γραμματείς και φαρισαίοι, υποκριτές.

1.
η άγνοια χτύπησε την πόρτα της αμάθειας και είπε
-έλα καλή μου ,να πάρουμε ένα τσάι!
η αστική χολέρα, πάλι, χτύπησε την πόρτα της χωριάτικης μικροπονηρίας.
-εμείς θα μείνουμε, διακριτικά, στα παρασκήνια, εσείς θα πάτε στη Λωζάνη.
χώρες και χωριά.
και στη μέση το πουθενά.
δεν είναι κόμμα αυτό, είναι προορισμός.
όταν η πρόοδος είναι πισωγύρισμα, και τα δύο στο πι θα τα βρείτε, τότε κλάψε με μάνα.
λέω και το εννοώ, είναι δηλαδή μες στο κούφιο μου κεφάλι, ο άνθρωπας σήμερα αισθάνεται εξαπατημένος.
καλά τα καρτέλ κι οι -πώς τους λένε; α!- πρόσκαιροι παράδεισοι, μα για να πας στον παράδεισο πρέπει ν' αγιάσεις! ναι, ν' αγιάσεις!
ν' αγιάσει το στόμα σου Χρυσόστομε! που λέγαν κάποτε των καπότων, προφυλαγμένα στόματα.
όπως έλεγε, πολύ σοφά, μια φίλη, διατελούμε εν ασθενεία.
χρήζουμε θεραπείας.
αυτό πια, όλοι το καταλαβαίνουν.
και παίρνουν ό,τι χρειάζεται. να λυτρωθούν.
Λύτρωσόν με από καταδυναστείας ανθρώπων, και θέλω φυλάττει τας εντολάς σου. 
εντός των τειχών. 
μακριά η Νινευή.
μακριά και κοντά.
οφθαλμαπάτες.
Ζούμε ακόμη υπό τη σκέπη δεισιδαιμονιών. "Κάνε κράτει" στο πολύ αργά πια. Ζούμε σε μια λαίλαπα εξαθλίωσης. Τσιγάρο που κάηκε στο άψε σβήσε. 
Λέει ο ψάρης τα δικά του. Αυτός έχει καβάτζες. Εσείς;
δε θέλω ν' ακούω για λίπος και λίγδα. Να μου λείπει το βύσσινο!
χαίρομαι που μπήκε στο ντι εν έι μας το καλό.
κι ακόμα δε σφαζόμαστε.
βασιλείς εν κόσμω, υπηρέτες στα ουράνια.
κι ο Παύλος.
έχασε την όρασή του κι επανήλθε η ακοή του.
ουδέν κακό αμιγές καλού.
με λένε old fashion που δε χρησιμοποιώ γλώσσα του πεζοδρομίου, που θεωρώ την οικειότητα να ναι ευλογία, χαρά της σκέψης, της ακοής, του λαλείν. 
αμ, αγάπες μου, την ξεύρω καλά την πεζοδρομικήν, κι ως εκ τούτου επιλέγω.


ύπαγα εις τόπον χλοερό, ένα Ερμιτάζ κρυμμένο στα Ουράλια, τέχνη υπό φύλαξη, μιας μακρινής εποχής, όπου το ωραίο κι ο αληθής κόπος, δεχόταν σέβη.


που πήγε το ωραίο τώρα; σε ταμπελάκια, ετικέτες, και πίσω απ' αυτές είλωτες.
δεν τους ξέρουμε, δε μας νοιάζουν;
μα, θα γίνουμε κι εμείς είλωτες, είμαστε ήδη.
ΜΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

δεν μπορώ να το ξεπεράσω, δεν μπορώ, την ψυχολογία του όχλου, δεν μπορώ, δεν μ απομένει άλλο απ το να ενδώσω' κι όμως μες στο κεφάλι μου, αυτό το άθλιο καύκαλο, μια φωνή φωνάζει στάσου!

2.
Σασυφής
Στην πλώρη, άπνοια.
Στον πύργο ελέγχου αναταραχή. 

 

παιχνίδια

"θα σ αγαπούσα αν"

άμα είσαι καλό παιχνίδι.

δεν είμαι παιχνίδι.

είναι γυναίκα κι άντρας είμαι, άμα λάχει, και πράμα.

ό,τι να ναι.

ευμετάβλητες συντεταγμένες.

χαράζω πορείες στο κορμί σου, πορείες που θα χαθούν σ' ένα ανεμοστρόβιλο.

η πραγματικότητα φυλάει τσίλιες.

κι η ιεροτελεστία γονατίζει τις δυνατές καρδιές.

το χρίσμα του ιππότη.

οι πότες, έργα του Toulouse-Lautrec 

ξέρεις που σ' αγαπώ, που πεθαίνω για σένα.

η ύπαρξή σου και μόνο με καλεί

όπου και να μαι.

σόναρ.

δεν έμαθες, μωρό μου, το θάνατο.

μόνο τον φοβήθηκες.

και καλά κάνεις.

το "ξέρω" με το "φαντάζομαι" είναι γείτονες,

άσπονδοι φίλοι.

με την καλημέρα κομμένη.

και βγαίνουνε στα ετοιμόρροπα της Κούβας τα στενά να πλέκουνε εγκώμια για το εγκόσμιο.

αγκομαχητά του έρωτα, αρώματα, πόνος, αλισβερίσι.

saludad

το να χέρι μου είναι ζεστό  και τ άλλο παγωμένο

τα να χέρι νίβει τ άλλο και τα δυο το πρόσωπο!!

      πάμε στις χώρες της γραμμικής Β
αλεύρι, πίτουρο, ψάρι, λάδι.
επιβίωση.
τα λιπόσαρκα κορμιά μας θ αγκαλιαστούν'σ ένα ύστατο αντίο.
ένα ύστατο σ' αγαπώ,
πάντα.

είναι αυτή η διάχυση, μέρος του όλου; μέρος του μέρους; ποιος έχει όλες τις απαντήσεις;

κανείς.

και περιδιαβαίνουμε, αστέρες απλανείς

σ' ένα σύμπαν γιομάτο σύμπαντα...

καλημέρα

Σάββατο

όμορφα!!!

εικόνα και μουσική από Nassis και από playlist του George S