η νύχτα κατακάθεται με μάτια κοκκινισμένα
είναι η φωτιά η φταίχτρα, αυτή η φωτιά που πυρπολεί τις Παρασκευές, όλες τις Παρασκευές
για να τις εξαγνίσει μ ένα Σάββατο.
κόντρα στην κόντρα, αγάπες και στιλέτα, άκαρποι πόθοι κι ανέλπιστα βλαστάρια,
λέω πονάω, γεννάω
μιαν ιδέα, μια μουσική, μιαν επανάσταση..
μα η επανάσταση δε χρειάζεται εμένα. Χρειάζεται τον εαυτό της.
es amοr.
μάλλον εγώ την χρειάζομαι αυτή..
περικοκλάδες σκέψεων, ονείρων...έβλεπα ένα όνειρο.
ήμουν μπροστά στο νιπτήρα μου και σιάχνοντας τα φρύδια μου, πέρασα ασυναίσθητα το χέρι απ τα μαλλιά μου. Κι εκεί μέσα, μέσα στα μαλλιά μου υπήρχαν τρυπωμένοι μελωδοί αιολικοί που ντιντίνιζαν ευτυχισμένα. Τούφες μελωδοί που με παρέσυραν σε μιαν ευδαιμονία αλλιώτικη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου