Μετέωρα.

σας ομιλεί η υποφαινόμενη και ο George White.
η υποφαινόμενη - c'est moi - στον 4ο όροφο πολυκατοικίας, Αθήνα.
Ήρθα σ' αυτό το χώρο για να βρω μια ησυχία. Σ ένα σπίτι που ο ιδιοκτήτης του λείπει. Μονήρης άνδρας, φίλος φίλων, παντελώς άγνωστος σε μένα. Περνάω εδώ αυτές τις καλοκαιριάτικες μέρες. Βγαίνω λίγο. Η παρουσία μου γίνεται αισθητή όταν κάποιες στιγμές το ρολόι της ΔΕΗ αρχίζει να γυρνά, μετά σταματά. Κάποιες τηλεφωνικές κλήσεις αραιά και που.  Αφήνω θηλυκά χνάρια καθώς περπατώ ξυπόλητη στα πατώματα, αγγίζω ό,τι αγγίζω, ξαπλώνω στο σιδερένιο κρεβάτι και αφαιρένομαι αρκετή ώρα πριν κοιμηθώ.  Μαγειρεύω ελάχιστα. Ακούω μουσική, διαβάζω, επικοινωνώ με κάποια διαλεγμένα άτομα. - το νέο "κρύο" ανέκδοτο, χτεσινό, που σκαρώσαμε είναι. Αν δούμε και το ΑΝΤΑΡΣΥΑ να φέρνει το 4ο μνημόνιο, τότε μπορούμε να πούμε τα είδαμε όλα.
Ο George White αλλού. Έφυγε από το κλεινόν άστυ όταν πια δεν υπήρχε χώρος ούτε διάθεση για συζήτηση ή σκέψη. Κάποια στιγμή της δεκαετίας του '80.

Μιλά, μου μιλά στο τηλέφωνο για τη θεωρία του καταστροφισμού.
Λέει, τα βλέπεις, η μεσαία τάξη διαλύεται.
Πώς αντιμετωπίζεται, όμως, η κοινωνική κρίση;
Αλλά ακόμη είναι νωρίς. Δε φαίνονται οι συνέπειες. Φθινόπωρο - χειμώνα θα τινάξουμε τα πέταλα.
Τί να πω; σιωπώ. Παχιές αγελάδες τέλος.
Ούτε αγελάδα δεν υπάρχει.
Υπάρχει μια φαντασιακή αγελάδα.

Μπα, δεν είμαστε Πουέρτο Ρίκο. Δεν ανήκουμε σε Ομοσπονδία. Η Ομοσπονδία θα το στηρίξει. Και η Καλιφόρνια είχε χρεωκοπήσει. Αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτε.
Εμείς , όμως, είμαστε άλλο πράμα. Αλλιώς δομημένο.

Του λέω για τον Τζον Τζον -κατά το αστείο μου Κάτω τα χέρια από τον Τζον Τζον. Μπιμπι Μπο.
Είναι υποχρέωση ενός υπουργού να έχει και ένα και δύο και πέντε σχέδια. Γιατί τί; Αν δεν πετύχει το πρώτο θα μαλλιοτραβιέται και θα λέει τί πάθαμε; Θ' αρχίσει να κλαίει; Αστεία πράγματα.

 θα βάλω ένα μέρος από κείμενο του Δημήτρη Καζάκη
 ... αυτό που καταγγέλει ο Βαρουφάκης είναι ότι οι υπουργοί δεν έχουν ούτε καν πρόσβαση στα συστήματα των υπουργείων τους, λόγω άσκησης κατοχής από τους δανειστές. Κι αυτό είναι γνωστό ότι έχει συμβεί από την εποχή της πρώτης δανειακής σύμβασης. Το έχουν ομολογήσει όλοι σχεδόν οι προκάτοχοι του κ. Βαρουφάκη.
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/07/blog-post_29.html εδώ όλο το κείμενο.

Κάποια στιγμή, μου λέει, τα γεγονότα σταματούν να είναι αναλογικά.
Αυτό που λέμε δράση - αντίδραση
Διλπάσια δράση - διπλάσια αντίδραση
και ξάφνου μια κατάσταση μπορεί να φέρει ένα ντόμινο αλλαγών.
Αυτό είναι επανάσταση.

Κρίση, άνθρωποι σε κρίση, τώρα η κοινωνία είναι ακόμη ναρκωμένη κατά ένα μεγάλο μέρος. 
Η κρίση θα τους ξυπνήσει, αναπόφευκτα. 
Oi άνθρωποι που ξυπνούν μέσα από την κρίση παράγουν πολιτισμό.

Ο George πιστέυει. 
Τα αδιέξοδα θα κάνουν τους ανθρώπους να έρθουν κοντά, να μιλήσουν και να βρουν λύσεις. Όχι με αδιέξοδες πορείες και περίπατους. Αλλά με σκέψη και πρόταση. Αυτή είναι η ελπίδα. Αλλά είναι νωρίς.


και για μένα είναι τώρα η ώρα να βγω στο μικρό μπαλκόνι ν' απολαύσω λίγο φεγγάρι.

Αν και ονομάζεται και «μελαγχολικό φεγγάρι» οι μύθοι και δοξασίες θέλουν την μπλε πανσέληνο να συνδέεται με την ευτυχία! Πρόκειται για ένα κοσμικό γεγονός που μας οδηγεί σε μια μεταβατική περίοδο, να κοιτάξουμε καλά στις καρδιές μας και να τολμήσουμε ότι μας φοβίζει