Χαιρετισμός

Νύχτα Απρίλη, νέα σελήνη, ωραία νύχτα για εραστές και κλέφτες. Καλή αρχή, καληνύχτα σας.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

out in the open

Πανσέληνος  Οκτώβρη.
Βόλτα στα κλεφτά. 
Στο πίσω μέρος του προαύλιου της εκκλησίας,στο παρκάκι, σκοτεινιά κι ησυχία. Κουβεντούλα σιγανή για να περνάει η ώρα, τα θέματα που μας βασανίζουν δεν τα πιάνουμε εδώ, τ' αφήσαμε σπίτι ν' ανακτήσουν τις δυνάμεις τους ή τ' αντίθετο, για καλύτερα. Το φεγγάρι γκρινιάρικο "Πώς μ' αναφέρεις, αφού ούτε μια ματιά δε μου 'ριξες;" "Σου ριξα και μια και δυο αλλά δεν το πήρες χαμπάρι, μη μουτρώνεις". "Καλά, δε με πείθεις" "Δε θέλω να σε πείσω για τίποτε. Θέλω μόνο να μαι έξω απόψε, μ' αρέσει τόσο." "Εντάξει, εγώ δεν θα πω τίποτ' άλλο πια" "Καλά, μη λες."
Καυγαδάκια. 
Αφήνουμε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Γι αυτά που χρειάζεται να δουλέψει. Και μες σε ζεστά ρουχαλάκια, ταξίδια κάνουμε νοερά σε σύμπαντα παράλληλα, σύμπαντα άλλων εποχών, άλλων διαστάσεων. Αγγελούδια νιτρογλυκερίνης, εκρηκτικά φιλιά, χρωματικές αποχρώσεις του λιλά σε ιριδιζέ ένταση με ωκεανί λεκέδες, έγινε ο ουρανός η ανάσα του Βαν Γκογκ, μικρές χίμαιρες, μεγάλες χειμέριες νάρκες, προσοχή πού πατάτε!. Άτσαλες προσεγγίσεις επικινδύνων συναισθημάτων, των οποίων απαγορεύεται η διέλευσις, ε, και λοιπόν; Πνίγομαι για ν' ανασάνω, γδύνομαι για να ντυθώ τη νύχτα, παλεύω μ' ένα χάδι και το χέρι αβέβαιο. Αβέβαιη καρδιά. Μουδιασμένα βήματα στις φεγγαρογειτονιές. Εκεί που τ' ολόψυχα και το κατάκαρδα είναι ταύρος και ταυρομάχος. 
Λέμε άμα πάρουμε φακούς και πάμε σ ένα λιβάδι, βράδυ και κάνουμε τους σχηματισμούς των άστρων, τότε τί; Τότε θα πάμε ακόμη μια φορά, στη στροφή, στη χώρα του "τότε τί; "Εκείνη την περίεργη χώρα που μπαίνεις χωρίς διαβατήριο και βγαίνεις μόνο αν σε απελάσει, αλλά οι υπάλληλοι είναι νωθροί και το σύστημα αργό και θα σε βρει το Αλτσχάιμερ που έχει πανσιόν εκεί και βάσει των συμφερόντων του ιδιοκτήτου δεν υπάρχει περίπτωση να τη σκαπουλάρεις. Πάψε ν' αναρωτιέσαι μυαλό!  
Σ' ένα άλλο παράλληλο σύμπαν το ολόψυχα και το κατάκαρδα κάνουν έρωτα. Κοιτιούνται στα μάτια κι ανταλλάσσουν αστραπές και κεραυνούς. Κάνουν τα κορμιά  κύβους του Ρούμπικ, ψηφιδωτά από πετρώματα, μυρίζει η γη, δονείται ο ουρανός, τσουνάμι από άστρα σε μια πανδαισιακή λαίλαπα. Αχ, αυτή η χαρά με το στήθος ξέσκεπο που ο πόθος το τρυγά, δούλος και δυνάστης, αυτή η αυγή  μελαγχολική στον απόπλου της νύχτας, δακρυσμένη, ποθητή, ευλογημένη, αχ.
Κι άλλο παράλληλο σύμπαν. Ένα νέο άστρο. Ένα ολοκαίνουριο νέο άστρο στο γαλαξία. Μα πού ήτανε κρυμμένο; Ήταν μπρος στα μάτια μας και δε το βλέπαμε; Μας κοιτά με τα μωρουδίστικα μάτια του, σοφό αυτό, χαζοί εμείς. Ενθουσιασμός στην ομάδα. Ο γέρο Παγαπόντης, μόνος, κοιτά, γελά.
Στ' αλήθεια, είναι ωραία εδώ σ αυτήν την άθλια πόλη να κάνεις αυτοκινητάδες. Έχει εκείνες τις παραθαλάσσιες οδούς που πάνε στο βουνό, μοιάζει θεϊκό . Μπορείς να σταματήσεις σε διάφορα σημεία και ν' απολάψεις θέα. Μπορείς να μπεις στα καρπερά παράδρομα, όπου η γη είναι καλή με τους ανθρώπους και τους δίνει τα δώρα σωρό, δέντρα φορτωμένα καρπούς, δαιδαλώδη μονοπάτια, ατέλειωτες περιπλανήσεις. μέχρι να φτάσεις σ' ένα παλιό οικισμό. Εκεί που το παρελθόν φωνάζει 'Είμ εδώ" Λαμποκοπούν οι παρατημένες πέτρες κι η ζωή συνεχίζει...
Βαρεθήκαμε τη μοναξιά, πήγαμε στις "καπνισμένες κάννες" για λονγκ ντρινκ.  Σ' αυτή τη μεριά που η πόλη δε κοιμάται. Είναι η ιεροτελεστία. Βάστα καρδιά μου να δούμε ποιος θα τα τινάξει τελευταίος.
Τελευταίως δε με χωράει το σπίτι. Και περιδρομιάζω διαδρομές. Κάτι, σα θεριό ανήμερο, π' αρνείται τον υπέροχο καναπέ μου και την υπεροχότερη μπερζέρα με το μαξιλαράκι της. Αρνείται να πάρει μέρος σε συνωμοσίες των οποίων θα πρέπει μόνο θεατής να είναι και τί θα φανεί στο χειροκρότημα, άσε, θα κλάψω. 
Καλά κρατά το τουρλουμπούκι. Το κάψαμε κι απόψε!



Κάποια στιγμή, επιστροφή στο σπίτι. Πίσω απ' την πόρτα τα γνωστά' έννοιες σκοτούρες, τέτοια. " Που' σουνα κι άργησες!" "Τί να κάνω ωρέ παιδιά, με σας θ' ασχολούμαι ολημερίς κι ολονυκτίς; Άντε σα παραπέρα!" "Καλά ντε, μια κουβέντα είπαμε" "Καμιά κουβέντα. Σιωπή!" "Εντάξει, εντάξει..."
Κι ο άγιος φοβέρα θέλει. Τί κούραση...

18 σχόλια:

  1. καλημέρα!! με παρέσυρες εντελώς, ήρθανε και οι Smiths φοβερό ταξίδι :) είσαι μια μικρή θεά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ναι, -είπα ναι! απιστεύταμπολ!
    αλλά τα καραμελωμένα μήλα είναι ολοδικά σου.
    μα έτσι είναι η ζωή
    μέσα κι έξω απ την Εδέμ
    παράλληλα σύμπαντα γαρ...
    φιλούμπες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. νεα πανσεληνος και να δουμε ποιους θα επηρεασει..
    ..καλημερα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ έναν κύριο, ίσως, μαυρομάλλη, αγνώστου ύψους που δεν ξέρουμε πώς πίνει τον καφέ του;
    γεια σου Ήλιε, άντε όπου να 'ναι θα φανείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δε θέλω ν' αλλάξω διάθεση...Το δικαιούται το κείμενο. Δε διαθέτω χαμόγελο, το καθυστέρησα, αλλά κατέληξα πως δεν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. δεν τί;
    έπινα ένα 1er cru
    μη μου το χαλάς....
    θα ρθω εκεί στου μαστροχαλαστή να σ αρπάξω
    -όχι απ το μαλλί, εντάξει.
    δεν έκανες ομ σήμερα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. τί σε στεναχωρεί καρδούλα μου να το μαλώσω;
    Christina!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δε θυσιάζονται όλα στο βωμό του χαμόγελου, Μπλουζ, και δεν μαλώνονται κάποια, δεν ξορκίζονται, δεν...
    [σ' ευχαριστώ, εκτός των άλλων και για το κείμενο αυτό, διαμάντι...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αγνώστων λοιπών στοιχείων :P
    ...μετριο με γάλα...φραπέ, νες ή και φρέντο :P
    οτι θελεις φτιάξε...:P :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μέχρι το νες ή το φραπέ εντάξει.
    για φρέντο στο Γιώργη που χει το καφενείο εδώ δίπλα κι έχει και πολύ ωραία μουσική...
    καλημερούδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Πάψε ν' αναρωτιέσαι μυαλό!" ανεκτίμητο.
    Δηλαδή όντως είχε πανσέληνο? Να αρχίσω να εξηγώ καταστάσεις...
    Τα φιλάκια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλό απόγευμα,πια!
    [Νο problem! Moi, aussi...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. φιλάκια σε όλες.
    έχουμε οσονούπω εξετάσεις στο ωδείο και γίνεται ι χαμός, ο πανικός και τα παιδάκια να παίζουν σάουντρακς από ταινίες!.Παίξε παιδί μου και λίγο μπαχ! μόλις τέλειωσα και βουρ εδώ.
    Nam Naria, Christina, Lyriel
    ακόμα καλά βαστά το φεγγαράκι.
    Πάει θ αρχίσουμε να πετάμε δώθε κείθε -δεν είναι και τόσο κακή ιδέα. Η προσγείωση είναι που μ' ανησυχεί κάπως...
    αλλά είπαμε, δε μασάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. με παρεσυρε το κειμενο! ''Αφήνουμε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Γι αυτά που χρειάζεται να δουλέψει.'' Ποσο δικιο εχεις!!! ''Σ' ένα άλλο παράλληλο σύμπαν το ολόψυχα και το κατάκαρδα κάνουν έρωτα.'' Πωπω σε λατρεψα! :) αργησα να περασω απο την γειτονια, στεκομουν ολο το βραδυ σαν τζαμοπορτα που εχει γινει κομματια, τελικα το ξημερωμα με βρηκε ορθιο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή