Πάσχα

ηλιόλουστο και φιλειρηνικό

στα δικά μου τουλάχιστον πλαίσια και χώρο.

παράπονο κανένα. άρχισαν τα βαρελότα στις 23.57 μωρέ βιάση!

και το φιλί της αγάπης μου το δωκε ο Λάο Τσε ο γάτος μου.

Κάτα τα άλλα μοναξιές αλλά έχουν κι αυτές τη χάρη τους.

άδειο το σπίτι - εκτός του γάτου και άλλων τινών γάτων που την έχουν δει ζυθεστιατόριο την κουζινίτσα μου, καθώς υπάρχει πορτέλι για τον γάτο, μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι και ξαφρίζουν μάσα. Ο δικός μου δε λιτοδίαιτος και φιλόξενος τα αντιμετωπίζει αυτά ατάραχος.

Το κόκκινο αυγό μου παραμένει άσπαστο μετά από κάποιες αναμετρήσεις μέχρι στιγμής.

χοχο ωραία.

θα το φυλάξω να γίνει με το χρόνο κεχριμπάρι.

τι καλά, οι νύχτες μαλακώνουν και σε καλούν να βγεις, να ξετρυπώσεις, να περιπλανηθείς.

έκανα βολτίτσα και σ ένα στενάκι μια παρέα είχε γενναίο τσιμπούσι ' τραπέζι γεμάτο , η παρέα ολόγυρα, φαναράκια και μουσική ρέγγε - ; - !!!!

Πάσχα Ελλήνων.- ιντερνασιονάλ.

Προχωρώντας παραπέρα η νύχτα με συνεπήρε πάλι η γνωστή νοσταλγία

φταίει κι αυτό το παναθεματισμένο λουλουδοαναστατωτικό άρωμα

άγρια τριανταφυλλιά στο παρτέρι του κήπου συνταιριάστηκε με το χρόνο και τώρα απλώνεται ασυγκράτητη στο φράχτη

το μισάνοιχτο -δειλά δειλά- παραθύρι.

εισητήριο για ονειροπωλήσεις.

αν ήσουν εδώ

θα κάμναμε το σεντόνι μεγάλο πανί στη σχεδία - κρεβάτι

και θ αρμενίζαμε

θα βάζαμε κι άστρα στο ταβάνι

ενός αλλιώτικου σύμπαντος.

κι όπου βγάλει η ρότα.

απ την ανάσταση στην πρωτομαγιά

μια τζούρα δρόμος φέτος.

να πάμε πάλι στις εξοχές, δυο βήματα υπόθεση δηλαδή μέχρι την κοντινότερη παραλία

να μάσουμε χαμομήλια να κάνουμε μίνι στεφανάκι.

εκεί, στην παραλία που χει απ τα παλιά ένα ταβερνάκι με πίστα παρακαλώ πλάι στν άμμο και το κύμα,

εκεί γίνονται κάποιες καλοκαιρινές βραδιες οι μιλόγκες

και να τα ζευγαράκια και τα ντυσιματάκια και τα πατούμενα τα σωστά και τσουπ αλλάζεις εποχή

ταξιδάκι στο χρόνο και στο πάθος που είναι άχρονο κι αυτό το κάνει και ακαταμάχητο.

μικρές ώρες χορεύοντας σόλο.