Η γάτα και άλλα θηρία.

Φθινοπωράκι.
Πέφτει το μαλλί ακαταπαύστως.
Είναι αυτό που λέμε τριχόπτωση ή συναισθηματική φόρτιση;
Το καίω λοιπόν και κάνω κοτσιδάκια με τις στάχτες.
Με κυνηγάει μια γλώσσα που δεν μιλιέται πια'
με τσακώνει εκεί που δεν το περιμένω κι αρχινά'
κάτι μου λέει μα δεν καταλαβαίνω.


Στον ύπνο μου ήρθε ένας τύπος.
Φορούσε σαρίκι, ευρωπαϊκό κοστούμι, αμερικάνικα σπορτέξ και κρατούσε γκλίτσα. 
Αμάν πια! Όλοι για ψυχανάλυση είμαστε!


-Δε σ' ακούω.
-Γιατί;
-Γιατί τραβάω τ' αυτιά μου.
-Γιατί τραβάς τ' αυτιά σου;
-Για να μάθουνε!

Σήμερα στο dinner -τραγανές τηγανιτές φτερούγες κοτόπουλου μαριναρισμένες με μπούκοβο και το αναγκαίο αλατοπίπερο, κάποιος είπε "κοινοβουλευτική ολιγαρχία".
Όταν μιλάει το κρασί....(άσπρο).
Μπορεί βέβαια να μιλάει και η Γαλλική ζαλάτα ή η μελαχροινή....(θα τα πάρω! μου το βγάζει το οι στη μελαχροινή λάθος και πού θα πάει η χροιά του μέλανος ζωμού, κι αν λάθος το σκαρφίζομαι ας είμ' εγώ λάθος και το σωστό -σωστό!).


Στην Αθήνα του πάλαι προ -ποτέ, τους δρόμους κοσμούσαν οι Ερμού κεφαλαί.
Ξέρετε κάτι για τον Ερμή;
Βαριά κληρονομιά. Βαθύ τ΄αυλάκι.
Το όλον και το ένα εναλλάξ
μια εσύ, μια ο βλαξ.
όπως έλεγε ο πατήρ.


Μα ποιο πάλαι παρα-ποτέ; Εδώ γίνεται της Μαρίας Θηρεσίας!
Ελλάδα με τα καρυοφύλλια σου! Εξελιγμένης τεχνολογίας αντιαρματικά κι άλλα πιο απλά!
Μπάζο το Αμέρικα απ' αυτής της απόψεως' δυάρα δεν πιάνει. Έχουμε όπλα σωρό, αστακοί σωστοί.
- ωραίο το έδεσμα υπάρχει. από ντρινκ πώς πάμε;-


Όλα φωνάζουν'
τα τηλέφωνα, τ' αμάξια, οι πόρτες στις τράπεζες, φωνάζουμε ο ένας στον άλλο.
Τόση επικοινωνία!


Στο Αμέρικα μεγάλο, σεβαστό ποσοστό του πληθυσμού δεν ξέρει να βάλει ούτε  την υπογραφή του - αυτό είναι τώρα καλό για κείνον το έρμο τον ασπρούλη που γεννήθηκε λίγο σκούρος; δεν ξέρω, δεν απαντώ!
Εμείς ακόμα έχουμε δρόμο...
Πόσο;
Ρώτησα ένα νεαρούλη 14χρονο που καυχιόνταν, θα πάει εκδρομή έλεγε στο Άγιο Όρος "και που είν' αυτό;"
Με κοίταξε με αβέβαιο βλέμμα και είπε με τόνο ερωτηματικό "Στην Αθήνα;"
Αθήνα και πάλι Αθήνα!
Να γίνουμε όλοι Αθήνα βρε παιδιά!
Μα Περικλή θα βρούμε;
Ή τον βρήκαμε -το λαχείο στη σακούλα δώρο -έκπληξη, να σας πω την αμαρτία μου άμα βρω τέτοια μπιχλιμπίδια σε περίπτερο δεν αντιστέκομαι. Δοκιμάστε και θα με θυμηθείτε!- φάγαμε και τα λεφτά απ' το συμμαχικό ταμείο και τώρα μας "τακτοποιούν" οι κάποιοι Σπαρτιάτες;;!!!


Ωραία αυτά τα γκρίζα κοτσιδάκια....


Πώς λέει ο Οσκαρ ο Άγριος στο θεατρικό του "Η σημασία του να 'ναι κανείς σοβαρός" ( στο περίπου)
-Κυρία, πρέπει να σας ανακοινώσω κάτι δραματικό!
-Τί! τελείωσαν τα σάντουιτς με αγγούρι;  
Επίπεδο λέμε! Ευροζώνη Αγνότητος! Και Άγιοι Τόποι! Άγριοι Τόποι. τόπι....
Οι Άγιοι Τόποι αντεπιτίθενται.
La classe ouvrière va au paradis.
Μα. σε μια σκέψη μόνο, ήπειροι υπάρχουν κι άλλοι και πορτοκαλιές aussi.


Λένε πως την Ιστορία την γράφουν οι νικητές.
Σιγά!
Την Ιστορία την γράφουν οι, απανταχού ενταγμένοι, γραμματιζούμενοι.
Αλλιώς θα το ρίξουμε στις ραψωδίες, σ' αυτό το υπέροχο μείγμα λόγου και φαντασίας που ο καθείς θα βάλει μια συνταγή, ένα σκύλο και διακοπές στην Πρέβεζα. και μετά άντε να μην αυτοκτονήσει ο Καρυωτάκης.
Γέλασε κανείς;
Εγώ μειδιώ. 
Τί θυμάστε απ' τους Μήδους;
Τί θυμόμαστε γενικώς;
Ν' απαντήσουμε ή θα μπει στη φοροκάρτα και θα το πληρώσουμε ακριβά, θ' ανακριθούμε σκληρά, θα μαρτυρήσουμε -λες και τώρα ξεσαλώνουμε-, στο ικρίωμα!!!
-Πήρες σοκολάτα γάλακτος; ε; ρεμάλι;;;; θα πεθάνεις!


Προς ποιητάς και ποιήτριας: 
( θρηνώ και θλίβομαι μου τελειώνουν οι πολυτέλειες, κοινώς τσιγάρα -άσχετο, μα αληθές)
Χρησιμοποιείστε τις ανάγκες σας και λέξεις. Μαζί.
Ανακατώστε με ανθρωπιά, λίγο υπερπέραν, μια δόση φύση.
Παράγετε έργο.


Έλεγα "γίναμε Θεοί και ξεχάσαμε πως είμαστε άνθρωποι".
Μα η θνητότητα έρχεται με κατραπακιά.
Μπούφλα.


Μελαγχολώ.
Το στόμα ξερό.
Στο αίμα μου κυλάει η χαρά.
Μα το κερί, φυτίλι δεν έχει.


Μια έτσι, μια γιουβέτσι, γιογιό γίναμε. Μια κρύο, μια ζέστη.
Μια τρακ, μια πατατράκ. 


Πως 'έλεγε σ' εκείνο το παλιό βιβλίο εκμάθησης Γαλλικών.
 Sur le toit la lune rêve... Une petite voiture passe.
-Ne roule pas si vite, lui dit la lune. Regarde - moi, ma belle lumière est là.
-Garde ta lumière pour toi, laisse moi!
 Et la petite voiture roule vite sous les arbres.
-Arrête, arrête, il fait noir là - bas, reste avec moi. Tu n' écoutes pas!
 Patatrac! Quel bruit! C' est la petite voiture qui culbute...
 Sur le toit la lune la regarde et rit.

εικόνα και ήχος

τσιγάρα τέλος, καλό ξημέρωμα.