παγαίνοντας συναντάμε και κόσμο. και μιλάμε. ε! τα γνωστά.
μα τι γιένεται εκεί έξω;
μια εκδίκηση βράζει. μπλουπς μπλουπς.
εκδίκηση, ναι. μα τί εκδίκηση;
εκδίκηση με χ.α;;;;;;;;
εκδίκηση με "θα ψηφίσω Σύριζα για να τα λουστούν;"
εκδίκηση με αποχή;
μα, έλεος άνθρωποι, τί εκδίκηση είναι αυτή;
το ζητούμενο μιας εκδίκησης είναι - πέρα από το να κακοπάθει το μισητό
πρόσωπο- να καταλαγιάσει αυτό που έχουμε μέσα μας, να γευτούμε μια
δικαίωση, να ισορροπήσουμε.
με τα παραπάνω δε βλέπω προκοπή.
μάλλον πρέπει να επανεξετάσουμε το θέμα "εκδίκηση"
να το μελετήσουμε καλά και μακροπρόθεσμα.
ν αναλογιστούμε πως με το να τιμωρήσουμε την -χμ- αριστερά, μήπως τιμωρούμε τον εαυτό μας;
μήπως δεν έχουμε ασχοληθεί να βρούμε εναλλακτικές που να μας καλύπτουν;
μήπως κοιτάμε σε λάθος μεριά;
τώρα αν είμαστε επιπέδου ο τάδε και η δείνα πιασ τ αυγό και κούρευτο. γιατί ο τάδε και η δείνα δεν έχουν απολύτως καμία σημασία.
σημασία έχει να μπορέσουμε να βρούμε ένα σύστημα που να μας δικαιώνει -έστω και ονειροπόλο για κάποιους.
σημασία έχει να βρούμε μια απάντηση στην εκδίκηση με μια δομημένη πρόταση που να μας αφορά.
με τα υπέρ και τα κατά της.
αλλά να είναι μια πρόταση που να δίνει μια πνοή σ αυτό που ζούμε.
και σήμερα και αύριο.
εντάξει, το όχι δεν ήταν για το ευρώ. για τον απλό λόγο πως δεν είχαμε διανοηθεί τί θα επακολουθούσε.
τώρα το ευρώ ως μια ολοένα και πιο ανύπαρκτη μορφή αρχίζει να μας φαίνεται ξένο.
δεν μας ικανοποιεί και δεν μας πληρώνει. μας αφήνει ρέστους και ταπί και κακοπερνάμε.
υπάρχουν παρουσίες στον πολιτικό στίβο που μιλάνε εδώ και χρόνια για την έξοδο από το ευρώ και έχει μαλλιάσει η γλώσσα τους. που μιλάνε και λένε όχι στα μνημόνια αλλά δεν το λένε εκ του πονηρού.
λέει ο Δημήτρης Καζάκης κάτι που μου άρεσε
Ζητούμενο είναι η πολιτική συνεργασία με άμεσο στόχο την διακυβέρνηση της χώρας προς το συμφέρον του λαού και ενάντια στην αποικιοκρατία της Ευρώπης.
Και τι σημαίνει πολιτική συνεργασία; Σημαίνει ισότιμη συμμαχία δυνάμεων όπου η καθεμιά διατηρεί ακέραια την αυτοτέλειά της στην οργανωτική της συγκρότηση, στον τρόπο δράσης της μέσα στην κοινωνία και στην άρθρωση του πολιτικού της λόγου. Με άλλα λόγια πρόκειται για την τακτική που επιγραμματικά διατύπωσε ο Λένιν λέγοντας ότι «η γραμμή μας είναι να βαδίζουμε χωριστά μα να χτυπάμε μαζί.»
και λέω κι εγώ. η εκδίκηση δε φτάνει. πρέπει να πάρουμε το αίμα μας πίσω!
με τα παραπάνω δε βλέπω προκοπή.
μάλλον πρέπει να επανεξετάσουμε το θέμα "εκδίκηση"
να το μελετήσουμε καλά και μακροπρόθεσμα.
ν αναλογιστούμε πως με το να τιμωρήσουμε την -χμ- αριστερά, μήπως τιμωρούμε τον εαυτό μας;
μήπως δεν έχουμε ασχοληθεί να βρούμε εναλλακτικές που να μας καλύπτουν;
μήπως κοιτάμε σε λάθος μεριά;
τώρα αν είμαστε επιπέδου ο τάδε και η δείνα πιασ τ αυγό και κούρευτο. γιατί ο τάδε και η δείνα δεν έχουν απολύτως καμία σημασία.
σημασία έχει να μπορέσουμε να βρούμε ένα σύστημα που να μας δικαιώνει -έστω και ονειροπόλο για κάποιους.
σημασία έχει να βρούμε μια απάντηση στην εκδίκηση με μια δομημένη πρόταση που να μας αφορά.
με τα υπέρ και τα κατά της.
αλλά να είναι μια πρόταση που να δίνει μια πνοή σ αυτό που ζούμε.
και σήμερα και αύριο.
εντάξει, το όχι δεν ήταν για το ευρώ. για τον απλό λόγο πως δεν είχαμε διανοηθεί τί θα επακολουθούσε.
τώρα το ευρώ ως μια ολοένα και πιο ανύπαρκτη μορφή αρχίζει να μας φαίνεται ξένο.
δεν μας ικανοποιεί και δεν μας πληρώνει. μας αφήνει ρέστους και ταπί και κακοπερνάμε.
υπάρχουν παρουσίες στον πολιτικό στίβο που μιλάνε εδώ και χρόνια για την έξοδο από το ευρώ και έχει μαλλιάσει η γλώσσα τους. που μιλάνε και λένε όχι στα μνημόνια αλλά δεν το λένε εκ του πονηρού.
λέει ο Δημήτρης Καζάκης κάτι που μου άρεσε
Ζητούμενο είναι η πολιτική συνεργασία με άμεσο στόχο την διακυβέρνηση της χώρας προς το συμφέρον του λαού και ενάντια στην αποικιοκρατία της Ευρώπης.
Και τι σημαίνει πολιτική συνεργασία; Σημαίνει ισότιμη συμμαχία δυνάμεων όπου η καθεμιά διατηρεί ακέραια την αυτοτέλειά της στην οργανωτική της συγκρότηση, στον τρόπο δράσης της μέσα στην κοινωνία και στην άρθρωση του πολιτικού της λόγου. Με άλλα λόγια πρόκειται για την τακτική που επιγραμματικά διατύπωσε ο Λένιν λέγοντας ότι «η γραμμή μας είναι να βαδίζουμε χωριστά μα να χτυπάμε μαζί.»
και λέω κι εγώ. η εκδίκηση δε φτάνει. πρέπει να πάρουμε το αίμα μας πίσω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου