Η Τετάρτη ανοίγει σαν λουλούδι..
φύγαμε μια στιγμή από τον κόσμο τούτο, απαρνηθήκαμε τη βαρύτητα, γίναμε αστραπές γαλήνιες, φωτεινές σκισμές ενός κόσμου φθαρτού κι άφθαρτου μαζί. Ο χρόνος κρατά την ανάσα του. Μάτια μέσα σε μάτια, καθρεφτίσματα στεναγμών, βουβών συλλαβών. Η απόλαυση παίρνει τα ηνία και πάει εκεί που η φαντασία δεν μπορεί να φτάσει. Και χωριστήκαμε πάλι, μ ένα φύσημα. Στου ουρανού τις αχανείς λεωφόρους.
...νυχτερινή συνεύρεση πλανόδιων αγγέλων.
Αυτό το "απαρνηθήκαμε τη βαρύτητα" πως μπορώ να το κάνω κι εγώ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!