Χαιρετισμός

Νύχτα Απρίλη, νέα σελήνη, ωραία νύχτα για εραστές και κλέφτες. Καλή αρχή, καληνύχτα σας.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Λύσαμε την τρέχουσα διαφωνία κανονίζοντας να κάνουν κουπί ο Τζωρτζ και ο Χάρις μέχρι να περάσουμε το Ρήντινγκ κι εγώ να τραβήξω τη βάρκα από εκεί. Η ρυμούλκηση μια βαρειάς βάρκας κόντρα στο ρεύμα τώρα πια δε με ενθουσιάζει. Υπήρχε μια εποχή, πολύ παλιά, που συνήθιζα να διεκδικώ τις βαρειές δουλειές' τώρα θέλω να δίνω μια ευκαιρία και στους νέους.

Έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι παλιοί ναυτικοί στο ποτάμι δείχνουν εξίσου υποχωρητικοί όποτε επίκειται ζόρικη δουλειά. Μπορείς να καταλάβεις τον παλιό ναυτικό του ποταμιού από τον τρόπο που ξαπλώνει στα μαξιλάρια στον πάτο της βάρκας και ενθαρρύνει τους κωπηλάτες λέγοντάς τους ανέκδοτα για τα λαμπρά κατορθώματα που έφερε σε πέρας την προηγούμενη κωπηλατική περίοδο.

"Νομίζετε ότι αυτό που κάνετε είναι δύσκολη δουλειά;" λέει αργά, ανάμεσα σε δύο απολαυστικές ρουφηξιές, απευθυνόμενος στου δύο καταϊδρωμένους νεοφώτιστους που τραβάνε κουπί σταθερά κόντρα στο ρεύμα την τελευταία μιάμιση ώρα περίπου. " Πέρσι λοιπόν, ο Τζιμ Μπιφλς και ο Τζακ κι εγώ ανεβάσαμε τη βάρκα από το Μάρλοου ως το Γκέρινγκ σε ένα απόγευμα -δεν κάναμε ούτε μια στάση -θυμάσαι,Τζακ; "

Ο Τζακ, που είχε φτιάξει για τον εαυτούλη του ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι στην πλώρη με όσα παλτά και κουβέρτες μπόρεσε να μαζέψει και κοιμάται ξαπλωμένος εκεί τις τελευταίες δυο ώρες, ξυπνά για λίγο επειδή του απεύθυναν το λόγο και θυμάται όλο το περιστατικό' θυμάται επίσης πως τπ αντίθετο ρεύμα ήταν ασυνήθιστα δυνατό σε όλη τη διαδρομή άσε που φυσούσε και τσουχτερός άνεμος.

"Γύρω στα 34 μίλια θα ήταν, νομίζω", προσθέτει ο πρώτος ομιλητής  ψάχνοντας για ένα ακόμα μαξιλάρι για να βάλει κάτω από το κεφάλι του.

"Όχι - όχι' μην υπερβάλλεις, Τομ" μουρμουρίζει ο Τζακ επιτιμητικά' "33 το πολύ"

Και ο Τζακ και ο Τομ, εντελώς εξαντλημένοι από αυτή την προφορική προσπάθεια το ξαναρίχνουν αμέσως στον ύπνο. Και οι δυο απλοϊκοί νεαροί στα κουπιά αισθάνονται πολύ περήφανοι που τους επιτρέπεται να κωπηλατούν στη θέση τόσο έμπειρων κωπηλατών όσο ο Τζακ και ο Τομ, και βάζουν ακόμα πιο πολύ τα δυνατά τους.

Όταν ήμουν νέος, συνήθιζα ν' ακούω τέτοιες αφηγήσεις από τους μεγαλύτερους  και να τις χάφτω, να τις καταπίνω, να χωνεύω την κάθε τους λέξη και μετά να ζητάω και άλλο' αλλά η νέα γενιά δε φαίνεται να εμφορείται από την απλοϊκή πίστη των παλιών εποχών. Εμείς - ο Τζωρτζ, ο Χάρις κι εγώ πήραμε έναν "φρέσκο" μαζί μας μαι φορά πέρσι και τον βομβαρδίσαμε με τις συνηθισμένες ιστορίες με τα κατορθώματά μας σε όλη τη διαδρομή.

Του είπαμε όλες τις συνηθισμένε ιστορίες - τα δοκιμασμένα ψέματα που έχουν εξυπηρετήσει όλους τους παλιούς ναυτικούς στο ποτάμι χρόνια τώρα - και προσθέσαμε και εφτά εντελώς καινούρια που είχαμε εφεύρει εμείς, συμπεριλαμβανομένης και μιας αρκετά καλής ιστορίας που, μέχρι ενός σημείου, στηριζόταν σε ένα αληθινό επεισόδιο που είχε συμβεί πραγματικά, αν και λίγο διαφοροποιημένο, πριν από μερικά χρόνια σε κάτι φίλους μας - μια ιστορία που ένα απλό παιδί θα μπορούσε να την πιστέψει, χωρίς να θεωρήσει ότι θιγόταν η νοημοσύνη του.

Κι εκείνος ο νεαρός τις κορόιδεψε όλες' άσε που ήθελε να μας βάλει να επαναλαμβάνουμε αυτά τα κατορθώματα επιτόπου, στοιχηματίζοντας 10 προς 1 ότι δεν θα τα καταφέρναμε.

Αυτό το πρωί βαλθήκαμε να συζητάμε για τις κωπηλατικές μας εμπειρίες και να επαναλαμβάνουμε ιστορίες από τις πρώτες μας προσπάθειες στην τέχνη της κωπηλασίας. Η πιο παλιά δική μου κωπηλατική ανάμνηση είναι πέντε από εμάς να βάζουμε από τρεις πένες ο καθένας και να νοικιάζουμε ένα περίεργα κατασκευασμένο σκάφος στη λίμνη του Ρίτζετ Παρκ και αργότερα να στεγνώνουμε τα ρούχα μας στο περίπτερο του φύλακα του πάρκου.

Μετά από αυτό και αφού είχα πλέον αγαπήσει το νερό, είχα κάνει πολλές διαδρομές με σχεδία σε διάφορα γιαπιά της περιοχής, μια δραστηριότητα που σου προσφέρει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον και συγκινήσεις από όσο μπορεί να φανταστεί κανείς, ειδικά όταν βρίσκεσαι στη μέση της δεξαμενής και ο ιδιοκτήτης των υλικών από τα οποία έχεις κατασκευάσει τη σχεδία εμφανίζεται ξαφνικά στην όχθη με ένα μεγάλο παλούκι στο χέρι.

Η πρώτη σου αίσθηση μόλις βλέπεις αυτόν τον κύριο είναι ότι, για κάποιο λόγο δεν έχεις διάθεση για παρέα και κουβεντούλα και ότι, αν μπορούσε να το κάνεις χωρίς να θεωρηθείς αγενής, θα προτιμούσε ν' αποφύγεις να τον συναντήσεις. Ο στόχος σου είναι, επομένως, να βγεις στην απέναντι όχθη της δεξαμενής από εκεί που είναι εκείνος και να γυρίσεις σπίτι σου γρήγορα και αθόρυβα, παριστάνοντας ότι δεν το είδες. Αντίθετα, αυτός λαχταράει να σε πιάσει από το χέρι και να ψιθυρίσει δυο κουβέντες στο αυτί.

Φαίνεται ότι γνωρίζει τον πατέρα σου κι εσένα πολύ καλά, αλλά αυτό δε σε ελκύει προς το μέρος του. Λέει ότι θα μάθει εκείνος να παίρνεις τις σανίδες του και να τις κάνεις σχεδία' αλλά, δεδομένου ότι αυτό γνωρίζεις ήδη αρκετά πώς να το κάνεις  η προσφορά  αν  και αναμφίβολα καλοπροαίρετη, μοιάζει περιττή, και διστάζεις να τη δεχτείς και να τον βάλεις σε τζάμπα κόπο.

Η επιμονή του να σε συναντήσει, ωστόσο, δεν κάμπτεται από τη δική σου ψυχρότητα και ο ενεργητικός τρόπος με τον οποίο καιροφυλακτεί δεξιά και αριστερά στη δεξαμενή για να βρεθεί εγκαίρως στο σημείο όπου θα αποβιβαστείς και να σε χαιρετίσει είναι πραγματικά πολύ κολακευτικός.

Έτσι και είναι κάπως παχουλός και κοντούλης από κατασκευής, μπορείς εύκολα ν' αποφύγεις τις προθέσεις του' έτσι όμως κι είναι από εκείνους του νέους και μακρυπόδαρους τύπους, η συνάντηση είναι αναπόφευκτη. Η συζήτηση ωστόσο αποδεικνύεται εξαιρετικά σύντομη, αφού το μεγαλύτερό της μέρος το διεκπεραιώνει εκείνος και οι δικές παρατηρήσεις συνίστανται ως εί το πλείστον σε επιφωνήματα και μονοσύλλαβες λέξεις και, μόλις καταφέρνεις να ξεμπλέξεις, απομακρύνεσαι.

Αφιέρωσα περί τους τρεις μήνες στις σχεδίες και αφού είχα γίνει πια όσο επιδέξιος χρειάζεται να είναι κανείς σ' αυτόν τον τομέα της κωπηλατικής τέχνης, αποφάσισα να συνεχίσω με κανονική κωπηλασία και γράφτηκα σε ένα από τους κωπηλατικούς ομίλους του Λη.

Έτσι και βγεις με βάρκα στον ποταμό Λη, ιδίως Σάββατο απόγευμα  πολύ σύντομα γίνεσαι ειδικός στο χειρισμό ενός σκάφους και αποκτάς την απαραίτητη ετοιμότητα για να γλιτώνεις την προσάραξη στα ρηχά και τη σύγκριση με τις μαούνες' και σου δίνει και πολλές ευκαιρίες για να αποκτήσεις την πιο γρήγορη και χαριτωμένη μέθοδο να ξαπλώνεις ανάσκελα στη βάρκα για να μη σε ρίξουν στο ποτάμι περαστικοί κάβοι ρυμούλκησης.

Αλλά δε σου δίνει στυλ. Μόνο όταν βγήκα στον Τάμεση απέκτησα στυλ. Το κωπηλατικό μου στυλ σήμερα θαυμάζεται από πολλούς. Ο κόσμος λέει ότι είναι πολύ γραφικό.


2 σχόλια: