αυγουστιάτικοι ελέφαντες 8

πάει κι ο Αυγουστής. τελευταία μέρα. τώρα αρχίζουν τα καλύτερα. να γίνουν οι ζέστες τρυφερές και η θάλασσα υπέροχη. να βρεθεί επιτέλους μια γωνιά μιας παραλίας που να 'ναι ιδανικά δική μας.

από εκεί μπορεί να ατενίσουμε τη ζωή με άλλο μάτι. και να στεριώσει μέσα μας αυτό που θέλουμε να ζούμε και να μας συντροφεύει όλες τις μέρες που έρχονται, που ολοένα μικραίνουν και σταδιακά δροσίζουν....

αυγουστιάτικοι ελέφαντες 7

- ήρεμο και χαρωπό απόγευμα. ωραία μέρα για να τροφοδοτήσουμε το εσωτερικό μας φως.

- κοιμάται ο πασάς; κοιμάται ο βεζύρης; κοιμάται.

- εμ ένας είναι αλλά ελέφας!

- έλα τώρα! ελέφας! πώς σου ήρθε; είναι μια μεγάλη ιδέα σε ένα μικρό χώρο.

- ναι ναι μια "ιδέα" πράμα. ας γελάσω.

- το πρόβλημα είναι πως πρέπει να βρίσκεται μέσα. αν τον βγάλουμε έξω υπάρχει μέγας κίνδυνος να πετάξει - ξέρεις αυτές οι ιδέες πετούν ενίοτε - και να τον χάσουμε.

- α παπα! να τον χάσουμε; και πώς θα σπαταλάμε ασύστολα τότε το χορτάρι που μαζεύουμε; δεν γίνονται αυτά. δεν πρέπει επουδενί να το ρισκάρουμε.

- ευτυχώς έχουμε και το τσάι να μας διασκεδάζει και να μας ξεδιψά.

- τσάι είναι αυτό; κι εγώ έλεγα πως είναι κάτι πιο παρεμβατικό στο συναίσθημα. χάθηκε λίγο ρούμι;

- δε ζούμε χρυσή μου στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης. ούτε και οι παπούδες μας ίσως. εν γένει δε ζούμε καν στην Αμερική. 

- όχι ε; μήπως, τουλάχιστον, σε μια αποικία της;

- αυτό κανείς δεν το ξέρει. μα τι σ έπιασε τώρα; αν θες κάτι πιο δυνατό να πάω να σου φέρω. εσύ μόνο πρόσεχε μην ξυπνήσει ο μαθουσάλας.

- πάγαινε εσύ κι εγώ είμαι δω. α και μια βεντάλια φέρε. ο απογευματινός ήλιος μου προκαλεί ηλιακές σκοτοδίνες.

- πωπω μες στη γκρίνια. εντάξει θα σου φέρω.

.....

- ααααχ αυτό είναι ποτό θαυματουργό.

- ναι ξέρω, σ ένα βαθύ μπουντρούμι μ ένα μπουκάλι ρούμι. ωραίες συνήθειες για μια καθώς πρέπει δεσποσύνη σαν του λόγου σου.

- κοίτα τώρα ποιος γκρινιάζει....

- δε μου λες; έτσι, όπως σε γέννησε η μάνα σου σκέφτεσαι να πας να ψηφίσεις;

- το θέμα δεν είναι πώς θα πάω να ψηφίσω. το θέμα είναι αν μετά θα είμαι αναγκάστικά ανένδυτος.

- κόμμα των γυμνιστών υπάρχει;

- δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο.

- α! τότε πρέπει να ιδρύσουμε ένα εμείς. θα λέμε "όχι γυμνοί στ αγγούρια! γυμνοί γενικώς! πετάξτε τις ενδυματολογικές και ιδεολογικές σας προκαταλήψεις και ξαναγεννηθείτε μέσα από τη γύμνια. η γύμνια είναι δημοκρατία! δεν υπάρχουν ταμπέλες, ούτε φίρμες, ούτε τίποτε. η γύμνια είναι αντικαπιταλιστική, είναι αθώα, είναι διαφάνεια. γύμνια εδώ και τώρα!" να πώ κι άλλα;

- αααααχχχχ άλλος πίνει κι άλλος μεθάει. μην πεις τίποτ άλλο. από τον πολύ ενθουσιασμό θα τον ξυπνήσεις.

- εντάξει. τώρα, όμως, μπήκα στο τριπάκι και μ άρεσε. και στη τελική δε πα να ξυπνήσει! δεν πα να πετάξει! θ ανεβούμε στη ράχη του να πετάξουμε μαζί!

- αχ τα λόγια του ποτού.  και πού θα πάμε; θα έρθουν να μας φάνε.

- του Έλληνα η τραχηλιά ζυγό δεν υπομένει. δε μασάμε.

- καλά στην Ελλάδα είμαστε; έτσι πες μου. ωραία είναι εδώ. 

- ωραία; θες να σου εξηγήσω τ όνειρο τώρα; 

- μα είναι ωραία. πρέπει να είναι ωραία. ωραία με το ζόρι. ωραία.

- ναι σίγουρα ωραία. και με μια δόση αντικαταθλιπτικών και παραισθησιογόνων μη σου πω τέλεια. και μην ξεχνάμε και τα γυαλιά να βλέπουμε τα πράγματα κάπως επιλεκτικά.

- γιατί; στην Αμερική είμαστε; 

- ααααα! εσύ δεν τρώγεσαι. φτάνει τώρα. θα κάνουμε λίγο διαλογισμό να ενώνουμε το πνεύμα μας με αυτό του κοιμώμενου ελέφαντα.

- μπα! γιατί;

- μπας και ξυπνήσει κάτι μέσα μας και θελήσει να πετάξει.

- ό,τι πεις. στο μεταξύ βάλε στο γυαλί φαρμάκι. να τραγουδήσω "πίνω και μεθώ ωχ αμάν"

- καλά, τώρα μου ήρθε το εξής. "καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔῤῥαψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα. " μάλλον το ποτό μου δημιούργησε μια αυτοαπόρριψη; 

 - καλά είναι να σκέφτεσαι πως όταν εφευρέθηκε η γένεση το ανθρώπινο είδος ήταν ήδη κάμποσο χρόνο επί γης και είχε κάνει ένα σωρό θαυμαστά κατορθώματα κι απ την καλή κι απ την ανάποδη. φταίει η παιδεία σου αλλά μη σκας. αν δεν αυτοαναιρείσαι πότε πότε δεν γίνεσαι ποτέ καλύτερη.

ο ελέφαντας πάντως δεν έχει τέτοια υπαρξιακά. και στο κάτω κάτω δεν ήρθε η ώρα να γίνουμε χαβανέζες πρώτον και δεύτερον αυτοί που μας πιπιλίζουν το μυαλό με ενοχές και με το ζόρι παντρειά να παν να τα πουν αλλού. εμείς θα μείνουμε γυμνές και παραδείσιες μέχρι τέλους.

- αχ γιατί να μην είμαστε ελέφαντες;

- ΑΧ. ΑΧ,

αυγουστιάτικοι ελέφαντες 6

μακαριότης

επειδή η ζωή είναι και απόλαυση. των μικρών μεγάλων στιγμών. που ο χρόνος σταματά και μέσα στο κενό μπορούμε να είμαστε αστέρια και πάλι. μικρά συννεφάκια.  θαλάσσιες ανεμώνες. ό,τι μας εκφράζει. ό,τι μας εξιτάρει κι ό,τι μας ηρεμεί. 

μέσα από αυτό το ίσως τίποτε, απομακρυνόμενοι από τον εαυτό μας μπορούμε να τον προσεγγίσουμε ξανά, να τον ανακαλύψουμε ξανά και πιθανώς να τον αλλάξουμε. ποιος ξέρει; 

αχνοφέγγει.

βολτίτσες

εδώ κι εκεί. πάμε για παγωτό; βουρ, πάμε. 2 μπάλες 1 γιούρο, ωραία.
παγαίνοντας συναντάμε και κόσμο. και μιλάμε. ε! τα γνωστά.
μα τι γιένεται εκεί έξω;
μια εκδίκηση βράζει. μπλουπς μπλουπς.
εκδίκηση, ναι. μα τί εκδίκηση;
εκδίκηση με χ.α;;;;;;;;
εκδίκηση με "θα ψηφίσω Σύριζα για να τα λουστούν;"
εκδίκηση με αποχή;
μα, έλεος άνθρωποι, τί εκδίκηση είναι αυτή;

το ζητούμενο μιας εκδίκησης είναι - πέρα από το να κακοπάθει το μισητό πρόσωπο- να καταλαγιάσει αυτό που έχουμε μέσα μας, να γευτούμε μια δικαίωση, να ισορροπήσουμε.
με τα παραπάνω δε βλέπω προκοπή.
μάλλον πρέπει να επανεξετάσουμε το θέμα "εκδίκηση"
να το μελετήσουμε καλά και μακροπρόθεσμα.
ν αναλογιστούμε πως με το να τιμωρήσουμε την -χμ- αριστερά, μήπως τιμωρούμε τον εαυτό μας;
μήπως δεν έχουμε ασχοληθεί να βρούμε εναλλακτικές που να μας καλύπτουν;
μήπως κοιτάμε σε λάθος μεριά;
τώρα αν είμαστε επιπέδου ο τάδε και η δείνα πιασ τ αυγό και κούρευτο. γιατί ο τάδε και η δείνα δεν έχουν απολύτως καμία σημασία.
σημασία έχει να μπορέσουμε να βρούμε ένα σύστημα που να μας δικαιώνει -έστω και ονειροπόλο για κάποιους.
σημασία έχει να βρούμε μια απάντηση στην εκδίκηση με μια δομημένη πρόταση που να μας αφορά.
με τα υπέρ και τα κατά της.
αλλά να είναι μια πρόταση που να δίνει μια πνοή σ αυτό που ζούμε.
και σήμερα και αύριο.
εντάξει, το όχι δεν ήταν για το ευρώ. για τον απλό λόγο πως δεν είχαμε διανοηθεί τί θα επακολουθούσε.
τώρα το ευρώ ως μια ολοένα και πιο ανύπαρκτη μορφή αρχίζει να μας φαίνεται ξένο.
δεν μας ικανοποιεί και δεν μας πληρώνει. μας αφήνει ρέστους και ταπί και κακοπερνάμε.
υπάρχουν παρουσίες στον πολιτικό στίβο που μιλάνε εδώ και χρόνια για την έξοδο από το ευρώ και έχει μαλλιάσει η γλώσσα τους. που μιλάνε και λένε όχι στα μνημόνια αλλά δεν το λένε εκ του πονηρού.
λέει ο Δημήτρης Καζάκης κάτι που μου άρεσε
Ζητούμενο είναι η πολιτική συνεργασία με άμεσο στόχο την διακυβέρνηση της χώρας προς το συμφέρον του λαού και ενάντια στην αποικιοκρατία της Ευρώπης.
Και τι σημαίνει πολιτική συνεργασία; Σημαίνει ισότιμη συμμαχία δυνάμεων όπου η καθεμιά διατηρεί ακέραια την αυτοτέλειά της στην οργανωτική της συγκρότηση, στον τρόπο δράσης της μέσα στην κοινωνία και στην άρθρωση του πολιτικού της λόγου. Με άλλα λόγια πρόκειται για την τακτική που επιγραμματικά διατύπωσε ο Λένιν λέγοντας ότι «η γραμμή μας είναι να βαδίζουμε χωριστά μα να χτυπάμε μαζί.»
και λέω κι εγώ. η εκδίκηση δε φτάνει. πρέπει να πάρουμε το αίμα μας πίσω!

σαν όνειρο

έκλεισε τις πόρτες μία μία. ήσυχα κι αθόρυβα.
απαλό άγγιγμα, μαλακά πατούμενα, ελαφρύ βάδισμα.
σαν έκλεισε και την τελευταία πόρτα έμεινε ο διάδρομος έρημος.
μόνο το σαράκι στην κομόντα κάθε τόσο έκανε κριτς κριτς μες στη σιγαλιά.
βρέθηκε έξω
σ ένα εναλασσόμενο έξω.
ένα τρελό ζάπινγκ εικόνων, τοπίων.
αυτό είναι το μέσα έξω μου; αναρωτήθηκε.
αχ με ζαλίζει.
άπλωσε το χέρι κι άρπαξε μια εικόνα. μια εικόνα τυχαία.
ξάπλωσε κάτω από το δένρο και το σκούντησε απαλά με το πόδι.
κι άρχισαν τα λουλουδοπέταλα να πετούν ολόγυρα.
ευτυχία.

εικόνα και μουσική από εδώ

αυγουστιάτικοι ελέφαντες 5 -ευκολάκι -

σταματήστε τη γη να κατέβω!

σήμερα έχω τις στραβές μου. μα φταίει το φάντασμα που μ' επισκέφτηκε χτες, μα φταίει που συνειδητοποιώ πως κι ο Αύγουστος όπου να 'ναι τελεύει, μα φταίει η προσωπική μου κατάσταση που μετεωρίζομαι, εντάξει δεν είμαι μόνη, είμαστε πολλοί που ζούμε επικινδύνως σε τούτη τη μια στάλα χώρα, έχουμε και τους απρόσκλητους μουσαφίρηδες, άστα να πάνε. 

κάτι ακούω για εκλογές και κοιτώ μ' ένα μάτι θολό πέρα μακριά. αφαιρένομαι. θα ξυπνήσω, σκέφτομαι, και θα είναι 6 Ιούλη. θα έχω στο στόμα τη γλυκειά γεύση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος και όλα θα πάρουν το δρόμο τους. μα δεν ξυπνάω που να πάρει, το μόνο που χάνω είναι τον ύπνο μου. και με βάζω στην σκακιέρα. και λέω. είμαι εδώ, λιμάνι, αεροδρόμιο ξένα, σε ξένα χέρια. και μετά λέω με το νου μου. άμα στο σπίτι σου δεις στην εξώπορτα να ναι στημένος ένας άγνωστος και στην κουζινόπορτα επίσης μια κλεισουρίτσα την παθαίνεις. 

με έχει πιάσει τελευταία το αναρχοαυτόνομο. 

ώχου πια να είμαστε γίδια στο μαντρί. ώχου πια να γκρινιάζουμε. να τα γκρεμίσουμε όλα! στάχτη και μπούρμπερη. δηλαδή άμα του χρόνου δεν κάνει κανείς φορολογική δήλωση τί θα γίνει; κάτι μου έλεγε σημερα ένας φίλος. του έστειλαν μια επιστολή πολύ καλογραμμένη να του υπενθυμίσουν πως εκκρεμεί το φπα. ποιο φπα που κάνει μηδενική δήλωση εδώ και 2 χρόνια; αυτά λέγονται κερατιάτικα. 

έχεις δουλίτσα,σπούδασες; πλήρωσε τέλος επιτηδεύματος. ζεις με κεράκια και νερό της πηγής, μπακτσέ και κότες αλλά έχεις σπίτι; πλήρωσε και γι αυτό. γιατί είσαι στο σύστημα. για να είσαι στο σύστημα. γιατί αλλιώς χάθηκες.

Πότε θα καταλάβει ο κόσμος πως φταίει το σύστημα;

αχ.

τέτοιες σκέψεις με κατατρέχουν και άλλες που δεν είναι του παρόντος και μάτι γαρίδα όλη νύχτα.

μετά βλέπω και τον ελέφαντα και συλλογιέμαι. από πού αρχίζει άραγε και πού τελειώνει αυτό το σκοινί;

αχ. αχ. αχ. ας ξημερώσει.

αυγουστιάτικοι λελέφαντες 4

τίποτε αγάπες μου δεν είναι όπως το χαμπαρίζουμε.

τίποτις δεν είναι όπως φαίνεται.
ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΠΑΤΟΥΝ

Μπουμπουλίνα Παναγιά

γιορτινή ετούτη η μέρα.
Εκοιμήθη η Θεοτόκος και ανελήφθη το πνεύμα της στους ουρανούς.
Από εκεί μας κοιτά και θυμώνει.
Και ζαλώνεται με κεραυνούς, ένας Δίας θηλυκός\να τους εξακοντίσει κατά δω
έναν έναν, όλους.

Τιμωρία δίκαιη στη άγονη γη μας, άγονη από αδικία κι όχι από φύση.
άγονη εξαιτίας κακεντρεχών, αλαζονικών και μικρόψυχων ανθρώπων.
άγονη από τη ληθαργική αδιαφορία, άγονη από την εμπάθεια στο τετελεσμένο .
Γκρεμίστε τις φυλακές σας θέλει να φωνάξει.
Μα τα μοιρολόγια και οι δήθεν ευλάβειες και γονυκλησίες της φράζουν το στόμα.
Καθώς ξέρουμε πως οι θεοί κι οι άνθρωποι έχουν μια σχέση αλληλεπίδρασης.

λέω οι γυναίκες θα κάνουν τη διαφορά.
γιατί είναι μεν γλυκές σαν Παναγιές αλλά και λέαινες είναι.

Αυγουστιάτικοι ελέφαντες 3

ημέρα ελεφάντων
ημέρα πεφταστεριών

έλεγα  να πάω σε μια βουνοκορφή. να λουστώ πεφταστέρια. μα έμεινα εδώ, στο τσαρδί μου και ίσως σ ' ένα παράλληλο σύμπαν, ένα παράλληλος εαυτός μου να είναι εκεί που πρέπει, καβάλα σ' ένα αστέρι που πέφτει και να ξεκαρδίζεται στα γέλια. 

εδώ, στην πράσινή μου κάμαρη,  στο πράσινο του πεύκου, το μόνο που αχνοφέγγει εκτός του υπολογιστή είναι η ολογραφική απεικόνιση του Ιανού. με κοιτά με το κακό του ύφος. 

μονά ζυγά ζοφερό το μέλλον.

κάνω ένα διάλειμμα. απολαμβάνω το αεράκι του ανεμιστήρα. κάνει πάντα τον ίδιο διαβολεμένο θόρυβο που νομίζεις θα ξεκολλήσει από το ταβάνι και θ αρχίσει να πετάει στο δωμάτιο. γκραν γκινιόλ τελείως.

αχ η ακατανίκητη γοητεία της ονειροπόλησης! λίγη μοναξιά, λόγο αεράκι, λίγη μουσική και φςςς πάει το πνεύμα! πάει και χορεύει εκεί που λέγαμε σ ένα άλλο σύμπαν. 

πάει και χορεύει σε άδεια μπαράκια. μια ψυχή εδώ, μια ψυχή εκεί, σκόρπιες. βγαίνοντας άδειοι οι δρόμοι, τσουπ να μια γάτα,  πυρρόξανθη, τσιμπλιασμένη, πολύ ταλαιπωρημένη. ψιψιψιψι έλα να σου δώσω φαΐ. και ακατάδεχτη. χμ. 

περνάει κι από εδώ. με βλέπει ο παράλληλός μου εαυτός και κουνάει το κεφάλι συγκαταβατικά. αχ μοιάζει να σκέφτεται, αχ. 

και την κάνει πάλι. πάει να κάνει μαγικά.

πάει να κάνει ό,τι θέλει.

Αυγουστιάτικοι ελέφαντες 2

τί είναι η δημοκρατία;
μπας κι είναι ένα όνειρο μέσα σ' ένα όνειρο;
ή ένα απλό, συγκεκριμένο όνειρο μέσα σ' ένα εφιάλτη;
μπα, όχι.η δημοκρατία έχει να κάνει με την ιδιοσυστασία των πολιτών.
εκεί είναι το κουμπί.
η κατανόησή της σαν έννοια, το εντρυφείν.
στους πονηρούς καιρούς έστε πονηροί.
τρώμε κουτόχορτο δεκαετίες τώρα. νόστιμο; της μοδός; κάτι.
μα το καταναλώνουμε. και μας αρέσει. μας καταξιώνει.
μας εντάσσει στα επίκαιρα. είμαστε το ρυθμό. μα ποιος βαράει το νταούλι;
σε ποια γαλέρα είμαστε σκλάβοι;
είναι καλοκαίρι και μ αρέσει να είμαι γυμνή
άντε για τους συντηρητικούς εν αδαμιαία περιβολή
 το πρώτο βασικό στη γύμνια είναι ν αγαπάς και ν αποδέχεσαι το κρομί σου, που έλεγε και η Μέλένια η ανηψιά μου.
απολαμβάνω τη γύμνια μου και μέσα στη ηδυπάθεια που δημιουργεί συλλογιέμαι
....το κορμί σου πατινάζ σ απόκρυμνα βράχια.
ή αγάπη σου, ελεύθερη πτώση
το εγώ μου με το εγώ σου κουμπώνουν.
όταν είμαστε μαζί τίποτε δεν είναι λάθος.
υπάρχει μια αρμονία στο σύμπαν.
υπάρχει αρμονία στο σύμπαν;
πλανήτες θνήσκουν κι άλλοι γεννιώνται.
αλλλά κι εσύ το ξέρεις, σου μιλά το αίμα κι ο καρδιακος σου παλμός γι αυτό.
δεν υπάρχει λάθος εδώ.
υπάρχει μόνο ένα σωστό που πρέπει να προστατευτεί.
πρέπει ν αγρυπνούμε για την αγάπη. για το σωστό.
ελέφαντες μικροί μεγάλοι ποιος ξέρει;
Αυγουστος γούστο που χει!
ροζ ελέφαντες. μια παραίσθηση και μια δικαίωση.

διαβάζω

Γιατί χρειαζόμαστε εθνικό νόμισμα;

Γιατί χωρίς αυτό η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ελεύθερη να ακολουθήσει τις πολιτικές που έχει ανάγκη και συμφέρουν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Με το εθνικό νόμισμα δεν θα μπορεί να μας εκβιάσει κανένας Ντράγκι, καμιά Μέρκελ, κανένας Γιούνγκερ, όπως κάνουν σήμερα κραδαίνοντας την απειλή για διακοπή της χρηματοδότησης. Τις αποφάσεις πλέον θα μπορεί να τις πάρει ο ελληνικός λαός.

Με το εθνικό νόμισμα θα μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας χωρίς χρέη. Θα μας επιτρέψει να θέσουμε ως άμεση προτεραιότητα την πραγματική ενίσχυση αμοιβών και συντάξεων ώστε να υπάρξει αγοραστική δύναμη και να ενισχυθεί η εσωτερική αγορά. Θα μας επιτρέψει να χρηματοδοτήσουμε αδρά ένα κοινωνικό κράτος που αρμόζει σε μια σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία όπου τα κοινωνικά δικαιώματα προστατεύονται αποτελεσματικά.

Το εθνικό νόμισμα θα μας επιτρέψει να χρηματοδοτήσουμε ένα αληθινό "οικονομικό θαύμα" που δεν θα εξαντλείται απλά σε άνοδο ορισμένων δεικτών, αλλά θα επιτρέψει στον Έλληνα εργαζόμενο, αγρότη, ελευθεροεπαγγελματία, μικρομεσαίο να μεγαλουργήσει πρώτα και κύρια στην παραγωγή. Αντί να είναι χαμένος μέσα σε μια παρασητική οικονομία της αρπαχτής, του ρουσφετιού, της επιδότησης και των δανεικών, όπως έχει καταντήσει σήμερα η Ελλάδα.

Το εθνικό νόμισμα θα μας επιτρέψει να εισαγάγουμε το θεσμό του Βασικού Εισοδήματος ως θεμελιώδους δικαιώματος για όλους του Έλληνες πολίτες, ώστε κανένας να μην κινδυνεύει να βρεθεί στο κατόφλι της φτώχειας, ή κάτω απ' αυτό. Οποιαδήποτε κι αν είναι η εργασιακή του κατάσταση.

Θα μας επιτρέψει επιτέλους να προστατεύσουμε την μητρότητα στην οικογένεια, αναλαμβάνοντας το κράτος να καλύψει το κύριο μέρος του κόστους γέννησης και ανατροφής ενός παιδιού μέχρι την ενηλικίωσή του και σύμφωνα με ειδικές του ανάγκες.

Φεύγοντας από το ευρώ θα μπορέσουμε από την πρώτη κιόλας στιγμή να ενισχυθούν με 300 ευρώ το παιδί μηνιαίως, όλες οι οικογένειες με ανήλικα τέκνα. Ώστε να αναχαιτισθεί αμέσως η δημογραφική κατάρρευση της χώρας και να ξεφύγουμε μια για πάντα από την κατάντια, που μας οδήγησε η διαρκής συρρίκνωση δικαιωμάτων και εισοδημάτων λόγω του ευρώ, η κατηγορία του πληθυσμού που απειλείται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη από την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό είναι οι ηλικίες από 0-17.

Με το εθνικό νόμισμα θα μπορέσουμε επιτέλους να αποκτήσουμε κράτος δικό μας και κυρίως αληθινή δημοκρατία, όπου εμείς θα αποφασίζουμε για την τύχη μας κι όχι ένα μάτσο "απάτριδες τεχνοκράτες", όπως είχε χαρακτηρίσει τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών ο Ντεγκόλ. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να ξεφορτωθούμε όλους αυτούς που οικοδόμησαν ένα ασύδωτο, εχθρικό και διεφθαρμένο κρατικό τέρας για να κρατά τον έλληνα πολίτη υπόδουλο της κρατικής και κομματικής γραφειοκρατίας, μόνο και μόνο για το νέμονται οι ημέτεροι.

Και που θα βρείτε τα λεφτά, μας λένε. Εκεί που τα βρίσκει κι ο Ντράγκι, απαντάμε. Που βρίσκει τα τρις ευρώ με τα οποία τροφοδοτεί τις τράπεζες; Τα δημιουργεί από το τίποτε και ύστερα τα δανείζει. Γιατί λοιπόν να το κάνει ο Ντράγκι και να μην το κάνουμε εμείς για εμάς τους ίδιους; Γιατί να μην μπορεί το ελληνικό κράτος να εκδίδει με τον ίδιο τρόπο το χρήμα που έχει ανάγκη; Μόνο που αντί να το διοχετεύει στις τράπεζες ως δανειακό κεφάλαιο, μπορεί να χρηματοδοτήσει απευθείας τα εισοδήματα και τις συντάξεις της μεγάλης πλειοψηφίας.

Φυσικά, χρειαζόμαστε μια άλλη κεντρική τράπεζα. Όχι μια Α.Ε. ξένων συμφερόντων όπως η σημερινή Τράπεζα της Ελλάδος. Τι μπορούμε να κάνουμε; Μπορούμε να καταργήσουμε τους αποικιοκρατικούς ιδρυτικούς νόμους της ΤτΕ (1927) και στη θέση της να δημιουργήσουμε εξαρχής ένα νέο κρατικό ίδρυμα έκδοσης χρήματος και εποπτείας του τραπεζικού συστήματος.

Έτσι θα μπορέσουμε να οδηγήσουμε στην πτώχευση τις συστημικές τράπεζες και στη δημόσια εκκαθάριση των ενεργητικών τους, ώστε να μάθουμε όλη τη διαδρομή ξεπλύματος πολιτικού, επιχειρηματικού και εγκληματικού χρήματος, αλλά και τα θαλασσοδάνεια προς ολιγάρχες και κόμματα. Θα μπορέσουμε να σβήσουμε τα χρέη εκεί όπου απαιτείται και να λυτρώσουμε τους δανειολήπτες από τις τοκογλυφικές και σαράφικες πρακτικές των τραπεζών.

Και μην ξεχνάτε: φεύγοντας από το ευρώ, σβήνονται όλα τα χρέη προς το ευρωσύστημα. Δεν υπάρχει καμιά συμβατική δέσμευση για μια χώρα που επιλέγει να φύγει από το ευρώ. Κι ο λόγος είναι απλός. Οι χρηματοδοτήσεις από ΕΚΤ, αλλά από τον μηχανισμό στήριξης δεν γίνονται με κριτήριο την στήριξη της οικονομίας που δανείζεται, αλλά για την στήριξη του ευρώ και των τραπεζών του. Επομένως η χώρα επιλέγει να φύγει, δεν δεσμεύεται από κανενός είδους υποχρέωση προς το ευρωσύστημα.

Άλλωστε το άρθρο 50 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιτρέπει σε μια χώρα όταν το επιλέξει η ίδια να αποχωρήσει από ευρώ και ΕΕ, δεν αναγνωρίζει κανενός είδους υποχρέωση του πρώην κράτους μέλους προς την Ένωση. Εκτός από τις επιβεβαιωτικές αποφάσεις των κοινοβουλίων των υπολοίπων κρατών. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ελλάδα οφείλει και πρέπει να απαιτήσει η ίδια αποζημίωση για την ληστρική μεταχείρισή της και τον εξαναγκασμό της να μετατραπεί σε επίσημη δουλοπαροικία του χρέους, η οποία με βάση το διεθνές οικονομικό και δημόσιο δίκαιο θεωρείται κορυφαίο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ανάλογο με εκείνο της γενοκτονίας.

Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε από την απόφαση να φύγουμε από το ευρώ. Απλά θα χάσουμε τα δεσμά μας, που έχουν οδηγήσει 1 στους 2 Έλληνες χωρίς δουλειά, 1 στους 3 χωρίς κανενός είδους ασφάλιση, 1 στους 4 κάτω από όριο φτώχειας και συνολικά στο ξεπούλημα της πατρίδας μας.

Κι έχουμε να κερδίσουμε με τη βοήθεια του εθνικού νομίσματος και της δημοκρατίας την εθνική μας αξιοπρέπεια και κυριαρχία, το δικαίωμα στη δουλειά και στον τόπο μας με ανοιχτούς ορίζοντες και αληθινά ελεύθερες συναλλαγές μ' όλες τις χώρες του πλανήτη με βάση τις δικές μας επιλογές, την ισοτιμία και την αμοιβαιότητα. Χωρίς προνόμια και μονοπωλιακές καταστάσεις που μας έφεραν σ' αυτή την κατάντια.

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/ 

Αυγουστιάτικοι ελέφαντες

Αυγουστάκι.
και 1 και 2 και 3 και 4 παιδιά
τραγουδάκια και όνειρα θερινής νυκτός.
η φύση της εποχής γαρ.
χτίζω μια αχυροκαλύβα από σκέψεις.
καθώς η ζωή είναι πρόσκαιρη.
από πάντα μου έχω μια αγάπη για τον άνθρωπο.
μια αμφιβολία.
κατανόηση για το ανθρώπινο.
τα πάθη, τις αδυναμίες, το μικρό του.
μου το έμαθαν ήταν από φυσικού μου δεν ξέρω.
και μια ιδεοληψία για την ελευθερία.
αναλόγως με τα κουράγια
εξεγείρομαι ή σιωπώ.
και τώρα;
τώρα μόνο απορώ.
απορώ πόσο κοστίζουν οι προφάσεις.
το προφασίζομαι ότι συνεχίζω να έχω τη ζωή που είχα
κι ας είναι αυτό μια συνεχής συναισθηματική και οικονομική
-αν υπάρχει απόθεμα- σπατάλη.
και τι γίνεται;
μια συμβατική ζωή μες στην απραξία, τη νωθρότητα και την απελπισία.
είχα πάει σε βαφτίσια.
ωραία μέρα, ωραία παρέα, όλα ωραία, η νεοφώτιστη έλαμπε, μια μικρούλα 2 ετών.
ήρθε ένας άστεγος και ζήτησε κάτι να του δώσουμε να φάει.
αμέσως εμφανίστηκε ταπεράκι.
μα έκανα τ ατόπημα να του πω κάτσε.
σοκ αυτός σοκ κι όλοι οι υπόλοιποι.
γκάφα έκανα.
το πήρε περιχαρής κι έφυγε.
και ματασυλλογιέμαι.
αγαθοεργίες -δεν εννοώ το συγκεκριμένο περιστατικό, καθόλου-
φαγητό, και ρούχα και δεν ξέρω τι.
πόλεις γεμάτες ανθρώπους που θα έπρεπε να σφύζουν από ζωή και που είναι ζητιάνοι.
του ενός ή του άλλου ή της χμ θείας πρόνοιας.
οι προσφέροντες αισθάνονται ότι παίρνουν μια θέση στον παράδεισο.
οι λαμβάνοντες δεν ξέρω.
αλλά ποιος έχει τα κότσια να βγει από το λήθαργο της δυστυχίας του και να κινήσει να πάει να δοκιμάσει κάτι άλλο ακόμη κι αν του δωθεί;
έχω κάτι φίλους που λόγω κρίσης δεν έχουν καθόλου δουλειά.
δεν είναι άνεργοι. δεν είναι εγγεγραμμένοι στο ταμείο ανεργίας.
αλλά δεν πατάει άνθρωπος στο γραφείο τους.
που το έχουν. τα προσχήματα.
βρήκαν, όμως, πως κάπου στο βουνό υπήρχε ένα κτηματάκι με ελιές.
και ασχολούνται μ αυτό αν και δεν είναι προσοδοφόρο.
γιατί η ζωή πρέπει να έχει στόχο. αλλιώς δεν έχει νόημα.
αυτό που θέλω να πω είναι πως θα ήταν εύλογο να αναζητήσουμε τρόπους.
για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, να ικανοποιηθούμε και όταν κάποιοι θα θεωρήσουν πως είμαστε φρούτο έτοιμο για φάγωμα να μην τους κάνουμε τη χάρη να πάμε στη δούλεψή τους για ένα ξεροκόμματο.
αλεύρι. νερό, αλάτι και φίλημα θέλει το ψωμί.
και ζύμωμα.

σ αυτό το νυχτερινό κοντσέρτο τα τζιτζίκια δίνουν ρέστα.
φτάνει το γράψιμο.
ήθελα λίγη φύση απόψε. ας κλείσω τα μάτια και μπορεί να ονειρευτώ
εμένα, παιδί στη Μακρινίτσα να κάθομαι στο παράθυρο του πετρόχτιστου σπιτιού με ντουβάρια 60 πόντους, μεγάλο δίπατο σπίτι, και να αφουγκράζομαι στο σκοτάδι την καμπάνα της Παναγιάς να χτυπάει τις ώρες της νύχτας.
καληνύχτα.

Μετέωρα.

