σήμερα κουτσόπινα με παρεούλα κάτι μπυρίτσες -πάνε με το φασόλι- κι ο λόγος εξεστράτισε από το συνηθισμένο και πήγε προς τα πού; στο γνωστό άγνωστο θέμα. Εκεί η κουβέντα άναψε και πολλά ειπώθηκαν. Η πρώτη φράση ακούστηκε σιγανά. -Εγώ είπε η Δόξα η δασκάλα του καταυλισμού, δεν είμαι αγανακτισμένη, απεγνωσμένη είμαι. -Ναι είπε ο Συρανό ο φαρμοκοτρίφτης, κι εγώ αισθάνομαι ένα αδιέξοδο. Πιστεύω περισσότερο σ ένα Γκαντικό τρόπο αντίδρασης.- Ναι καλά τα λες είπε η Λιλίκα η ντιζέζα του εγγύς σαλούν, μα μ αυτόν τον τρόπο μήπως ανοίγεται ο δρόμος σε κάποιους τυχάρπαστους να καρπωθούν το στωικισμό μας και να κάνουν ότι θέλουν; Ο Θεούλης πάλι μασούλαγε κι έλεγε Δημοκρατία και πράσιν άλογα! Θεούλης ειν αυτός ότι θέλει λέει. Η Δόξα που κάνει ολημερίς κι ολονυχτίς λίστες εσόδων κι εξόδων να θρέψει τα παιδιά της έκανε μια πεταχτή αναφορά στις απεργίες του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου που συμπίπτουν όλως παραδόξως με τις μέρες πληρωμής των καθηγητών και τον αντίκτυπό της σ αυτούς που την λούστηκαν ( σοκ και πανικός πως θα ζήσω πως - ΔΕΝ είναι σουξέ -). Τελικά η Ταχυδρομική άμαξα πέρασε αλλά άφησε ένα υπονοούμενο σαν πονηρή ερωμένη -κι αν δεν ερχόμουν....Ο Συρανό που δεν είναι και πολύ της μπύρας - ευτυχώς γιατί όπως λέει και μια γραφή που δα στο δρόμο ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ. ΔΕ ΦΤΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ- αλλά είναι λάτρης της τηλεόρασης μέγας, μας ενημέρωσε για τα λεχθέντα της κυρίας Ελένης Γλυκατζη-Αρβελέρ που είπε πολύ σωστά πως τι να πει κι αυτή μια Βυζαντινολόγος είναι αλλά στο Βυζάντιο υπήρχε ο θεσμός της Αλληλεγγύης και ακόμα πιο παλιά στην Αθήνα τα Σεισάχθεια -τώρα θα μου πει κανείς ο Σόλων ήταν ποιητής τέλος πάντων-. Πες τα κορίτσι μας!! Ειρηνιστής γαρ. Στο ξώφαλτσο ήρθε κι ο Γιωργάκης ο Γόης - καμία σχέση μη σας μπαίνουν ιδέες!- και είπε Αχ τι να κάνει ο Έλληνας που βρίσκεται ξεβράκωτος στ αγγούρια! σκούπισε τους αφρούς της μπύρας απ το περιποιημένο μουστάκι του κι έφυγε με το μόνιππο του. Η Ωραία Ελένη ωραία και τέλος, που τίποτε δεν έλεγε παρά μόνο ξεφλούδιζε την ετικέτα απ το μπουκάλι της μπύρας και αφού τα κατάφερε έκανε σχεδιάκια στο πίσω μέρος, μια στιγμή σήκωσε τα μάτια κι είπε τρυφερά- έτσι είναι η φωνή της και δεν αλλάζει- -¨Ενα κυλιόμενο μποϋκοτάζ χρειάζεται και ξανάσκυψε στις ζωγραφιές της. Πέρασε η ώρα, τέλειωσαν κι οι μπύρες και στο ξεπροβόδισμα, κεί στο κατώφλι, απ ένα διπλανό διαμέρισμα κάποιος έξαλλος προσπαθούσε μάλλον να μάθει στο παιδί του Ιστορία - εξετάσεις τρέχουν αυτόν τον καιρό..- . Κοντοσταθήκαμε κι ακούσαμε που έλεγε με βροντερή φωνή.- Ο Ζοζέφ Προυντόν, είπε " Η ιδιοκτησία είναι κλοπή!". Βρε τι μαθαίνουν τα σημερινά παιδιά! πολύ προχωρημένο το εκπαιδευτικό σύστημα! Αναρχισμός από τη εποχή του Ρουσσώ, δυο αιώνες πριν! Αποχαιρετιστήκαμε λέγοντας το ελπιδοφόρο "σταμάτησε η παθητικότητα" κι ενώ οι φίλοι απομακρύνονταν ο Θεούλης που χε ξεμείνει να κάνει και μια σπονδή με μπέρμπον είπε πάλι το δικό του. - Θα υποφέρουμε όμως... θεούλης ειν αυτός, ότι θέλει λέει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου