Κρυφές πηγές, ενός δάσους αλοφρόσκιωτου. Άνεμος στα δέντρα.Το φεγγάρι σ ένα ασημένιο ουρανό' φεγγάρι, φεγγάρι, φεγγάρι. Έπεσε στο πιάτο μου, τρύπωσε στη μπουκιά μου' φεγγάρι φεγγάρι φεγγάρι. Μαγεμένη σιωπή στην καρδιά ενός βουνού ξεχασμένου απ τον κόσμο. Ψιθυριστό μυστικό, μυστικό φεγγάρι. Ξεπήδησες από τα δάκρυα μου, φεγγάρι, φεγγάρι. Στ ονείρου το λιβάδι πράσινο παχύ χορτάρι απλωτό, πάχνη πρωινή. Φεγγάρι ιδρωμένο, σώμα κοιμισμένο, γαλανή η αυγή και σε καλεί φεγγάρι, φεγγάρι, φεγγάρι. Θα μείνει το αίμα μου ορφανό φεγγάρι φεγγάρι. Θα μείνω δω και θα σαι κει φεγγάρι. Μικρό, τρυφερό, λευκό, απαλό φως. Φεγγάρι, φεγγάρι, αχ φεγγάρι μου.
Αχ, κάποτε, φεγγαράκι-και αρκούσε- λαμπρό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά, σου μιλάω για το απόλυτο χάσιμο! Έβαλα το βίδεο να παίζει, άκουγα τη μουσική και χάζευα τον φάρο (που έχεις πάνω δεξιά)ανάμεσα στα σύννεφα που περνούσαν σε πλήρη οθόνη. Απίστευτα χαλαρωτικό! Ότι μου χρειαζόταν για το μεσημεριανό διάλειμμα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά βρε θηρίο πως τον έβαλες αυτόν τον φάρο έτσι. Πες και σε μένα τον αδαή...
ΑπάντησηΔιαγραφή