σας ομιλεί η υποφαινόμενη και ο George White.
η υποφαινόμενη - c'est moi - στον 4ο όροφο πολυκατοικίας, Αθήνα.
Ήρθα σ' αυτό το χώρο για να βρω μια ησυχία. Σ ένα σπίτι που ο ιδιοκτήτης του λείπει. Μονήρης άνδρας, φίλος φίλων, παντελώς άγνωστος σε μένα. Περνάω εδώ αυτές τις καλοκαιριάτικες μέρες. Βγαίνω λίγο. Η παρουσία μου γίνεται αισθητή όταν κάποιες στιγμές το ρολόι της ΔΕΗ αρχίζει να γυρνά, μετά σταματά. Κάποιες τηλεφωνικές κλήσεις αραιά και που.  Αφήνω θηλυκά χνάρια καθώς περπατώ ξυπόλητη στα πατώματα, αγγίζω ό,τι αγγίζω, ξαπλώνω στο σιδερένιο κρεβάτι και αφαιρένομαι αρκετή ώρα πριν κοιμηθώ.  Μαγειρεύω ελάχιστα. Ακούω μουσική, διαβάζω, επικοινωνώ με κάποια διαλεγμένα άτομα. - το νέο "κρύο" ανέκδοτο, χτεσινό, που σκαρώσαμε είναι. Αν δούμε και το ΑΝΤΑΡΣΥΑ να φέρνει το 4ο μνημόνιο, τότε μπορούμε να πούμε τα είδαμε όλα.
Ο George White αλλού. Έφυγε από το κλεινόν άστυ όταν πια δεν υπήρχε χώρος ούτε διάθεση για συζήτηση ή σκέψη. Κάποια στιγμή της δεκαετίας του '80.

Μιλά, μου μιλά στο τηλέφωνο για τη θεωρία του καταστροφισμού.
Λέει, τα βλέπεις, η μεσαία τάξη διαλύεται.
Πώς αντιμετωπίζεται, όμως, η κοινωνική κρίση;
Αλλά ακόμη είναι νωρίς. Δε φαίνονται οι συνέπειες. Φθινόπωρο - χειμώνα θα τινάξουμε τα πέταλα.
Τί να πω; σιωπώ. Παχιές αγελάδες τέλος.
Ούτε αγελάδα δεν υπάρχει.
Υπάρχει μια φαντασιακή αγελάδα.

Μπα, δεν είμαστε Πουέρτο Ρίκο. Δεν ανήκουμε σε Ομοσπονδία. Η Ομοσπονδία θα το στηρίξει. Και η Καλιφόρνια είχε χρεωκοπήσει. Αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτε.
Εμείς , όμως, είμαστε άλλο πράμα. Αλλιώς δομημένο.

Του λέω για τον Τζον Τζον -κατά το αστείο μου Κάτω τα χέρια από τον Τζον Τζον. Μπιμπι Μπο.
Είναι υποχρέωση ενός υπουργού να έχει και ένα και δύο και πέντε σχέδια. Γιατί τί; Αν δεν πετύχει το πρώτο θα μαλλιοτραβιέται και θα λέει τί πάθαμε; Θ' αρχίσει να κλαίει; Αστεία πράγματα.

 θα βάλω ένα μέρος από κείμενο του Δημήτρη Καζάκη
 ... αυτό που καταγγέλει ο Βαρουφάκης είναι ότι οι υπουργοί δεν έχουν ούτε καν πρόσβαση στα συστήματα των υπουργείων τους, λόγω άσκησης κατοχής από τους δανειστές. Κι αυτό είναι γνωστό ότι έχει συμβεί από την εποχή της πρώτης δανειακής σύμβασης. Το έχουν ομολογήσει όλοι σχεδόν οι προκάτοχοι του κ. Βαρουφάκη.
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/07/blog-post_29.html εδώ όλο το κείμενο.

Κάποια στιγμή, μου λέει, τα γεγονότα σταματούν να είναι αναλογικά.
Αυτό που λέμε δράση - αντίδραση
Διλπάσια δράση - διπλάσια αντίδραση
και ξάφνου μια κατάσταση μπορεί να φέρει ένα ντόμινο αλλαγών.
Αυτό είναι επανάσταση.

Κρίση, άνθρωποι σε κρίση, τώρα η κοινωνία είναι ακόμη ναρκωμένη κατά ένα μεγάλο μέρος. 
Η κρίση θα τους ξυπνήσει, αναπόφευκτα. 
Oi άνθρωποι που ξυπνούν μέσα από την κρίση παράγουν πολιτισμό.

Ο George πιστέυει. 
Τα αδιέξοδα θα κάνουν τους ανθρώπους να έρθουν κοντά, να μιλήσουν και να βρουν λύσεις. Όχι με αδιέξοδες πορείες και περίπατους. Αλλά με σκέψη και πρόταση. Αυτή είναι η ελπίδα. Αλλά είναι νωρίς.


και για μένα είναι τώρα η ώρα να βγω στο μικρό μπαλκόνι ν' απολαύσω λίγο φεγγάρι.

Αν και ονομάζεται και «μελαγχολικό φεγγάρι» οι μύθοι και δοξασίες θέλουν την μπλε πανσέληνο να συνδέεται με την ευτυχία! Πρόκειται για ένα κοσμικό γεγονός που μας οδηγεί σε μια μεταβατική περίοδο, να κοιτάξουμε καλά στις καρδιές μας και να τολμήσουμε ότι μας φοβίζει