14 ώρες μετά. το αυτοκίνητο φεύγει. Στέκει ο Σασυφής και το κοιτά. Ύστερα γυρνά στο σπίτι. Μπαίνει μέσα' στρωμένο το τραπέζι για δύο. Παίρνει από το ψυγείο το μπουκάλι του κρασιού και σερβίρει τον εαυτό του στο κολωνάτο ποτήρι που θαμπώνει. Ήσυχο τ απόγευμα. Ο σκύλος κοιμάται στη δροσιά του χωλ. Ένα βαρκάκι περνά κι η θάλασσα λάδι. Ένα χαρτάκι του τραβά την προσοχή μισοκρυμμένο κάτω από το πιάτο της. το τραβά και το διαβάζει. "Κάθε φορά που βρισκόμαστε, μια έκπληξη Μ αρέσει που νιώθω έτσι. Παράξενα. Μ αρέσει να σε βλέπω και να ξαφνιάζομαι και να σε θέλω πάλι από την αρχή". Το χαϊδεύει με τα δάκτυλα, το διπλώνει κι έπειτα, το σκεπάζει με το χέρι και κοιτά τον ορίζοντα..
Τί παίζει με τα παλιά του Σασυφή; Θα συντεθούν σε όλον; Ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε που ξέρω. Εσύ τι λες; να γράφω πότε πότε κανά παλιό ή να τ αφήσω στο μπαούλο for ever and ever?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, τι ωραίο που ήταν αυτό το όβερντόουζ από Σασυφή. Το ξέρεις ότι μου αρέσουν οι ιστορίες αυτές. Και χάρηκα που τις άφησα να τις διαβάσω μαζεμένες!!! Κι αν έχεις κι άλλο Σασυφή θα τον περιμένω με αγωνία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην περιμένεις να σχολιάσω κάτι πάνω στις ιστορίες. Δεν τα καταφέρνω. Κι αυτό όμως το ξέρεις. Αλλά μου αρέσουν... Με ταξιδεύουν, βρε παιδί μου. Πως να το πω; Χάνομαι, βρίσκομαι ξαφνικά αλλού και είναι όμορφα! Ευχαριστώ! Φιλί!
θανκς. Σε φιλώ κι εγώ νοερά, καληνύκτα!
ΑπάντησηΔιαγραφή