ' το" είπε ο Έκτωρ' "ρίξ' το στο νερό και βρέξ' το".

Είπε ότι οι άνθρωποι στα πλοία πάντα έβρεχαν τα πανιά πριν τα ανεβάσουν. Έτσι λοιπόν τα έβρεξα' αυτό όμως απλώς χειροτέρεψε τα πράγματα. Ένα στεγνό πανί που κολλάει στα πόδια σου και τυλίγεται γύρω από το κεφάλι σου δεν είναι και πολύ ευχάριστη εμπειρία, αλλά όταν το πανί στάζει νερά, η κατάσταση γίνεται πολύ ενοχλητική.

Καταφέραμε τελικά να το σηκώσουμε το ρημάδι, οι δυο μαζί. Το στερεώσαμε, όχι ακριβώς τα πάνω κάτω - μάλλον στο πλάι έδειχνε- και το δεέσαμε στο κατάρτι με το παλαμάρι που το κόψαμε επί τούτου γι' αυτή τη δουλειά.

Το ότι η βάρκα δεν ανατράπηκε το μνημονεύω απλώς ως γεγονός. Είμαι ανίκανος να βρω οποιαδήποτε εξήγηση γι'αυτό. 'Εκτοτε έχω σκεφτεί συχνά το ζήτημα και ποτέ δεν κατάφερα να βρω κάποια ικανοποιητική ερμηνεία για το φαινόμενο.

Ίσως, το αποτέλεσμα να προκλήθηκε από το φυσικό πείσμα που διακρίνει όλα τα πράγματα στον κόσμο τούτο. Η βάρκα μπορεί να είχε καταλήξει στο συμπέρασμα, κρίνοντας τη συμπεριφορά μας επιφανειακά, ότι είχαμε βγει για μια πρωινή αυτοκτονία και να είχε αποφασίσει να μας απογοητεύσει. Αυτή είναι η μόνη υπόθεση που μπορώ να κάνω.

Πιασμένοι απεγνωσμένα από την κουπαστή, ίσα που καταφέραμε να μείνουμε πάνω στη βάρκα, αλλά ήταν πολύ εξαντλητικό. Ο Έκτωρ είπε ότι οι πειρατές και άλλοι έμπειροι ναυτικοί γενικά έδεναν το πηδάλιο με κάτι άλλο και μάζευαν το μισό φλόκο στις σοβαρές καταιγίδες, και σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να κάνουμε κι εμείς κάτι ανάλογο' αλλά εγώ υποστήριξα να αφήσουμε τη βάρκα να αυτοσχεδιάσει με τον άνεμο.

Καθώς η δική μου συμβουλή ήτανπολύ ευκολότερη στην εφαρμογή της, τελιά την υιοθετήσαμε και προσπαθήσαμε να κρατηθούμε από την κουπαστή και να αφήσουμε το σκάφος να κάνει του κεφαλιού του.

Η βάρκα πήγε κόντρα στο ρεύμα για ένα μίλι περίπου, με μια ταχύτητα που έκτοτε ποτέ μου δεν έχω πετύχει σε ιστιοδρομία και ούτε θέλω να την ξαναπετύχω. Σε μια στροφή δε, έγειρε τόσο πολύ, που το μισό της πανί μπήκε στο νερό. Μετά ξανασηκώθηκε σαν από θαύμα και κατεθύνθηκε ολοταχώς προς μια μακριά, χαμηλή όχθη με μαλακιά λάσπη.

Αυτή η λασπώδης όχθη ήταν που μας έσωσε. Η βάρκα την όργωσε μ'έχρι τη μέση και μετά κόλλησε. Ανακαλύπτοντας ότι ήμασταν πάλι σε θέση να κινηθούμε κατά βούληση, αντί να μας ταρακουνάνε και να μας χτυπάνε δεξιά κι αριστερά σα μιζέλια σε σακούλα, συρθήκσμε μπροστά και κόψαμε το πανί.

Είχαμε χορτάσει από ιστιοπλοία. Δε θέλαμε να το παρακάνουμε και να το μπουχτίσουμε το άθλημα. Είχαμε κάνει μια ιστιοδρομία - μια καλή, χορταστική, συναρπαστική, ενδιαφέρουσα ιστιοδρομία - και τώρα σκεφτήκαμε να κωπηλατήσουμε λιγάκι, έτσιγια ποικιλία. Πήραμε τα κουπιά και προσπαθήσαμε να ξεκολλήοσυμε τη βάρκα από τη λάσπη και στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας μας έσπασε το ένα κουπί. Μετά από αυτό συνεχίσαμε με μεγαλύτερη προσοχή, αλλά τα κουπιά ήταν σε άθλια κατάσταση και τα δύο και το δεύτερο έσπασε ευκολότερα κι από το πρώτο και μας άφησε αβοήθητους.

Η λάσπη απλώνονταν γύρω στα εκατό μέτρα μπροστά μας και πίσω μας ήταν το νερό. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμςε ήταν να κάθίσουμε και να περιμένουμε μήπως περάσει κανείς από εκεί.

Δεν ήταν από τις μέρες που προσελκύουν πολύ κόσμο στο ποτάμι και πέρασα τρεις ώρες τουλάχιστον μέχρι να δούμε ψυχή. Ήταν ένας γέρος ψαράς που με τρομερή δυσκολία μας έσωσε τελικά και μας ρυμούλκησε με ατιμωτικο τρόπο μέχρι το ρεμέτζο.

Κάτι το φιλοδώρημα στον άνθρωπο που μας είχε γυρίσει πίσω, κάτι το αντίτιμο των σπασμένων κουπιών, κάτι το νοίκι της βάρκας για τις τεσσεράμισι ώρες, αυτή η ιστιοπλοία μας κόστισε το χαρτζιλίκι πολλών εβδομάδων. Αλλά κερδίσαμε σε επμειρία και λένε ότι αυτή όσο κι αν την πληρώσεις, πάλι φτηνά σου έρχεται.