ένα Σάββατο μετά από αργία είναι από μόνο του υπερβολή. Υπερβάλλει των περιορισμένων μας κανόνων και μας εξωθεί σε ατασθαλίες που δεν θα διανοούμασταν να κάνουμε αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη συγκυρία.
αλλά να που 
μα οι συναστρίες των ουράνιων τόξων 
μα η παράταιρη ζέστη
έκανε αυτόν τον χειμώνα να έρθει σαν τυπογραφικό λάθος βιβλίου.
εκεί που γυρίζεις τη σελίδα με την αμείωτη δίψα να πας παρακάτω και 
ουπς!
λευκό τοπίο.
συμπληρώστε τα κενά....

εγώ, τώρα, δεν συμπληρώνω κανένα κενό κανενός
-το κανενός ήρθε από τον χαμερπή εαυτό μου που είναι σ ένα λαγούμι αλλά πετάγεται πότε πότε άξαφνα.
Πελεκάω το χρόνο
τη νύχτα δηλαδή.
Ετούτη τη νύχτα που είναι  προϊόν της μέρας που πέρασε και μητέρα της μέρας που θα ρθει.

Πονάτε ωρέ γκιαούρηδες;
άμα στην πλάτη σας θα τα βρείτε όλα ούλα γραμμένα καλοί μου καραγκιόζηδες.
Που δε μάθατε από τη μάνα τίποτις
ούτε απ τον πατέρα
Και πορεύεστε βίον ολομόναχο και σκιερό και πάτε και διονυσιάζεστε στου ματαίου την βίγλα
γιατί τόσον σας φτάνει
Φτάνει!

είμαι κι εγώ ανεπαρκής
κι είναι ο επερχόμενος χειμών βαρύς.
θέλω κερί και μολύβι
και θύμησες ήχων
ανταύγειες κυμάτων
ζωή.

θυμάστε τις μέρες χειμώνα;
ακούει κανείς;

μέρες στις σελίδες ενός βιβλίου
στη σιωπή
ανάσες σε ρυθμό
σύμπνοια.

έχω ένα κολλητό που μέναμε μαζί ένα φεγγάρι και του είχα πει
μα δε λέμε τίποτε μεταξύ μας
και μου απάντησε
μα τι λες τώρα
αφουγκραζόμαστε τη μουσική εδώ και τώρα μαζί.

για καλύτερα....

Μέρες χειμώνα

κείμενο δια χειρός Summertime Blues -και η φωνή κι η φωνή βεβαίως!

Σαββατόβραδο κι απόψε, με καθυστέρηση μια μέρας μπήκε η πίτσα στο φούρνο, αφού βεβαιωθήκαμε με το 3-1 πως υπάρχει ελπίς να πάμε παραπέρα, εκεί που χορεύουν και δεν απελπίζονται αλλά πεθαίνουν ευτυχείς - μα η ζέστη, μα η σάμπα όλο και κάτι θα είναι το μπόνους που εμείς δεν έχουμε, έχουμε δηλαδή μιας και ακόμη κυκλοφοράμε με τα τισέρτια, πάλι καλά γιατί αλλιώς μας έβλεπα σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα. 

Υπάρχει μια αλληλεγγύη στην ανοησία. Παράδοξο ίσως ακούγεται αλλά είναι έτσι. Υπάρχει μια αδελφικότητα στη μωρία. Και μετά θυμός. Ξέρετε, των ανοήτων. Μη μας λέτε φταίμε εμείς. Λένε.

Λέμε. Λέω. 

Δε φταίω εγώ. Υπάρχει μια υπέρτατη συνωμοσία. Ναι! Αμέ! Τα ξέρω όλα! Είμαι ψυλλιασμένη. Αμ τί!

Λέει ο λαός άσχημο στην κούνια όμορφο στη ρούγα και τ ανάπαλι. Εκεί στη γωνιά Αναπαλιού και ΥΜ -αυτή είναι η υπέρτατη μαλακία- εκεί βρίσκεται η γενιά του Πολυχνείου. Που πολύ αγωνίστηκε, δικαίως εκθειάστηκε κι ενδόξως εκθρονίστηκε λόγω της υλικοπάθειας -πςςςςςς! νέα λέξη! , της χρηματολαγνείας και του ΥΑ -υψίστου ανεπιπεδισμού. 

Κι αυτά πρόλαβα να γίνουν πριν ακόμη μα γίνει το φατσομπούκι βίωμα! Αχ ο Έλλην! προπορεύεται πάντα πάντα.

νόμιζα που είχα 8 τσιγάρα, μα μόλις άναψα ένα κι εγιναν έξι. Θάμα κι αυτό τ αποψινό!

που λέτε που λέτε δεν είμαι πικρόχολη, θυμάμαι που ήμουνα παιδίσκη και κάποιος μου είπε φτύσε χρυσό μου να δώσουμε του κυρίου στο σταυρό που διψεί. -αστειότητες- στο θέμα μας droit au but που λεν κι αυτοί οι φιλέλληνες -διαβάστε λίγο ελεύθερους πολιορκημένους και θα ενημερωθείτε. 
Τον τελευταίο καιρό νοιώθω σαν ν ανήκω στην ωραία φυλή των λευκορώσσων. των πολικών αρκούδων. ενός είδους προς εξαφάνιση. Το νοιώθω μέσα μου βαθειά. Μαθαίνω τα νέα του κόσμου τούτου και συνταράζομαι. Γι αυτό μερικώς ευθύνη έχει που έγιναν κάτι ψιλοσεισμοί. Μετά η φιλόπονος θεραπεύτρια μου λέει να μην κάνω τόση φασαρία έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις κι αναρωτιέμαι αν τελικά πρέπει απαραιτήτως να επεκτείνω τις γνωριμίες που κάνω στις μπουζουκερί ή να τις αφήνω να χάνονται με το πρώτο γλυκό πρωινό φως. ε; 

Αυτές οι φιλόπονες κι ανοργασμικές -δεν υπάρχουν ανοργασμικές γυναίκες υπάρχουν ακαμάτηδες άνδρες- αυτές δίνουν τέτοιου είδους συμβουλές γιατί οι άλλες, ΟΙ ΑΛΛΕΣ οι πολύ ευχαριστημένες σου ρίχνουν μόνο μια ματιά και σου λένε Είσαι μια χαρά γιατί είναι αυτές του λόγου τους μια χαρά κι ένα μάτσο επιτυχημένα πηδήματα, γι αυτό.

Σήμερα θέλω να ταμπουρωθώ στο τσαρδί μου και να εγείρω μια δική μου επαναστατική σημαία.
θα είναι ένα δώρο στον εαυτό μου. 
Κάντε δώρα του εαυτού σας;
Η πλανιέστε πλάνην μεγάλη πως είναι για σας αλλά εν τέλει είναι για τα μάτια κάποιου άλλου;

les mains fermées les yeux attachés dans le dos
πολύ ωραίο αυτό. το βρήκα κάπου κι είναι μα τελείως ανάποδο!

τα τσιγάρα έγιναν 5.
 hello wall! που έλεγε και η Shirley Valentine σ εκείνη την άκρως παραισθησιoγόνα αλλά εν τέλει πεζή ταινία.
hello hello!

πάμε μελό!

πίνω τ αχείλη σου φαρμάκι, το πίνω κι αχ πώς το πονώ.
πίνω στον πόνο μου απάνω
πάνω στο μνήμα το ρηχό.
και το φεγγάρι στράτα παίρνει
μα το λυχνάρι δεν ξαποσταίνει.

Να έρθεις σα λαθρεπιβάτης απ άλλης γης την άκρη
θα μ εύρεις να σε καρτερώ.
είναι το φως πολύ λειψό.
κλείνουν τα μάτια και σφαλίζουν
κι όλα αστράφτουν κι όλα ροδίζουν
πέφτω σε πέλαο ανοιχτό.

Μα μια νυχτιά θα το μπορέσω
κοντά σου να σε συντροφέψω
κι ας είν το μέλλον ζοφερό.

Είναι η ρότα αυτή της ζήσης
ας ειν το φαγί της λιγοστό
ειν της αγάπης αρκετό.

το φαγί τς αγάπης. το πιοτί της αμαρτίας. ο αέρας της ελευθερίας. η ρίζα του καλού - ή κακού αναλόγως πως το βλέπουμε- 

αλληλεπιδράσεις, εύνοιες των άστρων, περίμενε στη γωνία κι έρχομαι, αυτά that s all και τα λέμε!

Μπου!

τρομακτικότατα ε;;;;;

πραματάκια που πετάνε στο φεγγάρι και γλυκά, πολλά πολλά γλυκά!

αχ τι καλά!

κι ας είναι έθιμα μακρινό, διόλου δε με μέλλει.

-τηγανίτες με μέλι!

λοιπόν, με μια τρομακτική γιορτή σας στέλνω τα χαιρετίσματά μου.
είμαι καλά, το αυτό επιθυμώ και δι υμάς, πολλά φιλιά!

το δώρο της Lyriel σήμερα -αλλά και όλες τις άλλες μέρες του χρόνου- μου κάνει συντροφιά.
σπέσιαλ φιλάκια σε σένα Lyriel.

Σ όπως Σεπτέμβρης Συνεπαίρνομαι και Δε Συμμαζεύομαι

τι γλυκός που είναι ο Σεπτέμβρης.
Γλυκός κι απατηλός
όπως όλα τα γλυκά τούτης της μάταιης ζωής.
οι τρυφερές του ζέστες μυρίζουν αίμα αθώων.
το καλό, η πλάκα της υπόθεσης δηλαδή, είναι ότι η αθωότητα δε πεθαίνει.
κρύβεται μέσα σ αυτούς που την έχουν
ωραίοι τρελοί!
σ αυτούς που την κατέχουν
σοφοί
είναι κάτω από το χαλί της ματαιοδοξίας καποιανών
της μωρίας κάποιων άλλων
της αμάθειας κάποιων τρίτων
αλλά
είναι εκεί.
και περιμένει σ αυτό το αθέατο φανάρι να γκαζώσει.

προσέχτε πού δίνετε την αθωότητά σας
αγνό παρθένο μαλλί
ναι
μα με νου.


τίποτε δεν πάει καλά.
όλα είναι σ έναν τέντζερη που τον γροθοκοπά η μοίρα η άμοιρη.
εν τοις μορίοις
Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.
μεν.
αλλά κι η ζωή;
μαντάμ μπατρφλάυ ή φάνκυ;

χμμμμμ!!

καθαρές δουλειές. φάνκυ. Δατς ολ μάγκες.
επειδή έχω ακόμη λιγουλάκι καρδιοχτύπι.
νταπ ντουπ
μπρρρρρρρρρρρρ
η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι τώρα που θα έπρεπε να γίνουμε ντιπ ζα
τώρα θα δούμε λίγο σκέρτσο.
ωωωω ναι.
ν αερίσουμε τα χειμωνιάτικα και να μάσουμε ξύλα.
χε χε.

enough is enough

η παρεγκεφαλίτιδά μου μου σημαίνει μπιπ μπιπ στο κόκκινο
μου κάνει νοήματα, γνεψίνατα, σκέρτσα.
μ έβαλε στο λούκι του εμείς
όλου του εμείς
πού πάμε
πάμε σα τα ζα
τα προβατα μπε ε
εις τόπον χλοερόν μετά τον κρημνόν;
εμείς οι σοφοί, αδαείς, ημιμαθείς
ό,τι;
πάμε;
ώπα!
στου χάρου τα αλώνια να πάτε εσείς οι άλλοι.
εδώ όλοι χρωστάμε
όσοι δε χρωστούν τα έχουν πάρει απ τη δική μας τζέπα.
δίχως τσίπα.


μ έλεγαν τες προάλλες
κι αν βγουν τίποτες τυχάρπαστα κόμματα και κλαίμε;
λέω κι εγώ η άπορος κορασίς
αν γίνει και τούτο τόσο το καλύτερο
θα πάνε να γιορτάσουν όλα τα ζιζάνια μαζί και θα εξολοθρευτούν πάραυτα.
Δέτε τες δυνατότητες μες στις απιθανότητες!

μα ποιο το νόημα να λέγω σοφά πράματα;
ήξεις αφήξεις
η γοητεία είναι ν ανακαλύπτει ο καθένας μας τη σοφία μέσα του.
Σοφία Σοφία Σοφία

και γαριδομακαρονάδες και κακαβιά πάρτυ
μιας κι η Σοφία ήταν η συγατοίκησσά μου έναν καλό χειμώνα
με μωβ τοίχους και παλιές εικόνες βιντέιτζ από όπερες
και όλα
τραχανά και μπαρότσαρκες α!!!

α
και ποίηση
ατελεύτητοι έρωτες
και παζλ επιθυμιών.
όλα αυτά που κάνουν αι άποραι αρσακιάδαι....

ξεύρεις, το ατελεύτητο είναι το γούρι της ζωής
η μαγική μαγιά
πίστευε και ψάχνε.
σους
το θέρος πάει να τελέψει κι έχει να μας πάρει και να μας σήκώσει ο φθινόπωρας
αλλά κι η αχλάδα έχει κάπου την ουρά που δε το ενθυμούμαι άμεσα
αλλά θα το βρω!
μάκια.

γενέθλια

κάπως έτσι ευελπιστώ να περάσει η σημερινή μέρα.

κοπιάστε κοπιάστε!

έχει τούρτα για όλους μας.

ανάρτηση από ιστολόγιο ostria

αφιερώστε λίγο χρόνο και σκέψη γι αυτό το θέμα

υποπτεύομαι πως ο Ωγκύστ μας τελειώνει -και μετά;;;;

διάθεση τσιριμπόμ.
που πάει να πει παλιό καλό ποπ;

-αυτά τα παλιά, καλά, είναι σαν τους πεθαμένους. όλοι εντελει είναι καλοί άμα τη θανή' τους δίδεται αμνηστία εκ των ζώντων -εντάξει υπάρχουν και μερικές φωτεινές εξαιρέσεις αλλά τώρα μλάμε περί του κανόνος.

τούτο το καλοκαίρι έχω μπλέξει τα μπούτια μου ανάμεσα στο τίποτα και το απολύτως ντιπ -είναι αυτό που το βάζουμε σε μπωλάκια με έντονες γευσούλες, είναι; ή κάτι άλλο πιο μηδενιστικό που δεν γαργαλάει μα καθόλου τον ουρανίσκο;

το προβληματικό στην υπόθεση είναι το εξής.
σε ξεβράζει η ζωή εις νήσον ερημική
και λες
αν μη τί άλλο θα βρω το χαμένο μου ego
αλλά ως εκ θαύματος βλέπεις -ναι, στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό σημείο- κι άλλους ναυαγούς πολλούς κι εκεί έρχεται κι αρχίζει ο σαματάς.
το μπάχαλο κι η κουστωδία.
όλο αυτό το alter ego.

διότι καλό να λέμε "είμαστε πολλοί και χώρια"
άμα συσπειρωθούμε να δεις τι γιένεται.

το μάλε βράσε.
ζάχαρες παντού.
μαλλί της γριάς θα γίνουμε, το βλέπω, έρχεται.

κοιτάχτε κοράσια και παίδες
κυρίες και κύριοι.
η ζωή είναι ζόρικη
κι οι τσέπες τρύπιες
κάντε καντάδες κι αφεθείτε στην πρόσκαιρη τρέλλα της κάθε μέρας
αλλιώς δε βγαίνει!

μερικοί διερωτάσθε πώς κι έγινα αθυρόστομος
δεν απαντώ
δε χρειάζεται
οικονομία λόγου
και περίσσια σκέψης.

είναι το παραλήρημα του αποφυλακισμένου.
κάποτε αγάπαγα κι εγώ σαν σκλί
και μετά
από πολλά ω
αυτά της μαντάμ μπατερφλάι που ξεψυχάει
μιας άλλης Κάρμεν
εκεί
κι επειδή η ζωή κύκλους κάνει βρέθηκα πάλι στο Α!

αυγή
σύννεφα που πάνε στον ουρανό
κουράγιο
κι έρχεται βροχή...

βροχή, καταιγισμός των πάντων, μη είσθε απλοί παρατηρητές
αυτό δεν σας κάνει αυτεξούσιους
δεν σας δίνει χάρη καμιά,
καθόλου  αριστοκρατικό πια.
σας το λέει μια παθούσα από ένα ερημονήσι

είναι κι άλλοι σαν κι εμάς.

ωιμέ ή ωσαννά;
διαλέχτε!

παραδέρνοντας -φάε σατράπη μου ζαχαρολούκουμο.

δυο πράματα ήθελα από σένα
αυτό μονάχα

ιδού η ροή των σκέψεών μου
τέτοια ώρα τέτοια λόγια

πληκτρολογώ σαν εκείνες τις απίθανες με τα πολύ μακρυά νύχια
βαμμένα σε απίθανα χρώματα
για να τα φαντασιώνονται οι άνδρες γύρω από το μόριό τους
ασφαλώς το καλύτερο σαδομαζοχιστικό χρώμα
κι όλα τ άλλα είναι κουραφέξαλα
είναι το κόκκινο της παιώνιας
αλλά και τα σαχλά γαλάζια γαλαζοτυρκουάζ ραζάκια πεπονί ακουαμαρίνα και ωκεανί
βάλτε με του νου σας κόρες του πάθους τι συνδυασμό κάνουν κι αποφανθείτε.

εγώ τωρα τι να πω που μου χει γίνει ο νους πλιάζ;
πλιάζ εστί πτυσσόμενος διπλώνει ξεδιπλώνει και σταματημό δεν έχει.
oh god damn it συμφορά!



 μέσα στα μέσα
μέσα και στα όξω -από την παράγκα.
όξω πριν ο όξος με συντρίψει παντελώς
ναι, το γνωστό ξύδι για τα νεύρα...
μπλιαχ.

έχω κέφια, ναι είναι σαφλες σαφές σουφλέ
είναι σαν το πλιάν
φουσκώνει ξεφουσκώνει
χο χο

ώρες ώρες είμαι εκεί, μαζί σας
με ξυπνάτε και με ταρακουνάτε με τα διάφορά σας
με στεναχωρείτε ενίοτε
αλλά βράχος η κυρία
αντέχω.

στο τουλουμπάκι απάνω ήρθε κι ο μπουναμάς.
έγινε το γνωστό μακελειό
σουτιέν και σώβρακα στο παρκέ.
μετά και με το βαρύ καλοκαιράκι
και τον ανεμυστήρα να βογκάει
πολές ώρες αμισθί εργασίας
τόσο καιρό πια
και το τι έχουν δει τα μάτια του
πα πα πα
ήρθε κι η νύστα
μισές κουβέντες σκόρπιες δω κι εκεί.

είναι καλό
είναι καλό
και αρμενίζουμε
χωρίς εικόνες και μουσική
τίποτις
αρμενίζουμε σε μια νήνεμη θάλασσα που τελειωμό δεν έχει

φαντασιωθείτε το λοιπόν
πάρτε μια ανάσα καλή και καθώς εισπνέετε
χαθείτε
στάλα στάλα τον αέρα να κάνετε
να γίνετε χίλια μύρια κομματάκια
από ιριδισμούς και παφλασμούς
μικρές φωνούλες που σας εκφράζουν
να διαλυθείτε
να γίνετε πολά εκατομμύρια μόρια χωρίς δομή
χαρείτε.

να χαίρεστε
όχι για κάτι άλλο
παρά μόνο γιατί σας νοιάζομαι
και μη με κουράζετε λέω!

φιλιά.


το ζαχαρολούκουμο με τον πρωινό καφέ σατράπη μη φωνάζεις υπομονή.

σιγή ιχθύος

το τέλμα, το τέρμα και η Άρτεμις.
Αυτή! σε λιβάδια με χορτάρι παχύ και φεγγάρι βαρύ, πάτημα ελαφρύ.
τόξο εύστοχο και θήραμα όλο το εναπομείναν θέρος.
του οποίου οι μέρες μετριούνται ανάποδα.
πάμε πάλι στο μηδέν.
πάμε και στο μείον οτιδήποτε.

τι καλό καλοκαίρι.
έφερε τη γνώση και τη συμμόρφωση.
έφερε την επανάσταση σε μορφή γρανίτας
ένα ίδιο πράμα με την εκδίκηση
κρύο, μπούζι.

έφερε και τη ματαιότητά του.
το αυτάρεσκό του.
την παγίδα του.

καλοκαιράκι που βαστάς στη μασχάλη το καρπούζι
στο ζωνάρι το μαχαίρι
στις τσέπες βότσαλα, άμμο από σπασμένες κλεψύδρες κι αστερίες.
καλοκαιράκι με μισοφέγγαρα στις κόγχες των ματιών
και μια πανσέληνο καρδιά
αργολικνίζεσαι σ απαστράπτοντα νερά
και μας κοιμίζεις
μας νανουρίζεις
μας τελματώνεις
με τα καλοκαιρινά σου τα φιλιά
μας πεθαίνεις.

μας ανασταίνεις
με μια χαρά παραληρηματική
τις αποπνικτικές βραδιές σου
που τα λόγια περιττεύουν
τα κορμιά ιδρώνουν
κι οι ανάσες γίνονται θυμός, ήττα και νίκη.

πόση ζωή έχει η ζωή;
η ζωή έχει ζωές πολλές.
χίλιες μυστικές κλειδαριές
κι απόρθητα μικρά - μεγάλα κάστρα
ζωγραφιές στις νευρώσεις των πράσινων φύλλων
κι απόηχους από ξεχασμένα όνειρα αγουροξυπνημένους στα θαλάμια των κοχυλιών.
έχει τα βήματα σου
τα δάκρυά σου
και μια συγνώμη.

η ζωή δεν έχει pourquoi la guerre.
πάει μαχόμενη και δεν αντιστέκεται σε κανένα "θέλω" της.

αν πρέπει να πεθάνω για να μπορέσω να πετάξω
επειδή δεν μπόρεσα να με καθυποτάξω
ας είναι.

ίσως άσχετο
αλλά εντάξει.
μ'  αρέσει.


μ΄αρέέέέέ

και δεν ντινάι

ούτε έβερ ούτε τουντάι
του ντάι σε λέω πιθαίνουουου!!

ντινάι-δηνάρια
δάκρυα
στο πουγκί της ψυχής

φλούτος είναι η αγάπη
εστέ σπάταλοι
 -τούτο το χρήμα είναι σαν το ψάρι' αν δε φαγωθεί φρέσκο θα μυρίσει!

και που' σαι;

σουσ!

αποσιωπητικά..

ποιητικά, ναι

και σιωπηλά..

des clauses conditionnelles

0 σχόλια

ΔΤ ΔΝΤ κι άλλα διττά
όλα τους μπαγιάτικα με κομμένο θολό μάτι
να, σαν και το δικό σαν ξύπνησα σήμερις το πρωί.
ωραίο το τσακίρικο το κέφι
μονάχος σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα
μα η επαύριος μαρτυριάρα
να κάτι μάτια ασβού
και μια κομμάρα...

τι ωραία!
ψόφια η πόλη
έκανα περίπατο το απόγευμα και δεν υπήρχε ούτε γάτα!

γυρνάω στο σπίτι
0 σχόλια.
- είναι χρήσιμα τα σχόλια;
ίσως κάποιες φορές μου φτιάχνουν το κέφι
άλλες φορές με προβληματίζουν
άλλες με κάνουν να δυσανασχετώ, που συμβαίνει πολύ σπάνια.

ας είναι.
δε χαλάω σήμερα τη ζαχαρένια μου.
μέλι - γάλα.

και καθώς το βράδυ αργοκυλά
κι ο ανεμυστήριος κλωθογυρίζει
και μου φέρνει ένα τραγούδι  ίδιο στο μυαλό
έτσι, λοιπόν, μ αυτήν την ωραία διάθεση
σας καληνυκτίζω
σας καλημερίζω
όλα καλά
το ψάρι που το λέγανε χελιδόνι.

ενός λεπτού σιγή

κι ενός δευτερολέπτου αποσιώπηση.
μούμπλε μούμπλε μούμπλε.
έτσι κάνει η μαρμάγκα σαν μας τρώει
σκέψου ωρέ μυ-αλέ!
δεν βράζει ο μυελός των οστών σου, δεν βογκά η σάρξ σου, τίποτε π ανάθεμά σε;
μα τίποτε πια;

δίνω την ευτυχία ν' ανάψω κερί στην Παναγιά
κι αντιδώρι παίρνω
τι παίρνω μη τα λέμε
μη τα μολογάμε
το τί παίρνω.γμσέ τα.
αν παίρνω τίποτις.
έτσι, για το καλό, για να καίω ως λυχνία, ως φάρος εις το σκότος
εν τω μέσω του κενού.
Au-dessus de l'abysse .

έλα ντε μου που παίρνω όμως π ανάθεμά με!'
παίρνω, ξεύρω τες ανάσες σας
και τες βαρεγκόμιες σας ούλες τες ξεύρω
κι έρχομαι και σας αφουγκράζομαι' κει που δεν το συνερίζεστε.
άμα σας ξεύρω κι από την καλήν κι από την ανάποδην.
όχι παίζουμε.

είναι και 15αύγουστος
ποιος να μείνει πια σ αυτήν την άμοιρη πόλη;
μόνο αυτές οι αστικές πανωλεθρίες
που τις βλέπουμε και μας γυρνάν τ άντερα
αλλά είναι και χαριτωμένες
-χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα χ!

α μνημόνιο

και που 'σαι;

 εκείνο το ΔΤ αν του βάλουμε κι ένα Ν --νέα- στη μέση'θα γίνει ΔΝΤ

να μη ξεχνιόμαστε.

vino vita est

άσπρο πάτο!

ξέρω και να σκάβω.....

σιγή ασυρμάτου -κείμενο στη νοηματική.

ετοιμάζω κάτι μακροσκελές και αρκούντως αρτιστίκ. ναι, ξέερω ψοφάτε για κάτι τέτοια.

σήμερα πέφτουν αστέρια, έτσι λοιπόν μπήκα σ ένα βαθύ λαγούμι με πολλές μπύρες που υπόσχονται κέρδη ζηλευτά, με την απέλπιδα ελπίδα να πιω και να κερδίσω, αν όχι χρήμα, μια  στιγμιαία παρεκτροπή απ το κανονικό.
τι σου είναι και το καλοκαίρι! είμαστε που είμαστε ναυαγοί σ αυτή τη ζήση - μας ξεβράζει μια μήτρα και μετά τρέχουμε και δε φτάνουμε και να! οι φυλές κανιβάλων και να! η αχανής θάλασσα και πρόσβαση καμιά πουθενά, και ό,τι άλλο ωραίο και θεάρεστο - εμ βέβαια κύριε θεέ' συ εκεί ψηλά μας κοιτάς και διασκεδάζεις! σας έρθει.
είπα Αύγουστος είναι, αυτοκράτωρ και δε συμμαζεύεται, να κάνω μια "αυτοκρατορική" λίστα με τις προτεραιότητές μου αλλά έμεινε άγραφο το χαρτί καθώς ποιος έχασε τη μιλιά του να την βρω εγώ; με τρώει η πατούσα μου, έχω μίλια να κάνω να βρω τροπικά λουλούδια και φρούτα και κανα περίπτερο για τσιγάρα κι άλλες μπύρες, κι άλλες κι άλλες μέχρι να γίνω καπνός κι αφρός ταυτόχρονα. μα και ξεμά αυτοκαταστροφικότης jusqu' au bout, μέχρι τα μπούνια που λέγαμε χαριτολογώντας αι κορασίδαι, χεμφ.
αυτά και τέλος κι αρχή της νέας μέρας, γέννησε πάλι το παλιοθήλυκο, αχ ξετσίπωτη λέμε!!! και είναι τώρα μες στη φροντίδα και την αφοσίωση κι εγώ βεβαίως την επαινώ και τη μοσχοταΐζω μη μου κακοπάθει, εφτά στο θεό σας έβγαλε και με τα χίλια ζόρια, τι μασάζ, τι χαϊδολογήματα, τι το κλιματιστικό στο φουλ κι αυτή βαρογκόμαγε και δεν έβγαιναν τα μικρά νιάου, πα πα πα!
τοσοδούλια και μικρά με ροζ κοιλίτσες και κάτι πατουσάκια τρε μινιον, έχει κι ένα ολογκρί, όσοι πιστοί προσέλθετε κι όποιος προλάβει, έχει κ ένα ολόμαυρο - για να χαίρεται ο "κατά βάθος άσπρος" (που είναι ένας ολόμαυρος γατούλης έξι πια μηνών, που έχει μόνο ένα νυχάκι ολόλευκο κι έτσι προήλθε τ όνομά του, που δε θα έχει ανταγωνισμό).

ξεύερετε που σας αγαπώ και σας νοιάζομαι, μη το κάνουμε και θέμα φτου μανά,
να είστε καλά, κι αν αυτό συμβαίνει, τσιμουδία!
-εξ ου κι ο τίτλος.

φιλιά
χαδάκια
ματιές
ό,τι σας αρέσει.

αλλιώς, όπως λέει κι ένας καλός κύριος
αν δε κλάψει το νινί δεν έχει φαγί.

[προαισθάνομαι ότι κάποιο ανένταχτο αστέρι τελικά θα βρει τον τρόπο να τρυπώσει στο λαγούμι μου.
...]

tempest

θυελλώδεις άνεμοι και ξάνεμο πουθενά.
μα πότε θα βγει φωνή απ το λαρύγγι μου και θα πάψει η σιγαλιά;
μες στο νου μου αχταρμάς.
πλίνθοι τε και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι.


είναι η πεμπτουσία της απουσίας που χτυπά τις πόρτες του μυαλού μου;
ή ένας απλός καλοκαιρινός ανεμοστρόβιλος;
χου νόουζ;

πέρασε κι η γιορτή του "τι ν αυτό, κουπί;'
Ηλί Ηλί λαμά κλπ κλπ
και Ηλιαχτίδες
Ρα ρε!
ρΑ Α Ρα.
άρα.

μετά τη γιορτή του αΡα πάμε πάλι στα θυελλώδη μονοπάτια
έσπειρε, μαθές, η άνοιξη ανέμους
θερίζει το καλοκαίρι
φιλόπονο τα γεννήματα.

όπως στρώσεις θα ξαγρυπνάς,
κι εκεί που τα βλέφαρα βαρειά σα βρόχινα λουλούδια πάνε να γείρουν
ωπ!
ο ύπνος σε διακοπές.
χορεύει πάνω στα τραπέζια και φλυαρεί ακατασχέτως.
αφηγείται ονείρατα
αναπαμό δεν έχει.
είναι κι η μούσα εκεί κοντά.
πολύτροπος.
πολυτάλαντη μα α
ακαμάτα
ανενδοίαστη
ασύστολη
επαρμένη
δράκαινα και δόντια κοφτερά
νύχια γαμψά
φλόγινα μαλλιά.
καταστροφή,

καλά, λέω με το νου μου
εσύ πήρες το καπελάκι σου κι έφυγες
αγαπητέ.
εμείς να δούμε πότε θ αποδημήσουμε.
αλλά όχι.
εδώ, εν των μέσω θυελλωδών ανέμων βουρλιζόμαστε
και φάρος επιβίωσης με χαλασμένο λαμπιόνι.

La réalité frappe à notre porte
Mare Nostrum παιδιά!!!!

 δε μου επιτρέπω
καλό αυτό! το έχετε πει ποτέ στον εαυτό σας;
δε μου επιτρέπω
να συνεχίσω
κλείνω την ομπρέλα
να δω αυτό το μια μπάλα παγωτό φεγγάρι
μια μπάλα να κυλήσει στον οισοφάγο
να πάνε κάτω τα φαρμάκια
και ν ανέβουνε τα κύματα βουνά.

μια μικρή νοητική στέρηση
συναισθηματική έξαρση
το τερπνόν μετά του αφελούς.

μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα πρόβατο...
αρνάκι το αρνάκι' κι ένας λύκος με ανασφάλειες και φλογεροαμαθής
την κάτσαμε αγάπες μου τη βάρκα.
μη κοιτάτε κατά κει που σας δείχνουν
πάρτε σωσίβια
και μια χαντζάρα επίσης.
ματσέτα.

κόκκινοπ στη δύση λένε οι κινέζοι.
κάτσε να έρθει το φθινόπωρο και τα λέμε.
για την ώρα.
τραμουντάνα κι άγιος ο Θεός.

εγώ πιστεύω στο θεούλη.
θα σταματήσω να πιστεύω μόνο όταν αποδειχτεί επιστημονικώζ και βρεθεί και ανάλογο εμβόλιο.
χα.

πάντα το ένα είναι αίνιγμα.
ένα.
παγειωμένα στάτους.
απογειωμένο καλοκαιράκι.
υπό νεφελοσκέπαστων ουρανών.

έχει θυμό.

ψάχνουμε τη λέξη θυμός
θυμικό
αναθυμούμαι
θυμάρι
θυμίαμα
αααααα

φτάνει πια.

μα καλά

έρωτας ντιπ;

μα καλά 

έρωτας όλα.

όλα.

ντιπ για ντιπ.

όλα παρανάλωμα στο φώς της εκδικητικής σου υπόστασης.

στο γεγονός και μόνο ότι υπάρχεις.

γαμώτο.

και με το θυμό

κι άθυμη ακόμη με καταδυναστεύεις.

αλλά

σ ένα άλλο όνειρό

κοιτάς τα μάτια μου και κλαις.

γεια

χωρίς αντίο.

κροκοδειλάκι αγάπη μου.

κι άλλη καταγίδα

μ έχει πνίξει η ρουτίνα και δε βλέπω του κεραυνούς που έρχονται στη ζωή μου.

ύπουλοι, ύπουλοι, μετά την καταιγίδα

ωραίο ποίημα.

ακόμη να κλάψω.

καταιγίδα

ξεκίνησε μ ένα φύσημα
ένα αεράκι.
α τι καλά!
ας ανοίξω τα παράθυρα να φύγει η στατικότητα.
λίγα συννεφάκια
σαν αμμουδιά.
μια αμμουδιά που πλησίασε, πλησίασε κι άλλο
σκέπασε τον ουρανό.

μετά χαμός.

χαμός.

χαμός.

κι άντε να μαζέψεις το κοπάδι με τις γάτες!

βρέχει ακόμη

πιο ήπια μα επίμονα.

χοροπηδητά στην κουζίνα.

είναι το νυκτόβιο του χαρακτήρα και

το νεαρό της ηλικίας.

χμμμ...

εντάξει.

Juillet

πεμπτουσιωνόμαστε
εξαϋλώνομαστε
αυτό το καλοκαίρι;

 Old love, new love
Every love but true love

αυτό καλοκαίρι που άρχισε να δείχνει τον αληθινό του χαρακτήρα.

κι εμείς;

στην τρούπα;

στη χαβούζα;

στο πηγάδι;

στες παραλίες με ολόσωμα ή και μπικίνι ή και τίποτε -ωχ μωρέ!

ο αγνός κι αθώος - μα τελείως παραλής εαυτός μου εξίσταται με τα καθημερινά

αν πάει -αν τολμήσει να πάει και διακοπές, ωχ ωχ ωχ

εκεί θα πέσει μεγάλο γέλιο.

θα κλάψει και η αρκούδα κι ο αρκουδιάρης.

γυρνάει και γυρνάει ο αμενυστήριος

αρμενηστήριος

ανεμιστήριος.

σταματημό δεν έχει.

μου έχει κάνει το κεφάλι καζάνι.

θέλω ένα τίποτα.

ένα πάπαλα.

μόνο μια στιγμή' αναδιοργάνωσης.

καλά τώρα αυτή η λέξη γιατί μου κάνει κάτι σε Αρμαγεδδών δεν ξέρω. 

θέλω να σας πω ότι είμαστε καλά

και να σκάσουν οι οχτροί μας κι όλοι τους οι φίλοι

και πως

με τις ζέστες μη σκιάζεστε

θυμώστε εκραγείτε

αλλά προπάντων βραχείτε

σε παραλίες, ντουζιέρες, μπουγέλα ή ό,τι!

βραχυκύκλωμα

βλέπω το σπίτι με το δέντρο απέξω

πάω με το γάτο μου εκεί

αυτός, συνετός και μετρημένος,  με κοιτάζει και βγάζει ένα μουρμουρητό.

πάμε να μείνουμε σ αυτόν τον ξένο τόπο.

τα ντουβάρια μυρίζουν αλλιώτικα.

δεν υπάρχει στάλα ανάμνηση από τσίλι ή φρέσκο λάιμ για τ ατέλειωτα τζιν τόνικς.

δεν υπάρχει ούτε μια χτεσινή εφημερίδα εδώ.

ούτε ένα λερωμένο ρούχο στο καλάθι.

ούτε μια γνωστή κι αντιπαθητική φυσιογνωμία στον περίγυρο.

πω πω βάσανο.

το φεγγάρι αχνοφαίνεται.

είναι καλοκαίρι.

η νύχτα μοιάζει του μάνγκο.

θέλει τη σωστή ώρα και το σωστό χρόνο.

εγώ πάλι θέλω μόνο να ξαποστάσω.

θ αφήσω τα βιβλία στα κουτιά τους.

και θα φοράω ένα σορτσάκι κι ένα μπλουζί, το ίδιο μέχρι να μου ρθει.

 οι νεκροί με τους νεκρούς

κι οι ζωντανοί με τους ζωντανούς.

ζωή στο καλοκαίρι/ αθανασίας μετάληψη, αμήν.

πανσέληνος Ιούνη.

κοιτάμε πότε - πότε ψηλά;
όταν ρίχνουμε το κεφάλι πίσω και το βλέμμα στον ουρανό, άραγε κοιτάμε;
κι όταν το φεγγάρι είναι τόσο έκδηλα φωτεινό που όλα λάμπουν, τότε;
αφενόμαστε στο γλυκό του φως ή πάμε στην πλησιέστερη κρυψώνα;

τριήμερο, μικρές διακοπές.
αν οι σκέψεις κάνουν διακοπές.

με το φεγγάρι στα πιο τρελά κέφια του ψαράκι γιοκ.

θερμή αδράνεια, περισυλλογή.
μακαριότης.
μη βγάλεις άχνα' άσε τη νύχτα να μιλήσει
κι αν τίποτε δεν πει
κάτι θα 'ναι κι αυτό
κάτι θα ξέρει.
οι σκιές της βεράντας πιο έντονες, πιο πυκνές.
η ανάσα του καλοκαιριού φρέσκια ακόμη.
μια υποτυπώδης απουσία χαρακτηρίζει τις νύχτες τούτες στην πόλη.
αραιά και που ένα αυτοκίνητο περνά, μετά χάνεται.
η άκρη του κόσμου δεν υπάρχει
αέναος κύκλος το ταξίδι.
η μήπως κάποιες φορές κοντοστέκεται
μπρος σε πόρτες κλειστές
από επιλογή ή μοίρα κλειδωμένες;

φτηνό το κρασί, ακριβό το μεθύσι.
στοιχίζουν όλες αυτές οι αναμνήσεις που ξεβράζει η φουσκοθαλασσιά.
που παραταγμένες σκαρώνουν παιχνίδια
η ώρα περνά.
χωρίζουν - ανασυντίθενται
φτιάνουν σκέδια κι εικόνες
και μετά σκορπίζουν στις γωνιές κι αφήνουν πάλι τις σιωπές
αν δεν προλάβεις να μουγκρίσεις.

ουφ - ουφ - ουφ - ουφ - ουφ

Είναι Κυριακή.

Αύριο Δευτέρα.

Είναι Αργία.

Του Αγίου   Πνεύματος.

Υπάρχει Άραγε Πιθανότητα Να

Φωτιστεί Το Αραχνιασμένο Πνεύμα Μου;

Μπα.

Δε Νομίζω.

Φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα.

Καλή βδομάδα.

μέρες στην ΕΡΑ (ψηφιοποίηση αρχείου, πρακτική.-διάλειμμα για μαμ και αλληλογραφία)

Γιατί γράφουμε;

γράφουμε και ξεγράφουμε.

Τί φταίνε τα παληά μας τα παπούτσια;

ακούω το ίδιο τραγούδι συνέχεια.

Κακές συνήθειες.

Σήμερα πήγα στην λαϊκή κι αγόρασα ροζ και γκρίζα μαργαριτάρια.

Αν δεν έρθεις στο διαστημόπλοιο δε θα χεις καταλάβει τίποτα από μένα.

Είναι σκοτεινό, με στριφογυριστές καρέκλες, αμέθυστους στον υπολογιστή. Θεραπευτικά κουδουνάκια απ την Ινδία. Φωτάκια καρδούλες. Ένα αληθινό κερί με μπλε σχέδια. Φουλάρια γαλαζοπράσινα και ροζ για να μη σκονίζονται τα μηχανήματα. Ένα κακτάκι. .Καραβάκια από χαρτί τον αριθμό δύο που μου έφτιαξε ο Ηλίας ο γιος της Ελένης της δημοσιογράφου και το ένα έχει τ όνομά του και τ άλλο το δικό μου. Μια βενετσιάνικη μάσκα. Κι ένα χάος από μηχανήματα π αναβοσβήνουν. Αμέτρητα ψιλολοΐδια σε κουτάκια, πυκνωτές, βίδες, κατσαβίδια, καλώδια, απομεινάρια από υπολογιστές, παλμογράφοι, μετρητές, σακούλες , σακουλίτσες, ημερολόγια από την προηγούμενη χιλιετία Είναι ωραία. Μουσικές από τη Βολιβία ενώνουν τα τραγούδια τους με δημοσιογραφικές συνεντεύξεις. Ηθοποιοί που διαβάζουν Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και ταξίδια στα πέρατα του κόσμου. Ένα παρελθόν που φωνάζει πως είναι εδώ.

Μέσα σ αυτή την ατμόσφαιρα κι αυτό το κλίμα, πώς να μη σε σκέφτομαι. Αφήνω το μολύβι και τρέχει ο έρμος ο νους. Πάει στο μαλλί της γριάς. Μια αγκαλιά, ένα χάδι, μια ζεστασιά. Κι ένας πανικός διάχυτος. Πονεί το έρμο το κορμί. Π αναζητά τη γαλήνη. Σταματήστε τη γη να κατέβω.

Ηρεμία, αγάπη, σθένος. Summer, λέω στον χαμερπή εαυτό μου, Summer. Συνετίσου. Και βάζω μια άλλη ταινία στο μαγνητόφωνο. Μια χορωδία και Domine. Κύριε ελέησον. Κατά το μέγα έλεός σου κλπ. Ορίστε είναι κι ο άγιος Κωνσταντίνος σιμά και βάζει την ουρά του. Κι η θαλασσίτσα, καραβάκια, παιδάκια στην παιδική χαρά. Χαμούλης.

Βάζω με το νου μου εσύ κι εγώ αραχτοί.

Ο νους μου λέει

ναι, αλλά πώς;

κι εκεί ξαναπάμε στο σταματήστε τη γη να κατέβω.

Ο νους μου ταξινομεί τα δεδομένα σε σειρά σαν ευσυνείδητος λογιστής ή καθώς πρέπει υπολογιστής.

Δε βγαίνει. Η απάντησή του.

Αυτουνού μπορεί να μη του βγαίνει, εμένα όμως μου έρχεται η αίσθησή σου από καιρόν εις καιρό και μου βγαίνει ωραιότατα.

Και πάλι όμως.

Κάτι, στο πήγαινε ,κάτι στο έλα, χάθηκε το σήμα χαθήκαμε κι εμείς.

Λέω να βρω κανά καλό παιδί, υδραυλικό ετών 28 να μ αγαπάει να με ταΐζει να μ ερωτεύεται μέχρι ν αφήσω τα κόκαλά μου στη μαύρη γη.

Και να μην πεθαίνω για πάρτη σου και να λέω ΘΑ ΚΛΑΨΩ κι όλοι οι παρευρισκόμενοι να γελάν.

γιατί στο κάτω κάτω – όπως λέμε έπιασα πάτο ΑΛΛΑ ξέρω να σκάβω!

Χαίρε βάθος αμέτρητο.

Τί τις κάνουμε τις γαμημένες τις υπάρξεις μας;

τι ναι η ζωή χωρίς την απόλαψη.

Τί ναι γω δίχως εσέ.

Χώρια απ το χαρμάνι σου η ζωή άνοστη μοιάζει.

Μα έμαθα να ζω χωρίς αγάπη.

Μέσα σ ένα κύκλο υποχρεώσεων και προσωπείων.

Δε γαμιέται.

Tanto

tanto

tantissimo.

Forte

fotre

fortissimo.

Piano piano

pianissimo

solo

solamente

solo solissimo

η νύχτα ακουμπάει στο βουνό

ηχούν μικρές πηγές και θόρυβοι διάσπαρτοι

σιμώνουν ξεμακραίνουν

καρδιές που ταξιδεύουν.

Τώρα είναι αργά.

Η σαμπανίτσα ακόμα ψύχεται ατάραχη στο ψυγείο μου από την πρωτοχρονιά.

θα την ανοίξω.

Χι χι χι.

Είσαι τ απέραντό μου.

Μια αγάπη μέχρι τ ανεπίτρεπτο.

Αχ γιατί δεν πήρα το φιλί σου εκεί στη γωνία των δρόμων σαν βρεθήκαμε.

Γαμημένη συστολή..

Εγώ η άνετη.

Πουφ.

Πιφ παφ πουφ.

Με πέθανε η αγάπη σου.

Μα τώρα.

Ωσάν πνεύμα.

Θα βρω ένα συνεργό.

Με σπιτάκι και κρεβάτι που το διπλανό μαξιλάρι θα χει τ όνομά μου.

Και χουζούρι.

Ώρες ατέλειωτες να ενώνουμε τις πατούσες μας.

Να λέμε πού πάει αυτό το καράβι..

θάλασσα ολούθε.

Αν ήμουν μάγισσα,

θα θελα να σαι ευτυχής.

Πλήρης κι ευτυχής.

Κι εγώ το ίδιο ασφαλώς,

στην άλλη άκρη της γης,

ή ακόμα σ ένα διαστημόπλοιο μακρυά από παντού.

Να, εδώ, τώρα.

Ήθελα καιρό πολύ να γράψω αυτά.

Κι άλλα πολλά

καθότι φλύαρη

που δεν πήγαμε για ένα φαΐ μαζί..

Για μένα το φαΐ είναι must.

Είναι το γαμώ το κέρατό μου η ζωή έχει πλάκα

και γείωση.

Μιαμ μιαμ.

Κι έτσι. Χωρίς την αγάπη σου

η ζωή μου έγινε μια παράταση σε μια παράσταση, άντε γεια. Αντίο.

τζα! ξενυχτάμε ξενυχτάμε ασυστόλως!

μετά τις γάτες ήρθαν τ' ανοιχτά παράθυρα.
τζερτζελές να γίνεται.

θυμάμαι μια φράση που λέει "μάρκα μ' έκαψες!"
και το "ψωνίσαμε από σβέρκο"

μάλλον κάνω εγκεφαλικές ανακατατάξεις
τα τα!

ωραίο το πόκερ.
το σκληρό πόκερ.
ωραία η ζωή.
"η ζωή μου"
πρέπει να λέμε
"είναι Ωραία, Πανδαισιακή, Ασυγκράτητη."

και να το ξαναλέμε
όπως υποστηρίζει και το μότο
"χαμογέλα' κάνει τους άλλους ν' ανησυχούν".


στο σκάκι, θες δε θες θα κάνεις μια κίνηση
βλακώδη ή ιδιοφυή αδιάφορο.
μια κίνηση θα την κάνεις.

οι πραγματικότητες είναι τόσο σχετικές
όσο κι αμμόλοφοι στις ερήμους.
αλλάζουν σχήμα και υπόσταση με το φύσημα του αέρα.

ο αέρας....
Ο Αέρας θύμωσε,
με τον Ήλιο μάλωσε.


οι πραγματικότητες συνεχίζουν να είναι σχετικές
ασταθείς
ευμετάβλητες

οι τραμπούκοι του σχολείου
που γίνονται με - σχετικά - μαθηματική ακρίβεια αποτυχημένοι.
οι πραγματικότητες....

ποιος πουλάει τσαμπουκά;
αυτός, ο ίδιος, μπορεί να βρεθεί στη λαϊκή να πουλάει "ό,τι πάρεις ένα γιούρο σε λέω"

μα καλά' δεν έχετε παίξει ούτε ένα παιχνίδι , οποιοδήποτε παιχνίδι, ποτέ στη ζωή σας;
εγώ που σας μιλώ έχω χάσει μια ολόκληρη περιουσία στα χαρτιά
α! όχι αυτά με τις φιγούρες και τους αριθμούς από το 1 ως το 10.
τα άλλα
τα χαρτιά των χειρογράφων.
και η περιουσία;
η ίδια η ζωή.
μια ζωή κλεισμένη στο μπουντρούμι
γύρω γύρω κροκόδειλοι
μια ζωή υπόδουλη της φαντασίας.
αχ.

στον αντίποδα
θέλω να γράψω
γάμησα τα χέρια μου να καθαρίζω χέστρες με χλωρίνες κι άλλα απολυμαντικά
αλλά δε μου το επιτρέπει η ευπρέπεια
-εν τω μεταξύ το έχω ήδη γράψει.
εδώ είναι το κόλπο.
να το λες αλλά και να μη το λες πάλι.

παιδιάστικα είναι όλα.
δεν την γλιτώνουμε
ό,τι μας έκατσε λεν οι ειδικοί
που η ανισορροπία τους είναι ο φάρος των αμφισβητούντων
μέχρι τα 5.
πώς λεν κι οι άλλοι
όλα ειπώθηκαν από την εποχή του Σολομώντα;

ξεύρουμε όμως πως αυτά τα άτιμα τα νήπια μας παίζουν όλους στα δάκτυλα!!!
το γνωρίζουμε απ' όλες τις πλευρές.
το έχουμε βιώσει
έχουμε υπάρξει κι εμείς τέτοιοι
μικροί δικτάτορες
παλιάάάάά

σ άλλους λείπει
σ άλλους διόλου.
ή έτσι λένε.

εδώ, περνάει ένα αυτοκίνητο απέξω.
ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ.

δεν είναι. είναι

είναι σαμποτάζ!

-αυτή η κυρία του απέναντι είναι μάλλον ζόρικη.
τόση ώρα βογκάει κι ακόμη ν ακούσω ένα "πεθαίνω"
ένα "αχ Θε μ" ένα "βοήθεια" ή έστω ένα "γαμώτη μουουουουου"-

συνεχίζουμε

αχ
αντι περισπωμένη οξεία
αντι περι σπασμός
αντιπερισπασμός.

-κοίτα εκεί!

και σου φρώνουμε το γλυκόόόόό.
όλα τα έχει ο έρωτας κι ο πόλεμος.
διαβάστε κανά αρχαίο πέραν της εκμαθήσεως παρκέρ περί της τραγωδίας

«Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»

άντε και κοντεύουμε!
ηχηρά επιφωνήματα δονούν τον ακάλυπτο. 

ψήφισε χρυσέ μου να κλείσουμε κάνα μάτι!

-ένας ρετρό μουσικόφιλος ακούει δυνατά το 
είδα κι έπαθα κυρά μου να σε φέρω στο νερά μου.

εδώ το καλό πόκερ.
ποιος έχει την πιο ιδανική μουτσούνα;
βασιλιάδες για μια μέρα
οι πραγματικότητες....

οὗ της βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.

αιώνες έρχονται

παρέρχονται

αντιπαρέρχονται

η σκοτεινή πλευρά της σελήνης

κρύβει μυστικές ευτυχίες

ή μάστιγες ;

είμαστε σεμνοί;

μετρημένοι;

ηττοπαθείς;

μπα μπα θυμώσαμε;

ησυχία στην αυλή.

μάλλον ήπιος ο παροξυσμός του πάθους.

ίσως -ευελπιστώ- να έπεται συνέχεια.

χι χι.

μέχρι τότε

Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

αλλά καλύτερα να μαζευτούμε όλοι σε μια συλλογική κουζίνα

θα βάλω τσιπουράκι

και να φυσήξουμε όλοι μαζί και δυνατά

- ω της πραγματικότητος- 

αλλιώς καρντάσια και κοπελλούδες

θα μας φάει ο μαύρος όφις.

μια φορά ήταν ένα φίδι κολοβό

πολύ κομπλεξικό

που αφού έφαγε το αυγό του

-μισό, το άλλο ήταν από την άλλη πλευρά του όσεαν μπλου-

πήγε κι έκανε μαθήματα σαβουάρ βιβρ.

επειδή τώρα νύσταξα φτάνουν οι παραβολές.

κάντε κουμάντο μόνοι σας.

Πούντο πούντο το δαχτυλίδι

 

ξενύχτι κι άγιος  ο Θεός.

σκέψεις που τρέχουν με ταχύτητα.

μα τί γίνεται τέλος πάντων εδώ;

σ΄αυτόν τον άμοιρο τόπο;

άσε, σκέφτομαι

καλύτερα να πάω να παίξω με την αλητοπαρέα.

κάπου κάποιον θα βρω κι ας είναι αργά.

και σιγομουρμουράω

"Πούντο πούντο το δαχτυλίδι

ψάξε ψάξε δεν θα το βρεις

δεν θα το βρεις, δεν θα το βρεις

το δαχτυλίδι που ζητείς,

δεν θα το βρεις, δεν θα το βρεις

το δαχτυλίδι που ζητείς!"

ποιο είναι το δακτυλίδι;

ποια είναι η αλήθεια σ' αυτά που βλέπουμε και ακούμε;

σ' αυτά που δεν βλέπουμε και δεν ακούμε;

ποιος ξέρει;

τηνκάνω,τσάο. 

ανεπίδοτες επιστολές

γεια.

Βόλος.

Αναρωτιέμαι πότε ξεκουράζεσαι.

Πότε ηρεμείς.

Ίσως όταν ανοίξεις την αγκαλιά σου και δώσεις λίγη ζεστασιά;

Ίσως, ποιος ξέρει;

Τί αγωνίζεσαι.

Οι αγώνες γίνονται με ήρεμη καρδιά και νικούν.

Πρέπει να μαθαίνουμε πότε να είμαστε εκεί και πότε να την κάνουμε (εννοώ από τις αγωνίες και τα άγχη μας).

Σε σκέφτομαι εντατικά και συχνά.

Κι ας τροχίζεις τα νύχια σου στην απαλή μου σάρκα, ανικανοποίητος, στυγνός και γκρινιάρης όπως μου φανερώνεσαι.

Τί κρίμα να βρίσκεις πως η αγάπη σημαίνει παραίτηση κι ανοησία!

Τέλος πάντων, ο καθένας με την άποψή του.

Κάποιο γρανάζι στην καρδιά σου

έχει το όνομά μου.

Κι ας πάει η ζωή 

όπου θέλει

ή

όπου την πάμε.

Έτσι είναι αυτά.

και πάλι γεια....

S.B.

Η εικόνα είναι από μια ανάρτηση ενός άλλου μπλογκ που λέγεται poste restante κι έτσι σκέφτηκα να ονομάσω και τη δική μου - το σκέφτηκα πριν το δω. όταν το είδα χαμογέλασα κι άλλαξα τον τίτλο.

Για τα σχόλια, θεωρώ πως δεν χρειάζονται.