Σε πεθύμησα... Σασυφής 18, παλιό.

Βράδυ στην κουζίνα.

Το ψυγείο βουίζει και το ρολόι τεμαχίζει τη χρόνο, υπνωτίζει το χρόνο.

Λατίνικες μουσικές φέρνουν καλοκαίρι μ ασθμαίνουσες φωνές. Έρωτες σε απόγνωση.

Εκεί, στα γαλάζια βουνά όπου η έρημος ακουμπά στο κύμα, εκεί βρίσκεται ο Σασυφής σαν πνοή φλογέρας και πετά. Και μετά κατακρυμνίζεται στης πόλης την κάψα, τη νύχτα, ανίδεο θύμα κάποιας γυναίκας μάγισσας. Που βροντά τα τακουνάκια της και σιέται η καρδιά του. Που τον κοιτά με μάτια που καίνε,προμήνυμα ιδρωμένων κορμιών κι εργατικών ανεμιστήρων.

Ήσυχη η νύχτα.

Ήσυχη η πόλη.

Μόνη η μουσική χορεύει ρούμπα με τον καπνό απ το τσιγάρο του Σασυφή.

Μια αργή ρούμπα με γεύση ρούμι κι αποθυμιά,

για ένα ξεγλίστρημα στ άστρα...

[ βράδυ στην κουζίνα που το περάσαμε μαζί με Havana Club και μουσική από το ράδιο Cosmos..]

εικόνα