Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΖΕΝ ΜΕ ΤΣΆΙ είναι παροιμιώδης. Έχουμε ήδη επισημάνει ότι το τυπικό της παράθεσης του τσαγιού προέρχεται από την ιεροτελεστία του Ζεν. Το όνομα του Λάο Τσε, θεμελιωτή του Ταοισμού, είναι επίσης στενά συνδεδεμένο με την ιστορία του τσαγιού. Το κινεζικό σχολικό εγχειρίδιο, που αναφέρεται στην προέλευση των ηθών και των εθίμων, γράφει ότι η τελετή της παράθεσης τσαγιού σ ένα προσκεκλημένο άρχισε με τον Κουάν Γιν, ξακουστό μαθητή του Λάο Τσε, που πρώτος προσέφερε, στην πύλη του Χαν, μια κούπα χρυσαφένια ελιξήριο στον "γέρο- Δάσκαλο". Δεν έχουμε καμιά πρόθεση ν αμαφισβητήσουμε την αυθεντικότητα τέτοιων μύθων, ιδιαίτερα, μάλιστα, πολύτιμων, αφού επιβεβαιώνουν την πρώιμη χρήση του αφεψήματος από τους ταοιστες. Το ενδιαφέρον μας για τον Ταοισμό και το Ζεν συγκεντρώνεται,εδώ, σ εκείνες τις ιδέες γύρω από τη ζωή και την τέχνη που αποτελούν έφραση αυτού που ονόμάζουμε Τεισμό.
"Η μετάφραση αποτελεί πάντοτε προδοσία", όπως παρατηρεί ένας συγγραφέας της δυναστείας των Μινγκ΄στην καλύτερη περίπτωση, είναι η ανάποδη ενός κεντήματος- όλες οι κλωστες βρίσκονται εκεί, όχι όμως η λεπτότητα των χρωμάτων ή του σχεδίου. Μήπως υπάρχει, όμως, σε τελική ανάλυση, κανένα σπουδαίο δόγμα που να μπορεί να ερμηνευθεί εύκολα; Οι αρχαίοι σοφοί δεν έδιναν ποτέ συστηματική μορφή στη διδασκαλία τους. Μιλούσαν με παράδοξα σχήματα, έτρεμαν μην ξεστομίσουν μισές αλήθειες. Στην αρχή, τους παιρνούσαν για τρελούς΄στο τέλος, όσοι τους άκουγαν έγιναν σοφοί. Ο ίδιος ο Λάο Τσε λέει με το ιδιόρρυθμο χιούμρ του: "¨οταν ακούν για το Ταό άνθρωποι μειωμένης εφυίας, γελούν με την καρδιά τους. Αν δε γελούσαν, δεν θα ήταν το Ταό!"
